Ο Άγιος Δημήτριος ο Οσιομάρτυρας ο Μοναχός

Στύλος και  εδραίωμα  των  σκλαβωμένων  Ελλήνων  ο μοναχός  Δημήτριος,   γεννήθηκε   στη   Σαμαρίνα  της Πίνδου   στα  τέλη   του 18^ου  αιώνα.  Έγινε μοναχός στο μοναστήρι της  Πατρίδας  του,  όπου  με   προσευχή    και    νηστεία    εξάγνισε    το   σώμα     και    την    ψυχή   του.

Μετά    την  κατάπνιξη,  από  τον  Αλή  Πασά το 1808, της  επανάστασης που   υποκίνησε   ο   πάπα   Ευθύμιος   Βλαχάβας,   ο   Δημήτριος    βγήκε από   το   μοναστήρι   του    και   γύριζε   τα   χωριά    κηρύττοντας   τον λόγο    του   Θεού    και   διδάσκοντας    υπομονή    στις   θλίψεις.

Μετά  από   συκοφαντία   τον   συνέλαβε   ο   Αλή   Πασάς   και   τον φυλάκισε.   Κατόπιν   διέταξε    τον    άγριο  βασανισμό  του.  Έτσι  οι  δήμιοι   με   καλαμένιες    ακίδες  τρύπησαν  τους  βραχίονές του    και έπειτα   τις   έμπηξαν   στα    νύχια    των   χεριών   και   των   ποδιών   του. Στη    συνέχεια   έσφιξαν   το   κεφάλι   του   σε   μέγγενη    και    κατόπιν  αφού   τον   κρέμασαν    ανάποδα    τον    έκαιγαν    από    κάτω   με   φωτιά.

Βλέποντας   κάποιος   Τούρκος    την   γενναιότητα   του   Δημητρίου, πίστεψε  στον    Χριστό  και  έπειτα   μαρτύρησε.  Ύστερα    ο    Αλή    Πασάς  έκτισε  τον  Δημήτριο μέσα σ’ έναν   τοίχο,    αφήνοντας    μόνο   το κεφάλι   του    απ’ έξω    για   να   παρατείνει    το   μαρτύριο.    Ο Μάρτυρας    άντεξε   έτσι   10    ημέρες.   Τελικά   παρέδωσε    το    πνεύμα  του    στον    Θεό,    το    έτος    1808.

Το   μαρτύριό    του   συνέγραψε    ο    πρόξενος    της   Γαλλίας   στα  Ιωάννινα Ε. Pouqueville. Το μαρτύριο του Οσιομάρτυρα Δημητρίου,  αντέγραψε    κατόπιν    ο    μοναχός    Γεράσιμος    Μικραγιαννανίτης.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι ο Δουκάκης και ο Άγιος Νικόδημος στους Συναξαριστές    τους    καθώς   και    ο    Σ.    Ευστρατιάδης   στο    Αγιολόγιό    του   δεν    αναφέρουν    την    μνήμη    του    νεομάρτυρα  αυτού.

Στην τοπική αγιολογία της  Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών, ένα Ημερολόγιο  της    Εκκλησίας    της   Ελλάδος   (1963),    σελ.   306, αναφέρει     την   μνήμη    του   Αγίου     την   18^η    Αυγούστου.           
Το   Μέγα   Ευχολόγιο    όμως,   καθώς    και    ο    Otto    Meinardus, αναφέρουν    τη   μνήμη    του    την    17^η    Α υγούστου).

Απολυτίκιον.   Ήχος    α’.   Της    ερήμου    πολίτης.         
Σαμαρίνης  τον  γόνον  ευσεβών  το    κραταίωμα, τον  νεοφανή  Αθλοφόρον, του Σωτήρος    Δημήτριον,    τιμήσωμεν    συμφώνως   οι πιστοί· αθλήσας   γαρ   στερρώς   υπέρ    Χριστού,    Εκκλησίας    ανεδείχθη νέος   αστήρ,    και    των   βοώντων   πρόμαχος·   δόξα    τω   δεδωκότι   σοι  ισχύν,   δόξα  τω  σε  θαυμαστώσαντι,  δόξα   τω    εκλπηρούντι    δια    σου,  ημών    τα    αιτήματα.

Κοντάκιον.   Ήχος   γ’.   Η    Παρθένος   σήμερον. 
Η αγία μνήμη σου αγιασμόν χορηγούσα, τοις πιστοίς   επέφανεν, Οσιομάρτυς  Κυρίου·   βίω   γαρ,   και λόγω θείω    πιστούς   στηρίξας, ήθλησας, υπέρ της δόξης   Χριστού   ανδρείως,  και  θεόθεν  εκοσμήθης,  διπλώ   στεφάνω    μάκαρ   Δημήτριε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  της  Ηπείρου  θείος βλαστός,    χαίροις     Θεσσαλίας, λαμπαδούχος  ο φαεινός· χαίροις ο αθλήσας, στερρώς υπέρ Κυρίου, Οσιομάρτυς    χαίρε,   Χριστού  Δημήτριε.

Saint Demetrius the Hieromartyr the Monk

The monk Dimitrios was born in Samarina, Pindos, in the late 18th century. He became a monk in the monastery of his homeland, where by prayer and fasting he exhumed his body and soul.

After the overthrow, by Ali Pasha in 1808, of the revolution initiated by Pope Efthymios Vlahavas, Dimitrios came out of his monastery and returned to the villages preaching the word of God and teaching patience in sorrow.

Ali Pasha was arrested after slander and imprisoned. He then ordered his cruel torture. So the executioners with reed pins pierced his arms and then clasped them in the nails of his hands and feet. Then they shook his head in a vise and then, after hanging upside down, burned him from the bottom with fire.

Seeing a Turk in the bravery of Demetrius, he believed in Christ and then testified. Ali Pasha then built Demetrius into a wall, leaving only his head out to extend the martyrdom. The Witness thus endured 10 days. He finally gave up his spirit to God in the year 1808.

His testimony was written by the Consul of France to Ioannina E. Pouqueville. The martyrdom of Osimomira Dimitriou was then copied by the monk Gerasimos Mikrajiannitis.

It should be noted here that Doukakis and Agios Nikodimos in their Co-conspirators as well as S. Efstratiadis in his Hagiography do not mention the memory of this neo-martyr.

In the local hierology of the Holy Metropolis of Grevena, a Calendar of the Church of Greece (1963), p. 306, mentions the memory of the Saint on August 18th.

The Great Eucharist, however, as well as Otto Meinardus, mention his memory of the 17th Aust).

Absolutely. Sound a '. Desert Citizen.

Samaritan the godfather of the pious, the new-born Athlete, of Savior Demetrius, in honor of the faithful; for you, our requests.

It's close. Sound c. Virgo today.

Your holy memory I sanctified you, the faithful manifested, O Lord the Martyr; I live, and because of my divine loyal supporter, an athlete, in favor of the glory of Christ, and in divinity, I crowned Dimitrios.

Magnificent.

Hail of Epirus divine sprout, joy of Thessaly, luminous the luminous; joy of the athlete, in favor of the Lord, Hosier Martyr, Christ Demetrius.