ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Μάρκ. 14, 10-42

Η  προδοσία   του   Ιούδα

10 Καὶ   Ἰούδας   ὁ   Ἰσκαριώτης,   εἷς   τῶν   δώδεκα,   ἀπῆλθε   πρὸς   τοὺς   ἀρχιερεῖς   ἵνα   παραδῷ   αὐτὸν   αὐτοῖς.

11 Οἱ   δὲ   ἀκούσαντες   ἐχάρησαν,   καὶ   ἐπηγγείλαντο   αὐτῷ   ἀργύρια   δοῦναι· καὶ   ἐζήτει    πῶς   εὐκαίρως   αὐτὸν   παραδῷ

Το  τελευταίο   δείπνο

12 Καὶ   τῇ   πρώτῃ   ἡμέρᾳ   τῶν   ἀζύμων,  ὅτε   τὸ   πάσχα   ἔθυον,   λέγουσιν   αὐτῷ   οἱ   μαθηταὶ    αὐτοῦ·   ποῦ   θέλεις    ἀπελθόντες   ἑτοιμάσωμεν   ἵνα   φάγῃς τὸ   πάσχα;

13 Καὶ   ἀποστέλλει   δύο   τῶν   μαθητῶν   αὐτοῦ   καὶ   λέγει   αὐτοῖς·   ὑπάγετε   εἰς τὴν   πόλιν,   καὶ   ἀπαντήσει   ὑμῖν   ἄνθρωπος   κεράμιον   ὕδατος   βαστάζων·   ἀκολουθήσατε  αὐτῷ,

14 καὶ    ὅπου   ἐὰν   εἰσέλθῃ,   εἴπατε   τῷ   οἰκοδεσπότῃ   ὅτι   ὁ   διδάσκαλος   λέγει· ποῦ   ἐστι   τὸ   κατάλυμά    μου   ὅπου   τὸ   πάσχα   μετὰ  τῶν   μαθητῶν   μου   φάγω;

15 Καὶ   αὐτὸς   ὑμῖν   δείξει   ἀνώγαιον   μέγα   ἐστρωμένον   ἕτοιμον·   ἐκεῖ   ἑτοιμάσατε   ἡμῖν.

16 Καὶ   ἐξῆλθον    οἱ   μαθηταὶ   αὐτοῦ   καὶ   ἦλθον   εἰς   τὴν   πόλιν,   καὶ    εὗρον καθὼς  εἶπεν   αὐτοῖς,   καὶ   ἡτοίμασαν   τὸ   πάσχα.

17 Καὶ   ὀψίας   γενομένης   ἔρχεται   μετὰ   τῶν   δώδεκα.

18 Καὶ   ἀνακειμένων   αὐτῶν   καὶ   ἐσθιόντων   εἶπεν   ὁ   Ἰησοῦς·  ἀμὴν   λέγω   ὑμῖν   ὅτι   εἷς   ἐξ   ὑμῶν   παραδώσει   με,   ὁ   ἐσθίων   μετ᾿   ἐμοῦ.

19 Οἱ   δὲ   ἤρξαντο   λυπεῖσθαι   καὶ   λέγειν   αὐτῷ   εἷς   καθ᾿   εἷς·   μήτι   ἐγώ;    Καὶ   ἄλλος·   μήτι   ἐγώ;

20 Ὁ   δὲ   ἀποκριθεὶς   εἶπεν    αὐτοῖς·   εἷς   ἐκ   τῶν   δώδεκα,   ὁ   ἐμβαπτόμενος μετ᾿ ἐμοῦ   εἰς   τὸ   τρυβλίον.

21 Ὁ   μὲν   υἱὸς   τοῦ   ἀνθρώπου   ὑπάγει    καθὼς   γέγραπται   περὶ   αὐτοῦ·   οὐαὶ    δὲ   τῷ   ἀνθρώπῳ    ἐκείνῳ,   δι᾿   οὗ   ὁ   υἱὸς   τοῦ   ἀνθρώπου  παραδίδοται· καλὸν   ἦν   αὐτῷ   εἰ   οὐκ   ἐγεννήθη   ὁ   ἄνθρωπος   ἐκεῖνος.

