ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ματθ. 23, 13-22

13 Οὐαὶ   δὲ    ὑμῖν,   γραμματεῖς    καὶ    Φαρισαῖοι    ὑποκριταί,    ὅτι     κατεσθίετε    τὰς οἰκίας    τῶν    χηρῶν    καὶ    προφάσει    μακρὰ    προσευχόμενοι·     διὰ   τοῦτο    λήψεσθε περισσότερον    κρῖμα.

14 Οὐαὶ    ὑμῖν,     γραμματεῖς   καὶ    Φαρισαῖοι    ὑποκριταί,     ὅτι    κλείετε    τὴν βασιλείαν    τῶν    οὐρανῶν     ἔμπροσθεν    τῶν    ἀνθρώπων·    ὑμεῖς   γὰρ     οὐκ εἰσέρχεσθε,    οὐδὲ    τοὺς     εἰσερχομένους    ἀφίετε    εἰσελθεῖν.

15 Οὐαὶ   ὑμῖν,    γραμματεῖς    καὶ   Φαρισαῖοι    ὑποκριταί,    ὅτι    περιάγετε     τὴν θάλασσαν    καὶ    τὴν    ξηρὰν    ποιῆσαι   ἕνα    προσήλυτον,    καὶ    ὅταν    γένηται, ποιεῖτε     αὐτὸν     υἱὸν     γεέννης    διπλότερον    ὑμῶν.

16 Οὐαὶ   ὑμῖν,    ὁδηγοὶ    τυφλοί,    οἱ     λέγοντες   ὃς   ἂν    ὀμόσῃ    ἐν   τῷ    ναῷ,   οὐδέν     ἐστιν,   ὃς     δ᾿ ἂν    ὀμόσῃ    ἐν   τῷ    χρυσῷ    τοῦ    ναοῦ,    ὀφείλει.

17 Μωροὶ    καὶ    τυφλοί!     τίς    γὰρ    μείζων    ἐστίν,    ὁ    χρυσός     ἢ    ὁ   ναὸς    ὁ    ἁγιάζων τὸν    χρυσόν;

18 Καί·    ὃς   ἂν   ὀμόσῃ   ἐν   τῷ   θυσιαστηρίῳ,    οὐδέν   ἐστιν,    ὃς    δ᾿ ἂν   ὀμόσῃ    ἐν    τῷ    δώρῳ    τῷ    ἐπάνω   αὐτοῦ,    ὀφείλει.

19 Μωροὶ    καὶ   τυφλοί!    τί   γὰρ    μεῖζον,   τὸ    δῶρον   ἢ   τὸ    θυσιαστήριον    τὸ    ἁγιάζον   τὸ    δῶρον;

20 ὁ     οὖν    ὀμόσας    ἐν   τῷ    θυσιαστηρίῳ    ὀμνύει    ἐν    αὐτῷ    καὶ   ἐν   πᾶσι    τοῖς    ἐπάνω    αὐτοῦ·

21 καὶ   ὁ   ὀμόσας    ἐν   τῷ    ναῷ    ὀμνύει   ἐν   αὐτῷ    καὶ   ἐν   τῷ   κατοικήσαντι    αὐτόν·

22 καὶ   ὁ   ὀμόσας    ἐν   τῷ   οὐρανῷ    ὀμνύει    ἐν  τῷ    θρόνῳ   τοῦ   Θεοῦ   καὶ   ἐν   τῷ   καθημένῳ   ἐπάνω   αὐτοῦ.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗΝ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ. 23, 13-22

13 Αλλοίμονο   σ’  εσάς,   γραμματείς   και   Φαρισαίοι   υποκριτές,  διότι κατατρώγετε   τις   περιουσίας   των    χειρών   και   για   πρόφασι   κάνετε   μακρές προσευχές.   Δια   τούτο  θα   κατακριθήτε   περισσότερο.

14 Αλλοίμονο    σ’ εσάς,   γραμματείς  και   Φαρισαίοι   υποκριτές,   διότι κλείνετε   την  βασιλεία   των    ουρανών   εμπρός   στους   ανθρώπους.   Σεις   οι ίδιοι   δεν  μπαίνετε,  αλλά   και   εκείνους   που   θέλουν   να   μπουν   δεν  τους αφήνετε.

