ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Μάρκ. 12,  13-17

Περί  καταβολής  δασμού    στον   Καίσαρα

13 Καὶ   ἀποστέλλουσι   πρὸς   αὐτόν   τινας   τῶν   Φαρισαίων   καὶ   τῶν   Ἡρῳδιανῶν   ἵνα    αὐτὸν   ἀγρεύσωσι   λόγῳ.

14 Οἱ   δὲ   ἐλθόντες   λέγουσιν   αὐτῷ·   διδάσκαλε,   οἴδαμεν   ὅτι  ἀληθὴς   εἶ   καὶ   οὐ   μέλει   σοι   περὶ   οὐδενός·  οὐ   γὰρ    βλέπεις   εἰς   πρόσωπον   ἀνθρώπων,   ἀλλ᾿   ἐπ᾿   ἀληθείας   τὴν   ὁδὸν   τοῦ   Θεοῦ   διδάσκεις. Εἶπον   οὖν   ἡμῖν·   ἔξεστι   δοῦναι   κῆνσον   Καίσαρι   ἢ   οὔ;   Δῶμεν   ἢ   μὴ   δῶμεν;

15 Ὁ   δὲ   εἰδὼς   αὐτῶν   τὴν   ὑπόκρισιν   εἶπεν   αὐτοῖς·   τί   με   πειράζετε;   Φέρετέ   μοι   δηνάριον   ἵνα   ἴδω·

16 οἱ   δὲ  ἤνεγκαν.   καὶ   λέγει   αὐτοῖς·   τίνος   ἡ   εἰκὼν   αὕτη   καὶ   ἡ  ἐπιγραφή;    Οἱ   δὲ   εἶπον·   Καίσαρος.

17 Καὶ   ἀποκριθεὶς   ὁ   Ἰησοῦς   εἶπεν   αὐτοῖς·   ἀπόδοτε   τὰ   Καίσαρος   Καίσαρι καὶ   τὰ   τοῦ   Θεοῦ   τῷ   Θεῷ·   καὶ   ἐθαύμασαν   ἐπ᾿   αὐτῷ.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗΝ   ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μάρκ. 12, 13-17

Περί  καταβολής  δασμού    στον  Καίσαρα

13 Στέλνουν   σ’  αυτόν  μερικούς  από   τους   Φαρισαίους   και   τους Ηρωδιανούς   για  να   τον   πιάσουν   με   λόγια.

14 Αυτοί   όμως    ήλθαν  και   του  λέγουν,   «Διδάσκαλε,  ξέρομεν   ότι  είσαι   αληθής και  δεν  σε   μέλει   για  κανένα,  διότι   δεν  λαβαίνεις   υπ’  όψιν   σου  το πρόσωπον  των   ανθρώπων   αλλά    διδάσκεις   τον   δρόμο   του   Θεού   σύμφωνα  με  την  αλήθειαν.   Επιτρέπεται  να   δώσωμε   φόρο    στον  Καίσαρα    ή όχι;   Να    δώσωμεν   ή  να  μη   δώσωμεν;».

15 Αυτός,   επειδή  γνώριζε  την   υποκρισίαν  τους,  τους   είπε,  «Γιατί   με πειράζετε;  Φέρετέ  μου   ένα  δηνάριον  να   ιδώ».

16 Όταν  του  το  έφεραν,  τους  λέγει,  «Τίνος  είναι  αυτή   η  εικόνα  και  η επιγραφή;».  Εκείνοι  είπαν,   «Του   Καίσαρος».

17 Και   ο   Ιησούς  τους  είπε,   «Δώστε    στον    Καίσαρα   όσα   οφείλονται    στον   Καίσαρα  και    στον  Θεόν  όσα  οφείλονται   στον  Θεόν».   Και  αυτοί   τον εθαύμασαν.

Α΄Πέτρου  2,21-3,9

21 Εἰς   τοῦτο  γὰρ   ἐκλήθητε,   ὅτι   καὶ   Χριστὸς   ἔπαθεν   ὑπὲρ   ὑμῶν,   ὑμῖν   ὑπολιμπάνων   ὑπογραμμὸν   ἵνα   ἐπακολουθήσητε   τοῖς  ἴχνεσιν    αὐτοῦ·

22 ὃς   ἁμαρτίαν   οὐκ   ἐποίησεν,   οὐδὲ   εὑρέθη   δόλος   ἐν   τῷ   στόματι   αὐτοῦ·

23 ὃς   λοιδορούμενος   οὐκ   ἀντελοιδόρει,   πάσχων   οὐκ   ἠπείλει,   παρεδίδου   δὲ   τῷ   κρίνοντι   δικαίως·

24 ὃς   τὰς   ἁμαρτίας  ἡμῶν   αὐτὸς   ἀνήνεγκεν   ἐν   τῷ   σώματι   αὐτοῦ  ἐπὶ   τὸ   ξύλον,   ἵνα   ταῖς   ἁμαρτίαις   ἀπογενόμενοι   τῇ   δικαιοσύνῃ   ζήσωμεν·   οὗ   τῷ   μώλωπι   αὐτοῦ   ἰάθητε.
25 Ἦτε   γὰρ   ὡς   πρόβατα   πλανώμενα,   ἀλλ'   ἐπεστράφητε  νῦν   ἐπὶ    τὸν ποιμένα   καὶ   ἐπίσκοπον   τῶν   ψυχῶν   ὑμῶν.

