Ο Όσιος Μωϋσής ο Αιθίοπας

Ο    Όσιος   Μωυσής    έζησε    στην    Αίγυπτο  και  στην    αρχή    ήταν  ληστής.   Αλλά   το   φως   της   γνώσης    και    της    μετανοίας     δεν άργησε   να     φωτίσει    τον    δρόμο    του.    Η    μεγάλη   επιείκεια    που έδειξε   προς    αυτόν   κάποιος    χριστιανός,  ενώ     αυτός     τον   είχε βλάψει,    επέφερε     στον    Μωυσή     ψυχική    ανακαίνιση.

Πίστεψε,   έγινε   χριστιανός    και   κατόπιν    μοναχός.    Αγωνίστηκε  σκληρά    μέσα    στην   έρημο    και  απέκτησε  μεγάλη  πνευματική   σύνεση    και    αρετή.     Η    φήμη   του    έφερνε     στο    ερημητήριό    του πολλούς    χριστιανούς,   που     άκουγαν    με    δέος   τη     διδασκαλία     του     κατά    της    υπερηφάνειας    και    της   κατάκρισης.

«Είμαι», έλεγε, «ο  χειρότερος   των   αμαρτωλών.   Τα    περασμένα   μας αμαρτήματα πρέπει να τα έχουμε πάντα μπροστά μας  και  να  λυπούμαστε   γι’ αυτά.    Αυτό είναι η καλύτερη μέθοδος για να  φυλάξουμε  τον  εαυτό  μας, με την βοήθεια του  Θεού,  ασφαλή.  Άν  νομίσουμε   ότι   είμαστε πνευματικά όρθιοι, τότε ακριβώς  είναι  ο   μεγάλος    κίνδυνος   μήπως   πέσουμε.  Για    να    μη   φοβόμαστε   τον Θεό,  οφείλουμε να φοβόμαστε πολύ τον εαυτό  μας,  δηλαδή τις αδυναμίες   και   τα   πάθη   μας».     
Με   τέτοια    αγία   ζωή,   ο    Μωϋσής   έφθασε   στο   75^ο    έτος   της  ηλικίας  του.  Ώσπου ξαφνικά, ειδωλολάτρες ληστές εισέβαλαν στο σπήλαιό   του και   τον   σκότωσαν   με   μαχαίρια.    (Σύμφωνα    όμως   με την  Συναξαριακή πηγή του Αγίου Νικόδημου,  ο  Άγιος  Μωϋσής  απεβίωσε    ειρηνικά).

Απολυτίκιο. Ήχος    πλ. α’.   Τον    συνάναρχον  Λόγον. 
Των   παθών    καταλείψας   Πάτερ  την  Αίγυπτον,  των  αρετών  εν  τω  όρει   ανήλθες πίστει   θερμή,   τον    Σταυρόν   τον   του    Χριστού    άρας  επ’ ώμων  σου· και  δοξασθείς  περιφανώς,  τύπος  ώφθης  Μοναστών,  Μωσή  Πατέρων ακρότης·  μεθ’ ών    απαύστως  δυσώπει,    ελεηθήναι    τας    ψυχάς    ημών.

Κοντάκιον.   Ήχος    δ’.   Επεφάνης   σήμερον.       
Αιθιόπων  πρόσωπα,  απορραπίσας,  νοητών  ανέλαμψας,   καθάπερ  ήλιος    φαιδρός,  φωταγωγών  τας    ψυχάς  ημών,  των  σε  τιμώντων,  Μωσή    παμμακάριστε.

Μεγαλυνάριον.
Έργοις    διαλάμψας    ασκητικοίς,   εχθρών   νοουμένων,    απημαύρωσας  την   ισχύν,  και της  άνω  δόξης  εδείχθης    κληρονόμος,  συνών  τοις  Ασωμάτοις,   Μωσή   μακάριε.

St. Moses the Ethiopian

Saint Moses lived in Egypt and was a bandit at first. But the light of knowledge and repentance did not take long to light its way. The great mercy shown to him by a Christian, while hurting him, led to a spiritual renewal of Moses.

He believed, became a Christian and then a monk. He fought hard in the desert and gained great spiritual prudence and virtue. His reputation brought him to the hermitage of many Christians who listened intently to his teaching against pride and condemnation.

"I am," he said, "the worst of sinners. Our past sins should always be in front of us and we should be sorry for them. This is the best way to keep ourselves, with God's help, safe. If we think we are spiritually upright, then that is precisely the great danger of falling. In order not to be afraid of God, we must be very afraid of ourselves, that is, our weaknesses and passions. "

With such a sacred life, Moses reached his 75th birthday. Until then, idolatrous bandits invaded his cave and killed him with knives. (But according to the Synagogic source of Saint Nicodemus, Saint Moses died peacefully).

Introit. Sound a'. Co-captain Logon.

Passionate losers, Father Peter in Egypt, the virtues of the mountain-gods believe in you warmly, the Cross of Christ on your shoulders;

It's close. Sound d. Impressive today.

Ethiopian faces, deceitful, illuminated, bright sunshine, illuminated by our souls, honorable, Moskie.

Magnificent.

Distinguished works of ascetic, enemy-minded, devouring her, and her upper fame heiress, synod of Asomathis, Moshe blessed.