ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ματθ. 18, 18-22, 19, 1-2, 13-15

18, 18 Ἀμὴν    λέγω   ὑμῖν,   ὅσα   ἐὰν   δήσητε   ἐπὶ   τῆς   γῆς,   ἔσται   δεδεμένα   ἐν   τῷ    οὐρανῷ,   καὶ   ὅσα   ἐὰν   λύσητε   ἐπὶ   τῆς   γῆς,   ἔσται    λελυμένα   ἐν   τῷ    οὐρανῷ.

Συμπροσευχή

19 Πάλιν   ἀμὴν   λέγω   ὑμῖν   ὅτι   ἐὰν   δύο   ὑμῶν   συμφωνήσωσιν    ἐπὶ    τῆς   γῆς περὶ   παντὸς   πράγματος    οὗ   ἐὰν    αἰτήσωνται,   γενήσεται   αὐτοῖς   παρὰ   τοῦ   πατρός   μου   τοῦ   ἐν   οὐρανοῖς.

20 Οὗ   γάρ   εἰσι   δύο   ἢ   τρεῖς   συνηγμένοι   εἰς   τὸ   ἐμὸν    ὄνομα,    ἐκεῖ   εἰμι   ἐν μέσῳ   αὐτῶν.

Το   καθήκον   της   συγγνώμης   και   η   παραβολή   του   αγνώμονος     δούλου

21 Τότε   προσελθὼν    αὐτῷ   ὁ   Πέτρος   εἶπε·   Κύριε,   ποσάκις   ἁμαρτήσει   εἰς   ἐμὲ    ὁ   ἀδελφός   μου   καὶ   ἀφήσω    αὐτῷ;    ἕως    ἑπτάκις;

22 Λέγει    αὐτῷ    ὁ   Ἰησοῦς·   οὐ    λέγω   σοι   ἕως   ἑπτάκις,    ἀλλ᾿ ἕως    ἑβδομηκοντάκις   ἑπτά.

19,1 Καὶ    ἐγένετο     ὅτε    ἐτέλεσεν    ὁ    Ἰησοῦς     τοὺς    λόγους   τούτους   μετῆρεν   ἀπὸ    τῆς    Γαλιλαίας    καὶ     ἦλθεν   εἰς   τὰ    ὅρια   τῆς    Ἰουδαίας   πέραν   τοῦ   Ἰορδάνου.

2 Καὶ    ἠκολούθησαν   αὐτῷ   ὄχλοι    πολλοί,   καὶ     ἐθεράπευσεν   αὐτοὺς   ἐκεῖ.

13 Τότε   προσηνέχθη   αὐτῷ   παιδία,   ἵνα   ἐπιθῇ   αὐτοῖς   τὰς   χεῖρας    καὶ    προσεύξηται·   οἱ   δὲ   μαθηταὶ    ἐπετίμησαν   αὐτοῖς.

14 Ὁ   δὲ   Ἰησοῦς   εἶπεν·   ἄφετε   τὰ   παιδία   καὶ   μὴ   κωλύετε   αὐτὰ   ἐλθεῖν   πρός με·   τῶν   γὰρ    τοιούτων   ἐστὶν   ἡ   βασιλεία   τῶν   οὐρανῶν.

15 Καὶ    ἐπιθεὶς   τὰς   χεῖρας   αὐτοῖς   ἐπορεύθη    ἐκεῖθεν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ. 18, 18-22, 19, 1-2, 13-15

18, 18 Αλήθεια   σας   λέγω,   ότι   όσα   δέσετε    στην   γη,   θα   είναι   δεμένα   στον   ουρανό,   και   όσα   λύσετε    στη   γη,   θα   είναι  λυμένα    στον   ουρανό».

Συμπροσευχή

19 «Επίσης   σας   λέγω,   ότι   εάν   δύο   από   σας,    στη   γη,   συμφωνήσουν   να ζητήσουν   οιονδήποτε   πράγμα,   θα   τους   γίνει   απο   τον   Πατέρα   μου   τον επουράνιο.