 Σύζυγοι

1 Ὁμοίως   αἱ   γυναῖκες   ὑποτασσόμεναι   τοῖς   ἰδίοις   ἀνδράσιν,   ἵνα   καὶ   εἴτινες   ἀπειθοῦσι   τῷ   λόγῳ,   διὰ   τῆς   τῶν   γυναικῶν   ἀναστροφῆς   ἄνευ λόγου    κερδηθήσονται,

2 ἐποπτεύσαντες   τὴν   ἐν   φόβῳ   ἁγνὴν   ἀναστροφὴν   ὑμῶν.

3 Ὧν   ἔστω   οὐχ   ὁ   ἔξωθεν   ἐμπλοκῆς   τριχῶν   καὶ   περιθέσεως   χρυσίων   ἢ   ἐνδύσεως   ἱματίων   κόσμος,

4 ἀλλ'   ὁ   κρυπτὸς   τῆς   καρδίας   ἄνθρωπος   ἐν   τῷ   ἀφθάρτῳ   τοῦ  πραέος   καὶ   ἡσυχίου   πνεύματος,   ὅ   ἐστιν   ἐνώπιον   τοῦ   Θεοῦ   πολυτελές.

5 Οὕτω   γάρ   ποτε   καὶ   αἱ   ἅγιαι   γυναῖκες   αἱ   ἐλπίζουσαι   ἐπὶ   τὸν   Θεὸν   ἐκόσμουν   ἑαυτάς,   ὑποτασσόμεναι   τοῖς   ἰδίοις   ἀνδράσιν,

6 ὡς   Σάρρα   ὑπήκουσε   τῷ   Ἀβραάμ,   κύριον   αὐτὸν   καλοῦσα·   ἧς   ἐγενήθητε τέκνα·   ἀγαθοποιοῦσαι   καὶ   μὴ   φοβούμεναι   μηδεμίαν   πτόησιν.

7 Οἱ    ἄνδρες   ὁμοίως   συνοικοῦντες   κατὰ   γνῶσιν,   ὡς   ἀσθενεστέρῳ   σκεύει    τῷ   γυναικείῳ   ἀπονέμοντες   τιμήν,   ὡς   καὶ   συγκληρονόμοι   χάριτος   ζωῆς,   εἰς τὸ   μὴ   ἐγκόπτεσθαι   τὰς   προσευχὰς    ὑμῶν.

Η   αμοιβαία  συμπάθεια  των  χριστιανών

8 Τὸ   δὲ   τέλος   πάντες   ὁμόφρονες,   συμπαθεῖς,   φιλάδελφοι,   εὔσπλαγχνοι, φιλόφρονες,

9 μὴ   ἀποδιδόντες   κακὸν   ἀντὶ   κακοῦ   ἢ   λοιδορίαν   ἀντὶ   λοιδορίας, τοὐναντίον   δὲ   εὐλογοῦντες,   εἰδότες   ὅτι   εἰς   τοῦτο   ἐκλήθητε,   ἵνα   εὐλογίαν κληρονομήσητε.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗΝ   ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Α΄Πέτρου  2,21-3,9

21 Διότι   προς   τον   σκοπόν    αυτόν  έχετε  καλεσθεί,  καθ’  όσον    και  ο  Χριστός έπαθε   για    χάρι  σας   και  σας  άφησε  παράδειγμα,  για  να  ακολουθήσετε τα   ίχνη του.

22 Αμαρτίαν  δεν  έκανε  ούτε   βρέθηκε  δόλος   στο   σώμά   του·

23 όταν   τον  ύβριζαν,  δεν  απέδιδε  τις   ύβρεις,  όταν  υπέφερε,   δεν απειλούσε,   αλλά  άφηνε   την  κρίσιν   σε  εκείνον, ποὺ  μπορεί   να   κρίνει δίκαια.

24 Αυτός   ο   ίδιος   βάσταξε   τις  αμαρτίες  μας    στο   σώμά  του  επάνω    στο   ξύλον,   ώστε,   πεθαμένοι   ως   προς   την  αμαρτίαν,  να  ζήσωμεν  δια   την δικαιοσύνην·    δια  των  πληγών   του   εθεραπευθήκατε.
25 Διότι  ήσαστε  σαν   πρόβατα  που   περιπλανώνται,  αλλά  τώρα επιστρέψατε    στον   Ποιμένα   και   Φύλακα   των   ψυχών   σας.

