Ο Άγιος Θεόδωρος ο Νεομάρτυρας ο Βυζαντινός

Ο Άγιος Νεομάρτυς Θεόδωρος καταγόταν από το Νεοχώρι της Κωνσταντινουπόλεως. Γονείς του   ήσαν   ο   Χατζή – Αναστάσιος   και    η Σμαραγδού   και    αδελφοί   του  ο  Αντώνιος  και  ο  Γεώργιος, αναγνώστης της  Μεγάλης Εκκλησίας  και  μετέπειτα   Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως   με   το    όνομα   Γρηγόριος   (1830 – 1840).

Ο Θεόδωρος ήταν ζωγράφος   και  εργαζόταν   στα   ανάκτορα.   Οι   Τούρκοι προσπάθησαν   να   τον   προσελκύσουν   στην   μουσουλμανική   θρησκεία  και το πέτυχαν. Ο Άγιος όμως ανένηψε και μετανόησε γι’ αυτό. Έτσι κατέφυγε  στη  Χίο  και  έμεινε   κοντά   σε   ένα   Πνευματικό    Πατέρα,   τον Άγιο Μακάριο  το  Νοταρά  († 17   Απριλίου).   Εκεί  καθημερινά  μελετούσε τα  μαρτύρια  των  Αγίων   και   βιβλία   ψυχωφελή   και    κατανυκτικά.   Από μέρα  σε μέρα αυξανόταν σε αυτόν η κατάνυξη και ο πόθος  του μαρτυρίου. Έτσι έφθασε στη Μυτιλήνη, όπου ενώπιον των αρχών ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό  και  αποκήρυξε  την   μωαμεθανική θρησκεία. Ο Άγιος Θεόδωρος   συλλαμβάνεται,   φυλακίζεται   και   πάσχει τους  βασανισμούς, τους  δαρμούς, τους λακτισμούς και άλλα   απάνθρωπα  μαρτύρια. Του  έδεσαν τα πόδια σε ξύλο και  του πέρασαν στο  λαιμό βαριά αλυσίδα. Του  τύλιξαν το κεφάλι με ένα σχοινί και  του έβαλαν  στους κροτάφους δύο  κομμάτια από  τούβλο. Έπειτα με ένα ξύλο  έστριβαν  το σχοινί  και  έσφιγγαν    την   κεφαλή   του   τόσο   πολύ,   μέχρι    που βγήκαν  οι  βολβοί  των    οφθαλμών   του   έξω   από  τον τόπο τους.   Ο   δε   του Χριστού στρατιώτης έλεγε:   «Χριστιανός,   Χριστιανός,   Χριστιανός  είμαι».

Το πρωὶ του Σαββάτου   ο   Άγιος   ζήτησε   από   έναν   Χριστιανό   υπηρέτη καλαμάρι   και   έγραψε   προς   τον   Επίσκοπο,   για   να   του   στείλει τη  Θεία Κοινωνία. Αφού  μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων οδηγήθηκε στον τόπο  της  εκτελέσεως, στον  οποίο  έτρεχε με πολύ   προθυμία.   Εκεί  υπέστη   τον   δια   αγχόνης   θάνατο  το   έτος   1795.          
Μετά   τρεις    ημέρες   οι   Χριστιανοί   πήραν   άδεια   και    παρέλαβαν   το   ιερό λείψανο  αυτού  και το ενταφίασαν   στο   νότιο μέρος του  ναού της Παναγίας της Χρυσομαλλούσας. Το έτος 1798 το ιερό λείψανο του Μάρτυρος ανακομίσθηκε και μεταφέρθηκε στην κρύπτη του Μητροπολιτικού    ναού    της   Μυτιλήνης.

O Ágios Theódoros o Neomártyras o Vyzantinós O Ágios Neomártys Theódoros katagótan apó to Neochóri tis Konstantinoupóleos. Goneís tou ísan o Chatzí – Anastásios kai i Smaragdoú kai adelfoí tou o Antónios kai o Geórgios, anagnóstis tis Megális

Saint Theodore the New Martyr by the Byzantine

Saint Neomarty Theodore came from Neochori in Constantinople. His parents were Hadzhi-Anastasios and Smaragdos and his brothers Antonios and George, a reader of the Great Church and later Metropolitan of Adrianoupolis named Gregorios (1830-1840).

Theodore was a painter and worked in the palace. The Turks tried to attract him to the Muslim religion and succeeded. But the Saint rejoined and rebuked for it. So he resorted to Chios and stayed close to a Spiritual Father, Saint Makarios of Notaras († 17 April). There he was studying the saints' martyrs everyday and books, psychologically and morbidly. From day to day the devil and the desire of martyr grew in him. So he arrived in Mytilene, where before the authorities he confessed his faith in Christ and denied the Muslim religion. Saint Theodore is captured, imprisoned and suffers torture, dyspraudia, stabbing and other cruel martyrdom. They tied his legs to wood and passed a heavy chain to his neck. They wrapped his head with a rope and put two pieces of brick on the temples. Then with a wood they turned the rope and pinched its head so much, until the bulbs of its eyes came out of their place. And the soldier of Christ said, "I am a Christian, a Christian, a Christian".

On the Sabbath daybreak the Saint asked a servant of the Squid Christian and wrote to the Bishop to send him the Holy Communion. After receiving the Achranth of Mysteries he was taken to the place of execution, in which he was running with much willingness. There he suffered death by galloping in the year 1795.

After three days the Christians took leave and received their holy relic and buried it in the southern part of the church of Our Lady of Chrysomalousa. In 1798 the sacred relic of the Martyr was recovered and transferred to the crypt of the Metropolitan Church of Mytilene.