ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ματθ. 9, 27-35

27 Καὶ   παράγοντι     ἐκεῖθεν    τῷ     Ἰησοῦ   ἠκολούθησαν     αὐτῷ   δύο    τυφλοὶ    κράζοντες   καὶ   λέγοντες·    ἐλέησον     ἡμᾶς,   υἱὲ   Δαυῒδ.

28 Ἐλθόντι   δὲ   εἰς   τὴν   οἰκίαν   προσῆλθον    αὐτῷ   οἱ   τυφλοί,   καὶ   λέγει   αὐτοῖς   ὁ ᾿  Ιησοῦς·   πιστεύετε   ὅτι   δύναμαι   τοῦτο   ποιῆσαι;    λέγουσιν   αὐτῷ· ναί,   Κύριε.

29 Τότε   ἥψατο   τῶν   ὀφθαλμῶν   αὐτῶν   λέγων·   κατὰ    τὴν   πίστιν    ὑμῶν   γενηθήτω   ὑμῖν.

30 Καὶ   ἀνεῴχθησαν   αὐτῶν   οἱ   ὀφθαλμοί·   καὶ   ἐνεβριμήσατο   αὐτοῖς   ὁ  ᾿Ιησοῦς λέγων·   ὁρᾶτε   μηδεὶς   γινωσκέτω.

31 Οἱ   δὲ   ἐξελθόντες   διεφήμισαν    αὐτὸν    ἐν   ὅλῃ   τῇ   γῇ   ἐκείνῃ.

Ο   βωβός   δαιμονισμένος

32 Αὐτῶν   δὲ    ἐξερχομένων    ἰδοὺ   προσήνεγκαν   αὐτῷ   ἄνθρωπον   κωφὸν δαιμονιζόμενον·

33 καὶ    ἐκβληθέντος   τοῦ   δαιμονίου    ἐλάλησεν   ὁ   κωφός,   καὶ    ἐθαύμασαν   οἱ    ὄχλοι    λέγοντες    ὅτι    οὐδέποτε    ἐφάνη    οὕτως   ἐν   τῷ   Ἰσραήλ.

34 Οἱ   δὲ   Φαρισαῖοι   ἔλεγον·   ἐν   τῷ   ἄρχοντι   τῶν   δαιμονίων   ἐκβάλλει   τὰ   δαιμόνια.

35 Καὶ   περιῆγεν   ὁ   Ἰησοῦς   τὰς   πόλεις    πάσας   καὶ   τὰς   κώμας    διδάσκων   ἐν ταῖς    συναγωγαῖς   αὐτῶν   καὶ   κηρύσσων   τὸ   εὐαγγέλιον   τῆς   βασιλείας   καὶ   θεραπεύων   πᾶσαν   νόσον   καὶ   πᾶσαν   μαλακίαν   ἐν   τῷ    λαῷ.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ.  9, 27-35

27 Όταν    ο   Ιησούς   προχώρησε  από  εκεί,   τον  ακολούθησαν   δύο   τυφλοί, οι οποίοι    φώναζαν,   «Ελέησέ   μας,   υιέ   του   Δαυΐδ» .

28 Μόλις  δε   έφθασε   στο    σπίτι,   ήλθαν   σ’ αυτόν   οι   τυφλοί   και   ο    Ιησούς τους   λέγει,   «Πιστεύετε   ότι   έχω   την   δύναμι  να  κάνω   αυτό   που   ζητάτε;».

29 Λέγουν    σε   αυτόν,   «Ναι,   Κύριε».   Τότε   άγγιξε  τα   μάτια   τους    και  είπε, «Σύμφωνα  με   την   πίστιν   σας,   άς   γίνει».

30 Και   άνοιξαν   τα   μάτια   τους   και      σε  αυστηρό    τόνο   τους   παρήγγειλε    ο Ιησούς   και   τους   είπε,   «Προσέχετε,   κανείς  να   μην   το   μάθει».