22 Καὶ   ἐσθιόντων   αὐτῶν   λαβὼν   ὁ   Ἰησοῦς   ἄρτον   εὐλογήσας   ἔκλασε   καὶ   ἔδωκεν   αὐτοῖς   καὶ   εἶπε·   λάβετε   φάγετε·   τοῦτό   ἐστι   τὸ   σῶμά   μου.

23 Καὶ   λαβὼν   τὸ    ποτήριον   εὐχαριστήσας   ἔδωκεν   αὐτοῖς,   καὶ   ἔπιον   ἐξ αὐτοῦ   πάντες.

24 Καὶ   εἶπεν   αὐτοῖς·   τοῦτό   ἐστι   τὸ   αἷμά   μου   τὸ   τῆς   καινῆς   διαθήκης   τὸ   περὶ   πολλῶν   ἐκχυνόμενον.

25 Ἀμὴν   λέγω   ὑμῖν   ὅτι   οὐκέτι   οὐ   μὴ   πίω   ἐκ   τοῦ   γεννήματος   τῆς   ἀμπέλου   ἕως   τῆς   ἡμέρας   ἐκείνης   ὅταν   αὐτὸ   πίνω   καινὸν   ἐν   τῇ  βασιλείᾳ   τοῦ   Θεοῦ.

Ο   Ιησούς   προλέγει   ότι  θα   τον   απαρνηθούν    οι   μαθητές

26 Καὶ   ὑμνήσαντες  ἐξῆλθον   εἰς   τὸ   ὄρος   τῶν   ἐλαιῶν.

27 Καὶ   λέγει  αὐτοῖς   ὁ   Ἰησοῦς  ὅτι   πάντες   σκανδαλισθήσεσθε   ἐν   ἐμοὶ  ἐν   τῇ   νυκτὶ   ταύτῃ·   ὅτι   γέγραπται,   πατάξω   τὸν   ποιμένα   καὶ   διασκορπισθήσονται   τὰ   πρόβατα·

28 ἀλλὰ   μετὰ   τὸ   ἐγερθῆναί   με προάξω     ὑμᾶς   εἰς   τὴν   Γαλιλαίαν.

29 Ὁ   δὲ   Πέτρος   ἔφη   αὐτῷ·   καὶ   εἰ   πάντες   σκανδαλισθήσονται,   ἀλλ᾿  οὐκ   ἐγώ.

30 Καὶ   λέγει    αὐτῷ    ὁ  Ἰησοῦς·   ἀμὴν   λέγω   σοι   ὅτι   σὺ   σήμερον   ἐν   τῇ   νυκτὶ   ταύτῃ   πρὶν   ἢ   δὶς   ἀλέκτορα   φωνῆσαι   τρὶς   ἀπαρνήσῃ   με.

31 Ὁ   δὲ   Πέτρος   ἐκ   περισσοῦ   ἔλεγε   μᾶλλον·   ἐάν   με   δέῃ  συναποθανεῖν   σοι, οὐ   μή   σε   ἀπαρνήσομαι.   ὡσαύτως   δὲ   καὶ   πάντες   ἔλεγον.

Ο   Ιησούς   Χριστός     στη   Γεθσημανή

32 Καὶ   ἔρχονται   εἰς   χωρίον   οὗ   τὸ   ὄνομα   Γεθσημανῆ,   καὶ   λέγει   τοῖς μαθηταῖς   αὐτοῦ·   καθίσατε   ὧδε  ἕως   προσεύξωμαι.

33 Καὶ   παραλαμβάνει   τὸν   Πέτρον   καὶ   Ἰάκωβον   καὶ   Ἰωάννην   μεθ᾿  ἑαυτοῦ, καὶ   ἤρξατο  ἐκθαμβεῖσθαι   καὶ   ἀδημονεῖν

34 καὶ    λέγειν   αὐτοῖς·   περίλυπός   ἐστιν   ἡ   ψυχή   μου   ἕως  θανάτου·   μείνατε   ὧδε   καὶ   γρηγορεῖτε.

