Ο Άγιος Κορνήλιος ο Ιερομάρτυρας εκ Ρωσίας

Ο  Άγιος Ιερομάρτυς  Κορνήλιος γεννήθηκε το  έτος 1501 στη Ρωσία  από  εύπορη    και   ευγενή   οικογένεια.   Έλαβε    την  εκπαίδευσή   του    κοντά  σε ένα γέροντα μοναχό στη   μονή   Μιρόζ   του   Πσκώφ,   στην   οποία   τον   απέστειλαν    οι   ευσεβείς    γονείς   του.

Μετά  το  πέρας    των   σπουδών   του    αποφάσισε  να    ακολουθήσει  την  οδό  της   μοναχικής   πολιτείας   και    να γίνει   μοναχός.   Την απόφασή   του   αυτή  πραγματοποίησε,   με τη   Χάρη   του    Θεού,   όταν επισκέφθηκε   την   Μονή   των   Σπηλαίων του Πσκώφ   και εντυπωσιάσθηκε   από   την   κατανυκτικότητα   των    ιερών    Ακολουθιών    και    το    κάλλος    της    φύσεως.

Σε    ηλικία   28    ετών  εξελέγη  ηγούμενος  της  μονής  και  μερίμνησε  για την  κατά  Θεό προκοπή  και  αύξηση αυτής. Επί των ημερών του  ο αριθμός  των  μοναχών  αυξήθηκε  από  δεκαπέντε  σε  διακόσιους.

Παράλληλα ο Όσιος φρόντισε για την ανακαίνιση της μονής και την ανέγερση  ναών εντός  αυτής  και  καλλιέργησε το φιλανθρωπικό έργο της  μονής  στους  λαούς  των   Αιστιών και  των Σαετίων, που    ζούσαν στην περιοχή. Διάδωσε την Ορθοδοξία, έκτισε ναούς, πανδοχεία, ορφανοτροφεία   και    οικοτροφεία   για   τους   ασθενείς και τους πτωχούς.   Κατά   την   διάρκεια   φοβερού λοιμού στην περιοχή   του Πσκώφ   ο   Όσιος   Κορνήλιος, μιμούμενος τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, συμπαραστεκόταν   στους   ασθενείς   φροντίζοντάς    τους, τους  κοινωνούσε και έψαλλε την εξόδιο Ακολουθία σε εκείνους που απέθνῃσκαν.   Κατέγραφε μάλιστα τα ονόματα  των κεκοιμημένων  σε ένα  βιβλίο, που   το   αποκαλούσε «πρυμναία  βίβλο» από  τον  συμβολισμό  της  πρύμνης του  πλοίου, και  τα  μνημόνευε στις  προσευχές του,   αφού    το    βιβλίο  αυτό  για  τον  Όσιο   σήμαινε    τη  μνήμη    των   κεκοιμημένων.

Κατά  τον Λιβονικό πόλεμο   ο Όσιος   κήρυττε   τον   Χριστιανισμό   στις κατεχόμενες   πόλεις,   ανήγειρε   ναούς   και    βοηθούσε  γενναιόδωρα τους   Αιστίους   και    Λιβανούς,   οι   οποίοι    χειμάζονταν   από    τον πόλεμο.   Μέσα   στη  μονή  περιποιόταν με αυταπάρνηση τους τραυματίες   και ακρωτηριασμένους, ενταφίαζε τους νεκρούς  στα  σπήλαια    και  χάραζε τα    ονόματά   τους   στο    Συνοδικό    της   μονής υπέρ   της    αιωνίας    μνήμης   αυτών.

Ακόμη και στις πολεμικές επιχειρήσεις ο Όσιος δεν δίστασε να συμπαρασταθεί στους πολεμιστές. Το έτος 1570, ευλόγησε τα Ρώσικα στρατεύματα  που  πολιορκούσαν  την πόλη  του  Θελίν και  την  ίδια   μέρα   οι    πολιορκημένοι   Γερμανοί  παρέδωσαν πράγματι  οικιοθελώς  την   πόλη.

Επιπλέον, σε καιρό ειρήνης, ο Όσιος Κορνήλιος ασχολήθηκε με την συγγραφή  και    τη    συλλογή    βιβλίων  για  την    βιβλιοθήκη  της  μονής.

