Ο Όσιος Ποιμήν

Μαζί  με  τα  άλλα  αδέλφια   του   έκαναν   μικρή  μοναχική   αδελφότητα  σε   μία μικρή   σκήτη   στην   Αίγυπτο.   Ηγούμενος   αυτής   της   αδελφότητας   ήταν   ο Ποιμήν,   που   είχε   όλα   τα   προσόντα   πραγματικού   ποιμένας   ψυχών.  Η φήμη   του  είχε  φθάσει  σε  μακρινές   περιοχές   και   πολύς   κόσμος  ερχόταν  να τον δει και να τον συμβουλευθεί. Αυτός, όμως, δεχόταν μόνο τους   μικρούς και   ταπεινούς.   Όσοι   έρχονταν   από   περιέργεια,   δεν   τους   δεχόταν,   έστω   και άν   ήταν  άρχοντες.

Κάποτε   ένας   απ' αυτούς  θύμωσε  που  δεν   τον   δέχθηκε.   Και   επειδή   ήταν δικαστής,   συνέλαβε   τον   μοναχογιό   της  αδελφής του   Οσίου,  με   την   ιδέα   ότι τώρα  θα   ερχόταν   ο   ίδιος   ο   Ποιμήν   σε   αυτόν.   Ο   Όσιος,   όμως,   έγραψε   προς αυτόν:   «Εξέτασε   τον  ανεψιό   μου   κατά   τους   νόμους.   Είναι   ένοχος; Τιμώρησέ   τον.   Εάν   όμως   δεν   είναι,   κάμε   όπως   θέλεις».   Ο   δικαστής θαύμασε  τα   γραφόμενα   του   Οσίου   και  αμέσως  απέλυσε   τον   ανεψιό   του.   
Όλα αυτά βέβαια, τα κατάφερνε ο Ποιμήν, διότι καλλιεργούσε το   θεμέλιο των αρετών, την ταπεινοφροσύνη. Συχνά μάλιστα   έλεγε:   «Ο   άνθρωπος έχει  ανάγκη  από  την   ταπείνωσι,   όση  από  τον  αέρα   τον   οποίο   εισπνέει. Η   ταπεινοφροσύνη   του   πνεύματος   είναι   η   ζωή   της  ψυχής».  Ο  Όσιος Ποιμήν  πέθανε   ειρηνικά,  προκύπτοντας  σε όλες   τις   χριστιανικές   αρετές.

Απολυτίκιο.   Ήχος   γ’.   Θείας   πίστεως.    
Θείων   έργων   σου,   τη   δᾳδουχίᾳ,   λαμπρυνόμενος,   τη   διανοίᾳ,   διακρίσεως φωστήρ   ώφθης   άδυτος,   διασκεδάζων   παθών    την   σκοτόμαιναν,   και καταυγάζων   ημών   τα   νοήματα.   Ποιμήν   Όσιε,   Χριστόν   τον  Θεόν   ικέτευε, δωρήσασθαι   ημίν  το   μέγα   έλεος.

Κοντάκιον.   Ήχος    δ’.   Επεφάνης   σήμερον.       
Των   λαμπρών   αγώνων   σου   Όσιε  Πάτερ,   η   αγία   σήμερον,  μνήμη  επέστη τας  ψυχάς,   των   ευσεβών   κατευφραίνουσα,   Ποιμήν   θεόφρον,   Οσίων αγλάϊσμα.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις   των   Αγγέλων   ο   μιμητής,  και   των   Μοναζόντων,   παιδοτρίβης   και παιδευτής·    χαίροις   θεωρίας,   και   πράξεως   ο   λύχνος,   Ποιμήν   Πατέρων δόξα,   Αιγύπτου  βλάστημα.

The Holy Shepherd

Together with his other brothers they made a small solitary brotherhood in a small shrine in Egypt. The leader of this brotherhood was Pointe, who had all the qualifications of a true shepherd of souls. His fame had reached far distances and many people came to see him and consult him. But he only accepted the small and humble. Those who came out of curiosity did not accept them, even if they were lords.

At one time one of them got angry for not accepting him. And because he was a judge, he arrested the monk of the sister of Hosios, with the idea that now Poin would come to him. However, Hoseus wrote to him: "Examine my nephew according to the laws. Is he guilty? Punish him. But if it is not, do what you want. " The judge admired Osio's writings and immediately dismissed his nephew.

All this, of course, was accomplished by Poimen, because he cultivated the foundation of virtues, humility. He often even said: "Man needs humility as much as the air he breathes. The humility of the spirit is the life of the soul. " Saint Paul died peacefully, resulting in all Christian virtues.

Introit. Sound c. Divine faith.

Your divine works, the fornication, the luminous, the intellectual, the discerner of the sanctuary, the amusing passions that darkened it, and the meanings behind us. Poison Hosea, Christ begged God, I have been granted great mercy.

It's close. Sound d. Impressive today.

Of your brilliant struggles, Hosea Pater, the saint of today, the memory of your souls, of the pious guiding, Pious God, All Hail.

Magnificent.

Pleasant to the Angels the imitator, and to the Monazones, pedotribes and educators; Pleasant to the theory, and the lamp to the deed, Glory to the Fathers, Egyptian sprout.