Η Αγία Φιλοθέη η Οσιομάρτυς η Αθηναία

Η  Οσία   Φιλοθέη   γεννήθηκε   το   έτος   1522 μ.Χ. στην τουρκοκρατούμενη τότε Αθήνα. Οι ευσεβείς γονείς της ονομάζονταν Άγγελος και  Συρίγα Μπενιζέλου. Η μητέρα  της  ήταν στείρα  και  απέκτησε   την   Αγία    μετά   από    θερμή    και    συνεχή    προσευχή.

Ο   Κύριος   που   ικανοποιεί   το   θέλημα    εκείνων   που   Τον   σέβονται  και  Τον   αγαπούν,   άκουσε   την   δέησή   της.   Και   πράγματι,   μία ημέρα   η   Συρίγα   μπήκε    κατά   την   συνήθειά  της   στο   ναό   της Θεοτόκου   για   να   προσευχηθεί    και  από  τον   κόπο  της  έντονης  και  επίμονης  προσευχής την  πήρε  για  λίγο  ο  ύπνος. Τότε  ακριβώς  είδε  ένα  θαυμαστό  όραμα. Ένα  φως  ισχυρό  και  λαμπρό  βγήκε  από  την  εικόνα  της  Θεομήτορος και εισήλθε στην κοιλιά της. Έτσι ξύπνησε αμέσως και  έκρινε ότι   το   όραμα    αυτό  σήμαινε  στην  ικανοποίηση  του  αιτήματός της. Έτσι  κι έγινε. Ύστερα  από  λίγο  καιρό  η   Συρίγα έμεινε  έγκυος  και  έφερε  στον κόσμο  τη  μονάκριβη   θυγατέρα   της.

Μαζί  με   την   Χριστιανική  ανατροφή,  έδωσαν   στην  μοναχοκόρη   τους  και   κάθε    δυνατή,   για   την   εποχή    εκείνη,   μόρφωση. Έτσι η Ρηγούλα, αυτό ήταν  το  όνομά της  προτού   γίνει   μοναχή,   όσο   αύξανε κατά   την   σωματική    ηλικία,   τόσο   προέκοπτε   και  κατά   την   ψυχή, όπως   λέει   το   συναξάρι   της.

Σε ηλικία   14  χ ρονών,   οι   γονείς   της   την   πάντρεψαν   με   έναν   από τους   άρχοντες  της  Αθήνας. Αργότερα,  αφού  πέθαναν  οι γονείς   και    ο σύζυγός της,   ήρθε   η   ώρα   να   πραγματοποιήσει   ένα   μεγάλο πόθο της. Αφιερώνεται εξ ολοκλήρου  στον Χριστό, γίνεται  μοναχή  και  παίρνει  το όνομα   Φιλοθέη.

Κατ’ αρχήν,   ύστερα  από  εντολή  του  Αγίου  Ανδρέα  του  Πρωτόκλητου, τον  οποίο είδε  σε όραμα, οικοδόμησε ένα γυναικείο μοναστήρι  με αρκετά  κελιά, στο οποίο και  έδωσε το όνομα του Αγίου για να τον τιμήσει.   Στο μοναστήρι   πρόσθεσε  και  άλλα  αναγκαία  οικοδομήματα και  εκτάσεις και το προικοδότησε με μετόχια και υποστατικά, που υπερεπαρκούσαν  για  τη  διατροφή  και  συντήρηση  των  μοναζουσών.