35 Καὶ   προελθὼν   μικρὸν   ἔπεσεν   ἐπὶ   πρόσωπον   ἐπὶ   τῆς   γῆς,   καὶ   προσηύχετο    ἵνα,   εἰ   δυνατόν   ἐστι,   παρέλθῃ   ἀπ᾿   αὐτοῦ   ἡ   ὥρα,

36 καὶ   ἔλεγεν·   ἀββᾶ   ὁ   πατήρ,   πάντα   δυνατά   σοι·   παρένεγκε   τὸ   ποτήριον   ἀπ᾿   ἐμοῦ   τοῦτο·   ἀλλ᾿   οὐ   τί   ἐγὼ   θέλω,   ἀλλ᾿   εἴ   τι   σύ.

37 Καὶ  ἔρχεται   καὶ   εὑρίσκει   αὐτοὺς  καθεύδοντας,   καὶ   λέγει   τῷ   Πέτρῳ· Σίμων,   καθεύδεις;   οὐκ   ἰσχύσατε   μίαν   ὥραν   γρηγορῆσαι;

38 Γρηγορεῖτε   καὶ   προσεύχεσθε,   ἵνα   μὴ   εἰσέλθητε   εἰς   πειρασμόν·   τὸ  μὲν πνεῦμα   πρόθυμον,   ἡ  δὲ   σὰρξ   ἀσθενής.

39 Καὶ   πάλιν   ἀπελθὼν   προσηύξατο   τὸν   αὐτὸν   λόγον   εἰπών.

40 Καὶ   ὑποστρέψας   εὗρεν  αὐτοὺς   πάλιν   καθεύδοντας·   ἦσαν   γὰρ   οἱ  ὀφθαλμοὶ   αὐτῶν    καταβαρυνόμενοι,   καὶ   οὐκ   ᾔδεισαν   τί   ἀποκριθῶσιν αὐτῷ.

41 Καὶ   ἔρχεται   τὸ   τρίτον   καὶ   λέγει    αὐτοῖς·   καθεύδετε   λοιπὸν   καὶ ἀναπαύεσθε!   Ἀπέχει·   ἦλθεν   ἡ   ὥρα·   ἰδοὺ   παραδίδοται   ὁ   υἱὸς   τοῦ  ἀνθρώπου   εἰς   τὰς   χεῖρας   τῶν   ἁμαρτωλῶν·

42 ἐγείρεσθε,   ἄγωμεν·   ἰδοὺ   ὁ   παραδιδούς   με   ἤγγικε.

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μάρκ. 14, 10-42

Η   προδοσία   του  Ιούδα

10 Ο   Ιούδας   ο   Ισκαριώτης,  ένας  από   τους   δώδεκα,  πήγε   στους    αρχιερείς  για  να  τους  τον  παραδώσει.

11 Αυτοί  όμως,  όταν  άκουσαν,   χάρηκαν   και   του   υποσχέθηκαν  να   του δώσουν   χρήματα.   Και   αυτός   ζητούσε   ευκαιρία  να   τον   παραδώσει.

Το   τελευταίο   δείπνο

12 Την  πρώτη  ημέρα  της  εορτής  των  αζύμων,   όταν   θυσίαζαν    τον πασχαλινό   αμνό,   του  λέγουν  οι  μαθητές   του,   «Που  θέλεις  να  πάμε  να ετοιμάσουμε   για  να  φάγεις   το   πάσχα;».

13 Και  στέλλνει  δύο  από  τους  μαθητές   του   και   τους  λέγει,  «Πηγαίνετε   στη   πόλι   και   θα  σας  συναντήσει  ένας,  που  θα  κρατεί  μία  στάμνα  νερό. Ακολουθήστέ  τον.