31 Αυτοί    όμως    μόλις   βγήκαν,   τον    διεφήμισαν   σε   όλη   την   χώρα   εκείνη.

Ο  βωβός    δαιμονισμένος

32 Ενώ   αυτοί   έβγαιναν,   τους   έφεραν   έναν    άνθρωπο    βωβό  δαιμονισμένο.

33 Και   αφού   το   δαιμόνιο   εκδιώχθηκε,   μίλησε  ο   βωβός.   Και   θαύμασε   ο κόσμος   και   έλεγε,   "Τέτοια   πράγματα   δεν   εφάνησαν   ποτέ    στο    Ισραήλ".

34 [Οι  δε   Φαρισαίοι   έλεγαν,   «Εις   το   όνομα   του   άρχοντος   των   δαιμονίων βγάζει   δαιμόνια»].

35 Και   περιήρχετο    ο   Ιησούς   όλες   τις   πόλεις   και   τα   χωριά   και   δίδασκε   στις   συναγωγές   των   και   κήρυττε   το   ευαγγέλιο   περί   της   βασιλείας   και εθεράπευε   κάθε   ασθένεια   και   κάθε   αδυναμία   του   λαού.

Ρωμ.  15, 1-7

1 Ὀφείλομεν   δὲ   ἡμεῖς   οἱ   δυνατοὶ   τὰ   ἀσθενήματα   τῶν    ἀδυνάτων βαστάζειν,   καὶ   μὴ   ἑαυτοῖς   ἀρέσκειν.

2 Ἕκαστος   ἡμῶν   τῷ   πλησίον   ἀρεσκέτω   εἰς   τὸ   ἀγαθὸν πρὸς    οἰκοδομήν·

3 καὶ   γὰρ   ὁ    Χριστὸς   οὐχ   ἑαυτῷ   ἤρεσεν,   ἀλλὰ    καθὼς   γέγραπται,   οἱ    ὀνειδισμοὶ   τῶν   ὀνειδιζόντων   σε    ἐπέπεσον    ἐπ᾿ ἐμέ.

4 Ὅσα   γὰρ   προεγράφη,   εἰς   τὴν   ἡμετέραν    διδασκαλίαν   προεγράφη,   ἵνα   διὰ   τῆς   ὑπομονῆς   καὶ   τῆς   παρακλήσεως   τῶν   γραφῶν   τὴν   ἐλπίδα   ἔχωμεν.

5 Ὁ   δὲ  Θεὸς   τῆς   ὑπομονῆς   καὶ   τῆς    παρακλήσεως   δῴη   ὑμῖν   τὸ   αὐτὸ   φρονεῖν   ἐν   ἀλλήλοις   κατὰ   Χριστὸν  Ἰησοῦν,

6 ἵνα   ὁμοθυμαδὸν   ἐν    ἑνὶ   στόματι   δοξάζητε   τὸν   Θεὸν   καὶ    πατέρα   τοῦ   Κυρίου   ἡμῶν   Ἰησοῦ   Χριστοῦ.

7. Διὸ  προσλαμβάνεσθε  ἀλλήλους,  καθὼς   καὶ   ὁ   Χριστὸς  προσελάβετο    ὑμᾶς    εἰς    δόξαν    Θεοῦ. 

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ρωμ.  15, 1-7

1 Εμείς   οι   δυνατοί   πρέπει  να  βαστάζωμεν  τις  αδυναμίες  των  αδυνάτων και  να   μη   περιοριζώμεθα   σε   όσα   είναι  αρεστά    στον  εαυτό   μας.

2 Ο    καθένας   από  μας  άς   φροντίζει  να   είναι   αρεστός    στον   πλησίο   για   το καλό   του   και   την   οικοδομή   του,

3 διότι   και   ο   Χριστός   δεν   ζήτησε   εκείνα   που   ήσαν  αρεστ΄σ   σ τον   εαυτό του,  αλλά,  καθώς   είναι   γραμμένο,   Οι  ύβρεις  των   υβριστών   σου  έπεσαν επάνω   μου.