20 Διότι   όπου   είναι   δύο   ή   τρεις   συγκεντρωμένοι    στο  όνομά  μου,  εκεί είμαι  ανάμεσά   τους».

Το   καθήκον   της  συγγνώμης   και    η   παραβολή   του   αγνώμονος    δούλου

21 Τότε   πλησίασε   ο    Πέτρος   και   του   είπε,   «Κύριε,   πόσες   φορές   να συγχωρήσω    τον   αδελφό    μου,    άν   εξακολουθεί  να   μου    κάνει  κακό;   Έως επτά   φορές;».

22 Λέγει    σ’ αυτόν   ο   Ιησούς,   «Δεν  σου   λέγω   έως   επτά  φορές,  αλλά   έως εβδομήντα   φορές   το   επτά.

19, 1 Και   όταν   ο    Ιησούς   τελείωσε   τους   λόγους   αυτούς,   έφυγε  από   την Γαλιλαία   και   ήλθε    στην   περιοχή   της  Ιουδαίας  πέρα  από   τον   Ιορδάνη.

2 Τον   ακολούθησε   δε   πολύς   κόσμος   και   τους   θεράπευσε    εκεί.

13 Τότε   του   έφεραν   μερικά   παιδιά,  για  να   βάλει   τα   χέρια   επάνω    τους   και προσευχηθεί.

14 Οι   δε   μαθητές    τους   επέπληξαν.   Ο   Ιησούς   όμως   τους   είπε,   «Αφήστε   τα παιδιά   και   μην  τα  εμποδίζετε   να   έλθουν   σ’ εμένα,   διότι   σε   τέτοιους    ανήκει   η βασιλεία   των   ουρανών».

15 Και   αφού   έβαλε   τα   χέρια   επάνω   τους,   έφυγε  από   εκεί.

Α΄Κορ. 12, 12-26

12 Καθάπερ   γὰρ   τὸ   σῶμα   ἕν   ἐστι     καὶ   μέλη   ἔχει   πολλά,   πάντα   δὲ   τὰ   μέλη τοῦ    σώματος   τοῦ   ἑνός,   πολλὰ   ὄντα,   ἕν   ἐστι    σῶμα,    οὕτω   καὶ   ὁ    Χριστός·

13 καὶ   γὰρ   ἐν   ἑνὶ   Πνεύματι     ἡμεῖς    πάντες    εἰς   ἓν   σῶμα    ἐβαπτίσθημεν,   εἴτε    Ἰουδαῖοι    εἴτε   Ἕλληνες,   εἴτε     δοῦλοι   εἴτε    ἐλεύθεροι,   καὶ    πάντες   εἰς    ἓν Πνεῦμα    ἐποτίσθημεν.

14 Καὶ   γὰρ   τὸ   σῶμα   οὐκ   ἔστιν   ἓν    μέλος,   ἀλλὰ    πολλά.

15 Ἐὰν   εἴπῃ   ὁ   πούς,    ὅτι   οὐκ   εἰμὶ   χείρ,   οὐκ    εἰμὶ   ἐκ   τοῦ    σώματος,   οὐ   παρὰ   τοῦτο    οὐκ   ἔστιν   ἐκ   τοῦ   σώματος;
16 Καὶ    ἐὰν    εἴπῃ   τὸ   οὖς,   ὅτι    οὐκ   εἰμὶ     ὀφθαλμός,   οὐκ    εἰμὶ     ἐκ   τοῦ    σώματος,    οὐ    παρὰ    τοῦτο     οὐκ   ἔστιν   ἐκ    τοῦ    σώματος;

17 Εἰ    ὅλον   τὸ   σῶμα   ὀφθαλμός,   ποῦ   ἡ   ἀκοή;   Εἰ   ὅλον   ἀκοή,   ποῦ   ἡ    ὄσφρησις;

18 Νυνὶ   δὲ   ὁ   Θεὸς   ἔθετο   τὰ    μέλη   ἓν    ἕκαστον   αὐτῶν   ἐν   τῷ   σώματι   καθὼς   ἠθέλησεν.

