Ο Άγιος Ρηγίνος ο Ιερομάρτυρας

Ο   Άγιος   Ρηγίνος  γεννήθηκε   στη   Λεβάδεια  της  Βοιωτίας   στις   αρχές   του   4^ου   αιώνα   μ.Χ.   από   ευσεβείς  και    ενάρετους    γονείς,   οι οποίοι τον βοήθησαν  να   λάβει  τη  θύραθεν παιδεία  αλλά  και    την ορθόδοξη    αγωγή.    Η   αγάπη  του   για   τον   Κύριο    και    η   πνευματική του   πρόοδος   τον   μεταμόρφωσαν   σε   σκεύος   εκλογής    και  σε    ναό  της    Αγίας   Τριάδος.

Ο   Άγιος   έζησε   την   εποχή   που   βασίλευσαν   οι   δύο   υιοί   του   Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο μεν Κωνστάντιος  στην    Κωνσταντινούπολη   (Ανατολή), ο  δε   Κώνστας   στη   Ρώμη   (Δύση). Και   οι   δύο   διάδοχοι  του   Μεγάλου Κωνσταντίνου είχαν ανατραφεί με τις αρχές  της    χριστιανικής    πίστεως, αλλά ο  μεν Κωνστάντιος  είχε    συνειδητά    αποδεχθεί    τον   Αρειανισμό,   ο δε Κώνστας παρέμεινε πιστός στις δογματικές αποφάσεις της Α’ Οικουμενικής   Συνόδου.   Και   οι   δύο  είχαν   ως   κοινά   χαρακτηριστικά  της θρησκευτικής τους πολιτικής, αφ’ ενός μεν την καταπολέμηση της εθνικής   θρησκείας,   αφ’   ετέρου   δε  την   υπεράσπιση της   ενότητος  της Εκκλησίας.

Η εκκλησιαστική τους πολιτική  είχε  ως  συνέπεια όχι μόνο τη συντήρηση, αλλά και την διεύρυνση της εκκλησιαστικής διασπάσεως μεταξύ  των  οπαδών  και  των  αντιπάλων  της  Α’ Οικουμενικής  Συνόδου. Οι συνεχείς παρεμβάσεις, αυθαίρετες ή μη,   στα   εκκλησιαστικά πράγματα    υπήρξαν  πηγή    εντάσεως  στις   αρειανικές   έριδες   του   4^ου   αιώνος   μ.Χ.

Έτσι  ο Άγιος απεστάλη  στη νήσο Σκόπελο  από   τον   θείο   του    Αχίλλειο († 15 Μαΐου, πολιούχος της πόλεως Λάρισας), για να ενισχύσει τους εξόριστους που  βρίσκονταν  εκεί και  να τους   στερεώσει    στην   ορθόδοξη πίστη.

Σύμφωνα  με κάποιες πληροφορίες του Συναξαριστή του Αγίου Αχιλλείου, ο Ἅγιος  Ρηγίνος παρακολούθησε τις εργασίες της Α’ Οικουμενικής  Συνόδου,   το    έτος   325   μ.Χ.   μαζί   με τον Άγιο   Αχίλλειο. Όμως, μολονότι καταδικάσθηκε  ομόφωνα  από  τους θεοφόρους   Πατέρες  η  αίρεση του  Αρειανισμού, οι οπαδοί του Αρείου  δεν  εξέλιπαν και συνέχισαν   να   διαδίδουν   τις  αιρετικές   δοξασίες   τους.   Επικράτησε   εκ   νέου μεγάλη  αναταραχή  στους  κόλπους  της  Εκκλησίας,   κρίση   και   κατά συνέπεια χωρισμός σε δυο παρατάξεις, κάτι που ανησύχησε ιδιαίτερα  τους δύο  αυτοκράτορες Κωνστάντιο  και  Κώνστα. Τελικά  οι   δύο αυτοκράτορες συμφώνησαν να συγκληθεί στη  Σαρδική (Σόφια). Πράγματι,   η   Σύνοδος   συγκλήθηκε   στη   Σαρδική,  το   έτος  343   μ.Χ.   Στη Σύνοδο   έλαβε   μέρος   και   ο  Άγιος   Ρηγίνος,   ο   οποίος   εξόντωσε   όλες  τις αιρέσεις    με  το   λόγο   του    και    την   τόλμη    της   γνώμης   του.