4 Διότι   όσα   προεγράφησαν,  εγράφησαν  για   την   διδασκαλία   μας  ώστε   δια της   υπομονής   και   της   παρηγορίας   που   δίνουν   οι   γραφές    να   διατηρούμεν την   ελπίδα.

5 Και   είθε   ο   Θεός   που   είναι   η   πηγή   της   υπομονής   και   της   παρηγορίας  να σας   αξιώσει   να   έχετε   το    ίδιο   φρόνημα   μεταξύ   σας   κατά   το   υπόδειγμα   του Ιησού  Χριστού,

6 ώστε   όλοι   μαζί  με   μια   ψυχή   και  με   ένα   στόμα   να   δοξάζετε   τον   Θεό  και Πατέρα   του   Κυρίου   μας   Ιησού   Χριστού.

7 Δια   τούτο   ο   ένας  να    δέχεται  τον  άλλον,   όπως   και   ο   Χριστός   σας   δέχθηκε   δια  να   δοξασθεί   ο   Θεός.

Ματθ.  9, 27-35

27 Όταν    ο   Ιησούς   προχώρησε  από  εκεί,   τον  ακολούθησαν   δύο   τυφλοί, οι οποίοι    φώναζαν,   «Ελέησέ   μας,   υιέ   του   Δαυΐδ» .

28 Μόλις  δε   έφθασε   στο    σπίτι,   ήλθαν   σ’ αυτόν   οι   τυφλοί   και   ο    Ιησούς τους   λέγει,   «Πιστεύετε   ότι   έχω   την   δύναμι  να  κάνω   αυτό   που   ζητάτε;».

29 Λέγουν    σε   αυτόν,   «Ναι,   Κύριε».   Τότε   άγγιξε  τα   μάτια   τους    και  είπε, «Σύμφωνα  με   την   πίστιν   σας,   άς   γίνει».

30 Και   άνοιξαν   τα   μάτια   τους   και      σε  αυστηρό    τόνο   τους   παρήγγειλε    ο Ιησούς   και   τους   είπε,   «Προσέχετε,   κανείς  να   μην   το   μάθει».

31 Αυτοί    όμως    μόλις   βγήκαν,   τον    διεφήμισαν   σε   όλη   την   χώρα   εκείνη.

Ο  βωβός    δαιμονισμένος

32 Ενώ   αυτοί   έβγαιναν,   τους   έφεραν   έναν    άνθρωπο    βωβό  δαιμονισμένο.

33 Και   αφού   το   δαιμόνιο   εκδιώχθηκε,   μίλησε  ο   βωβός.   Και   θαύμασε   ο κόσμος   και   έλεγε,   "Τέτοια   πράγματα   δεν   εφάνησαν   ποτέ    στο    Ισραήλ".

34 [Οι  δε   Φαρισαίοι   έλεγαν,   «Εις   το   όνομα   του   άρχοντος   των   δαιμονίων βγάζει   δαιμόνια»].

35 Και   περιήρχετο    ο   Ιησούς   όλες   τις   πόλεις   και   τα   χωριά   και   δίδασκε   στις   συναγωγές   των   και   κήρυττε   το   ευαγγέλιο   περί   της   βασιλείας   και εθεράπευε   κάθε   ασθένεια   και   κάθε   αδυναμία   του   λαού.

Rome. 15, 1-7

1 We who are strong must base on the weaknesses of the weak and not confine ourselves to what is good in ourselves.

2 Let each of us care for the good of the neighbor for his good and for his building,

3 For Christ also did not ask those who were pleasing to himself, but, as it is written, The insults of your abusers fell on me.

4 For what was written was written for our teaching, that through the patience and consolation of the scriptures we might hold out hope.

5 And may God, who is the source of patience and consolation, claim that you have the same mindfulness among you in the example of Jesus Christ,

6 so that together with one soul and one mouth you may glorify the God and Father of our Lord Jesus Christ.

7 Therefore receive one another, just as Christ also received you to glorify God.