Το  μοναστήρι  αυτό  του  Αγίου  Ανδρέα σῳζόταν στην  Αθήνα, με τη Χάρη του  Θεού, επί  πολλά  έτη  μετά  την κοίμηση  της  Αγίας  και  ήταν πλουτισμένο,   όχι   μόνο  με υποστατικά  και  διάφορα  μετόχια, αλλά  και με  πολυειδή  χρυσούφαντα ιερατικά  άμφια  και  σκεύη,   απαραίτητα   για τις ετήσιες  ιερές  τελετές  και  αγρυπνίες. Προπαντός  όμως  το  μοναστήρι   σεμνυνόταν   και    εγκαλλωπιζόταν  με το θησαυρό του  τιμίου   και    αγίου   λειψάνου της Αγίας, το οποίο  ήταν αποθησαυρισμένο  και  αποτεθειμένο στο   δεξιό   μέρος του Ιερού Βήματος,   όπου   και   το   ασπάζονταν   με   ευλάβεια    όλοι  οι  Χριστιανοί.   Το   τίμιο  λείψανο   της   Αγίας    σκορπούσε    ευωδία, γεγονός  που  αποτελούσε εμφανή  μαρτυρία και  απόδειξη  της  αγιότητας   αυτής.

Το  παράδειγμά   της,   λοιπόν,   να   αφιερωθεί  στον Χριστό, το ακολουθούν και  άλλες   νέες.   Σε   λίγο   διάστημα,   η   μονή   έφθασε   να έχει διακόσιες αδελφές. Η μονή της Οσίας Φιλοθέης γίνεται πραγματικό   λιμάνι.   Εκεί   βρίσκουν   προστασία   όλοι οι ταλαιπωρημένοι   από   την σκλαβιά. Εκεί  οι άρρωστοι  βρίσκουν θεραπεία, οι πεινασμένοι τροφή, οι   γέροντες   στήριγμα    και  τα  ορφανά    στοργή.

Η Οσία, παρά τις αντιδράσεις των Τούρκων, οικοδομεί διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα, νοσηλευτήρια, ορφανοτροφεία,   «σχολεία δια τους   παίδας   των  Αθηναίων,   δια    ν’ ανοίξη   τους   οφθαλμούς  αυτών  προς  την   παράδοσιν   και    την  δόξαν   των   προγόνων   των». Πρωτοστατεί    σε    όλα  αυτά   τα  έργα η  ηγουμένη   Φιλοθέη.   Διδάσκει  με τα λόγια  και  με τη  ζωή της. Στηρίζει  τους πονεμένους σκλάβους με την προσευχή της. Ιδιαίτερες   είναι   οι  φροντίδες  της για να  σώσει  από  τον  εξισλαμισμό  ή  την αρπαγή  των   Τούρκων    τις   νέες    Ελληνίδες.

Η   όλη  όμως δράση της Αγίας Φιλοθέης εξαγρίωσε κάποτε τους Τούρκους. Κάποια   στιγμή   την συλλαμβάνουν και  εκείνη  με πνευματική  ανδρεία  ομολογεί:   «Εγώ  διψώ  να υπομείνω διάφορα είδη  βασανιστηρίων για το όνομα  του  Χριστού, τον οποίο λατρεύω  και  προσκυνώ  με όλη μου την ψυχή και την καρδιά, ως Θεό αληθινό  και άνθρωπο   τέλειο και θα σας χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη άν μπορείτε μία ώρα πρωτύτερα να με στείλετε προς Αυτόν με το στεφάνι του μαρτυρίου». Ύστερα από την ηρωική  αυτή  απάντηση προς τους κατακτητές, όλοι πίστευαν ότι η πανευτυχής  και  φερώνυμη Φιλοθέη  εντός  ολίγου  θα  ετελειούτο   δια   του   μαρτυρικού  θανάτου. Όμως, κατά   θεία   βούληση,   την   τελευταία σχεδόν στιγμή πρόφθασαν κάποιοι   Χριστιανοί και καταπράϋναν τον ηγεμόνα με διάφορους τρόπους.   Έτσι   πέτυχαν   να   ελευθερώσουν   την   Αγία.