Μετά  τη   λήξη   της   Συνόδου   ο  Άγιος   Ρηγίνος   επέστρεψε   στη   Σκόπελο. Αλλά  και πάλι   η   Εκκλησία   του   Χριστού  κλυδωνίσθηκε  και  ταράχθηκε από  τον αυτοκράτορα  της  Κωνσταντινουπόλεως Ιουλιανό τον Παραβάτη   (361 – 363 μ.Χ.), ο οποίος θέλησε   να   επαναφέρει   τη   θρησκεία των   αρχαίων   Ελλήνων.          
Στη  διάρκεια  των  διωγμών που  διέταξε ο βασιλέας, έφθασε στη Σκόπελο  ο  έπαρχος  της Ελλάδας  και  των  Σποράδων.   Αμέσως    κάλεσε τον   ποιμενάρχη    της   Σκοπέλου  και  του    υπέδειξε   να   αλλάξει   πίστη    και να ασπασθεί  την ειδωλολατρία. Όμως ο Άγιος περιφρόνησε   την   υπόδειξή του  και  ενέμεινε  με πνευματική  ανδρεία και  σταθερότητα   στην   πατρῴα ευσέβεια. Στις 25   Φεβρουαρίου  του    362   μ.Χ.   οδηγήθηκε  για   τελευταία  φορά  ενώπιον του  επάρχου. Στις προτροπές του  να αρνηθεί   τον   Χριστό, ο   Άγιος   δεν   έδωσε   καμία    απάντηση.   Έτσι   οδηγήθηκε   στο   στάδιο της νήσου,  όπου  υπέστη  και  άλλα  φρικτά   βασανιστήρια   και   ακολούθως    στη  θέση  «Παλαιό  Γεφύρι»,  όπου  αποκόπηκε από τον δήμιο  η   τίμια   κεφαλή του.   Την   νύχτα   οι   Χριστιανοί  παρέλαβαν  το   τίμιο   σκήνωμα   του   Αγίου και   το   ενταφίασαν   μέσα   στο   δάσος   του   υπερκείμενου  λόφου,   όπου βρίσκεται   μέχρι   σήμερα   ο   τάφος   του.

Απολυτίκιον. Ήχος   α’. Τη  ερήμου  πολίτης.        
Της Σκοπέλου προστάτης και  ποιμήν ενθεώτατος, ώφθης  Ιεράρχα   Ῥηγίνε, ως του  Πνεύματος  σκήνωμα,  και  αίματι  σοφέ  μαρτυρικώ, φοινίξας  την  αγίαν σου στολήν, διασώζεις εκ κινδύνων και  πειρασμών, τους  πίστει  εκβοώντάς σοι·  δόξα  τω  δεδωκότι  σοι  ισχύν,  δόξα  τω  σε   στεφανώσαντι, δόξα  τω ενεργούντι  δια σου,   πάσιν  ιάματα.

Κοντάκιον.   Ήχος   πλ. δ’.   Τη  υπερμάχω.

Τον  Ιεράρχην   της   Σκοπέλου   και  διδάσκαλον

Και  των   Μαρτύρων   κοινωνόν  και  ισοστάσιον

Μακαρίσωμεν  Ῥηγίνον  τον   θεηγόρων·

Τω   Χριστώ  γαρ  ιεράτευσεν  ως  άγγελος

Και  αθλήσας   διασώζει   πάσης   θλίψεως    
Τους   κραυγάζοντας,   χαίροις   Πάτερ   θεόληπτε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  της Σκοπέλου θείος ποιμήν, Ῥηγίνε  παμμάκαρ, ο αθλήσας  καρτερικώς· χαίροις   Εκκλησίας, ο φωτοφόρος λύχνος, σοφέ  Ιερομάρτυς,    Αγγέλων   σύσκηνε.

