Οι Άγιοι Φλώρος και Λαύρος οι Μάρτυρες

Ήταν   δίδυμα   αδέλφια   και   ήταν    άρρηκτα    ενωμένοι  δια  της  θερμής    πίστεως    και    αγάπης   που    είχαν  προς  το   Χριστό. Κατάγονταν  από   το   Βυζάντιο    και   είχαν    διδαχθεί    τον χριστιανισμό    και   την   τέχνη    του   λιθοξόου    από   τους    Αγίους Πρόκλο   (και    όχι   Πάτροκλο, όπως  λανθασμένα   γράφεται   από ορισμένους   Συναξαριστές,  και   που   η   μνήμη   του   έτσι   λανθασμένα επαναλαμβάνεται και την 21^η   Ιανουαρίου) και Μάξιμο, οι οποίοι υπέστησαν    και    μαρτυρικό    θάνατο  για    τον   Χριστό.

Μετά   τον   θάνατο   των   διδασκάλων   τους,   ο   Φλώρος     και   ο Λαύρος   αναχώρησαν στην    Ιλλυρία    και   διάλεξαν   σαν   τόπο  διαμονής  τους  την  πόλη   Ουλπιανά.   Στην    πόλη   αυτή    εργάζονταν  την    τέχνη    τους,  αλλά     συγχρόνως     μέσω    αυτής   προσπαθούσαν  για     την    εξάπλωση     του    Ευαγγελίου.

Εκεί     υπήρχε   και    κάποιος   ιερέας   ειδώλων, ονομαζόμενος  Μερέντιος.  Ο  γιος αυτού Αθανάσιος από το ένα του μάτι έπαθε τύφλωση, που από την ιατρική  επιστήμη  δε βρήκε θεραπεία. Τότε πλησίασε τους    δυο   τεχνίτες    αδελφούς,    οι    οποίοι    με   την επίκληση    του   ονόματος    του   Χριστού    θεράπευσαν   το    μάτι     του γιου   του   ειδωλολάτρη    ιερέα,    με   αποτέλεσμα    να    πιστέψουν    και  οι  δύο  στον  Χριστό.   Αυτό  μόλις  το  έμαθε  ο  έπαρχος Λύκων, συνέλαβε  τους  δύο  αδελφούς  και,  αφού  τους    βασάνισε     φρικτά,  τους  έριξε μέσα σε ένα πηγάδι, όπου και παρέδωσαν το πνεύμα    τους.
Έτσι,  οι     δυο  τεχνίτες  αδελφοί  μπήκαν  στην  αιώνια  πόλη,  «ής  τεχνίτης  και   δημιουργός  ο   Θεός».    Της    οποίας,   δηλαδή,   τεχνίτης  και    κτίστης    είναι    αυτός   ο   Θεός.

Απολυτίκιον.    Ήχος   πλ. α’.   Τον    συνάναρχον   Λόγον.       
Ευσεβείας τοις τρόποις   εγγυμναζόμενοι, του μαρτυρίου την τρίβον   διαπεράτε καλώς, ως αυτάδελφοι κλεινοί Χριστόν δοξάσαντες· όθεν γεραίρομεν  υμάς,   ως   γενναίους    Αθλητάς,    Φλώρε  και  Λαύρε   βοώντες·  Από    παντοίας    ανάγκης,    ῥύσασθε  πάντας    ημάς    Άγιοι.

Κοντάκιον.   Ήχος   γ’.   Η    Παρθένος   σήμερον. 
Η δυάς η ένθεος, των ιερών αυταδέλφων, της Τριάδος έχουσα, το απροσμάχητον   κράτος,   ήσχυνε,   των   παρανόμων τας  επινοίας· ήθλησε,   μέχρι   θανάτου  ενδρειοφρόνως·  οίς    βοήσωμεν   εκ   πόθου· χαίρετε    Λαύρε    και   Φλώρε    ένδοξοι.

Μεγαλυνάριον.
Σύμφρων και ομόψυχος εν παντί, η των αυταδέλφων, αναδέδεικται   ξυνωρίς, Φλώρος τε και   Λαύρος,   εν   βίω   και   εν   άθλοις· διο    και ισοτίμως    εμεγαλύνθησαν.

Saints Floros and Lavros the Witnesses

They were twin brothers and were inextricably united by the warm faith and love they had for Christ. They came from Byzantium and had been taught Christianity and the art of stone-carving by the Saints Proclus (and not Patroclus, as incorrectly written by some Co-conspirators, and whose memory is so incorrectly repeated on both January 21 and August 21) and witness death for Christ.

After the death of their teachers, Floros and Lavros left for Illyria and chose the city of Ulpiana as their place of residence. In this city they worked their art, but at the same time they were trying to spread the Gospel.

There was also an idol priest named Merentius. His son Athanasius had blindness in one eye, which was not cured by medical science. Then he approached the two artisan brothers, who, by invoking the name of Christ, healed the eye of his pagan priest son, so they both believed in Christ. As soon as the Lycian prefect learned of this, he arrested the two brothers and, after horrifically torturing them, threw them into a well, where they gave up their spirit.

So the two artisan brothers entered the eternal city, "an artisan and creator God". That is to say, of which this God is a craftsman and a builder.

Absolutely. Sound a'. Co-captain Logon.

Worship in the ways that are guaranteed, the martyrdom of the tribune is well penetrated, as they are brethren locked-in Christ glorified;

It's close. Sound c. Virgo today.

The nuns, the holy brethren, of the Trinity having, the unmilitary state, strengthened their illicit conceits; they played until death in vain; they helped desperately; enjoy Lavre and Florence gloriously.

Magnificent.

Conflictful and all-hearted, the brethren of the brethren have turned themselves into rabbits, Floros and Lavros, living and in labors; they have grown equally.