Ο Άγιος Νικηφόρος ο Μάρτυρας

Ο   Άγιος   Νικηφόρος   έζησε   στα   χρόνια   των   αυτοκρατόρων Βαλεριανού   (253 – 259 μ.Χ.)   και   Γαληίνου   (259 – 268 μ.Χ.) και καταγόταν   από  την   Αντιόχεια.

Δυστυχώς, ένας από τους ιερείς της Εκκλησίας της Αντιόχειας, που ονομαζόταν  Σαπρίκιος,   έθρεψε   στην   ψυχή  του   ανεξήγητο   μίσος κατά  του  Αγίου,   ο   οποίος  όμως ενέμενε   στην    ταπεινοφροσύνη.   Η αποστροφή    του   ιερέως   Σαπρικίου τον λυπούσε χωρίς να τον παροργίζει.  Και   προσευχόταν   με   όλη   του   την   καρδιά  προς  τον  Θεό,   για   να  μαλακώσει    η   σκληρότητα    του    αδελφού  του.

Όταν   το   έτος   257   μ.Χ.  ξέσπασε   μεγάλος   διωγμός   κατά   των  Χριστιανών,   συνελήφθησαν  πολλοί  μεταξύ των οποίων και ο Σαπρίκιος.   Μόλις   ο   Άγιος   πληροφορήθηκε   το   γεγονός,   έτρεξε κοντά    του    και   παρακάλεσε  τον   Σαπρίκιο   να   του    δώσει  τον  ασπασμό    και   την   ευλογία του. Ο Σαπρίκιος τον κοίταξε  περιφρονητικά  και  αρνήθηκε, λησμονώντας  ότι η  πίστη   χωρίς   την αγάπη  δεν   ωφελεί.   Και   όμως   ο    Άγιος   Νικηφόρος  δεν απελπίσθηκε.   Και   όταν   είδε   τον   Σαπρίκιο    να   υποφέρει  με καρτερία τους  βασανισμούς, ζήτησε ακόμη περισσότερο την συνδιαλλαγή   με   αυτόν, που  έφερε   στο    σώμά   του   τα   στίγματα    του    Χριστού.   Τον   πλησιάζει   και    πάλι,   ασπάζεται   τις   πληγές   του  και   τον   ικετεύει    να   τον   συγχωρήσει.   Ο  Σαπρίκιος   και   κατ’   αυτήν   ακόμη   την   ώρα   του   μαρτυρίου   απέκρουε   από   την   καρδιά του   την    αγάπη   και   την   ταπείνωση.   Η   αγάπη   είχε   φονευθεί εντός   του.   Γι’  αυτό   και   η   Χάρη   του  Θεού    τον   εγκατέλειψε.   Λίγο πριν    την   ώρα   του   αποκεφαλισμού    δειλιάζει   και   προχωρεί   στα έσχατα   της   απώλειας.   Αρνείται   τον   Χριστό   και   ζητά   να   θυσιάσει στα   είδωλα.   Η   ψυχή    του   Αγίου   Νικηφόρου   πλημμύρισε   από θλίψη   και   αμέσως    άρχισε   να   παρακαλεί   τον   Σαπρίκιο   να αναλάβει  την   γενναιότητά   του.   Η   παράκληση   του   Αγίου Νικηφόρου   χαρακτηρίσθηκε   από   τον   ειδωλολάτρη έπαρχο ως ομολογία   Χριστού.      
Έτσι    διέταξε   να   αποκόψουν   την   τίμια κεφαλή   του  Αγίου  Νικηφόρου,   ο   οποίος   μετέβη    στα   ουράνια    σκηνώματα, συγκοινωνός   και    κληρονόμος   της   Βασιλείας    του    Θεού.

Απολυτίκιον.   Ήχος    δ’.   Ταχύ   προκατάλαβε.   
Αγάπῃ   του  Κτίσαντος,   καταυγασθείς   την   ψυχήν,   του   νόμου   της χάριτος,   εκπληρωτής ακριβής, εμφρόνως  γεγένησαι· όθεν και τον πλησίον,  ως   σαυτόν αγαπήσας, ήθλησας Νικηφόρε, και τον όφιν  καθείλες·   εντεύθεν   εν    ομονοία,    ημάς    διατήρησον

Κοντάκιον.   Ήχος    α’.   Χορός   Αγγελικός.