19 Εἰ   δὲ   ἦν   τὰ   πάντα   ἓν   μέλος,   ποῦ   τὸ   σῶμα;

20 Νῦν   δὲ   πολλὰ   μὲν   μέλη,   ἓν   δὲ   σῶμα.

21 Οὐ    δύναται   δὲ   ὀφθαλμὸς   εἰπεῖν   τῇ   χειρί·   χρείαν   σου   οὐκ   ἔχω·    ἢ    πάλιν   ἡ   κεφαλὴ   τοῖς    ποσί·    χρείαν   ὑμῶν   οὐκ    ἔχω·

22 Ἀλλὰ    πολλῷ    μᾶλλον   τὰ    δοκοῦντα    μέλη    τοῦ    σώματος    ἀσθενέστερα    ὑπάρχειν    ἀναγκαῖά    ἐστι,

23 καὶ   ἃ   δοκοῦμεν   ἀτιμότερα   εἶναι   τοῦ    σώματος,   τούτοις    τιμὴν περισσοτέραν    περιτίθεμεν,   καὶ  τὰ    ἀσχήμονα   ἡμῶν   εὐσχημοσύνην περισσοτέραν    ἔχει.

24 Τὰ   δὲ   εὐσχήμονα   ἡμῶν   οὐ   χρείαν   ἔχει.   Ἀλλ᾿   ὁ   Θεὸς    συνεκέρασε    τὸ    σῶμα,   τῷ    ὑστεροῦντι   περισσοτέραν    δοὺς    τιμήν,

25 ἵνα    μὴ    ᾖ   σχίσμα    ἐν   τῷ   σώματι,   ἀλλὰ   τὸ   αὐτὸ   ὑπὲρ    ἀλλήλων   μεριμνῶσι τὰ    μέλη·
26 καὶ   εἴτε   πάσχει   ἓν   μέλος,   συμπάσχει    πάντα   τὰ   μέλη,   εἴτε   δοξάζεται   ἓν μέλος,   συγχαίρει   πάντα   τὰ   μέλη.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Α΄Κορ. 12, 12-26

12 Όπως   ακριβώς  το  σώμα   είναι   ένα,  αλλά   έχει  πολλά   μέλη,   όλα   δε   τα μέλη    του   σώματος,   άν   και   είναι   πολλά,   αποτελούν   ένα    σώμα,   έτσι   και   ο Χριστός.

13 Διότι    σε   ένα   Πνεύμα  όλοι  εμείς   βαπτισθήκαμε   και   γίναμε   ένα   σώμα, είτε    Ιουδαίοι   είτε   Έλληνες,   είτε   δούλοι   είτε   ελεύθεροι,   και    όλοι   με   ένα Πνεύμα   ποτισθήκαμε.

14 Το   σώμα   δεν   είναι  ένα   μέλος  αλλά   πολλά.

15 Εάν   πει   το   πόδι:   «Επειδή   δεν   είμαι   χέρι,  δεν   ανήκω    στο  σώμα»,   μήπως παύει  με   τούτο    να   είναι  από  τα  μέλη   του    σώματος;

16 Και   εάν   πει   το   αυτί:   «Επειδή   δεν   είμαι   μάτι,  δεν  ανήκω    στο   σώμα», μήπως   παύει   με   τούτο   να   είναι   από   τα   μέλη   του   σώματος;

17 Εάν    ολόκληρο   το  σώμα    ήτο   μάτι,  που  θα   ήτο   η   ακοή;   Και  άν   ολόκληρο   ήτο  ακοή,   που   η   όσφρησις;

18  Στην   πραγματικότητα,   ο   Θεός   τοποθέτησε   το   καθένα  από  τα   μέλη στο  σώμα,   καθώς   ηθέλησε.

