Ο Όσιος Νικόλαος ο Ομολογητής ο Στουδίτης

Ο    Όσιος   Νικόλαος    ο    Ομολογητής   γεννήθηκε   στην   Κυδωνία   της Κρήτης   το   792   μ.Χ.   Σε   νεαρή    ηλικία   οι    γονείς   του    τον   έστειλαν    στην Κωνσταντινούπολη,   στον   θείο    του   Θεοφάνη,   που    ήταν μοναχός στην περιώνυμη    μονή   του    Στουδίου,    όπου  και έγινε  και  αυτός    μοναχός.  Στην ησυχία της Μονής, ο Νικόλαος είχε την ευκαιρία να λάβει μεγάλη θεολογική  και φιλολογική παιδεία, να διακριθεί στους ασκητικούς αγώνες και να φθάσει στα ύψη της ηθικής τελειότητος. Ο Όσιος αναδείχθηκε    και     στην   τέχνη    της    αντιγραφής   χειρογράφων.

Κατά  την περίοδο  της  εικονομαχίας, η  Μονή   Στουδίου   και    οι    μοναχοί της υπέστησαν   μεγάλες διώξεις για   την   προσήλωσή   τους   στον   αγώνα υπέρ  των αγίων εικόνων. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος (806 – 815   μ.Χ.)   αντιστάθηκε, ο   δε   αυτοκράτορας Λέων ο   Ε’   (813 – 820  μ.Χ.) συνεκάλεσε   Σύνοδο η οποία   κατεδίκασε    τον  Πατριάρχη    και  τον  εξόρισε στην Προικόννησο. Διάδοχός του εχειροτονήθηκε ο   Θεόδοτος ο  Μελισσηνός  (815 – 821 μ.Χ.), ο   οποίος   συγκρότησε   Σύνοδο, για   να καταδικάσει τους  προμάχους  της  Εκκλησίας. Στη   Σύνοδο   προσεκάλεσε τον  ηγούμενο  της  Μονής Στουδίου Θεόδωρο, ο οποίος   ήταν   επικεφαλής της  αντιδράσεως   εναντίον   των   εικονομάχων. Ο  Όσιος Θεόδωρος δεν προσήλθε στη Σύνοδο, όχι γιατί εφοβόταν, αλλά γιατί ήθελε να στιγματίσει δια της αποχής του την παράνομη  συγκρότηση  της    Συνόδου. Ο  Όσιος Νικόλαος εξορίσθηκε μαζί με τον ηγούμενο της Μονής  Θεόδωρο. Λίγο μετά εφυλακίσθηκε για τρία χρόνια, παλεύοντας με τηδίψα και  την πείνα, και  στη συνέχεια  εξορίσθηκε στη  Σμύρνη.   Και  εκεί  τον  έριξαν  στη   φυλακή.

Ο διάδοχος του Λέοντος του Ε’, Μιχαήλ Β’ ο  Τραυλός (820 – 829  μ.Χ.), επέτρεψε  την  επάνοδο  σε  όλους  τους  εξορισθέντες  υπό    του  Λέοντος  Ε’. Κατά   την   επιστροφή   του   ο   Όσιος   επισκέφθηκε   στην   Χαλκηδόνα   τον Πατριάρχη   και  συναγωνιστή  του  Νικηφόρο.  Ακολούθως  έμεινε  για  λίγο   χρόνο   στον   Αστακηνό   Κόλπο,   και   τέλος   επανήλθε   στη    Μονή   του Στουδίου. Αλλά για λίγο μόνο, αφού ο αυτοκράτορας αρνήθηκε να αποδώσει  στους  Ορθοδόξους   τις    αφαιρεθείσες  από    αυτούς    εκκλησίες  και να επιτρέψει την ανάρτηση εικόνων σε αυτές. Ακολουθεί τον αυτοεξόριστο  Γέροντά του,  Όσιο  Θεόδωρο,  στη  νήσο  Πρίγκηπο.    Ο  Όσιος Νικόλαος, με την   λήξη  της   εικονομαχίας   και   μετά   τον   θάνατο   του εικονομάχου αυτοκράτορος Θεοφίλου (829 – 842 μ.Χ.), επέστρεψε στη Μονή του  Στουδίου και εξελέγη ηγούμενος αυτής. Λίγο αργότερα παραιτείται,  προτείνοντας  ως  διάδοχό  του    τον   πρεσβύτερο   Σωφρόνιο.

Μετά   από   πολλές   διώξεις   και   αυτοεξορία   σε   μετόχι   της   Μονής   του Στουδίου,   στο   Πραίνετο   της Νικομήδειας, ιδρύει, το έτος 859 μ.Χ., το μοναστήρι   του   Κονορωβίου   βοηθούμενος   από    κάποιον   πλούσιο   και   ευσεβή  που  ονομαζόταν  Σαμουήλ. Αλλά  και  από εδώ τον παρέσυραν οι εκκλησιαστικές   έριδες   μεταξύ των οπαδών των  Πατριαρχών  Ιγνατίου  και   Φωτίου. Μετέβη λοιπόν, από εδώ στην  Προικόννησο,  μετά  στη  Μυτιλήνη   και   στη   συνέχεια   στο   Εξαμίλι   της   Θρακικής   Χερσονήσου,   απ’ όπου οδηγήθηκε με συνοδεία  φρουράς,  το  έτος  866  μ.Χ.,  ως  αιχμάλωτος  κατά   κάποιο   τρόπο,   στη   Μονή   του   Στουδίου.  Το  επόμενο  έτος  ο  αυτοκράτορας Βασίλειος ο Α’ (867 – 886   μ.Χ.)   και   ο    Πατριάρχης  Ιγνάτιος, κατά   τη  δεύτερη   πατριαρχία   του   (867 – 877 μ.Χ.), προσέφεραν στον    πολυπαθή    Όσιο   την ηγουμενία της Μονής   του   Στουδίου.   Εκείνος, λυπούμενος για την ακαταστασία της εποχής, αρνήθηκε. 
Ο  Όσιος  Νικόλαος    εκοιμήθηκε  με  ειρήνη  το  έτος  868  μ.Χ.   και   το  τίμιο λείψανό   του   κατατέθηκε   κοντά   στα   ιερά σκηνώματα   των  ενδόξων Στουδιτών  Ναυκρατίου  και  Θεοδώρου.