14 Και  όπου  αυτός  μπει  να  πήτε    στον   οικοδεσπότη   ότι   ο  δάσκαλος ερωτά,    «Που  είναι  το  κατάλυμά  μου,  όπου  θα   φάγω   το  πάσχα  μαζί  με τους  μαθητές   μου;»

15 και   αυτός  θα  σας  δείξει  ένα  μεγάλο  ανώγι  στρωμένο,  έτοιμο,  εκεί ετοιμάστε   μας».

16 Και   ανεχώρησαν  οι  μαθητές    και   ήλθαν    στη  πόλι   και   βρήκαν   όπως τους  είπε  και  ετοίμασαν  το  πάσχα.

17 Και  όταν   βράδυασε,  έρχεται  μαζί  με  τους  δώδεκα.

18 Και  ενώ   ήσαν   καθισμένοι   στο  τραπέζι  και  έτρωγαν,   είπε  ο  Ιησούς, Αλήθεια   σας  λέγω,  ότι  ένας  από  σας  θα  με  παραδώσει,  εκείνος  που τρώγει   μαζί   μου».

19 Αυτοί  άρχισαν  να  λυπούνται  και  να   του   λέγουν   ο  καθένας  με  την σειρά,  «Μήπως  είμαι  εγώ;».  Και  άλλος,  «Μήπως  είμαι   εγώ;».

20 Αυτός  δε   τους   είπε,   «Ένας  από   τους   δώδεκα   που  βουτά   το  χέρι  του  μαζί μου  στο   πιάτο.

21 Και   ο   μεν   Υιός  του  ανθρώπου  πηγαίνει,  καθώς  είναι  γραμμένο  γι’ αυτόν,  αλλοίμονον   όμως   στον  άνθρωπο  εκείνον,  εάν  δεν  είχε γεννηθεί»».

22 Και   ενώ  έτρωγαν,  έλαβε   ο   Ιησούς  άρτο,   ευλόγησε,  τον  έκοψε  και έδωκε  σ’    αυτούς   και   είπε,   «Λάβετε   φάγετε·  αυτό  είναι  το  σώμά   μου».

23 Και  αφού  έλαβε   το   ποτήριον,   ευχαρίστησε   το  Θεό  και  τους  το  έδωκε και  ήπιαν  από   αυτό   όλοι.

24 Και   τους   είπε,   «Αυτό   είναι   το   αίμά   μου   της   Νέας   Διαθήκης,  το   οποίον χύνεται   υπέρ  πολλών.

25 Αλήθεια  σας  λέγω,  ότι  δεν  θα  πιώ  πλέον  από  το  προϊόν  της  αμπέλου μέχρι  της  ημέρας  εκείνης,  που  θα  το  πίνω  καινούργιο  στη  βασιλεία  του   Θεού».

26 Και  αφού  έψαλαν  ύμνο,  βγήκαν   στο   όρος  των   Ελαιών.

Ο   Ιησούς   προλέγει   ότι  θα   τον  απαρνηθούν  οι  μαθητές

27 Και   τους   λέγει   ο   Ιησούς,   «Η  εμπιστοσύνη   όλων  σας   σ’ εμένα,  θα κλονισθεί   αυτή  την  νύχτα  διότι  είναι  γραμμένο,  θα   κτυπήσω   τον ποιμένα   και  τα  πρόβατα  θα  διασκορπισθούν.

28 Αλλά  μετά   την   ανάστασί   μου,  θα  πάω  πριν    από   σας   στη   Γαλιλαία».

29 Ο   Πέτρος   του  είπε,  «Κι  άν  όλοι  κλονισθούν,  όχι  όμως  εγώ».

30 Και   ο   Ιησούς   του  λέγει,  «Αλήθεια   σου   λέγω,   ότι   συ   σήμερα,   αυτήν   την νύχτα,   πριν   ο   πετεινός  λαλήσει   δύο  φορές,  θα  με  απαρνηθείς   τρεις   φορές».

