Μάρκ. 12, 28-38

Περί  της  μεγαλυτέρας  εντολής

28 Καὶ  προσελθὼν   εἷς   τῶν   γραμματέων   ἀκούσας   αὐτῶν   συζητούντων,   ἰδὼν   ὅτι   καλῶς   αὐτοῖς   ἀπεκρίθη,   ἐπηρώτησεν   αὐτόν·   ποία   ἐστὶ  πρώτη   πάντων   ἐντολή;

29 Ὁ   δὲ   Ἰησοῦς   ἀπεκρίθη   αὐτῷ   ὅτι   πρώτη   πάντων   ἐντολή·   ἄκουε,   Ἰσραήλ, Κύριος   ὁ   Θεὸς   ἡμῶν   Κύριος   εἷς   ἐστι·

30 καὶ   ἀγαπήσεις   Κύριον   τὸν   Θεόν   σου   ἐξ   ὅλης   τῆς   καρδίας   σου   καὶ   ἐξ   ὅλης   τῆς   ψυχῆς   σου   καὶ   ἐξ   ὅλης   τῆς   διανοίας   σου   καὶ  ἐξ   ὅλης   τῆς   ἰσχύος   σου.   Αὕτη   πρώτη   ἐντολή.

31 Καὶ   δευτέρα   ὁμοία,   αὕτη·   ἀγαπήσεις   τὸν   πλησίον   σου   ὡς   ἑαυτόν. Μείζων   τούτων   ἄλλη   ἐντολὴ   οὐκ   ἔστι.

32 Καὶ   εἶπεν   αὐτῷ   ὁ   γραμματεύς·   καλῶς,   διδάσκαλε,   ἐπ᾿   ἀληθείας   εἶπας   ὅτι   εἷς   ἐστι   καὶ   οὐκ   ἔστιν   ἄλλος   πλὴν   αὐτοῦ·

33 καὶ   τὸ   ἀγαπᾶν   αὐτὸν   ἐξ   ὅλης   τῆς   καρδίας   καὶ   ἐξ   ὅλης   τῆς   συνέσεως καὶ   ἐξ   ὅλης  τῆς   ψυχῆς   καὶ   ἐξ   ὅλης   τῆς   ἰσχύος,   καὶ   τὸ   ἀγαπᾶν   τὸν   πλησίον   ὡς   ἑαυτὸν   πλεῖόν   ἐστι   πάντων   τῶν   ὁλοκαυτωμάτων   καὶ   θυσιῶν.

34 Καὶ   ὁ   Ἰησοῦς   ἰδὼν   ὅτι   νουνεχῶς   ἀπεκρίθη,   εἶπεν   αὐτῷ·   οὐ   μακρὰν εἶ ἀπὸ   τῆς   βασιλείας   τοῦ   Θεοῦ·   καὶ   οὐδεὶς   οὐκέτι   ἐτόλμα   αὐτὸν   ἐπερωτῆσαι.

Ο    Χριστός   υιός   του   Δαυίδ

35 Καὶ   ἀποκριθεὶς   ὁ   Ἰησοῦς   ἔλεγε   διδάσκων   ἐν   τῷ   ἱερῷ·   πῶς   λέγουσιν   οἱ   γραμματεῖς   ὅτι   ὁ   Χριστὸς   υἱὸς   Δαυὶδ   ἐστι;

36 Αὐτὸς   γὰρ   Δαυὶδ   εἶπεν   ἐν   Πνεύματι   Ἁγίῳ·   λέγει   ὁ   Κύριος   τῷ   Κυρίῳ   μου, κάθου   ἐκ   δεξιῶν   μου   ἕως   ἂν   θῶ   τοὺς   ἐχθρούς  σου   ὑποπόδιον   τῶν   ποδῶν σου.

37 Αὐτὸς   οὖν  Δαυὶδ   λέγει   αὐτὸν   Κύριον·   καὶ   πόθεν   υἱὸς   αὐτοῦ   ἐστι;   Καὶ   ὁ   πολὺς   ὄχλος  ἤκουεν   αὐτοῦ   ἡδέως.

