Ο Άγιος Πορφύριος Επίσκοπος Γάζης

Ο Άγιος Πορφύριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από πλούσιους και ευσεβείς γονείς.   Αφού  εγκατέλειψε  και γονείς  και  πλούτη,    στα  χρόνια της  βασιλείας   του   Αρκαδίου    και    Ονωρίου,   αναχώρησε   για   την Αίγυπτο   που    ήταν   τότε   μεγάλο   μοναστικό   κέντρο   και   έγινε  μοναχός  σε σκήτη.   Μετά   πενταετή   διαμονή ήλθε στα   Ιεροσόλυμα   και κήρυσσε  σ τους   Ιουδαίους και  τους  Έλληνες  το  Ευαγγέλιο  του  Χριστού. Εκεί  ασθένησε σοβαρά  από κίρρωση   του   ήπατος,   αλλά   παρά την ασθένειά   του  δεν   παρέλειπε   καθημερινά   να   επισκέπτεται   το   Ναό   της Αναστάσεως  και  τα άλλα ιερά προσκυνήματα, προκαλώντας τον θαυμασμό των άλλων προσκυνητών. Μεταξύ αυτών  ήταν  και  ο   Μάρκος, ο   μετέπειτα   βιογράφος  του   Πορφυρίου, ο οποίος είχε   μεταβεί, επίσης, για προσκύνημα  από  την  Ασία  στα  Ιεροσόλυμα  και  από   τότε    συνδέθηκαν δια   βίου.   Ο   Μάρκος αποδείχθηκε πιστός   και   χρήσιμος   συνεργάτης   του, ανέλαβε μάλιστα   να   τακτοποιήσει μία σοβαρή  εκκρεμότητα   που   είχε αφήσει στη Θεσσαλονίκη ο Πορφύριος, τον καταμερισμό δηλαδή της οικογενειακής περιουσίας του με τα  ενήλικα   πλέον   αδέλφια   του.  Κατά την   διάρκεια   της   απουσίας   του   Μάρκου   στη   Θεσσαλονίκη, η   υγεία   του Αγίου   Πορφυρίου   αποκαταστάθηκε θαυματουργικά, κατόπιν οράματος της   σταυρώσεως   του   Κυρίου   και  του   ευγνώμονος   λῃστού.  Ο   Μάρκος διεκπεραίωσε   την   υπόθεση   με  τον   καλύτερο   τρόπο   και   επέστρεψε   με   το μερίδιο της περιουσίας, ύψους 4.400    νομισμάτων και με πλήθος  αργυρών σκευών και πολύτιμων ενδυμάτων, τα οποία σύντομα εκποίησε και μοίρασε   στους   πτωχούς   και   στα   μοναστήρια   των   Ιεροσολύμων   και   της Αιγύπτου,   τα   οποία    ήταν    πολύ    πτωχά.

Εκεί  χειροτονήθηκε, το έτος 392 μ.Χ.,   Πρεσβύτερος  από   τον   Πατριάρχη Ιεροσολύμων  Ἶωάννη Β’ (386 – 417 μ.Χ.). Μετά την κοίμηση του Επισκόπου   Γάζης    Αινείου, το 395 μ.Χ., εξελέγη  Επίσκοπος  της Γάζης  και χειροτονήθηκε από τον Επίσκοπο Καισαρείας Ιωάννη. Εκεί, αφού επιτέλεσε πολλά θαύματα, οδήγησε και πολλούς ειδωλολάτρες και αιρετικούς  στην  αληθινή    θεογνωσία.