31 Αλλ’  ο  Πέτρος  ακόμη   περισσότερο  έλεγε,  «Κι   άν  χρειασθεί  να πεθάνω  μαζί  σου,  δεν  θα  σε   απαρνηθώ».   Το  ίδιο  έλεγαν   όλοι.

Ο   Ιησούς   Χριστός   στη   Γεθσημανή

32 Και  έρχονται  σ’    ένα  τόπο      που  ελέγετο  Γεθσημανή.  Και  λέγει   στους μαθητές  του,  «Καθήστε  εδώ  έως  ότου  προσευχηθώ».

33 Και  παίρνει   μαζί  του   τον  Πέτρον,  τον  Ιάκωβον   και   τον   Ιωάννην,

34 και  άρχισε  να  λυπάται   και  να  αγωνιά   και  τους  λέγει,  «Είναι  λυπημένη η  ψυχή  μου  μέχρι  θανάτου·  μείνατε  εδώ  και  αγρυπνείτε».

35 Και  αφού  προχώρησε  λίγο,  έπεσε   στη   γη   και   προσευχότανε,   για να  παρέλθει  απ’  αυτόν  εκείνη  η  ώρα  εάν  ήτο  δυνατόν.

36 Και  έλεγε,   «Αββά,  Πατέρα,  όλα  σου  είναι  δυνατά·  απομάκρυνε  από εμένα   το  ποτήρι   αυτό·  αλλ’ άς  γίνει   όχι   ό,τι   εγώ  θέλω  αλλά   ό,τι   συ   θέλεις».

37 Και  έρχεται   και   τους  βρίσκει  να   κοιμούνται   και  λέγει   στο     Πέτρον. «Σίμων,  κοιμάσαι;  Δεν  μπόρεσες  μία  ώρα  να  αγρυπνήσεις;

38 Αγρυπνείτε   και   προσεύχεσθε   για  να   μην   πέσετε   εις   πειρασμόν.   Το   μεν πνεύμα   είναι   πρόθυμον,  αλλά   η   σάρκα   είναι  αδύνατη».

39 Και  πάλιν   πήγε   και   προσευχήθηκε   και   είπε  τα   ίδια   λόγια.

40 Και   όταν  επέστρεψε,   τους   βρήκε  πάλι  να   κοιμούνται,   διότι   τα   μάτια τους   ήσαν   πολύ    κουρασμένα   και  δεν   ήξεραν   τι  να  του  απαντήσουν.

41 Και   έρχεται   για   τρίτη   φορά   και   τους   λέγει,   «Κοιμάσθε   λοιπόν   και αναπαύεσθε.   Αρκετόν.   Ήλθε   η   ώρα·   ιδού   ο   Υιός   του   ανθρώπου παραδίδεται   στα   χέρια   αμαρτωλών.

42 Σηκωθήτε,   άς   φύγουμε·  να,   πλησίασε  εκείνος   που  θα  με  παραδώσει».

Ἀ  Ἰωάννου  3,  9-22

9 Πᾶς   ὁ   γεγεννημένος  ἐκ   τοῦ   Θεοῦ   ἁμαρτίαν   οὐ   ποιεῖ,   ὅτι   σπέρμα   αὐτοῦ  ἐν   αὐτῷ   μένει·   καὶ   οὐ   δύναται   ἁμαρτάνειν,   ὅτι   ἐκ   τοῦ   Θεοῦ  γεγέννηται.

10 Ἐν   τούτῳ   φανερά   ἐστι   τὰ   τέκνα   τοῦ   Θεοῦ   καὶ   τὰ   τέκνα   τοῦ  διαβόλου. Πᾶς   ὁ   μὴ   ποιῶν   δικαιοσύνην   οὐκ   ἔστιν   ἐκ   τοῦ   Θεοῦ,   καὶ   ὁ  μὴ   ἀγαπῶν   τὸν   ἀδελφόν   αὐτοῦ.

