Ο Άγιος Θεόδωρος ο Μεγαλομάρτυρας ο Στρατηλάτης

Ο    Άγιος   Θεόδωρος   καταγόταν  από   τα   Ευχάϊτα   και   έζησε   στην Ηράκλεια  του  Πόντου, στην  αρχαία  χώρα της  Βιθυνίας,   επί   Λικινίου (307 – 323 μ.Χ.).   Κατείχε    ανώτερο   βαθμό    στο    στρατό  της  Ανατολής.  Στο  Συναξάρι   αναφέρεται,   ότι   ήταν   «στρατιωτικός ένδοξος,   ωραίος   την   παράστασιν,   είλκυεν   εις   φιλίαν   τους   πάντας  και    δια    της   λαμπρότητος   του    λόγου  σαγήνευε    τους    ακούοντας».

Όταν    ο   Λικίνιος  διέτριβε  στη  Νικομήδεια,  άκουσε  περί  του  Θεοδώρου ότι  είναι  Χριστιανός  και  βδελύσσεται τα είδωλα.   Αμέσως  απέστειλε στην Ηράκλεια ανώτερους αξιωματούχους, για να τον συνοδεύσουν με τιμή  στη  Νικομήδεια. Αλλά   ο   Θεόδωρος   διεμήνυσε δια   των   ιδίων   απεσταλμένων  στον   Λικίνιο,   ότι   για  πολλούς  λόγους η παρουσία του στην Ηράκλεια ήταν συμφέρουσα και τον προέτρεπε   να   μεταβεί  εκεί. Αποδεχθείς  την πρόταση ο  Λικίνιος  μετέβη  στην  Ηράκλεια, όπου  τον προϋπάντησε με λαμπρότητα ο Θεόδωρος,  προς   τον   οποίο   ο  Λικίνιος   άπλωσε    το    χέρι,    ελπίζοντας   ότι   δια    του  Θεοδώρου   θα   προσείλκυε   τους   Χριστιανούς  στη   θρησκεία   των   ειδώλων.   Κάποια  ημέρα,   ενώπιον του   λαού,   ο  Λικίνιος  προέτρεψε  τον  Θεόδωρο  να  θυσιάσει  στα  είδωλα.    Ο   Θεόδωρος   αρνήθηκε   και   ζήτησε  να  του   δοθούν   τα χρυσά   και   αργυρά   αγαλματίδια   των   θεών,   για   να   προσφέρει αυτά   θυσία   στον   οίκο    του   ιδιωτικά   και   μετά   να   προσφέρει δημόσια   τις   θυσίες. Πράγματι,   ο   Θεόδωρος   έλαβε   τα    αγαλματίδια τα   οποία   κομμάτιασε    και   μοίρασε τα   χρυσά  και  αργυρά    αυτών  στους  πτωχούς.   Ο    εκατόνταρχος Μαξέντιος είδε την  κεφαλή  της  θεάς  Αφροδίτης  στα χέρια  ενός  πτωχού  και  κατέδωσε   το   γεγονός  στον  Λικίνιο,  ο  οποίος θεώρησε  τον  Θεόδωρο  ως  εμπαίκτη  και καταφρονητή των ειδώλων. Για τον λόγο αυτό τον συνέλαβαν και  αμέσως άρχισαν να τον υποβάλλουν σε πολυειδείς τιμωρίες. Τον κτυπούσαν, έκαιγαν  και  έγδερναν  το  σώμα  του  Μάρτυρος.   Στην συνέχεια   οι    δήμιοι    τον   σταύρωσαν   και    διαπέρασαν   τα   πόδια,   τα   χέρια   και   τα    κρυφά   μέλῃ  του  δια περόνης, τόξευσαν το  πρόσωπό    του    με   τέτοιο    τρόπο    ώστε  να    εκχυθούν  τα   μάτια   του και   τον    άφησαν  επάνω  στον σταυρό.   Ο    Λικίνιος,  φοβούμενος   την οργή του όχλου, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Έτσι ο φόβος παρεχώρησε  την θέση του στη χαρά  και   η   λύπη   και   ο   κόπος   στην ανάπαυση.
Το    σεπτό  σκήνωμά   του   μετετέθη,    στις  8  Ιουνίου,  από  την  Ηράκλεια στο προγονικό κτήμα του Αγίου,   στα  Ευχάϊτα,  κατά  την  επιθυμία  του  Αγίου   την   οποία  εξέφρασε   προ   της   εκτομής   αυτού  στον  γραμματέα  του  Ούαρο.   Η    Εκκλησία   μας  εορτάζει  στις  8  Ιουνίου    την    ανακομιδή   των   λειψάνων   του.

Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.   Ο   υψωθείς   εν   τω   Σταυρώ.           
Στρατολογία αληθεί Αθλοφόρε, του ουρανίου στρατηγός Βασιλέως, περικαλλής γεγένησαι Θεόδωρε· όπλοις γαρ της πίστεως, παρετάξω  εμφρόνως, και κατεξωλόθρευσας, των δαιμόνων τα  στίφη,  και  νικηφόρος   ώφθης    Αθλητής·   όθεν    σε    πίστει,    αεί   μακαρίζομεν.

Κοντάκιον.   Ήχος   β’.   Τα  άνω   ζητών.     
Ανδρεία ψυχής, την πίστιν  οπλισάμενος, και ρήμα Θεού, ως λόγχην  χειρισάμενος,   τον   εχθρόν  κατέτρωσας   των   Μαρτύρων κλέος Θεόδωρε. Συν  αυτοίς   Χριστώ  τω  Θεώ, πρεσβεύων  μη  παύση,  υπέρ  πάντων    ημών.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις    των   Μαρτύρων  η  καλλονή, και  της  Εκκλησίας,  απροσμάχητος βοηθός. Χαίροις δωρημάτων, θησαύρισμα των θείων, Θεόδωρε    τρισμάκαρ,   ημὠν  αντίληψις.

Saint Theodore the Great Martyr the Stratelates

Saint Theodore was descended from Echaithia and lived in Iraklia, Pontus, in the ancient country of Bithynia, on Likiniou (307-323 AD). He held a higher rank in the East Army. In Synaxari it is said that he was "glorious, glorious, gorgeous, he made friendship to everyone, and by the splendor of speech he made his voice heard."

When Likinius rushed to Nicomedia, he heard about Theodoros that he was a Christian and the idols were abject. He immediately sent to Heraclea senior officials to accompany him honestly to Nicomedia. But, Theodorus, through his own envoys to Likinius, was singing out that for many reasons his presence in Iraklia was advantageous and urged him to go there. Accept the proposal Licinius went to Heraclea, where the splendor greet Theodore, whom Licinius stretched out his hand, hoping that by Theodore Christians will be attracted to the religion of idols. One day, before the people, Likvinus urged Theodore to sacrifice to idols. Theodore refused and asked for the gold and silver statuettes of the gods to be offered to offer his sacrifice to his house privately and then offer public sacrifices. Indeed, Theodore received the statuettes which he had cut and distributed the gold and silver to the poor. The centurion Maxentius saw the goddess Venus head in the hands of a poor and katedose the incident to Licinius, who regarded Theodore as derisively and contemner idols. For this reason they arrested him and immediately began to subject him to multi-disciplinary punishments. They beat him, burned and scraped the martyr's body. Then the executioners crucified him and crossed his legs, his hands and his secret fingers, forged his face in such a way that his eyes were spilled and left him on the cross. Likinius, fearing the rage of the mob, ordered to decapitate him. So fear gave way to joy and sadness and trouble to rest.

The venerable relic was transferred on June 8, from Heraclea in the ancestral land of the saint, in Euchaita at the desire of St. expressed by pre-ablation thereof to the Registrar of CDAP. The Church celebrates on June 8th the remembrance of its remains.

Apolyticus. Sound d '. Raised in the Cross.

Conscription true Athlofore, uranium quarterback King, beauteous gegenisai Theodore; oplois gar faith, arrayed emfronos and katexolothrefsas, the horde of demons, and victorious ofthis Athlete; hence in faith ever makarizomen.

Kontakion. Sound b '. Top requests.

Bravery of soul, the belligerent belief, and the verb of God, as a lance handled, the enemy of the Martyr Cluster Theodore. Plus these Christ God, ambassadors do not pause, for all of us.

Majesty.

The Mercy of the Martyrs, the beauty, and the Church, an incomparable helper. Hello donations, treasure of the divine, Theodore trismakar, perception.