ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία  στὴν    Κυριακή   ΙΖ΄   Ματθαίου

(Χαναναίας)

«Ὤ    γύναι,   μεγάλη   σου   ἡ   πίστις!   γεννηθήτω  σοι ὡς   θέλεις»   (Ματθ. 15,28)

            Ἐπειδή, ἀδελφοί μου, ὅπως  λέει  καὶ  ὁ ἀπ. Παῦλος,   δὲν    ἐπιθυμεῖ    ὁ   Κύριος  μας  τὴ  σωτηρία    τοῦ  ἑβραϊκοῦ  λαοῦ,   μόνον,   ἀλλὰ   ἐπιθυμεῖ  καὶ  θέλει   νὰ  σώσει    ὅλους    τοὺς   ἀνθρώπους    τῆς   γῆς, ἀφοῦ    ὁ  Χριστός, ὅπως  λέει  ἡ Ἁγία  Γραφὴ     «πάντας  ἀνθρώπους   θέλει  σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».   (Α΄Τιμ. 2,4) Γι’ αὐτὸ  καὶ  ὀφείλουμε  ὅλοι   μας   νὰ  βαδίζουμε    σύμφωνα  μὲ    τὸ   θέλημά τοῦ  Θεοῦ καὶ Πατρός.

            Τὸ   εὐαγγελικό μας   κείμενο  τῆς  σημερινῆς    εὐαγγελικῆς    περικοπῆς  μᾶς  λέει  ὅτι  ὁ  Κύριος,  ἐνῶ     βάδιζε   πρὸς  τὰ  μέρη  τῆς  Τύρου καὶ  Φοινίκης,     πρὸς  τὰ  μέρη  δηλαδὴ  ποὺ     ὑπῆρχαν πάρα   πολλοὶ  εἰδωλολάτρες,     συναντήθηκε  καὶ   μὲ μιὰ  Συροφοινίκισσα   γυναῖκα.   Ἡ  γυναῖκα  αὐτή,   ὅμως,  εἶχε  μέσα  της  καὶ  ἕνα  πολὺ μεγάλο  σπινθήρα  ἀληθινῆς  πίστεως  στὸν   ἀληθινὸ   Θεό.  Γι’ αὐτὸ  καὶ ἡ    συνάντησι  τοῦ  Ἰησοῦ  μὲ   τὴν  ἐθνικὴ  αὐτὴ   γυναῖκα   ἔδωσε  στοὺς  μονοθεϊστὲς  Ἰουδαίους  πολλὰ  μαθήματα  πίστεως  καὶ ταπεινοφορσύνης.  

Ἡ  πίστη  τῆς   Συροφοινίκισσας  αὐτῆς     γυναικὸς  ἀπεδείχθη  ὅταν  ἐπέμενε  στὶς  προσευχές  της  πρὸς     τὸ  Χριστό.  Ἐνῶ  ὅμως  αὐτὴ  παρακαλοῦσε  ἐπίμονα  τὸν  Χριστό,  καὶ  ζητοῦσε  ἀπὸ   τὸ    Χριστὸ  νὰ  βγάλει τὸ  δαιμόνιο  τὸ ὁποῖο  βασάνιζε  τὴν   κόρη της, νόμιζαν  ὅλοι  ὅτι  ὁ   Χριστὸς  δὲν  ἄκουγε  τὶς  προσευχές  της.   Ἡ   γυναῖκα  αὐτὴ  ὅμως   ἔλεγε  καὶ ξανάλεγε:  «Ἐλέησόν με, Κύριε,   υἱὲ Δαυΐδ, ἡ   θυγάτηρ  μου    κακῶς   δαιμονίζεται».  (Ματθ. 15,22)

Πολλοὶ ὅμως  ἐκ τῶν  ἀπίστων  ἀνθρώπων  βλέποντας  σήμερα,   ἀλλὰ   καὶ  σὲ   κάθε  ἄλλη   ἐποχή,   ὅτι  δὲν  εἰσακούονται  οἱ δεήσεις  τους, φρονοῦν  παραλόγως  ὅτι  δὲν  ὑπάρχει   Θεός.  Οἱ ἄπιστοι  αὐτοὶ  ἀκούγοντας  ἀκόμα  τὸ  σημερινὸ  εὐαγγέλιο   κοροϊδεύουν,  καὶ  μᾶς  λένε  ἀνόητους  ὅταν  πιστεύουμε  πὼς  ὑπάρχουν  δαιμόνια. Μακάρι  νὰ  μὴν   ὑπῆρχαν,   ἀδελφοί   μου, ἀλλὰ    ὑπάρχουν, καὶ βασανίζουν ποικιλοτρόπως  τοὺς  ἀνθρώπους. 