19 Εάν   όλα   ήσαν   ένα   μέλος,    που  θα   ήτο    το  σώμα;

20 Τώρα   υπάρχουν   πολλά   μέλη,  αλλά   ένα  σώμα.

21 Δεν   μπορεί   το   μάτι  να  πει   στο   χέρι:   «Δεν   σε   έχω   ανάγκη»,   ή   το  κεφάλι   στα  πόδια:  «Δεν  σας   έχω   ανάγκη».

22 Αντιθέτως,   τα   μέλη   που   φαίνονται   ότι   είναι  ασθενέστερα,   είναι αναγκαία·

23 και   εκείνα   τα   μέλη   του   σώματος   που   τα  θεωρούμε   ολιγότερο   άξια τιμής,   σ’  αυτά   προσδίδουμε   μεγαλύτερη   τιμή,   και  τα   μη  παρουσιάσιμα έχουν   μεγαλύτερη   ευπρέπεια.

24 Ενώ  τα  παρουσιάσιμα   δεν   έχουν   ανάγκη  από   τίποτε.   Ο    Θεός   όμως συνανέμιξε  το  σώμα   και   έδωσε   μεγαλύτερη   τιμή   στο   μέλος   που   την στερείται,

25 για   να   μη   υπάρχει   διαίρεσις   στο  σώμα,   αλλά   να   έχουν   τα   μέλη   την ίδια   φροντίδα   το   ένα   για   το   άλλο.

26 Εάν   ένα   μέλος   πάσχει,  συμπάσχουν   όλα   τα    μέλη·   εάν   ένα   μέλος τιμάται,   χαίρουν   μαζί   όλα   τα   μέλη.

Matt. 18, 18-22, 19, 1-2, 13-15

18, 18 Verily I say unto you, Whatsoever ye shall bind on earth shall be bound in heaven: and whatsoever ye shall loose on earth shall be loosed in heaven.

Co-prayer

19 "Also I say unto you, That if two of you on earth agree to ask anything, it shall be done unto them by my Father which is heaven.

20 For where two or three are gathered together in my name, there am I among them.

The duty of apology and the parable of the ignorant slave

21 Then Peter approached and said to him, "Lord, how many times shall I forgive my brother, if he continue to hurt me? Up to seven times? "

22 Jesus says to him, "I tell you not seven times, but seventy times seven.

19, 1 And it came to pass, when Jesus had finished these sayings, he departed from Galilee, and came into the coasts of Judaea beyond Jordan.

2 Many people followed him and healed them there.

13 Then some of the children were brought to him, that he might lay his hands upon them and pray.

14 And the disciples rebuked them. But Jesus said to them, "Let the children go, and do not hinder them from coming to me, for to such belongs the kingdom of heaven."

15 And when he had laid his hands upon them, he departed thence.

First. 12, 12–26

12 Just as the body is one, but has many members, all members of the body, though many, are one body, so is Christ.

13 For in one Spirit we were all baptized into one body, whether Jews or Greeks, slaves, or free, and we were all watered with one Spirit.

14 The body is not one member but many.

15 If the foot says, "Because I am not a hand, I do not belong to the body," does it therefore cease to be one of the members of the body?

16 And if the ear shall say, Because I am not the eye, I belong not to the body, is it therefore no longer a member of the body?

17 If the whole body were an eye, what would be hearing? And if it was a whole hearing, what the smell?

18 In fact, God placed each of the members in the body as He wished.

19 If all were one member, what would be the body?

20 Now there are many members, but one body.

21 The eye cannot say in the hand, "I do not need you," or the head in the feet: "I do not need you."

22 By contrast, members who appear to be weaker are needed;

23 and those members of the body which we consider to be less worthy, we give them greater honor, and the unseen have more dignity.

24 While presentations need nothing. But God did associate the body and give greater honor to the deprived member,

25 so that there is no division in the body, but that members have the same care for one another.

26 If one member suffers, all members are sympathetic; if one member is honored, all members enjoy together.