Ο Άγιος Μαρτινιανός

Ο  Άγιος  Μαρτινιανός   καταγόταν    από  την Καισάρεια  της  Παλαιστίνης   και    έζησε   στα    χρόνια   του   αυτοκράτορα   Θεοδοσίου  του   Μικρού    (408 – 450 μ.Χ.).    Από  μικρός ποθούσε τον βίο της ασκήσεως   και    της   ησυχίας.   Σε   ηλικία   18 ετών    αποσύρθηκε στο  όρος   του   Κιβωτού   και    ζούσε   εκεί   ασκούμενος    στην   προσευχή  και    την   νηστεία.   Κάποια   γυναίκα    αμαρτωλή  εμφανίστηκε   με  δολιότητα   στη    θύρα  του  κελιού  του    Αγίου   και    παρακαλούσε   να την   δεχθεί   για    διανυκτέρευση   μέσα   στο    κελί,   διότι   έχασε,   όπως έλεγε,   το   δρόμο   και   κινδύνευε   να   κατασπαραχθεί   από   τα   θηρία  κατά    την  διάρκεια    της   νύχτας.

Ο   Άγιος   ενεργώντας   με   φιλανθρωπία   την   φιλοξένησε   στο  εξωτερικό   μέρος   του  ερημητηρίου του.  Η  γυναίκα  αυτή  όμως απέβαλε το προσωπείο και  ποικιλοτρόπως προκαλούσε τον Άγιο.  Ο  γενναίος του Χριστού  αθλητής  προς  κατανίκηση της εμπαθούς επιθυμίας,   άναψε   φωτιά  και  έριξε τον   εαυτό   του    εντός   αυτής. Μόλις  η  γυναίκα  είδε  αυτό,   τα   μάτια   του  πνεύματός   της   που  έβλεπαν   μόνο    την διαφθορά,  ανέβλεψαν για πρώτη φορά.   Η  αμαρτωλή  γυναίκα μετανόησε και  αφού   έφυγε    έγινε    μοναχή    με    το    όνομα   Παύλα    και    σώθηκε   ζώντας   οσιακά   στη    Βηθλεέμ.

Ο  Άγιος   Μαρτινιανός   αναχώρησε   από    τον    τόπο   εκείνο   και  μετέβη σε ύφαλο, μέσα στην θάλασσα, ασκούμενος  εκεί  επί  δέκα  ολόκληρα  χρόνια. Επειδή  έφθασε στον  ύφαλο   μία   γυναίκα   ναυαγός, ο  Όσιος   απέφυγε  τον πειρασμό και  ασκούμενος   περιπλανιόταν   σε διαφόρους   τόπους.   Έτσι   έφθασε στην    Αθήνα,   όπου   και    κοιμήθηκε οσίως   με   ειρήνη   σε   βαθιά   γεράματα  περί  τα  τέλη του    5^ου   ή    τις αρχές   του    6^ου   αιώνα   μ.Χ.   Ενταφιάσθηκε   με   τιμή   από  τον Επίσκοπο της πόλεως και το λαό.    
Η   Σύναξη   του   Οσίου   ετελείτο   στο  Αποστολείο   των   Αγίων Αποστόλων   Πέτρου  και  Παύλου,  που  ήταν  κοντά  στην Μεγάλη  Εκκλησία.

Απολυτίκιον.  Ήχος   πλ.   δ’.    
Την   φλόγα των πειρασμών, δακρύων τοις οχετοίς, εναπέσβεσας  μακάριε, και της θαλάσσης τα κύματα,   και   των   θηρών   τα    ορμήματα, χαλινώσας, εκραύγαζες· Δεδοξασμένος  εί   Παντοδύναμε,  πυρός  και  ζάλης  ο   σώσας   με

Κοντάκιον.   Ήχος   β’.   Τους   ασφαλείς.    
Ως   ασκητήν, της  ευσεβείας  δόκιμον,  και    αθλητήν, τη προαιρέσει  τίμιον, και  ερήμου καρτερόψυχον, πολίτην  άμα και συνίστορα,   εν ύμνοις   επαξίως   ευφημήσωμεν,   Μαρτινιανόν   τον   αεισέβαστον·   αυτός   γαρ   τον   όφιν  κατεπάτησε.

Μεγαλυνάριον.
Ο  δια  γυναίου επιβαλών, πάλαι  τω Γενάρχη,  και   συλήσας   αυτόν οικτρώς,    ούτω  και  σοι  Πάτερ,  υπούλως  επετέθη,  αλλ’   ήττηται   εις  τέλος,   τη    καρτερία  σου.

The Saint Martinian

Saint Martinian came from Caesarea of ​​Palestine and lived in the years of Emperor Theodosius of Mikros (408-450 AD). From a small age he wanted the life of exercise and quietness. At the age of 18 he retired to Mount Ark and lived there as a practitioner in prayer and fasting. Some sinful woman appeared fraudulently at the door of the Saint's cell and requested to accept her for an overnight stay in the cell because she lost the road, as she was saying, and was threatened to be exterminated by the beasts during the night.

The Saint acting with charity hosted her on the outside of her hermitage. But this woman removed the mask and in various ways caused the Saint. The brave athlete of Christ, in order to conquer the passionate desire, lit a fire and threw himself into it. As soon as the woman saw it, the eyes of her spirit, who saw only corruption, stood for the first time. The sinful woman repented, and after leaving, he became a nun named Paul and was saved living alive in Bethlehem.

The Saint Martinian departed from that place and went to a reef, into the sea, practicing there for ten whole years. Because a shipwreck came to the reef, Osios avoided temptation, and a practitioner wandered in various places. So he arrived in Athens, where he slept peacefully in deep ages about the end of the 5th or the beginning of the 6th century AD. He was honored with honor by the City Bishop and the people.

The Holy Synod was carried out at the Apostle of the Holy Apostles Peter and Paul, which was close to the Great Church.

Apolyticus. Sound flat d '.

The flame of temptations, tears of the chasm, blessed farewell, and the waves of the sea, and the beasts, the beasts, the chariots, and the ravenous ones; You have been made Almighty, fire and sorrow,

Kontakion. Sound b '. They're safe.

As an ascetic, a pious demon, and an athlete, he offers an honest, despicable, civilian, and if so, in a hymn, we are eloquently eulogized, Martinián the heroine;

Majesty.

By the woman, who is now the Master, and you have called him a sovereign, so also to Father, he stubbornly attacked, but ultimately defeats your heart.