15 Αλλοίμονο    σ’ εσάς,    γραμματείς  και   Φαρισαίοι   υποκριτές,   διότι τριγυρίζετε   την   θάλασσα   και   την   ξηρά   για   να   κάνετε   ένα   προσήλυτο, και   όταν  γίνει,   τον   κάνετε   παιδί   της   γεένης,   δύο  φορές   περισσότερο   από σας.

16 Αλλοίμονο   σ’ εσάς,   οδηγοί   τυφλοί,   που   λέτε,   «Εάν   ορκισθεί   κανείς   στον   ναό,   αυτό   δεν  είναι   τίποτε·   εάν   όμως   ορκισθεί      στον  χρυσό   του ναού,   είναι   υποχρεωμένος   να   τηρήσει   τον   όρκο».

17 Μωροί  και   τυφλοί,   ποιο   είναι   μεγαλύτερο,   ο   χρυσός   ή    ο   ναός,   ο   οποίος κάνει   ιερό   τον   χρυσό;

18 Και   «Όποιος   ορκισθεί    στο   θυσιαστήριο,   αυτό   δεν   σημαίνει   τίποτε· όποιος    όμως   ορκισθεί    στο   δώρο,   το   οποίο   είναι   επάνω   του,   είναι υποχρεωμένος   να   τηρήσει   τον   όρκο    του».

19 Μωροί   και   τυφλοί,   ποιο   είναι   μεγαλύτερο,   το   δώρο   ή   το   θυσιαστήριο,   το   οποίο   κάνει   ιερό    το   δώρο;

20 Εκείνος   λοιπόν,   που   ωρκίσθηκε    στο  θυσιαστήριο,   ορκίζεται    σ’ αυτό   και    σε   όλα,   που   είναι   επάνω   σ’ αυτό.

21 Και   εκείνος,   που   ωρκίσθηκε    στον   ναό,   ορκίζεται    σ’ αυτόν   και     σε  εκείνον   που   κατοικεί   εκεί.

22 Και   εκείνος,   που    ωρκίσθηκε   στον   ουρανό,   ορκίζεται    στον   θρόνο του  Θεού   και     σ’ εκείνον   που   κάθετε   επάνω   σ’   αυτόν.

Β΄Κορ. 2, 3-15

3 Καὶ    ἔγραψα   ὑμῖν   τοῦτο   αὐτό,   ἵνα   μὴ    ἐλθὼν   λύπην   ἔχω    ἀφ᾿ ὧν    ἔδει    με χαίρειν,    πεποιθὼς     ἐπὶ    πάντας    ὑμᾶς    ὅτι    ἡ   ἐμὴ   χαρὰ    πάντων     ὑμῶν   ἐστιν.

4 Ἐκ    γὰρ   πολλῆς   θλίψεως   καὶ    συνοχῆς   καρδίας   ἔγραψα   ὑμῖν   διὰ    πολλῶν δακρύων,   οὐχ   ἵνα   λυπηθῆτε,    ἀλλὰ   τὴν   ἀγάπην    ἵνα    γνῶτε   ἣν   ἔχω περισσοτέρως   εἰς    ὑμᾶς.

Όποιος   έφταιξε,   εάν   μετανοήσει,   να   γίνεται    πάλιν   δεκτός

5 Εἰ   δέ    τις   λελύπηκεν,     οὐκ    ἐμὲ   λελύπηκεν,    ἀλλά,   ἀπὸ     μέρους    ἵνα   μὴ     ἐπιβαρῶ,   πάντας    ὑμᾶς.

6 Ἱκανὸν    τῷ   τοιούτῳ    ἡ   ἐπιτιμία    αὕτη    ἡ     ὑπὸ    τῶν     πλειόνων·

7 ὥστε    τοὐναντίον     μᾶλλον    ὑμᾶς    χαρίσασθαι    καὶ    παρακαλέσαι,    μήπως    τῇ     περισσοτέρᾳ    λύπῃ    καταποθῇ    ὁ    τοιοῦτος.

