Οι Άγιοι Επτά Παίδες εν Εφέσω

Στα    μέσα   του   3^ου   αιώνα    μ.Χ.,    όταν    ο    αυτοκράτωρ   Δέκιος  άναψε    το    καμίνι   των    διωγμών    και  χωρίς  καμιά  διάκριση  βασάνιζε  και  σκότωνε νέους    και   γέρους,   τότε   και   οι  επτά   παίδες, Μαξιμιλιανός, Εξακουστοδιανός, Ιάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος,  Αντωνίνος  και  Κωνσταντίνος,  για    να   μην   αρνηθούν   την   πίστη τους,   αφού   διαμοίρασαν   τα   υπάρχοντά    τους  στους φτωχούς,  έφυγαν  από  την  πόλη  και  κρύφτηκαν   σε   κάποια  σπηλιά,   μέχρι   να  πάψει    ο  διωγμός.

Επειδή, όμως, ο    κίνδυνος   ολοένα   και   πλησίαζε   στην   κρυψώνα   τους,   προσευχήθηκαν   όλη   τη   νύκτα   να    πάρει   ο   Θεός   τις   ψυχές τους,   χωρίς   να   πέσουν    στα   χέρια   του    Δεκίου.    Ο     Θεός    άκουσε τη     δέησή    τους,   και   το   πρωί    κοιμήθηκαν    χωρίς    να    ξυπνήσουν.

Μετά    194   χρόνια,  επί  Θεοδοσίου  του  Μικρού,  στην  Έφεσο  κάποια  αίρεση   διακήρυττε  ότι  δεν  υπάρχει  ανάσταση    νεκρών.   Εκείνη, λοιπόν,   την    εποχή,    κάποιο    παιδί    στην   αγορά   της   Εφέσου ψώνισε   ψωμί   με   το   νόμισμα   της   εποχής   του   Δεκίου.   Αυτό προκάλεσε  έκπληξη.  Πήραν,  λοιπόν  το  παιδί  καιτο  ανέκριναν.  Κατόπιν,  πήγαν  στη  σπηλιά  και  βρήκαν  ζωντανά  και  τα υπόλοιπα παιδιά.      
Τότε όλοι κατάλαβαν ότι είναι θαύμα Θεού, για να αποδειχθεί ότι «ανάστασιν     μέλλειν    έσεσθαι   νεκρών,   δικαίων   τε   και    αδίκων».  Δηλαδή,  ότι    μέλλει    να    γίνει  ανάσταση νεκρών,  και  των    δικαίων  και    των    αδίκων.

Απολυτίκιο. Ήχος    γ’.   Θείας    πίστεως.    
Θείω  Πνεύματι,  αφθαρτισθέντες,   πολυχρόνιον,  ήνυσαν    ύπνον,  οι  εν    Εφέσω    επτάριθμοι  Μάρτυρες  και  αναστάντες  πιστούς  εβεβαίωσαν,  την   των    ανθρώπων  κοινήν    εξανάστασιν·  όθεν  άπαντες,    συμφώνως   τούτους    τιμήσωμεν,    δοξάζοντες    Χριστόν    τον πολυέλεον.

Κοντάκιον. Ήχος    δ’.   Ο    υψωθείς    εν   τω   Σταυρώ.  
Οι   τα   του   κόσμου   ως   φθαρτά   παριδόντες,   και   τας   αφθάρτους δωρεάς ειληφότες, διαφθοράς διέμειναν θανόντες παρεκτός· όθεν  εξανίστανται,   μετά   πλείονας   χρόνους,   άπασαν    ενθάψαντες,  δυσμενών  απιστίαν·  ούς  εν αινέσει    σήμερον    πιστοί,  ανευφημούντες,  Χριστόν    ανυμνήσωμεν.

Μεγαλυνάριον.
Δόγμα    ακυρούται   νεκροποιόν·   οι   γαρ   θείοι   Παίδες,   αναστάντες    εκ   των   νεκρών,   εδήλωσαν   πάσι,   την   μέλλουσαν   γενέσθαι,   εν   τη  εσχάτη    ώρα,   βροτών   ανάστασιν.

The Seven Saints in Ephesus

In the middle of the 3rd century AD, when Emperor Dekios lit the furnace of persecution and without distinction tortured and killed young and old, then all seven priests Maximilian, Exacoustodian, Iamblich, Martynos, Dionysius, so as not to deny their faith, after sharing their possessions with the poor, they left the city and hid in a cave until the persecution ceased.

However, as danger was approaching their hiding place, they prayed that God would take their souls all night without falling into the hands of Decius. God heard their prayer, and in the morning they slept without awakening.

After 194 years, during the reign of Theodosius the Lesser, in Ephesus, some heresy declared that there was no resurrection of the dead. So, at that time, some kid in the Ephesus market bought bread with the currency of the Decius era. This was a surprise. So they took the child and interrogated him. Then they went to the cave and found the other children alive.

Then everyone understood that it was a miracle of God to prove that "the resurrection of the dead, the righteous, and the unrighteous shall come." That is to say, the resurrection of the dead, of the just and the unjust.

Introit. Sound c. Divine faith.

Divine Spirit, baptized, for many years, fell asleep, the seven Witnesses in Ephesus and the faithful rebels confirmed the common revolt of men, always glorified in Christ, glorified Christ.

It's close. Sound d. The Highest in the Cross.

The people of the world as perishable donors, and the endless donations of corrupt, endangered donors, have remained dead to death;

Magnificent.

The doctrine is abolished at the time of death;