Saint Riginos the Holy Martyr

Saint Riginos was born in Livadia, Boeotia, in the early 4th century AD. from godly and virtuous parents, who helped him to receive the door of education and the orthodox education. His love for the Lord and his spiritual advance transformed him into a choir of election and a temple of the Holy Trinity.

The Saint lived in the time when the two sons of Grand Constantine, Constantine in Constantinople (East), and Kostas in Rome (West), reigned. Both of Constantine's successors were raised with the principles of Christian faith, but Constantine consciously accepted Arianism, and Kostas remained faithful to the dogmatic decisions of the First Ecumenical Synod. Both have as common features of their religious policy, on the one hand, the fight against the national religion, on the one hand, and the defense of the unity of the Church.

Their ecclesiastical policy resulted not only in the preservation but also in the widening of the ecclesiastical division between the supporters and opponents of the First Ecumenical Synod. Continuous interventions, whether arbitrary or not, in ecclesiastical matters have been a source of tension in the Arianic disputes of the 4th century AD.

So Saint was sent to the island of Skopelos by the uncle of Achilles († 15 May, patron saint of the city of Larissa), in order to strengthen the exiles who were there and to fasten them to the Orthodox faith.

According to some of the information provided by the Synchurch of Saint Achilles, St. Riginos attended the work of the First Ecumenical Synod in the year 325 AD. along with Agios Achilleios. However, although the heresy of Arianism was unanimously condemned by the godly Fathers, the followers of the Universe did not degenerate and continued to spread their heretical beliefs. There was again a great upheaval within the Church, a crisis and consequently a division into two factions, which was particularly worrying about the two emperors Constantine and Konstas. Eventually the two emperors agreed to meet in Sardinia (Sofia). Indeed, the Synod was convened in Sardinia, in the year 343 AD. The meeting was also attended by Saint Riginos, who killed all heresies in his speech and the courage of his opinion.

After the end of the Synod, Saint Riginos returned to Skopelos. Again, the Church of Christ was shocked and aggravated by the Emperor of Constantinople Julian the Infidel (361-363 AD), who wanted to restore the religion of the ancient Greeks.

During the persecutions ordered by the king, the governor of Greece and the Sporades arrived in Skopelos. He promptly called the chief priest of Skopelos and suggested that he change faith and embrace idolatry. But the Saint despised his suggestion, and persisted with spiritual prowess and stability in patriotic piety. On February 25, 362 AD. was last led to the Reich. In his promptings to deny Christ, the Saint gave no answer. So he was led to the island's stage, where he suffered further terrible torture and then to the "Palaios Gefyri", where his honest head was cut off by his executioner. On the night the Christians received the honest relic of the saint and buried it in the forest of the overhanging hill, where his tomb hitherto is.

Apolyticus. Sound a '. Desert citizen.

The Skopelos patron saint and the shepherd, the horned hierarch, as the Spirit of the reckoning, and the blood of the wise martyrdom, the threshing of your holy rite, the salvation of fears and temptations, the glory of yours, the glory of your glory, the glory of glory, glory to act for you, for all the peace.

Kontakion. Sound flat d '. I'm overwhelmed.

The Hierarch of Skopelos and a teacher

And of the Martyrs' socotes and isostasis

We rejoice in the leadership;

To Christ I was ordained as an angel

And the athlete rescues all sorrow

Screaming, joyful Father, he ate.

Majesty.

Homer of Skopelos unclean shepherd, he becomes a fool, the athlete is the heart of the Church; the joy of the Church, the light-eyed lizard, the wise Ieromarty, the angel's sons.