Ο Άγιος Εύπλος ο Μεγαλομάρτυρας ο Διάκονος

Έζησε στα τέλη του 3^ου αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο   Διοκλητιανός.

Γεννήθηκε   στην   Κατάνη   της   Σικελίας,   όπου   ήταν   και    διάκονος της  εκεί   Εκκλησίας.   Θερμός  κήρυκας του  Ευαγγελίου  ο  Εύπλος,  προσπαθούσε   να   στερεώσει   την   πίστη   των   διωκόμενων   χριστιανών   και    τους    προέτρεπε    να   προτιμούν   τα   πιο   φρικτά μαρτύρια παρά   να   αρνηθούν   το   Χριστό.   Διότι   «ει   υπομένομεν,   και συμβασιλεύσομεν   ει   αρνούμεθα.   Κακείνος   αρνήσεται   ημάς».  Εάν, δηλαδή,   δείχνουμε   υπομονή,   τότε   και   θα   βασιλεύσουμε  μαζί   μ’ Αυτόν   (τον   Χριστό).   Εάν,   όμως,   Τον   αρνούμαστε,   και   Εκείνος   θα  μας    αρνηθεί.

Οι   ειδωλολάτρες,   βλέποντας   αυτή   την   δραστηριότητα   του    Εύπλου, τον   κατήγγειλαν   στον    Έπαρχο    Καλβισιανό.    Αυτός   προσπάθησε  με   συζήτηση    να    πείσει    τον    Εύπλο    ότι    ήταν   μωρία    να πιστεύει   στον   Τριαδικό  Θεό  και  έπρεπε το   συντομότερο   να   Τον αρνηθεί.    Ο    Εύπλος   ακαταμάχητος    συζητητής,   διέλυσε    ένα    προς  ένα   όλα   τα    επιχειρήματα   του   επάρχου.      
Ο   Καλβισιανός,  αφού  είδε  ότι  δεν  τα  έβγαζε πέρα  με  τον   Εύπλο, διέταξε  και  του  έσχισαν   τις   σάρκες   με  σιδερένια   νύχια.   Κατόπιν του    έσπασαν   τις   κνήμες   με   σφυριά   και   στο   τέλος   τον αποκεφάλισαν.   Ενώ  ο Εύπλος   εξακολουθούσε  να   μην   αρνείται   το Χριστό,   μέχρι   και   την τελευταία    του   πνοή.

Απολυτίκιο.  Ήχος    δ’.   Ταχύ    προκατάβαλε.     
Ως    θείος   διάκονος,   της   Εκκλησίας    Χριστού,   οσίως    διήγαγες,    τα προς   Θεόν    και    πιστώς,    και    ήθλησας   άριστα·   συ   γαρ    εν  τω  πελάγει,    των   ποικίλων    αγώνων,   εύπλοος   ανεδείχθης, παμμακάριστε   Εύπλε.    Και    νυν   ημάς    προς   λιμένα,    θείον κυβέρνησον.

Κοντάκιον.   Ήχος   α’.   Χορός    Αγγελικός.           
Τους  νόμους   του    Χριστού,   ταις   χερσί   περιφέρων,    επέστης     εκβοών, τοις εχθροίς εν σταδίω· Αυτόκλητος πάρειμι, εναθλήσων   στερρότατα·   όθεν   κλίνας   σου,   περιχαρώς   τον   αυχένα,  υποδέδεξαι, την   εκτομήν   την   του   ξίφους,   τελέσας   τον    δρόμον   σου.

Μεγαλυνάριον.
Άθλους   διανύσας   μαρτυρικούς,   και    λύθροις   αιμάτων,   πορφυρώσας την   σην  στολήν,   τω   Χριστώ   παρέστης,   ως   Μάρτυς   τροπαιούχος,   ω   Εύπλε   Διακόνων,    το    εγκαλλώπισμα.

Saint Eupplius the Great Martyr the Deacon

He lived in the late 3rd century AD, when Diocletian was emperor.

He was born in Catania, Sicily, where he was also a deacon of the Church there. The warm preacher of the Gospel, Evplus, sought to establish the faith of the persecuted Christians and urged them to prefer the most horrible martyrs rather than to deny Christ. Because "in subjection, and in association with refusals. Bad guy refuses us. " If we are patient, then we will also reign with Him (Christ). But if we deny Him, He will also deny us.

The idolaters, seeing this activity of Eupplos, reported it to the Calvarian governor. He tried to persuade Converse that he was a baby to believe in the Triune God and had to deny Him as soon as possible. The simple, irresistible talker, dispelled all the arguments of the governor one by one.

Calvisian, after seeing that he was not going out with Eupplos, ordered and tore off his flesh with iron nails. Then they broke his tibia with hammers and finally decapitated him. While Euplus continued to deny Christ, until his last breath.

Introit. Sound d. Fast forwarding.

As a divine deacon of the Church of Christ, I was very much a preacher to God and faithful, and I was an excellent sportsman; And now ours to port, uncle ruler.

It's close. Sound a '. Angelic dance.

The Laws of Christ, on the outskirts of the harbor, on the seizures, on the enemies in the stage;

Magnificent.

Martyrs of martyrdom, and bloodshed of labors, I pervaded the costume of Christ attending, as Martyr Trophy, Oh deacon, healing.