Ποίοι   οι   γραμματείς

38 Καὶ   ἔλεγεν   αὐτοῖς   ἐν   τῇ   διδαχῇ   αὐτοῦ·   βλέπετε   ἀπὸ   τῶν   γραμματέων τῶν   θελόντων   ἐν   στολαῖς   περιπατεῖν  καὶ   ἀσπασμοὺς   ἐν   ταῖς   ἀγοραῖς

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μάρκ. 12, 28-38

Περί   της   μεγαλυτέρας   εντολής

28 Και  πλησίασε  ένας  από  τους  γραμματείς,  ο  οποίος  τους  άκουσε  να συζητούν  και  επειδή   κατάλαβε   ότι  καλά  απεκρίθη,  τον  ερώτησε,  «Ποια είναι   η  πρώτη  από  όλες  τις  εντολές;.

29 Ο   Ιησούς  του  απεκρίθη,  «Η  πρώτη  εντολή   είναι,   Άκουε,  Ισραήλ,  ο Κύριος  ο  Θεός  μας  είναι  ένας   Κύριος.

30 Και  να  αγαπάς  τον  Κύριον  τον  Θεόν  σου  με  όλην  σου  την  καρδιά  και  με όλην  σου  την  ψυχήν  και  με   όλην  σου  την  διάνοιαν  και  με  όλην  σου  την δύναμιν.

31 Αυτή  είναι  η  πρώτη  εντολή.  Η   δεύτερη   είναι   αυτή,  Να  αγαπάς  τον πλησίον  σου  σαν  τον  εαυτόν  σου.  Δεν  υπάρχει  εντολή  μεγαλύτερη  από αυτές».

32 Και  είπε  εις  αυτόν  ο  γραμματεύς,  «Καλά,    Διδάσκαλε.   Ορθά  είπες  ότι ένας  Θεός  υπάρχει  και  δεν  υπάρχει  άλλος  εκτός  από   αυτόν,

33 και  το  να  αγαπάμε  αυτόν  με   όλην  την  καρδιά   και  με  όλην  την  διάνοιαν και  με  όλην  την  ψυχή  και  το  να  αγαπάμε  τον  πλησίον   όπως  τον  εαυτόν μας,  αξίζει  περισσότερο  από  όλα  τα  ολοκαυτώματα  και  τις  θυσίες».

34 Και   ο  Ιησούς,  επειδή  είδε  ότι  συνετά  απεκρίθη,  του  είπε,  «Δεν  είσαι μακρυά  από  την  βασιλεία  του  Θεού».  Και  κανείς  πλέον  δεν  ετολμούσε  να τον  ερωτήσει.

Ο  Χριστός  υιός  του  Δαυΐδ

35 Και  έλεγε  ο  Ιησούς  κατά  την  διδασκαλία  του   στον  ναόν,  «Πως λέγουν  οι  γραμματείς  ότι  ο  Χριστός  είναι  υιός  του  Δαυΐδ;

36 Διότι  ο   ίδιος   ο  Δαυΐδ  είπε,  εμπνευσθείς  από  το  Πνεύμα  το  Άγιον,  «Είπε ο   Κύριος   στον  Κύριό  μου,  Κάθησε    στα  δεξιά  μου  έως  ότου  κάνω  τους εχθρούς  σου   υποπόδιον  των  ποδιών  σου.

37 Ο  ίδιος  λοιπόν  ο  Δαυΐδ  τον  λέγει  Κύριον,  πως   λοιπόν   είναι   υιός   του;».

Ποίοι  οι  γραμματείς

38 Πολύς  λαός  τον  άκουε  ευχάριστα.  Και  κατά  την  διδασκαλία  του  έλεγε, «Προσέχετε  από   τους  γραμματείς,   στους  οποίους  αρέσει  να κυκλοφορούν  στολισμένοι  και  αγαπούν  τους  χαιρετισμούς  στις  αγορές

Α΄ Πέτρ. 4,   1-11

Απάρνησις  της  αμαρτίας

1 Χριστοῦ   οὖν   παθόντος   ὑπὲρ   ἡμῶν   σαρκὶ   καὶ   ὑμεῖς   τὴν   αὐτὴν   ἔννοιαν   ὁπλίσασθε,   ὅτι   ὁ   παθὼν   ἐν   σαρκὶ   πέπαυται    ἁμαρτίας,

2 εἰς   τὸ   μηκέτι   ἀνθρώπων   ἐπιθυμίαις,   ἀλλὰ   θελήματι   Θεοῦ  τὸν   ἐπίλοιπον   ἐν   σαρκὶ   βιῶσαι   χρόνον.