8 Διὸ    παρακαλῶ     ὑμᾶς    κυρῶσαι    εἰς   αὐτὸν    ἀγάπην.

9 Εἰς    τοῦτο    γὰρ    καὶ    ἔγραψα,    ἵνα   γνῶ    τὴν   δοκιμὴν   ὑμῶν,   εἰ   εἰς   πάντα    ὑπήκοοί    ἐστε.

10 Ὧ    δέ   τι     χαρίζεσθε,     καὶ    ἐγώ·   καὶ   γὰρ    ἐγὼ    εἴ   τι   κεχάρισμαι    ᾧ    κεχάρισμαι, δι᾿   ὑμᾶς   ἐν    προσώπῳ    Χριστοῦ,

11 ἵνα    μὴ    πλεονεκτηθῶμεν   ὑπὸ   τοῦ    σατανᾶ·    οὐ    γὰρ    αὐτοῦ    τὰ    νοήματα   ἀγνοοῦμεν.

Δοκιμασίες   και   θρίαμβοι   του   ευαγγελίου

12 Ἐλθὼν   δὲ   εἰς   τὴν   Τρῳάδα    εἰς   τὸ    εὐαγγέλιον   τοῦ    Χριστοῦ,    καὶ    θύρας     μοι    ἀνεῳγμένης   ἐν    Κυρίῳ,

13 οὐκ    ἔσχηκα   ἄνεσιν    τῷ    πνεύματί   μου   τῷ    μὴ   εὑρεῖν   με   Τίτον    τὸν   ἀδελφόν μου,     ἀλλὰ    ἀποταξάμενος   αὐτοῖς   ἐξῆλθον   εἰς    Μακεδονίαν.

14 Τῷ    δὲ   Θεῷ    χάρις    τῷ    πάντοτε    θριαμβεύοντι    ἡμᾶς   ἐν   τῷ   Χριστῷ    καὶ    τὴν   ὀσμὴν   τῆς   γνώσεως    αὐτοῦ    φανεροῦντι     δι᾿ ἡμῶν    ἐν παντὶ    τόπῳ·

15 ὅτι   Χριστοῦ    εὐωδία   ἐσμὲν   τῷ   Θεῷ   ἐν   τοῖς   σῳζομένοις    καὶ   ἐν   τοῖς    ἀπολλυμένοις,

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗΝ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Β΄Κορ. 2, 3-15

3 Και   σας   έγραψα  ακριβώς   αυτό,   ώστε,   όταν   έλθω,  να   μη   λυπηθώ   από εκείνους,   από   τους   οποίους   έπρεπε    να   χαίρω,   διότι   έχω   πεποίθησι    για όλους   σας   ότι    η   χαρά  μου  είναι   και   χαρά   όλων   σας.

4 Σας   έγραψα   από   μεγάλη   θλίψη   και   στενοχωρία   της   καρδιάς,   με πολλά   δάκρυα,   όχι  για   να   λυπηθήτε,  αλλά   για   να   γνωρίσετε   την υπερβολική   αγάπη   που   έχω   για  σας.

Όποιος   έφταιξε,   εάν  μετανοήσει,  να  γίνεται   πάλι   δεκτός

5 Εάν   έχει   προξενήσει   κανείς   λύπη,   δεν    ελύπησε   μόνο   εμένα,  αλλά   εν μέρει   (για   να   μη   φανώ   υπερβολικός)   όλους   σας.

6 Η   επίπληξις   αυτή   από   τους   περισσοτέρους   είναι   αρκετή    για   έναν   τέτοιον άνθρωπο,

7 ώστε   αντιθέτως,   πρέπει    μάλλον   τώρα   να   τον   συγχωρήσετε   και   να   τον παρηγορήσετε,   για  να   μη   κυριευθεί  από   υπερβολική   λύπη.

8 Δια   τούτο  σας   παρακαλώ  να   του   δείξετε  αγάπη.