Για να προστατεύσει  ο  Άγιος  το ποίμνιό του από τις αδικίες των  Εθνικών και των αρχόντων, δεν δίστασε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και να ζητήσει την συνδρομὴ των αυτοκρατόρων Αρκαδίου (395 – 408 μ.Χ.)   και  Ευδοξίας. Εκεί  συνάντησε και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος τον συνέστησε στον Αμάντιο τον κουβικουλάριο  και  στους  βασιλείς  και  στήριξε  με θέρμη  το   αίτημά   του να καταστήσει γνωστή  στους βασιλείς την τυραννία των πολιτικών αρχόντων που καταπίεζαν τον λαό.   Παρά   τις   αρχικές   του   αντιδράσεις    ο βασιλέας επείσθη και χορήγησε στον  Άγιο Πορφύριο  βασιλικό   διάταγμα με το οποίο περιόριζε την δράση των ειδωλολατρών και των λοιπών αιρετικών και με βασιλική  χορηγία  ανήγειρε εκκλησίες εκεί  όπου προηγουμένως   βρίσκονταν ειδωλολατρικοί   ναοί.   Κατάφερε   δε   ο   Άγιος   να κατεδαφιστεί το Μαρνείον, ο περίφημος ναός των Εθνικών   Γαζαίων,   που είχε ιδρυθεί  από τον αυτοκράτορα  Αδριανό  το  έτος 129   μ.Χ.  Στην   θέση του ανοικοδομήθηκε περικαλλής ναός με χορηγία της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, η οποία απέστειλε για τον σκοπό αυτό στην Γάζα  τον    Αντιοχέα  αρχιτέκτονα   Ρουφίνο.   Ο   ναός   αυτός, που   ονομάστηκε  Ευδοξιανός,   είχε   32 μεγάλους   κίονες από   καρυστινό μάρμαρο  και    τα    εγκαίνιά   του    έγιναν  το  Πάσχα  του    407   μ.Χ.

 Κατά τα μετέπειτα έτη ο Άγιος Πορφύριος εργάστηκε για την συγκρότηση της Επισκοπής του. Με ζωηρά χρώματα διασώζει ο βιογράφος του  Μάρκος, την φιλανθρωπική και ιεραποστολική του   δράση. Το  έτος  415   μ.Χ.   έλαβε  μέρος   στη  Σύνοδο  της  Διοσπόλεως,   υπό   την προεδρία  του    Πατριάρχου   Ιεροσολύμων   Ιωάννου   Β’. Η Σύνοδος  αυτή ασχολήθηκε με τον θεολόγο Πελάγιο, ο οποίος είχε καταφύγει στα Ιεροσόλυμα κοντά στον Ιωάννη, μετά την σύγκρουση που είχε στην Αφρική  με τον   ιερό  Αυγουστίνο,   Επίσκοπο    Ιππώνος   († 15   Ιουνίου)   για   τα θέματα του προπατορικού  αμαρτήματος και  της θείας χάριτος. Στη Σύνοδο αυτή ο Πελάγιος αθωώθηκε, αφού αποδέχθηκε τη βασική διδασκαλία, ότι η θεία Χάρη είναι απαραίτητη για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Ο Άγιος  αναπαύθηκε   το   έτος   420   μ.Χ.   μετά   από   σύντομη   ασθένεια,   σε ηλικία   72   ετών,   «τον   καλόν   αγώνα   τετελεκώς προς τους  ειδωλομανείς    έως της  ημέρας   της   κοιμήσεως   αυτού».

Απολυτίκιον.  Ήχος    δ’.    Ο    υψωθείς  εν  τω    Σταυρώ.          
Πορφυραυγέσιν  αρετών λαμπηδόσι, καταλαμπρύνας    σεαυτόν    Ιεράρχα, καθάπερ   φως  εξέλαμψας   Πορφύριε σοφέ· λόγοις   γαρ και  θαύμασιν, αληθώς διαπρέψας πάσιν εβεβαίωσας, ευσέβειας την χάριν· και νυν Χριστώ  αΰλως   λειτουργών,  υπέρ  του  κόσμου,  μη  παύση  δεόμενος.

Κοντάκιον.  Ήχος  β’.  Τοις  των    αιμάτων   σου. 
Ιερωτάτοις σου τρόποις κοσμούμενος, ιερωσύνης στολή  κατηγλάϊσαι, παμμάκαρ θεόφρον Πορφύριε, και ιαμάτων εμπρέπεις δυνάμεσι, πρεσβεύων  απαύστως  υπέρ  πάντων  ημών.