Πῶς μποροῦμε, λένε οἱ  ἄνθρωποι τῆς  ἀπιστίας,    νὰ  κάνουμε    λόγο  σήμερα  γιὰ     δαιμόνια,  ἐνῶ  ζοῦμε    σὲ  μιὰ  ἐποχὴ   ἐπιστήμης  καὶ  τεχνολογίας;  Ἔτσι    ὅμως  δίνουμε   στὸν  διάβολο   τὸ    δικαίωμα  νὰ   μᾶς  πολεμᾶ ποικιλοτρόπως.   

Θὰ   μοῦ  πῆτε ὅμως·  ἄν    ἡ   κόρη    τῆς   Χαναναίας    ὑπέφερε   τόσο   πολύ,  γιατὶ    δὲν   τὴν    πῆγε    σὲ    γιατροὺς    τῆς    ἐποχῆς    της;  Θὰ  τὴν    πῆγε      ἡ  γυναῖκα  καὶ  σὲ    γιατροὺς  τῆς  τότε  ἐποχῆς,    ἀλλὰ   οἱ   ἐθνικοὶ    ἰατροὶ   δὲν   μποροῦσαν  νὰ  θεραπεύσουν  τὸ  κορίτσι  της,     τὸ  ὁποῖο  βασανίζονταν  ἀπὸ  τὰ   δαιμόνια.  Καὶ      δὲν   μπόρεσαν  οἱ  εἰδωλολάτρες  ἰατροὶ   νὰ βγάλουν  τὰ  δαιμόνια  ἀπὸ  τὴν ψυχὴ  τοῦ  κοριτσιοῦ  τῆς  Χαναναίας  γυναίκας    ἦταν  ἐπειδὴ  καὶ οἱ ἴδιοι  ἦταν   δαιμονόπληκτοι.    

Τὰ  «ἱερεῖα»,  ἄλλωστε,    ὅπου λατρεύονταν ὁ  «θεὸς» Ἀσκληπιὸς   καὶ  οἱ ἄλλοι  νομιζόμενοι «θεοὶ»  ὁδηγοῦσαν  τοὺς  ἀνθρώπους  τῆς  ἐποχῆς   τους    στὸ  σκοτάδι  τοῦ    σατανᾶ.  Πῶς   νὰ   μπορέσουν  τότε  νὰ  λυτρώσουν  οἱ σατανολάτρες  αὐτοὶ  εἰδωλολάτρες  ἰατροὶ   τὴν   κόρη      τῆς    Χαναναίας    γυναίκας;

Γι’ αὐτὸ  καὶ   ἡ   γυναῖκα   μόλις  ἄκουσε  περὶ  τοῦ Χριστοῦ,    κατέφυγε   στὴ  δύναμη  καὶ   ἐξουσία    τοῦ    Κυρίου  μας·   ἀφοῦ  μόνον   ὁ  Χριστὸς   εἶναι ὁ Κυρίαρχος   πάνω    στοὺς    δαίμονες.    Καὶ   μόνον  Αὐτὸς  μπορεῖ  νὰ   ἀπαλλάξει    τὸν   ἄνθρωπο    ἀπὸ τὴ    δουλεία  τοῦ  σατανᾶ.   Μόνον     ὁ   Χριστὸς  μπορεῖ  νὰ  σώσει    τὸν     ἄνθρωπο  ἀπὸ   τὴ    δυναστεία    τοῦ   διαβόλου,  γιατὶ     μόνον  Αὐτός,   ὁ  Χριστός,   εἶναι   ὁ   Νικητὴς  τοῦ  διαβόλου.

  Γι’ αὐτὸ καὶ  δὲν  πρέπει  ποτὲ  νὰ  θεωροῦμε   ὡς  μεγάλους    δυνάστες  τοὺς  ἐχθροὺς  τῶν  χωρῶν  μας ἤ  καὶ τοὺς  ἐχθρούς μας, ἀλλὰ  νὰ  θεωροῦμε  ὡς  μεγαλύτερο  ἐχθρό μας  τὸν  διάβολο, ὁ ὁποῖος  βασανίζει   τὴν   ἀθάνατη  ψυχή   μας.   