9 Για   τον   σκοπό   αυτό   και   σας   έγραψα,   για   να   σας    δοκιμάσω   και   να   ιδώ εάν   υπακούετε    σε   όλα.

10 Σε  εκείνο   που   κάτι   συγχωρείτε,    συγχωρώ   και   εγώ·   διότι   και   εγώ εκείνο   που   συγχώρησα,   εάν   συγχώρησα   τίποτε,   το   έκανα    για   χάρι   σας ενώπιον   του   Χριστού,

11 για   να   μη   νικηθούμε   από   τον   Σατανά,   διότι   δεν   αγνοούμε  τα   σχέδιά του.

Δοκιμασίες   και   θρίαμβοι   του   ευαγγελίου

12 Όταν   ήλθα    στην   Τρῳάδα,   για  να   κηρύξω   το   ευαγγέλιο   του   Χριστού, και   μου   είχε  ανοιχθεί   πόρτα    για   τον   Κύριο,

13 το   πνεύμά   μου  δεν   είχε   ησυχία,   διότι   δεν  βρήκα  εκεί   τον   Τίτο   τον αδελφό   μου.   Τους  αποχαιρέτισα   λοιπόν   και    έφυγα    στην   Μακεδονία.

14 Αλλά   δόξα   στον   Θεό,   που   μας   κάνει   πάντοτε  να   θριαμβεύουμε   δια του   Χριστού   και   διαδίδει  παντού   δι’ ημών   την   οσμή   της   γνώσεώς   του.

15 Διότι   είμεθα   ευωδία   του   Χριστού    στο   Θεό   μεταξύ   εκείνων   που σώζονται   και   εκείνων   που   χάνονται

Matt. 23, 13–22

13 Woe unto you, scribes, and Pharisees, because ye deceive the possessions of the hands, and make long prayers for manifestation. You will be criticized more for this.

14 Woe unto you, scribes and Pharisees, because ye shut up the kingdom of heaven before men. You don't go in yourself, but those who want to come in don't let them in either.

15 Alas for you, scribes and Pharisees, because you go around the sea and land to make a sacrifice, and when it is done, you make him a child of birth, twice as much as you.

16 Woe to you, blind guides, who say, "If any man swear by the temple, this is nothing; but if he swear by the gold of the temple, he is obliged to keep the oath."

17 Babies and blind, who is greater, the gold, or the temple, that sanctifies the gold?

18 And "Whosoever shall swear by the altar, it shall mean nothing; but whosoever shall swear by the gift which is upon him, he shall be obliged to keep his oath."

19 Babies and blind, who is greater, the gift or the altar, which sanctifies the gift?

20 So he who swears by the altar, swears by it, and by all that is upon it.

21 And he that sweareth by the temple sweareth by it, and by him that dwelleth there.

22 And he that sweareth by heaven, sweareth by the throne of God, and by him that sitteth upon it

. B  Kor. 2, 3–15

3 And this is what I have written unto you, that, when I come, I may not be saddened by those whom I ought to rejoice, for I am convinced of you all, that my joy is also the joy of you all.

4 I have written to you with great sorrow and heartache, with many tears, not to be sad, but to know the excessive love I have for you.

Whoever, if he repents, should be accepted again

5 If anyone has regretted it, it has not only saddled me, but partly (not to be exaggerated) all of you.

6 This rebuke by most is enough for such a man,

7 that on the contrary, you should probably now forgive and comfort him, so as not to be overwhelmed with regret.

8 For this I ask you to show him love.

9 To this end I wrote unto you, to test you, and to see if ye obey everything.

10 To whom you forgive something, I also forgive; for I also, if I have forgiven, if I have forgiven anything, did it for your sake before Christ,

11 lest we be overcome by Satan, because we do not ignore his plans.

Gospel trials and triumphs

12 When I came to Trinity to preach the gospel of Christ, and a door had been opened for the Lord,

13 My spirit was not at peace, because I did not find Titus my brother there. So I bid them farewell and left for Macedonia.

14 But thanks be to God, who always makes us triumph over Christ and spreads the smell of his knowledge everywhere through us.

15 For we are a fragrance of Christ to God between those who are saved and those who are lost