Η μονή των Σπηλαίων αναδείχθηκε   φάρος  της   Ορθοδοξίας για   το Ρωσικό λαό  και προμαχώνας εναντίον των εξωτερικών εχθρών της Ρωσίας. Όμως ο Όσιος έπεσε θύμα  των εσωτερικών  ταραχών  που  ξέσπασαν στη  χώρα  και  αποκεφαλίσθηκε  από  τον τσάρο Ιβάν   τον Τρομερό    το   έτος   1570,   σε   ηλικία   69   ετών,   όπως   μας   πληροφορεί το   Χρονικό   που   συνέταξε   ο   ιεροδιάκονος   Πιτιρίμ.     
Ο τσάρος αμέσως αναγνώρισε ότι ο Όσιος έπεσε θύμα διαβολής και συκοφαντιών  και  αφού μετανόησε μετέφερε ο  ίδιος  το  ιερό  λείψανο του  Οσίου Κορνηλίου στη μονή. Ο  δρόμος τον οποίο διήνυσε ο τσάρος φέροντας στα χέρια του το ματωμένο λείψανο του Οσίου ονομάσθηκε «οδός του αίματος». Το ιερό σκήνωμα ενταφιάσθηκε στη μονή των Σπηλαίων, όπου και παρέμεινε άφθορο επί 120 χρόνια. Το έτος 1690 ανεκομίσθη   από  τον Μητροπολίτη   Πσκώφ   και   Ἰζμπόρκ  Μάρκελλο στον  καθεδρικό  ναό  της   Κοιμήσεως  της Θεοτόκου. Νέα  ανακομιδή  των ιερών λειψάνων έγινε κατά τα έτη 1872 και 1892, οπότε και τα εναπέθεσαν  εντός νέων  θηκών.

Saint Cornelius the Holy Martyr of Russia

Saint Hieromartyr Cornelius was born in Russia in 1501 by a wealthy and noble family. He received his education near an elderly monk in the monastery of Miroz of Pskov, to whom his devout parents sent him.

After completing his studies, he decided to follow the street of the lonely state and become a monk. He made this decision, with the grace of God, when he visited the Pskov Cave Monastery and was impressed by the reputedness of the sacred Sequences and the beauty of nature.

At the age of 28 he was elected abbot of the monastery and took care of God's progress and increase. On his days the number of monks increased from fifteen to two hundred.

At the same time the Ossios took care of the renovation of the monastery and the construction of temples within it and cultivated the charity work of the monastery for the people of Senties and Sacetes who lived in the area. He distributed Orthodoxy, built temples, inns, orphanages and boardrooms for the sick and the poor. During a terrible plague in the Pskov area, Saint Cornelius, by imitating St. John the Merciful, was supporting the patients by caring for them, communing them and singing the exile Sequence to those who died. He even wrote down the names of those who were buried in a book, called "a stern book" from the symbol of the ship's stern, and remembered it in his prayers, since this book about Osios meant the memory of the fallen.

During the Livonian War Osios preached Christianity in the occupied cities, raised temples, and generously helped the Astis and Lebanese who were under the war. Inside the monastery he was self-denying the wounded and mutilated, buried the dead in the caves, and engraved their names in the synod of the monastery for their eternal memory.

Even in the wartime business the Osios did not hesitate to stand up for the warriors. In the year 1570, he blessed the Russian troops who besieged the city of Thullin, and on the same day the besieged Germans gave the city a warm welcome.

In addition, in time of peace, Saint Cornelius dealt with the writing and the collection of books for the monastery's library.

The monastery of Caves was a beacon of Orthodoxy for the Russian people and a bastion against Russia's external enemies. However, Osios fell victim to the internal turmoil that broke out in the country and was beheaded by Tsar Ivan the Terrible in the year 1570, at the age of 69 years, according to the Chronicle prepared by the priests of Jerusalem.

The Tsar immediately recognized that Osios was a victim of mockery and slander, and after repenting he transferred himself to the holy relic of Saint Kornelius in the monastery. The road that the Tsar was carrying, bearing in his hands the bloodstained relic of Osios, was called "the bloodstream". The sacred relic was buried in the monastery of Cave, where it remained pitiful for 120 years. The year 1690 was erected by Metropolitan Pskov and Bishop Markol in the cathedral of the Assumption of the Virgin Mary. New remnants of the sacred remains were made in 1872 and 1892, when they were placed in new cases.