11 Ὅτι   αὕτη   ἐστὶν   ἡ   ἀγγελία    ἣν   ἠκούσατε   ἀπ᾿   ἀρχῆς,   ἵνα  ἀγαπῶμεν   ἀλλήλους,

12 οὐ   καθὼς   Κάϊν  ἐκ   τοῦ   πονηροῦ   ἦν   καὶ  ἔσφαξε   τὸν   ἀδελφὸν   αὐτοῦ·   καὶ   χάριν   τίνος   ἔσφαξεν   αὐτόν;   ὅτι   τὰ   ἔργα   αὐτοῦ   πονηρὰ   ἦν,   τὰ   δὲ  τοῦ   ἀδελφοῦ   αὐτοῦ   δίκαια.

Η  αγάπη   προς   τους   αδελφούς

13 Μὴ   θαυμάζετε,   ἀδελφοί   μου,   εἰ   μισεῖ    ὑμᾶς   ὁ   κόσμος.

14 Ἡμεῖς   οἴδαμεν   ὅτι   μεταβεβήκαμεν   ἐκ   τοῦ   θανάτου   εἰς    τὴν   ζωήν,   ὅτι   ἀγαπῶμεν   τοὺς   ἀδελφούς·   ὁ   μὴ   ἀγαπῶν   τὸν   ἀδελφὸν  μένει   ἐν τῷ   θανάτῳ.

15 Πᾶς  ὁ   μισῶν   τὸν   ἀδελφὸν   αὐτοῦ   ἀνθρωποκτόνος   ἐστί,   καὶ   οἴδατε   ὅτι πᾶς   ἀνθρωποκτόνος   οὐκ   ἔχει   ζωὴν   αἰώνιον   ἐν  ἑαυτῷ   μένουσαν.

16 Ἐν   τούτῳ   ἐγνώκαμεν   τὴν  ἀγάπην   ὅτι   ἐκεῖνος   ὑπὲρ   ἡμῶν   τὴν   ψυχὴν αὐτοῦ   ἔθηκε·   καὶ   ἡμεῖς   ὀφείλομεν   ὑπὲρ   τῶν   ἀδελφῶν   τὰς   ψυχὰς   τιθέναι.

17 Ὃς   δ᾿  ἂν   ἔχῃ   τὸν   βίον   τοῦ   κόσμου   καὶ   θεωρῇ   τὸν   ἀδελφὸν   αὐτοῦ  χρείαν   ἔχοντα   καὶ   κλείσῃ   τὰ   σπλάγχνα   αὐτοῦ   ἀπ᾿ αὐτοῦ,   πῶς   ἡ   ἀγάπη   τοῦ   Θεοῦ   μένει   ἐν   αὐτῷ;

18 Τεκνία   μου,   μὴ   ἀγαπῶμεν   λόγῳ   μηδὲ   τῇ   γλώσσῃ,   ἀλλ᾿   ἐν   ἔργῳ   καὶ   ἀληθείᾳ.

19 Καὶ   ἐν   τούτῳ   γινώσκομεν   ὅτι   ἐκ   τῆς   ἀληθείας   ἐσμέν,   καὶ  ἔμπροσθεν αὐτοῦ   πείσομεν   τὰς   καρδίας   ἡμῶν,

20 ὅτι   ἐὰν   καταγινώσκῃ   ἡμῶν   ἡ   καρδία,   ὅτι   μείζων   ἐστὶν   ὁ   Θεὸς   τῆς καρδίας   ἡμῶν   καὶ   γινώσκει   πάντα.

21 Ἀγαπητοί,   ἐὰν   ἡ   καρδία   ἡμῶν  μὴ   καταγινώσκῃ   ἡμῶν   παρρησίαν   ἔχομεν   πρὸς   τὸν   Θεόν,

22 καὶ   ὃ   ἐὰν   αἰτῶμεν   λαμβάνομεν   παρ᾿   αὐτοῦ   ὅτι   τὰς   ἐντολὰς   αὐτοῦ  τηροῦμεν   καὶ   τὰ   ἀρεστὰ   ἐνώπιον  αὐτοῦ   ποιοῦμεν.