Απολυτίκιο.   Ήχος   γ’.   Θείας   πίστεως.    
Θείον βλάστημα, της Κυδωνίας, και   υπόδειγμα,   οσίου   βίου,   ανεδείχθης Στουδίτα   Νικόλαε·   και   του   Χριστού   την   Εικόνα   σεβόμενος, ομολογίας αγώσι  διέπρεψας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθε    ημίν το    μέγα  έλεος.

Κοντάκιο.  Ήχος   πλ. δ’.    Τη    υπερμάχω.

Εκ  Κυδωνίας    ως    φωστήρ    λαμπρός    ανέτειλας

Και    Εκκλησίας    καταυγάζεις    τα  πληρώματα

Τη   στερρά    ομολογία  σου   Θεοφόρε.

Της  Εικόνος  του    Χριστού    γαρ    την  προσκύνησιν

Τοις   αγώσί    σου   και  πόνοις   κατετράνωσας.      
Όθεν   κράζομεν,   χαίροις  Πάτερ   Νικόλε.

Μεγαλυνάριο.
Χαίροις  Κυδωνίας   θείος βλαστός, και   Μονής   Στουδίου,   τύπος   έμπνους προς  αρετήν· της ομολογίας, το θείον χαίρε   στόμα,   Νικόλαε   παμμάκαρ, Κρητών   αγλάϊσμα.

St. Nicholas the Confessor, Stouditis

Saint Nicholas the Confessor was born in Kydonia, Crete in 792 AD. At an early age, his parents sent him to Constantinople, to his uncle Theophanes, who was a monk in Stoudios' monastery, where he also became a monk. In the quiet of the monastery, Nicholas had the opportunity to receive a great theological and literary education, to distinguish himself in the ascetic struggles and to reach the heights of moral perfection. The Savior also emerged in the art of copying manuscripts.

During the period of iconoclasm, the Monastery of Stoudios and its monks suffered great persecutions for their attachment to the struggle for the holy icons. The Patriarch of Constantinople Nikiforos (806-815 AD) resisted, and Emperor Leo II (813-820 AD) summoned a Synod which condemned the Patriarch and exiled him to Prokonimenos. His successor was Theodotus Melissenos (815 - 821 AD) who set up a Synod to condemn the church's champions. At the Synod he invited the abbot of Stoudios Theodoros, who was the head of the reaction against the iconoclasts. Sosios Theodoros did not attend the Synod, not because he was frightened, but because he wanted to stigmatize by abstaining the illegal assembly of the Synod. Saint Nicholas was exiled with the abbot of Theodore. Shortly afterwards he was jailed for three years, struggling with hunger and hunger, and then exiled to Smyrna. And then they threw him in jail.

The successor of Leo II, Michael II of Travlos (820 - 829 AD), allowed the return to all exiles by Leo. Upon his return, Sisko visited Chalcedon the Patriarch and his agonist Nikiforos. He then stayed for a while in the Aastakinos Gulf, and finally returned to the Monastery of Stoudios. But only for a while, after the emperor refused to give the Orthodox the churches he had removed and allow images to be displayed in them. He follows his self-determined Elder, Osio Theodoros, on the Prince Island. On the end of the iconoclasm and after the death of the iconoclast emperor Theophilus (829-842 AD), Saint Nicholas returned to the Monastery of Stoudios and was elected Abbot of that. Shortly afterwards he resigns, suggesting his eldest Sophronius as his successor.

After many persecutions and self-exile in the monastery of the Stoudios Monastery, in Praeneto of Nicomedia, in 859 AD founded the Convent Monastery, assisted by a wealthy and devout man named Samuel. But even here, the ecclesiastical quarrels between Patriarchs Ignatius and Photius have suffered him. So then, from here to Proiconisos, then to Mytilene and then to Examili in the Thracian Peninsula, from where he was led by a guardsman, in 866 AD, as a prisoner in some way, in the Monastery of Stoudios. The following year, the emperor Basil II (867-886 AD) and Patriarch Ignatius, during his second patriarchy (867-87 AD), offered to the wealthy Ossios the patron saint of Stoudios Monastery. He, saddened by the clutter of the time, refused.

Osios Nikolaos died in peace in 868 AD and his honest relic was deposited near the sacred tabernacles of the famous Stuttans, Navratius and Theodoros.

Introit. Sound c '. Divine Faith.

The Divine Vulture, of Cydonia, and a pattern of life, was Stoudata Nicholas; and Christ the Reverend Image, a homology of a great deal. Father Ossie, Christ the God begged, the gift of great mercy was given.

Kontakio. Sound flat d '. I'm overwhelmed.

From Kydonia as a magnificent lighthouse lamp

And the Church is catching the crews

Your deep confession, Theophorus.

The image of Christ for the pilgrimage

Your anguish and pain you have become.

That's where we cry, joy Father Nicole.

Majesty.

Hierony of Cydonia's unclean sprout, and Stoudi Monastery, a type of inspiration to virtue; homology, the divine cheerful mouth, Nicholas pammakar, Cretan agape.