Αφεθείσα πλέον ελεύθερη, η Αγία Φιλοθέη, επέστρεψε αναίμακτη στο μοναστήρι  της, όπως επί  Μεγάλου Κωνσταντίνου ο μυροβλύτης Νικόλαος  και  πολλούς  αιώνες αργότερα ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης  Άγιος   Γρηγόριος  ο   Παλαμάς.   Φρόντιζε   δε,   όχι   μόνο  για   τη   σωτηρία   της   δικής   της   ψυχής   αλλά    και   των   άλλων,   αφού  τους μεν ενάρετους  τους στερέωνε  στην αρετή, τους δε αμαρτωλούς   τους   βελτίωνε  ηθικά  και  τους  οδηγούσε  στη  μετάνοια. Και  αποκλειστικά για το σκοπό αυτό πέρασε στη   νήσο   Τζιά   (Κέα), όπου προ πολλού  είχε οικοδομήσει  μετόχι, για   να   αποστέλλει   εκεί   τις μοναχές εκείνες που φοβούνταν για  διαφόρους λόγους να   διαμένουν στην   Αθήνα.   Στην  Τζιά   έμεινε αρκετό  χρόνο  και  κατήχησε θεαρέστως   τις   ασκούμενες  αδελφές στην ακριβή  τήρηση  των   κανόνων της μοναστικής ζωής. Μόλις τελείωσε  το  έργο της  εκεί, επέστρεψε  και  πάλι  στην  Αθήνα.

Έτσι   λοιπόν,   η    Αγία Φιλοθέη, αφού  έφθασε  στην τελειότητα  και  στην πράξη  και  στην θεωρία, αξιώθηκε από  τον Θεό  να επιτελεί  θαύματα, από τα οποία, προς απόδειξη του θαυματουργικού της χαρίσματος, θα μνημονεύσουμε  ένα  μόνο, το ακόλουθο:   Ζούσε   στην εποχή της ένας νέος, ποιμένας προβάτων, ο οποίος  από  πολύ  μικρός  είχε  συνηθίσει στις  κλεψιές  και  στις  ρᾳδιουργίες.    Ο   νέος    αυτός, κατά  παραχώρηση του  Θεού, κυριεύθηκε από  τον Σατανά.   Εξ   αιτίας τούτου περιφερόταν στα βουνά  και  στις  σπηλιές  γυμνός  και  τετραχηλισμένος,   θέαμα   όντως ελεεινό. Πολλές φορές, όταν συνερχόταν  από   την   τρέλα,   στην   οποία  τον είχε  οδηγήσει  ο  Σατανάς,   σύχναζε  στα  γύρω  μοναστήρια για να   βρει   θεραπεία   στην  ασθένειά   του.   Δεν   μπορούσε  όμως  να  πετύχει    τίποτε.   Κάποιοι,   που  τον   ευσπλαγχνίστηκαν,   τον  οδήγησαν στην Αγία Φιλοθέη  η οποία,   ύστερα    από   πολύ και   εκτενή  προσευχή  τον λύτρωσε   από εκείνη   τη   διαβολικὴ   μάστιγα.   Έπειτα,   αφού   το   νουθέτησε  αρκετά, τον  εισήγαγε  και  στην τάξη  των  μοναχών.   Και    έτσι   ο    νέος  εκείνος, αφού  εκάρη  μοναχός, πέρασε  το  υπόλοιπο  της ζωής του  με  μετάνοια  και  άσκηση,   θαυμαζόμενος  απ’ όλους.