Σύζυγοι

1 Ομοίως  και  οι   γυναίκες,  να  υποτάσσεσθε   στους  άνδρες    σας,   ώστε,  και εάν  μερικοί   απειθούν    στον  λόγον,  να  κερδηθούν  δια  της  διαγωγής  των γυναικών   των   χωρίς   λόγια,

2 όταν   ιδούν   την  σεβασμία  και  αγνήν   διαγωγήν  σας.

3 Άς  είναι   ο   στολισμός  σας   όχι  εξωτερικός,  το    πλέξιμο  των  μαλλιών   και  τα χρυσά  κοσμήματα  ή  τα  ωραία  ενδύματα,

4 αλλ’  ο  κρυφός  άνθρωπος  της  καρδιάς  με  τον  άφθαρτον  στολισμόν   του, ένα  γλυκό  και   ήσυχο  πνεύμα,  το  οποίον  είναι  πολύτιμον  ενώπιον  του Θεού.

5 Διότι   έτσι   κάποτε   και   οι   άγιες  γυναίκες,  που  είχαν  την  ελπίδα  τους   στον  Θεόν,   στόλιζαν  τον  εαυτόν  τους  δια  της  υπακοής    στους  άνδρες  τους,

6 όπως  η  Σάρρα   υπάκουε    στον  Αβραάμ  και  τον  ωνόμαζε  κύριον.  Και είσθε  τώρα  παιδιά  της  εάν  κάνετε  το  καλόν  και  δεν  δοκιμάζετε  κανένα φόβον.

7 Οι  άνδρες  ομοίως,  να  συζήτε  με  τις  γυναίκές  σας  με  σύνεσιν, απονέμοντες  τιμή  σ’  αυτές   ως  σε  ασθενέστερον  φύλον,  αφού  είσθε  και συγκληρονόμοι  της  δωρεάς  της  ζωής,  για  να  μη  παρεμποδίζωνται   οι  προσευχές  σας.

Η  αμοιβαία   συμπάθεια  των  χριστιανών

8 Τέλος,  να  είσθε   όλοι  της  ιδίας  γνώμης,  συμπονητικοί,  γεμάτοι αδελφικήν  αγάπην,  εύσπλαγχνοι,  ευγενικοί,

9 χωρίς  να  αποδίδετε   κακόν  αντί  κακού  ή  ύβριν   αντί  ύβρεως,  αλλά   απ’ εναντίας  να  ευλογείτε,  γνωρίζοντας  ότι    για   τούτο  έχετε  καλεσθεί,    στο  να κληρονομήσετε   ευλογίαν.

Mark. 12, 13-17

About paying a Caesar duty

13 Some of the Pharisees and the Herodians are sent to him to catch him with words.

14 But they came and said to him, "Master, we know that you are true and do not care for anybody, because you do not take into consideration the people's face, but you teach the way of God according to the truth. Can we give a tax to Caesar or not? Do we give or not give? "

15 Because he knew their hypocrisy, he said to them, "Why do you tease me? Bring me a dinar to see. "

16 When they brought it to him, he said to them, "What is this image and inscription?" They said, "Caesar's."

17 And Jesus said unto them, Give unto Caesar what is done to Caesar and to God, which are due to God. And they rebuked him.

A2: 2.21-3.9

21 For unto this purpose ye have been called, since Christ suffered for your sake, and gave you an example, to follow his traces.

22 Sin did not and was not deceived in his body;

23 when they were being abused, he did not bear the insults when he suffered, he did not threaten, but left the judgment to him whom he could judge fairly.

24 He himself doth put our sins upon his body upon the wood, so that, dead in sin, we may live for righteousness; by his wounds ye have healed.

25 For you were like sheep that are wandering, but now you have returned to the Shepherd and Guardian of your souls.

Wives

1 Likewise women, submit to your husbands, so that, and if some of the devoted to the word, be gained by the conduct of their women without words,

2 when they see your respect and your pure conduct.

3 Let your adornment be no outside, the knitting of the hair, and the golden jewels or the fine garments,

4 but the hidden man of the heart with his unbreakable adornment, a sweet and quiet spirit, which is precious in the sight of God.

5 For so once also the holy women, who had their hope in God, adored themselves by obedience to their husbands,

6 As Sarah obeyed Abraham, and called him Master. And you are her children now if you do the good and you do not experience any fears.

7 Like men, talk to your women with pity, giving honor to them as a weaker sex, since you are also slaves of the gift of life, so that your prayers will not be interfered with.

The mutual sympathy of Christians

8 Finally, be all of the same opinion, sympathetic, full of brotherly love, gentle, gentle,

9 without doing evil instead of evil or hurting instead of humiliation, but on the contrary blessing, knowing that for this reason you have been called, to inherit the blessing.