ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Λουκᾶ  18, 2-8

2 λέγων·   κριτής   τις   ἦν   ἔν   τινι   πόλει   τὸν   Θεὸν   μὴ   φοβούμενος   καὶ  ἄνθρωπον   μὴ   ἐντρεπόμενος.

3 Χήρα   δὲ   ἦν   ἐν   τῇ   πόλει   ἐκείνῃ,   καὶ   ἤρχετο   πρὸς   αὐτὸν   λέγουσα·   ἐκδίκησόν   με   ἀπὸ   τοῦ   ἀντιδίκου    μου.

4 Καὶ   οὐκ   ἠθέλησεν   ἐπὶ   χρόνον·   μετὰ   δὲ   ταῦτα   εἶπεν   ἐν   ἑαυτῷ·   εἰ   καὶ  τὸν Θεὸν   οὐ   φοβοῦμαι  καὶ  ἄνθρωπον   οὐκ   ἐντρέπομαι,

5 διά   γε   τὸ   παρέχειν   μοι   κόπον   τὴν   χήραν   ταύτην   ἐκδικήσω   αὐτήν,   ἵνα   μὴ   εἰς   τέλος   ἐρχομένη   ὑποπιάζῃ   με.

6 Εἶπε   δὲ   ὁ   Κύριος·   ἀκούσατε   τί   ὁ   κριτὴς   τῆς   ἀδικίας   λέγει·

7 ὁ   δὲ   Θεὸς   οὐ   μὴ   ποιήσῃ   τὴν   ἐκδίκησιν  τῶν   ἐκλεκτῶν   αὐτοῦ  τῶν   βοώντων πρὸς   αὐτὸν   ἡμέρας   καὶ   νυκτός,   καὶ   μακροθυμῶν   ἐπ᾿  αὐτοῖς;

8 Λέγω  ὑμῖν   ὅτι   ποιήσει   τὴν   ἐκδίκησιν   αὐτῶν   ἐν   τάχει.   πλὴν   ὁ   υἱὸς   τοῦ   ἀνθρώπου   ἐλθὼν   ἆρα   εὑρήσει   τὴν   πίστιν   ἐπὶ   τῆς   γῆς;

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Λουκά    18, 2-8

2 «Σε  κάποια  πόλι  υπήρχε  ένας  κριτής  που  ούτε  τον  Θεό   φοβότανε ούτε  τους  ανθρώπους   ντρεπότανε.

3 Στην   πόλιν    αυτήν   ήτο   κάποια   χήρα,   η  οποία  ερχότανε   σ’    αυτόν  και του  έλεγε,  «Δός  μου  το  δίκηο  μου  απέναντι   του  αντιδίκου  μου».

4 Για  ένα   χρονικό   διάστημα   αυτός  ηρνείτο,  αλλ’  έπειτα   είπε   μέσα   του,    «Αν    και  τον  Θεόν  δεν  φοβούμαι  και  τους  ανθρώπους  δεν  εντρέπομαι,

5 όμως  επειδή  η  χήρα  αυτή  με  ενοχλεί,  θα  της  δώσω  το  δίκηο  της  για  να μην  έρχεται  συνεχώς   και  με   ταλαιπωρεί».

6 Είπε   δε    ο   Κύριος,   «Ακούσατε   τι   λέγει    ο  άδικος  κριτής.

7 Και  είναι  δυνατόν  να  μη  αποδώσει   ο  Θεός  το  δίκηο   στους  εκλεκτούς του   που   του   φωνάζουν   ημέρα  και  νύχτα,  άν  και  δείχνει  υπομονήν;

8 Σας  λέγω,  ότι  γρήγορα  θα  αποδώσει  το  δίκηο  τους.  Αλλ’  όταν  έλθει  ο Υιός  του  ανθρώπου,  θα  βρει  άραγε  την  πίστιν   στην   γην;».

Β΄  Τιμ. 2, 11-19

11 Πιστὸς   ὁ   λόγος·   εἰ   γὰρ   συναπεθάνομεν,   καὶ   συζήσομεν·

12 εἰ   ὑπομένομεν,   καὶ   συμβασιλεύσομεν·   εἰ   ἀρνούμεθα,   κἀκεῖνος   ἀρνήσεται   ἡμᾶς·

13 εἰ   ἀπιστοῦμεν,   ἐκεῖνος   πιστὸς   μένει·   ἀρνήσασθαι   ἑαυτὸν   οὐ  δύναται.

14 Ταῦτα   ὑπομίμνησκε,  διαμαρτυρόμενος   ἐνώπιον   τοῦ   Κυρίου   μὴ   λογομαχεῖν   εἰς   οὐδὲν   χρήσιμον,  ἐπὶ   καταστροφῇ  τῶν   ἀκουόντων.