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ἀ  Ιωάννου  3,  9-22

9 Όποιος  έχει  γεννηθεί  από  τον  Θεό,  δεν  κάνει  αμαρτία,  διότι  σπέρμα αυτού  μένει  μέσα  του·  δεν  μπορεί  να  αμαρτάνει  διότι  έχει  γεννηθεί  από τον    Θεό.

10 Από   τούτο  αναγνωρίζονται  τα  παιδιά   του   Θεού   και  τα  παιδιά   του διαβόλου:   όποιος  δεν  κάνει   το   ορθό,   δεν  είναι  από  τον  Θεό,  επίσης  και εκείνος  που  δεν  αγαπά   τους   αδελφούς   του.

11 Διότι   αυτή  είναι  η  εντολή,   την   οποία  ακούσατε  από  την  αρχή:  να αγαπάμε   ο  ένας   τον  άλλο.

12 Όχι   όπως   ο   Κάϊν   που   ήτο  από   τον  πονηρό   και   έσφαξε   τον  αδελφόν του.   Και  διατί  τον  έσφαξε;  Διότι  τα  έργα   του   ήσαν  πονηρά,  του  δε  αδελφού του  ήταν   δίκαια.

Η  αγάπη   προς   τους  αδελφούς

13 Να   μη  σας  φαίνεται  παράξενο  πράγμα,  αδελφοί  μου,  εάν   ο   κόσμος σας  μισεί.

14 Εμείς  ξέρουμε  ότι  έχουμε  μεταβεί   από  τον  θάνατο   στη   ζωή,  διότι αγαπάμε   τους  αδελφούς·  εκείνος  που  δεν  αγαπά   τους  αδελφούς,  μένει μέσα    στον  θάνατο.

15 Όποιος  μισεί   τον  αδελφό  του,  είναι  φονηάς,   και   ξέρετε    ότι  κανείς φονηάς   δεν  έχει   ζωή   αιώνιο  μέσα  του.

16 Με   τούτο   γνωρίσαμεν   τι  είναι  αγάπη:   ότι  εκείνος  έδωκε   τη   ζωή   του για  μας.  Έτσι  οφείλομεν  και  εμείς  να   δίνουμε   τη   ζωή   μας   υπέρ  των αδελφών.

17 Αλλ’  εάν  ένας  έχει  τα   πλούτη   του   κόσμου    και  βλέπει  τον  αδελφό  του να  έχει  ανάγκη,   και   όμως  του   κλείσει  την  καρδιά  του,  πως  είναι  δυνατόν να   μένει   μέσα   του   η  αγάπη   για  τον  Θεό;

18 Παιδιά  μου,  να   μη  αγαπάμε   με   λόγια   ούτε  με  την   γλώσσα,  αλλά   με έργα   και  αληθινά.

19 Με  τούτο  ξέρουμε  ότι  είμεθα  από   την  αλήθεια·   και   θα καθησυχάσωμεν  τον   εαυτόν   μας   ενώπιόν   του   σε  ό,τι   η    καρδιά   μας   κατακρίνει,

20 διότι   είναι   μεγαλύτερος    ο  Θεός   από  την  καρδιά  μας  και  τα   ξέρει   όλα.

21 Αγαπητοί,  εάν   η  καρδιά  μας  δεν  μας  κατακρίνει,  τότε  έχουμε   θάρρος   να πλησιάσουμε   τον   Θεό,   και   πέρνουμε  από   αυτόν  ό,τι  ζητάμε,

22 διότι  τηρούμε  τις  εντολές  του  και  κάνουμε  εκείνα  που  του   είναι αρεστά.

Mark. 14, 10-42

The betrayal of Judas

10 Judas Iscariot, one of the twelve, went to the chief priests to deliver him.

11 But when they heard, they glad and promised to give him money. And he was asking for an opportunity to deliver him.

The last dinner

12 On the first day of the unleavened feast, when they sacrificed the lamb, his disciples say, "Where do you want us to prepare to eat the pascha?"

13 And he sends two of his disciples, and saith unto them, Go into the city, and one shall meet you, that shall hold a pitcher of water. Follow him.