Μάταια  οι  Τούρκοι προσπαθούν να ανακόψουν την δράση  της. Ώσπου μία νύχτα, στις 2 Οκτωβρίου του  έτους 1588, πήγαν στο  μονύδριο   που είχαν   οικοδομήσει   στα   Πατήσια   (έτυχε   τότε   να   εορτάζεται   η μνήμη  του Αγίου   ιερομάρτυρος   Διονυσίου   του  Αρεοπαγίτου   και   η  Αγία  μαζί  με  τις άλλες αδελφές βρίσκονταν στον    ιερό ναό επιτελώντας   ολονύκτια   αγρυπνία) και πέντε από αυτούς ανέβηκαν στον εξωτερικό τοίχο και πήδησαν μέσα στην αυλή. Στην συνέχεια εισέβαλαν στο ναό, όπου άρπαξαν την Αγία και  την μαστίγωσαν με μανία και  βαναυσότητα. Το ασκητικό της σώμα  δεν άντεξε πολύ. Η Δορκάς   των   Αθηνών    υπέκυψε.    
Είκοσι  ημέρες μετά   από   την   κοίμηση   της  Αγίας,   ο   τάφος   της ευωδίαζε.   Ακόμη,   όταν   μετά  από  ένα  έτος έγινε η  ανακομιδή, το  τίμιο   λείψανό   της   βρέθηκε   σώο   και    ακέραιο.  Επιπλέον   ήταν γεμάτο   με  ευωδιαστό μύρο, τρανή  και  λαμπρή  απόδειξη  της  θεάρεστης  και   ενάρετης   πολιτείας   της,   προς  δόξα  και  αίνο  του   Θεού  και  καύχημα  της πίστεώς  μας. Το ιερό  λείψανό   της   βρίσκεται σήμερα   στον   Μητροπολιτικό   Ναό   των   Αθηνών.

Απολυτίκιον.  Ήχος   δ’.   Ταχύ   προκατάλαβε.     
Οσίων  την  έλλαμψιν, εισδεδεγμένη σεμνή, την πόλιν εφαίδρυνας, των Αθηναίων τη ση, ασκήσει και χάριτι· συ γαρ εν ευποιΐαις,  διαλάμπουσα Μήτερ,  ήθλησας  δι’ αγάπην, ευσεβώς  του  πλησίον· διο  σε  ω  Φιλοθέη, Χριστός εδόξασε.

           

Κοντάκιον.  Ήχος   δ’.   Επεφάνης   σήμερον.         
Φιλοθέως  ήνυσας  την  βιοτήν   σου, Φιλοθέη πάνσεμνε, και των Μαρτύρων κοινωνός,  ως εναθλήσασα γέγονας, Οσιομάρτυς· διο ευφημούμέν   σε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις   τεθλιμμένων η αρωγή, και κινδυνευόντων, προστασία η ασφαλής, Μήτερ  Φιλοθέη,  Χριστού  Οσιομάρτυς,   Οσίων  και  Μαρτύρων, η  ισοστάσιος.

Agia Filothei or Ossimartis the Athenian

Ossia Filothei was born in 1522 AD. in the Turkish-occupied Athens. Her godly parents were called Angelos and Syriga Benizelos. Her mother was sterile and acquired the Saint after a warm and constant prayer.

The Lord who satisfies the will of those who respect Him and love Him, he hears her affection. And one day Syriga came to her in the temple of the Virgin Mary to pray, and from the pain of intense and persistent prayer it took her sleep for a while. Then he saw a marvelous vision. A strong and brilliant light came out of the image of the Godfather and entered her belly. So she woke up immediately and felt that this vision meant satisfaction of her request. So it happened. After a while, Syriga became pregnant and brought her world-class daughter.

Along with Christian upbringing, they gave their monk-horn and every possible, for that time, education. So Rigula, that was her name before she became a nun, as much as she grew up in physical age, so go ahead and soul, as her co-founder says.

At age 14, her parents married her to one of the lords of Athens. Later, after the parents and her husband died, the time has come to realize her great craving. He is entirely devoted to Christ, becomes nun and takes the name Filothei.

First of all, at the command of St. Andrew the Proclus, whom he saw in vision, he built a female monastery with several cells, to which he gave the name of the Saint to honor him. In the monastery he added other necessary structures and lands and provided him with dwellings and estates, which existed for the feeding and preservation of the monasteries.

This monastery of St. Andrew was in Athens, with the grace of God, for many years after the death of the Saint and was enriched, not only with statues and various monks, but also with many golden priestly vestments and vessels necessary for the annual sacred ceremonies and vigil. Above all, however, the monastery was treasured and treasured with the treasure of the holy and holy relic of the Holy, which was deposited and deposited on the right side of the Sacred Step, where all Christians adored it with reverence. The honest relic of the Holy One scattered fragrance, a prominent testimony and proof of this holiness.

