Ο Όσιος Βουκόλος Επίσκοπος Σμύρνης

Ο Όσιος Βουκόλος από νεαρή  ηλικία   έγινε   κατοικητήριο   του   Αγίου Πνεύματος  και  μαθητής  του  Αγίου  Ιωάννου  του  Θεολόγου,  ο  οποίος  τον χειροτόνησε  Επίσκοπο  της  Εκκλησίας  της Σμύρνης.

Ο Άγιος διακόνησε την Εκκλησία με  όλη την  ευσυνειδησία,  την  θερμότητα και   την   αυταπάρνηση  των  μαρτυρικών  εκείνων  χρόνων.  Υπήρξε  πατέρας και  ποιμένας για τους   Χριστιανούς   του στη  διδασκαλία   και την υπεράσπιση,  όταν κινδύνευαν  από  τους  διώκτες  του  Ευαγγελίου.  Προς  δε τα  ειδωλολατρικά   πλήθη  συμπεριφερόταν   με σύνεση και διάκριση, προσέχοντας  να μην τα  ερεθίσει  αλλά και προσπαθώντας με θεία τέχνη και  φωτισμό  να  ελκύει πολλούς  από  αυτά  στην  Χριστιανική   πίστη.

Λίγο πριν αναχωρήσει  από  τον  πρόσκαιρο  αυτό  βίο,  ο  Όσιος χειροτόνησε ως διάδοχό του τον  Άγιο  Ιερομάρτυρα Πολύκαρπο († 23 Φεβρουαρίου)  και μετά κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.
Στο Συναξάρι του αναφέρεται ότι μόλις το ιερό λείψανο του  Οσίου Βουκόλου  ενταφιάσθηκε,  με  θαυματουργική  ενέργεια  του  Θεού  φύτρωσε στον τόπο της ταφής του ένα δένδρο το οποίο παρείχε   ιάσεις  στους   πιστούς.

Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.   Ο   υψωθείς   εν   τω  Σταυρώ.
Ως   διαλάμπων αρετών ταις ακτίσι, του εν τω στήθει του  Δεσπότου πεσόντος,  εκ  πόθου  προσεπέλασας  τω  θείω φωτί·  όθεν  ως  θεόπνευστος,   Ιεράρχης  εμπρέψας,  ίθυνας  την ποίμνην σου,  προς  νομάς  αληθείας. Και   νυν   δυσώπει  πάντοτε  Χριστόν,    Πάτερ    Βουκόλε,   υπέρ   των   τιμώντων   σε.

Κοντάκιον.  Ήχος   β’.   Τους   ασφαλείς.     
Το  καθαρόν, και  διαυγές του  βίου  σου,  ο  Μαθητής,  ο  τω  Χριστώ  εράσμιος,   ατεχνώς    ως   θεασάμενος, Βουκόλε  Πάτερ  ιερώτατε,  ποιμένα  Εκκλησίας  σε καθίστησι, και   λύχνον  ευσεβείας    φαεινότατον· των   τρόπων   αυτώ  γαρ   εκοινώνησας.

Μεγαλυνάριον.
Τω ηγαπημένω  μύστῃ   Χριστού, Βουκόλε θεόφρον,   μαθητεύσας   ως καθαρός, ώφθης  Εκκλησίας, ποιμήν της εν τη Σμύρνη, και τω καλώ  ποιμένι,    ταύτην   ωδήγησας.

Sacred Voucoul Bishop of Smyrna

Saint Vouloglos, from a young age, became a dwelling place of the Holy Spirit and a disciple of St. John the Theologian, who ordained him Bishop of the Smyrna Church.

The Saint blasphered the Church with all the conscience, warmth and self-denial of the martyrdom of those times. He was a father and shepherd for his Christians in teaching and defending when they were at risk from the persecutors of the Gospel. The pagan crowds behaved with caution and distinction, taking care not to irritate them, but also by trying divine art and lighting to attract many of them to Christian faith.

Shortly before he departed from this temporal life, Osios consecrated his successor to the Holy Martyr Polycarp († 23 February) and then fell asleep peacefully.

In his Synaxari, it is reported that once the holy relic of Saint Voucoulus was buried, a miraculous energy of God rose to the place of burial of a tree that gave the believers a treat.

Apolyticus. Sound d '. Raised in the Cross.

As a virtuous beacon, the beast of the Despot of the flesh, out of the desire of the saint of light; therefore, as the inspired, hierarch, you minister, your lord, to the name of truth. And now he always disfavors Christ, Father Voucole, in favor of honors in.

Kontakion. Sound b '. They're safe.

The pure and clear of your life, the Pupil, the Christ of Mercy, artfully as a sculptor, the Blessed Father, the pastor of the Church in a sitting place, and the light of a pious euphoria; these ways you have spoken.

Majesty.

My dear Christ, the Most Holy Theotokos, you as a pure, afflicted Church, your shepherd in Smyrna, and call this shepherd, you have driven.