Ἄν  ὅμως    γυναῖκα      αὐτὴ  δὲν  εἶχε    τὴν   πίστη       στὴ  δύναμη      τοῦ    Χριστοῦ  δὲν  θὰ  θεραπευόταν  ἡ κόρη της.   Ἡ  γυναῖκα  αὐτή, ὅμως,      ἦταν,   καὶ     ταπεινὴ   κόρη· ἡ    ταπεινοφροσύνη  της  μάλιστα    ἦταν  τόσο  πολὺ μεγάλη ποὺ  τὴν ἔκανε  νὰ  μὴν  προσβάλλεται ἀπὸ  τὸ   Χριστὸ ὅταν  τὴν  ὀνόμαζε   σκυλάκι. Παρ’ὅλο  ποὺ   ἡ γυναῖκα  αὐτὴ  ἦταν    εἰδωλολάτρις   κόρη ὁμολογοῦσε  στὸ Χριστὸ  τὴν   πίστη  της.  Ἡ  ὁμολογία  της  αὐτὴ  ἦρθε  μετὰ    τὸ  λόγο  τοῦ   Κυρίου:  «οὐκ  ἔστι καλὸν  λαβεῖν   τὸν   ἄρτον τῶν  τέκνων καὶ βαλεῖν  τοῖς  κυναρίοις». (Ματθ.15,26)  Σκυλάκι  τὴν  ὠνόμαζε  ὁ Χριστὸς   τὴν Συροφοινίκισσα,   καὶ   αὐτὴ    δὲν    παρεξηγοῦνταν.

  Οἱ  εἰδωλολάτρες   κυλίονταν,   καὶ  κυλίονται, στὴ  λάσπη     σὰν    τὰ σκυλιὰ    μέσα    στὴ    βρωμιὰ  τῆς  ἁμαρτίας·  διότι  ἡ  ἁμαρτία  βρωμίζει  τὸν ἄνθρωπο  ποὺ    ἀπομακρύνεται  ἀπὸ  τὸν   ἀληθινὸ  Θεό μας. Γι’ αὐτὸ   ἄλλωστε  καὶ   ὁ   Χριστὸς  λέει    ὅτι   δὲν  ἦρθε  ἀρχικὰ  γιὰ  τοὺς  εἰδωλολάτρες. Ἐπειδὴ ὅμως   ὁ   Χριστὸς  εἶναι  Ἀγάπη, καὶ θέλει  ὅλοι  οἱ ἄνθρωποι   νὰ    σωθοῦν  λέει   ὁ   ἀπ. Παῦλος:   «ὁ Χριστὸς  πάντας  θέλει  σωθῆναι».  (Α΄Τιμ.  2,4) Βλέποντας  ὅμως  τελικὰ  τὴν  μεγάλη    πίστη     ταπεινοφροσύνη  τῆς  γυναικὸς  αὐτῆς    τῆς   λέει:   «ὤ γύναι, μεγάλη    σου  ἡ πίστις!  Γεννηθήτω  σοι ὡς  θέλεις».  (Ματθ. 15,28)   Δὲν  εἶδε  ὁ   Χριστὸς  τέτοια  μεγάλη    ταπεινοφροσύνη  ὅπως     τῆς  γυναίκας  αὐτῆς,    τῆς   Χαναναίας, διότι  οἱ  γραμματεῖς    καὶ φαρισαῖοι  διότι  οἱ  γραμματεῖς  καὶ  οἱ φαρισαῖοι  ἦταν ὑπερήφανοι  ἄνθρωποι,   παρ’  ὅλο ποὺ ἦταν   μελετητὲς τοῦ  Μωσαϊκοῦ    Νόμου.  Γι’ αὐτὸ  καὶ  ὁ  Χριστὸς    δὲν  ἐγκωμίασε    τοὺς    γραμματεῖς  καὶ  φαρισαίους, ἀλλὰ  ἐγκωμίασε  τὴν πίστη   καὶ  ταπεινοφροσύνη  τῆς  γυναίκας  ἀπὸ  τὴν Τύρο  τῆς  Φοινίκης.

Ἀδελφοί  μου!  Ὁ  λόγος,   λοιπόν,  ποὺ ἀποδέχθηκε   ὁ   Χριστὸς   τὴν     δέηση   καὶ   τὰ  αἰτήματα  τῆς  γυναικὸς  αὐτῆς  ἐθνικῆς     γυναίκας ἦταν  διότι     ἡ  γυναῖκα  αὐτὴ  πίστευε  ταπεινὰ   σ’    Αὐτόν,  τὸ   Χριστό   μας.   Καὶ    ἄν   ὁ Χριστὸς  εἰσήκουσε    τὰ    αἰτήματα  τῆς  Συροφοινίκισσας,  πολλῷ  μᾶλλον     θὰ   ἀκούσει    καὶ  τὰ   δικά  μας   αἰτήματα. Γιατὶ   ὁ   Χριστὸς  πάντοτε  ἀκούει     τὶς  προσευχές   μας,   φθάνει  ὅμως  αὐτὲς       νὰ  εἶναι  πρὸς  τὸ   συμφέρον  τῆς     ψυχῆς    μας,  προκειμένου      νὰ  κατακτήσουμε    μαζὶ μὲ  ὅλους   τοὺς  Ὀρθοδόξους    Πατέρες  τῆς   Ἐκκλησίας  μας  τὴν   ἐν   οὐρανοῖς    δόξα    τῆς    Βασιλείας    τῶν   Οὐρανῶν.   Ἀμήν!