3 Ἀρκετὸς   γὰρ   ὑμῖν   ὁ   παρεληλυθὼς   χρόνος   τοῦ   βίου   τὸ   θέλημα   τῶν   ἐθνῶν κατεργάσασθαι,   πεπορευμένους   ἐν  ἀσελγείαις,   ἐπιθυμίαις,   οἰνοφλυγίαις, κώμοις,   πότοις   καὶ   ἀθεμίτοις   εἰδωλολατρίαις.

4 Ἐν   ᾧ   ξενίζονται   μὴ   συντρεχόντων   ὑμῶν   εἰς   τὴν   αὐτὴν   τῆς   ἀσωτίας   ἀνάχυσιν,   βλασφημοῦντες·

5 οἳ    ἀποδώσουσι   λόγον   τῷ   ἑτοίμως   ἔχοντι    κρῖναι   ζῶντας   καὶ   νεκρούς.

6 Εἰς  τοῦτο   γὰρ   καὶ   νεκροῖς   εὐηγγελίσθη,   ἵνα   κριθῶσι   μὲν   κατὰ   ἀνθρώπους   σαρκί,   ζῶσι   δὲ   κατὰ   Θεὸν   πνεύματι.

7 Πάντων   δὲ   τὸ   τέλος   ἤγγικε.   σωφρονήσατε   οὖν  καὶ   νήψατε   εἰς   τὰς προσευχάς·

8 πρὸ   πάντων   δὲ  τὴν   εἰς   ἑαυτοὺς   ἀγάπην   ἐκτενῆ   ἔχοντες,   ὅτι   ἡ  ἀγάπη καλύψει   πλῆθος   ἁμαρτιῶν·

9 φιλόξενοι   εἰς   ἀλλήλους  ἄνευ  γογγυσμῶν·

10 ἕκαστος   καθὼς   ἔλαβε   χάρισμα,   εἰς   ἑαυτοὺς  αὐτὸ   διακονοῦντες   ὡς καλοὶ   οἰκονόμοι   ποικίλης  χάριτος  Θεοῦ·

11 εἴ   τις   λαλεῖ,   ὡς   λόγια   Θεοῦ·   εἴ   τις   διακονεῖ,   ὡς   ἐξ   ἰσχύος,   ἧς   χορηγεῖ   ὁ   Θεός·   ἵνα   ἐν   πᾶσι   δοξάζηται  ὁ   Θεὸς   διὰ   Ἰησοῦ   Χριστοῦ,   ᾧ ἐστιν   ἡ   δόξα   καὶ   τὸ   κράτος   εἰς   τοὺς   αἰῶνας   τῶν αἰώνων,    ἀμήν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Α΄ Πέτρ. 4,   1-11

Απάρνησις   της   αμαρτίας

1 Αφού   λοιπόν  ο  Χριστός  έπαθε   σωματικώς  για   χάρι   μας,  να οπλισθήτε  και  σεις  με  το  ίδιο   φρόνημα  (διότι  εκείνος  που  έπαθε σωματικώς  έχει  παύσει  να  αμαρτάνει),

2 ώστε  το  υπόλοιπον  χρόνον  της  ζωής  σας  να  μη  ζήτε  πλέον σύμφωνα  με  ανθρώπινες  επιθυμίες  αλλά  σύμφωνα  με  το  θέλημα  του Θεού.

3 Αρκετός  είναι   ο  περασμένος   καιρός   του   βίου   σας,   κατά  τον οποίον  εκάνατε  το  θέλημα  των  εθνικών,  ζώντας  σε  ασέλγειες, επιθυμίες,  οινοποσίες,  μέθη,  κραιπάλη  και  αθέμιτες  πράξεις ειδωλολατρείας.

4 Και  τώρα   που   δεν  τρέχετε  μαζί  τους  στο  ίδιο  ρεύμα  της  ασωτίας, παραξενεύονται  και  σας  δυσφημούν·

5 αλλά  θα  δώσουν  λόγο  σ’  εκείνον,  ο  οποίος  είναι  έτοιμος  να  κρίνει ζώντας  και  νεκρούς.