Her example, therefore, to be devoted to Christ, is followed by other new ones. In a while, the monastery reached two hundred sisters. The monastery of Osi Filothei becomes a real harbor. All those who are tormented by slavery find protection here. There the sick find treatment, hungry food, elderly support and orphan affection.

Osia, despite the reactions of the Turks, builds various charities, nursing homes, orphanages, "schools for the children of the Athenians, to open their eyes to the tradition and glory of their ancestors". The leader of Filothei is the leader of all these works. She teaches her words with her life. It supports the suffering slaves with her prayer. Particular are her cares to save the young Greeks from the Islamization or rape of the Turks.

All the action of St. Philotheus once cheated the Turks. Sometimes they capture it and she with spiritual prowess confesses: "I am thirsty to endure various kinds of torture for the name of Christ, whom I love and bless with all my soul and heart, as God true and human perfect and I owe you great gratitude if you can send me one hour earlier to Him with the wreath of martyrdom. " Following this heroic response to the conquerors, everyone believed that the delightful and phoneme Filothei would shortly be accomplished through the martyrdom of death. However, by the will of the divine, in the last minute, some Christians stumbled and abused the ruler in various ways. So they succeeded in liberating the Saint.

I left now free, Agia Filothei, returned bloodless to her monastery, such as Great Constantine the myrrhite Nicholas and many centuries later the Archbishop of Thessaloniki St. Gregory Palamas. She was taking care not only for the salvation of her own soul but also for the others, since the virtuous of them strengthened them in virtue, and their sinners improved morally and led them to repentance. It was only for this purpose that he went to the island of Tzia (Kea), where he had long built a metohi, to send those nuns there who were afraid for various reasons to live in Athens. Tzia spent enough time and cared for the sisters practicing the strict observance of the rules of monastic life. Once she finished her work there, she returned to Athens again.

Thus, after Philip's achievement in perfection and in practice and in theory, God has been called upon by God to perform miracles, of which, to prove his miraculous gift, we will mention only one of the following: She lived in her time young, sheep shepherd, who, from a very small age, was accustomed to thefts and crafts. This young man, granted by God, was overthrown by Satan. Because of this, the mountains and the caves were naked and quadruped, a spectacle really devastated. Many times, when he met with the madness that Satan had led him, he used to go to the surrounding monasteries to find treatment for his illness. But he could not do anything. Some, who have been delighted with him, led him to St. Philothei who, after much and extensive prayer, redeemed him from that diabolic scourge. Then, after he had given it enough, he also introduced him to the monks. And so the young man, after being a monk, spent the rest of his life with repentance and practice, admiring all of them.

In vain, the Turks try to stop its action. By one night, on October 2, 1588, they went to the monodrion they had built in Patisia (the memory of the holy martyr Dionysius of Areopagitus was celebrated and Agia and the other sisters were in the sacred temple performing overnight vigil) and five from them they ascended to the outer wall and jumped into the yard. Then they invaded the temple, where they seized the Holy One and ravaged her with fury and brutality. Her ascetic body did not last long. Dorkas of Athens succumbed.

Twenty days after the death of the Holy One, her tomb was fragrant. Moreover, when after one year she was redeemed, her honest relic found herself whole and intact. In addition, it was filled with fragrant myrrh, a brilliant and brilliant proof of its beautiful and virtuous state, to the glory and honor of God and the pride of our faith. Her holy relic is today at the Athens Metropolitan Church.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

Those of us who have changed their minds, the city of the Athenians, have exercised grace, and have made a grace, and have mercy on me, saying to Meter, and thou hast kindred for love, to the neighbor of Philothei, Christ hath praised thee.

Kontakion. Sound d '. I'm afraid today.

Thou hast loved thy breed, Philothete, and the Martyrs of the common man, as a venerable beggar, O martyr;

Majesty.

Gentle cunning, relief, and threatening, protection, safe, Mother Philothei, Christ Oikartitis, Oos and Martyrs, the isostasis.