Αγάπης    τω  δεσμώ,    συνδεθείς   Νικηφόρε,   διέλυσας τρανώς, την  κακίαν   του  μίσους, και ξίφει  την   κάραν   σου,   εκτμηθείς  εχρημάτισας, Μάρτυς  ένθεος, του   σαρκωθέντος  Σωτήρος·  όν   ικέτευε,   υπέρ   ημών των   υμνούντων,    την   ένδοξον   μνήμην   σου.

Έτερον    Κοντάκιον.   Ήχος    γ’.   Η    παρθένος   σήμερον.      
Πτερωθείς  αοίδιμε, τη  του Κυρίου αγάπῃ, και τον τούτου ένδοξε, Σταυρόν επ’ ώμων βαστάσας, ήσχυνας του διαβόλου τας μεθοδείας, ήθλησας μέχρι θανάτου και αληθείας· δια τούτο ανεδείχθης, οπλίτης μύστης,     Θεού  της   Χάριτος.

Μεγαλυνάριον.
Πλήρης   ών   αγάπης της    προς    Θεόν,   ηγάπησας   μάκαρ,   τον πλησίον   ως   σεαυτόν·  όθεν   και    αθλήσας,  του  μίσους   τον   εργάτην, καθείλες   Νικηφόρε,    Χριστώ   πειθόμενος.

Saint Nikephoros the WitnessAgios Nikiforos lived in the days of the emperors Valerian (253-259 AD) and Galinus (259-268 AD) and originated in Antioch.Unfortunately, one of the priests of the Church of Antioch, called Sapriky, nurtured in his soul inexplicable hatred against the saint, who insisted on humbleness. The aversion of the priest, Sapriki, regretted him without provoking him. And he prayed with all his heart to God, to soften the cruelty of his brother.When the year 257 AD a great persecution against the Christians broke out, many of whom were arrested, including Sapriky. As soon as the Saints learned of the fact, he ran with him and begged Sapriko to give him his consolation and blessing. Sapriky looked at him contemptuously and refused, forgetting that faith without love did not benefit. And yet Saint Nikephoros did not despair. And when he saw Sapriko suffer with torment, he asked even more for reconciliation with him, bringing in his body the specks of Christ. He approaches him again, grabs his wounds and begs him to forgive him. Sapriquius and, in his turn, at the time of martyrdom, he abstracts love and humiliation from his heart. Love was killed within him. That is why the Grace of God has abandoned him. Shortly before the hour of decapitation she cries and goes on to the end of the loss. He denies Christ and asks to sacrifice to idols. The soul of Saint Nikephorus was overwhelmed by sadness and immediately began to ask Sapriko to take his bravery. The claim of Saint Nikiforos was marked by the idolatrous prince as Christ's confession.Thus, he ordered to cut off the honest head of Saint Nikephoros, who went to the heavenly tabernacles, a messenger and heir of the Kingdom of God.Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.Love the Creator, defeating the soul, the law of grace, exact exorbitant, you are in the process of becoming; as well as your neighbor, as your beloved, your sweetheart Nikephorhe, and the beggar, and then, in your conscience, keep usKontakion. Sound a '. Dance Angelic.I love you, connect Nikephorhe, transfigure the evil of hatred, and slay your frame, cut out of use, you bear witness to the fleshly Savior; pray, for us to the supplicants, your glorious memory.Another Comrade. Sound c '. The virgin today.We have worshiped the Lord's love, and he has glorified us, the Cross on the shoulders of you, the devotion of the devil of the methods, the atonement to death and the truth; that is why you have become a priest of the priest, the God of Grace.Majesty.Full of love to God, loving makar, neighbor as to yourself, and then to the hurt, hate the laborer, Nikephorne, whispering Christ.