6 Αυτός  είναι   ο   λόγος,   για   τον  οποίον  κηρύχθηκε  το  ευαγγέλιο  και στοὺς  νεκρούς,  ώστε,  ενώ  εκρίθησαν  σαν  άνθρωποι  ως  προς  την σάρκα,  να  ζουν  κατά  Θεόν   ως  προς  το  πνεύμα.

7 Όλα  πλησιάζουν  προς  το  τέλος τους.  Να  είσθε  λοιπόν  εγκρατείς  και  να αγρυπνήτε  στις  προσευχές·

8 προ  πάντων  να  αγαπάτε  ο  ένας  τον  άλλον  με   όλην   σας   την   καρδιά, διότι   η   αγάπη   καλύπτει   πλήθος   αμαρτιών.

9 Να  είσθε  φιλόξενοι  μεταξύ   σας  χωρίς  γογγυσμούς·

10 ο  καθένας,  ανάλογα  με   το   χάρισμα  που   έλαβε,  άς  το  χρησιμοποιεί  σε αμοιβαία  αγάπη  σαν  καλοί  διαχειριστές   της    ποικίλης   χάριτος   του  Θεού.

11 Όποιος  μιλεί,  άς  είναι  όπως  αρμόζει  σε  όποιον  λέγει  λόγια  Θεού·  εάν προσφέρει  κανείς  υπηρεσία,  άς  είναι  σαν  τον  υπηρετούντα  με  την  δύναμι   που  του  παρέχει  ο  Θεός,  για  να  δοξάζεται  σε  όλα  ο  Θεός  δια  του Ιησού  Χριστού,  εις  τον  οποίον  ανήκει  η  δόξα  και  το  κράτος  εις  τους  αιώνας των    αιώνων.   Αμήν.

Mark. 12, 28-38

About the bigger command

28 And one of the secretaries approached, who heard them speak, and because he understood that he answered well, he asked him, "What is the first of all commandments?"

29 Jesus answered, "The first commandment is, Hear, O Israel, the Lord our God is a Lord.

30 And thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy mind, and with all thy strength.

31 This is the first command. The second is this, Love your neighbor like yourself. There is no command greater than these. "

32 And the scribe said to him, "Well, Teacher. You have rightly said that there is a God and there is no other than him,

33 And to love him with all the heart and with all the intellect and with all the soul, and to love our neighbor as our own, deserves most of all holocausts and sacrifices. "

34 And Jesus, because he saw it wisely answered, said unto him, Thou art not far from the kingdom of God. And no one wanted to ask him anymore.

Christ the Son of David

35 And Jesus said in his teaching to the temple, "How do the scribes say that Christ is the son of David?

36 For Dauid himself said, inspired by the Holy Spirit, "The Lord said to my Lord, Sit on my right hand until I make your enemies a footstool of your feet.

37 So David himself saith unto him, Lord, how then is he his son? "

Who the secretaries

38 Many people hear him pleasantly. And in his teaching he said, "Watch out for the secretaries, who like to move embellished and love greetings in the markets

A Peter. 4, 1-11

Refutation of sin

1 So when Christ has been physically in grace for you, you are to be armed with the same mind (for he who has suffered physically has ceased to sin)

2 so that the rest of your life may no longer live according to human desires but according to the will of God.

3 There is a lot of the past time of your life, in which you have willed the will of the national, living in miseries, desires, wine-drinking, drunkenness, blasphemy and idolatrous acts of idolatry.

4 And now that you do not run with them in the same torrent of immorality, they are surprised and defrauded;

5 but they will speak to him who is ready to judge living and dead.

6 This is the reason why the gospel and the dead were proclaimed so that, while they were counted as flesh, they would live by God in spirit.

7 Everything is coming to an end. Be thou ready and watchful in prayers;

8 above all, to love each other with all your heart, because love covers a multitude of sins.

9 Be hospitable among you without gossip;

10 each, according to the gift that he received, let him use in mutual love as good managers of the varied grace of God.

11 Whosoever speaketh, let him be as it is to whomsoever sayeth the words of God; if he do service, let him be as the servant with the power which God giveth him, that God may glorify all things through Jesus Christ, to whom the glory and the state in the centuries. Amen.