15 Σπούδασον   σεαυτὸν   δόκιμον   παραστῆσαι  τῷ   Θεῷ,   ἐργάτην   ἀνεπαίσχυντον,   ὀρθοτομοῦντα   τὸν   λόγον   τῆς   ἀληθείας.

16 Τὰς   δὲ   βεβήλους   κενοφωνίας   περιΐστασο·   ἐπὶ   πλεῖον   γὰρ   προκόψουσιν   ἀσεβείας,

17 καὶ   ὁ   λόγος  αὐτῶν   ὡς   γάγγραινα   νομὴν   ἕξει·   ὧν   ἐστιν   Ὑμέναιος   καὶ   Φιλητός,

18 οἵτινες   περὶ   τὴν  ἀλήθειαν   ἠστόχησαν,   λέγοντες   τὴν   ἀνάστασιν   ἤδη γεγονέναι,  καὶ  ἀνατρέπουσι   τήν   τινων   πίστιν.

19 Ὁ  μέντοι   στερεὸς   θεμέλιος   τοῦ   Θεοῦ   ἕστηκεν,  ἔχων   τὴν   σφραγῖδα ταύτην·   ἔγνω   Κύριος   τοὺς   ὄντας   αὐτοῦ·   καὶ   ἀποστήτω   ἀπὸ   ἀδικίας   πᾶς   ὁ   ὀνομάζων   τὸ  ὄνομα   Κυρίου.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Β΄  Τιμ.   2, 11-19

11 Είναι  αξιόπιστα  τα  λόγια,  ότι  εάν  έχωμεν  πεθάνει  μαζί  του,  θα ζήσωμεν  επίσης  μαζί  του·

12 εάν  υπομένωμεν,  θα  βασιλεύσωμεν  επίσης  μαζί  του·  εάν  τον αρνούμεθα,  θα  μας  αρνηθεί  και  εκείνος·

13 εάν  εμείς  απιστούμεν,  εκείνος  μένει  πιστός,  διότι  δεν  είναι  δυνατόν  να αρνηθεί  τον  εαυτόν   του.

14 Αυτά  να   τους   υπενθυμίζεις  και  να  τους  εξορκίζεις  ενώπιον  του  Κυρίου να   μη  λογομαχούν,  πράγμα  που  δεν  είναι  καθόλου  χρήσιμον,  αλλ' αποβαίνει  προς  καταστροφήν  των  ακροατών.

15 Φρόντισε  να  παρουσιάσεις   στον  Θεό  τον  εαυτόν  σου  δοκιμασμένο, εργάτη  που  δεν  θα  εντραπεί  και  που  διδάσκει  ορθά   τον  λόγον  της αληθείας.

16 Τις  δε  ασεβείς  φλυαρίες  απόφευγε,   διότι  θα  προχωρήσουν περισσότερον   στην  ασέβεια

17 και  ο  λόγος  τους  θα  καταφάγει  σαν  γάγγραινα.  Μεταξύ  αυτών   είναι   ο Υμέναιος  και  ο  Φιλητός,

18 οι  οποίοι  έχουν  αστοχήσει  ως  προς  την  αλήθειαν  με  το  να  λέγουν  ότι έχει  ήδη  γίνει  η  ανάστασις  και  ανατρέπουν  την  πίστι  μερικών.

19 Το  στερεόν  όμως  θεμέλιον  που  έβαλε   ο  Θεός,   στέκει  και  έχει  την  εξής σφραγίδα:  Ο   Κύριος   γνωρίζει   τους   δικούς   του,   και,   Άς  απομακρυνθεί  από την  αδικίαν  κάθε  ένας   που   ονομάζει   το   όνομα   του  Κυρίου.

Luke 18, 2-8

2 "In a certain city there was a judge who neither feared God nor was people ashamed.

3 In this city was a widow who came to him and said to him, "Give me my trial against my adversary."

4 For a time he was resurrected, but then said in him, "Though I am not afraid of God, and I am not entreated,

5 But because this widow is bothering me, I will give her her trial so that she does not come in constantly and has trouble me. "

6 And the Lord said, "You have heard what the unjust judge says.

7 Is it not possible for God to give judgment to his chosen ones who cry out to him day and night, though he shows patience?

8 I say to you, that he will quickly render his trial. But when the Son of man comes, will he find the faith in the earth? "

B Tim. 2, 11-19

11 It is faithful to say that if we have died with him, we will also live with him;

12 If we endure, we will also reign with him: if we refuse him, he will also refuse us;

13 If we turn aside, he is faithful, because he can not deny himself.

14 These remind them and exorcise them before the Lord not to quarrel, which is not at all useful, but it is destroying the audience.

15 Make sure that you present to God a self-tested, labored worker who does not teach the truth.

16 And the ungodly chatters avoided, because they would go further to disrespect

17 And their word shall be like a gangrene. Among these are the Hymenios and Philetus,

18 who have failed in the truth by saying that the resurrection has already taken place and overthrow the faith of some.