14 And where is he going to get to the host that the teacher asks, "Where is my lodging, where will I eat the passover with my disciples?"

15 and he will show you a big, painted, ready, there you prepare us. "

16 And the disciples departed, and came to the city, and found it, as they told them, and prepared the passover.

17 And when he was asleep, he comes with the twelve.

18 And when they were seated at the table, and ate, Jesus said, Verily I say unto you, that one of you shall deliver me, him that eateth me. "

19 They began to regret and to say to each one in turn, "Is it me?" And another, "Is it me?"

20 And he said to them, "One of the twelve who dips his hand with me on the plate.

21 And the Son of man goeth, as it is written of him, but he is mistaken in that man, if he be not born ".

22 And while they ate, Jesus received bread, blessed, cut him off, and gave them to them, and said, "Get eat, this is my body."

23 And having received the cup, he thanked God, and gave it to them, and drank from it all.

24 And he said to them, "This is my blood of the New Testament, which is poured out for many.

25 I tell you, I will not drink more than the vineyard until that day, that I will drink new in the kingdom of God. "

26 And when they had heard an anthem, they went out to the Mount of Olives.

Jesus predicts that the disciples will be forbidden

27 And Jesus says to them, "The trust of all of you in me will be shaken this night because it is written, I will strike the shepherd and the sheep will be scattered.

28 But after my resurrection, I will go before you to Galilee. "

29 Peter said to him, "And if everyone is shaken, not me."

30 And Jesus saith unto him, Indeed, I say unto thee, That this day, before the rooster shall speak twice, thou shalt forsook me three times.

31 But Peter said, "And if I have to die with you, I will not forsake you." Everyone was saying the same.

Jesus Christ in Gethsemane

32 And they come to a place called Gethsemane. And he says to his disciples, "Stay here until I pray."

33 And he takes with him Peter, James, and John,

34 And he began to regret and to be angry, and said to them, "My soul is sad to death; you are here and you are afraid."

35 And when he went a little, he fell to the earth and prayed, that the hour might pass from him, if it were possible.

36 And he said, "Abba, Father, all of you is strong; remove this cup from me; but let it be not what I want but what you want."

37 He comes and finds them sleeping and tells Peter. "Simon, are you sleeping? Did not you get an hour to watch?

38 Watch and pray not to be tempted. The spirit is willing, but the flesh is impossible ".

39 Again he went and prayed and said the same words.

40 And when he returned, he found them again to sleep, for their eyes were very tired and they did not know what to answer.

41 And he cometh for the third time, and saith unto them, Sleep therefore, and rest. Pretty. The time has come; behold, the Son of Man is delivered into the hands of sinners.

42 Get up, let us go; let him who will deliver me come near. "

I   John 3: 9-22

9 Whosoever is born of God makes no sin; for his seed is left in him: he can not sin because he was born of God.

10 Therefore the children of God and the children of the devil are acknowledged: whoever does not do right, is not from God, even he who does not love his brothers.

11 For this is the command that you heard from the beginning: to love one another.

12 Not like Cain who was from the wicked and slaughtered his brother. And why did he spoil him? For his works were wicked, and his brother was just.

Love to the brothers

13 Do not be a strange thing, my brothers, if the world hates you.

14 We know that we have gone from death to life, because we love the brethren: he who does not love the brethren lives in death.

15 Whoever hates his brother is a dead man, and you know that no one has a lifeless life in him.

16 By this we know what love is: that he gave his life for us. So we also have to give our lives for the siblings.

17 But if one has the riches of the world and sees his brother need, and yet shut his heart, how can there be love for God in him?

18 My children, let us not love in words, neither in the tongue, but in works and in truth.

19 By this we know that we are of the truth; and we will reassure ourselves before him in what our hearts criticize,

20 For God is greater than our heart and knows all things.

21 Dear ones, if our heart does not condemn us, then we have the courage to approach God, and we take what we ask for,

22 because we keep his commandments and do what he likes.