Μεγαλυνάριον.
Της  Θεσσαλονίκης    σεπτός   βλαστός, και Γαζαίων  θείος,  Ποιμενάρχης  και οδηγός, και της Εκκλησίας,  νυμφαγωγός  εδείχθης, Πορφύριε  τρισμάκαρ,   σώζων    τους   δούλους   σου.

Saint Porphyry the Bishop of Gaza

Saint Porphyrios was born in Thessaloniki by wealthy and devout parents. After abandoning his parents and riches, during the reigns of Arkadi and Onori, he departed for Egypt, which was then a great monastic center, and became a monk in a cloister. After a five-year stay he came to Jerusalem and preached to the Jews and Greeks the Gospel of Christ. There he suffered from cirrhosis of the liver, but despite his illness he did not miss daily visiting the Temple of Resurrection and the other holy pilgrimages, causing the admiration of the other pilgrims. Among them was Markos, the later biographer of Porphyrius, who had also gone as a pilgrimage from Asia to Jerusalem and had since been linked for life. Markos proved to be his loyal and useful partner, and he even undertook to sort out a serious pandemonium left in Thessaloniki by Porphyrios, the division of his family property with his adult siblings. During the absence of Marcus in Thessaloniki, the health of Saint Porphyrios was restored miraculously, following the vision of the Lord's crucifixion and grateful people. Marcos handled the case in the best way and returned with a share of 4,400 coins and a multitude of silverware and precious garments, which he soon sold and distributed to the poor and the monasteries of Jerusalem and Egypt, which were very much poor.

There he was ordained, in 392 AD, the Elder by Jerusalem Patriarch Ioannis II (386 - 417 AD). After the death of Bishop Gazi Ieyne, in 395 AD, he was elected Bishop of Gaza and ordained by Bishop of Caesarea Ioannis. There, having accomplished many miracles, he led many idolaters and heretics to true gods.

In order for Saint to protect his flock from the injustices of the Nationals and the rulers, he did not hesitate to go to Constantinople and ask for the assistance of the emperors Arkadi (395-408 AD) and Evdoxia. There he met Agios Ioannis the Chrysostomos, who recommended him to Amandio the cubicleur and the kings, and fervently supported his request to make known to the kings the tyranny of the political leaders who oppressed the people. Despite his initial reactions, the King was persecuted and granted to Saint Porphyry a royal decree limiting the action of idolaters and other heretics, and by royal sponsorship he churches where there were pagan temples. Saint George managed to demolish Marneon, the famous church of the National Gaia, founded by Emperor Hadrian in 129 AD. In its place was rebuilt a temple with the sponsorship of Empress Evdoxia, who sent for this purpose to Gaza the Antiochian architect Rufino. This temple, named Evdoxian, had 32 large columns of karyst marble and its inauguration took place during the Easter of 407 AD.

 In the following years, Saint Porphyrios worked for the constitution of his diocese. The biographer of Markos, his charitable and missionary action, rescues in vivid colors. In the year 415 AD. took part in the Diocletian Synod, chaired by Patriarch Jerusalem John II. This meeting dealt with theologian Pelago, who had fled to Jerusalem near John after the conflict in Africa with the holy Augustine, Bishop Hippone († 15 June), on the issues of the original sin and the divine grace. At this meeting Pelagus was acquitted, after accepting the basic teaching, that the Divine Grace is necessary for the salvation of man.

The saint rested in the year 420 AD. after a short illness, at the age of 72, "the good struggle is far from the idol until the day of his sleep".

Apolyticus. Sound d '. Raised in the Cross.

Beings of virtue, blame in the hierarchy, in the light of shine; Porphyrius wise; words of wisdom and wonder, truly excelle in all things, in the glory of glory, and now in Christ, to those who work, in behalf of the world, not to be obeyed.

Kontakion. Sound b '. Those of your blood.

Your cherished ways of adornment, priestly outfit clanges, the Godfather of God the Lord, and the therapies you have power, and our supreme ambassadors for all of us.

Majesty.

Of the seventh throne of Thessalonica, and the Uncle of Gaza, the Priesther and guide, and of the Church, the nymph, the Princess of Trismakar, save your slaves.