Ο Άγιος Πολύκαρπος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Σμύρνης

Ο    Άγιος   Ιερομάρτυς  Πολύκαρπος γεννήθηκε περί το   80   μ.Χ.   από ευσεβείς  και  φιλόθεους   γονείς,   τον   Παγκράτιο    και    τη    Θεοδώρα, που είχαν  εγκλειστεί  στη  φυλακή  για την πίστη του   Χριστού,   και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία. Υπήρξε  μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, μαθητή του Ευαγγελιστού Ιωάννη. Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο ο Άγιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης    († 6   Φεβρουαρίου),   χειροτόνησε μετά των  Αγίων  Αποστόλων,   ως   διάδοχό  του, τον  Άγιο Πολύκαρπο  και  μετά  κοιμήθηκε   μὲ    ειρήνη.

Ο  Άγιος   παρακολούθησε    με   αγωνία    και  προσευχή   τη   σύλληψη  του Αγίου  Ιγνατίου του Θεοφόρου, Επισκόπου Αντιοχείας και τα   μαρτύρια    αυτού.   Η   αγάπη   του   προς    τον   θεοφόρο   Πατέρα   μαρτυρείται   και  από   την   Επιστολή  την οποία  έγραψε  προς  τους  Φιλιππησίους.   Σε αυτή  την επιστολή  τους    συγχαίρει για την φιλοξενία, την   οποία   παρείχαν   στον   Άγιο  Ιγνάτιο, όταν  αυτός  διήλθε  από  την  πόλη   τους. Το  κείμενο  αυτό   του    Αγίου   Πολυκάρπου διακρίνεται  για τον  αποστολικό,   θεολογικό   και    ποιμαντικό    χαρακτήρα   του.

Ο Άγιος Πολύκαρπος, διακρινόταν για την  σωφροσύνη, τη    θεολογική κατάρτιση   και   την   αφοσίωση   στη    διδασκαλία   του    Ευαγγελίου, καθώς   μιλούσε  πάντα   σύμφωνα   με   τις   Γραφές.   Ήταν   ο γνησιότατος εκπρόσωπος της αποστολικής διδασκαλίας σε όλες τις Εκκλησίες   της   Ασίας.   Ο   Άγιος   Ειρηναίος   παρέχει    την   πληροφορία   ότι   ο   Άγιος   Πολύκαρπος   μετέστρεψε    πολλούς    από  τις   αιρέσεις  του  Βαλεντίνου  και του   Μαρκίωνος   στην   Εκκλησία  του Θεού.   Διηγείται   μάλιστα   και   ένα   επεισόδιο   αναφερόμενο   στη στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκίωνος. Όταν ο αιρεσιάρχης αυτός τον πλησίασε κάποτε και του απηύθυνε  την παράκληση:    «επεγίνωσκε ημάς», δηλαδή  αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απάντησε:   «επιγινώσκω,   επιγινώσκω   σε   τον   πρωτότοκον   του Σατανά».

Ένα άλλο επεισόδιο ανάγεται στη γεροντική  ηλικία του Αγίου Πολυκάρπου. Όπως είναι γνωστό, οι Εκκλησίες της Μικράς Ασίας εόρταζαν   το    Πάσχα    στις  14 του  μηνός Νισσάν,   σε   οποιαδήποτε  ημέρα   και    αν    τύχαινε αυτό. Αντίθετα οι άλλες Εκκλησίες δεν εόρταζαν   καθόλου   το   Πάσχα,   αλλά    αρκούνταν   στον   εβδομαδιαίο  κατά  Κυριακή εορτασμό  της Αναστάσεως, τονίζοντας ασφαλώς περισσότερο    τον   εορτασμό   της   πρώτης Κυριακής μετά την πανσέληνο της   εαρινής   ισημερίας.   Επειδή    λόγω   της   διαφοράς αυτής  η   Εκκλησία  της  Ρώμης τηρούσε αυστηρή  στάση  έναντι  των Μικρασιατών,  ο   Άγιος Πολύκαρπος  αναγκάσθηκε να  μεταβεί  στη  Ρώμη, για    να  διευθετήσει το  ζήτημα και  άλλα δευτερεύοντα θέματα, με τον Επίσκοπο   Ρώμης   Ανίκητο.

Μετά    την   επιστροφή του  από  την    Ρώμη,   υπέργηρος  πλέον, συνέχισε την  αποστολική  δράση   του    με    τόση    επιτυχία,   ώστε   προκάλεσε   την   οργή των  ειδωλολατρών. Αυτή   η   προδιάθεση   ήταν   φυσικό   να   προκαλέσει  το μαρτύριό του, που ακολούθησε την εξής πορεία. Ο Κόϊντος, ζηλωτής  Χριστιανός, ο  οποίος  ήλθε  στη  Σμύρνη  από  τη Φρυγία, παρακίνησε ομάδα   Φιλαδελφέων   Χριστιανών να προσέλθουν   στον   ανθύπατο   Στάτιο Κοδράτο, για  να  δηλώσουν   σε   αυτόν   την   ιδιότητά   τους καὶ  την πίστη τους  στον  Χριστό, πράγμα το  οποίο φυσικά  προοιώνιζε   θάνατο.   Τελικά  μαρτύρησαν όλοι, εκτός  από  τον Κόϊντο, ο  οποίος δειλιάσας  την τελευταία   στιγμή, θυσίασε  στα    είδωλα.   Ο    όχλος, αν  και  θαύμασε την γενναιότητα  των    Μαρτύρων,   απαιτούσε   να   εκτελεσθούν   οι   «άθεοι»   και  να αναζητηθεί ο Άγιος Πολύκαρπος, ο οποίος πιεζόμενος από τους Χριστιανούς είχε αναχωρήσει σε κάποιο   αγρόκτημα. Τελικά   ο   Άγιος συνελήφθη   το   έτος   167   και   οδηγήθηκε   ενώπιον  του    ανθυπάτου.

Ο  γηραιός  Επίσκοπος  δεν  ταράχθηκε. Το πρόσωπό   του    ήταν    γαλήνιο και λαμπερό. Ο αστυνόμος Ηρώδης και ο πατέρας του Νικήτας προσπάθησαν  να   πείσουν τον   Άγιο   να   αρνηθεί   τον   Χριστό.   Ο  Άγιος όμως, με πνευματική   ανδρεία   απάντησε ότι  υπηρετεί  τον  Χριστό    επί    86 έτη  χωρίς   καθόλου    να   Τον   εγκαταλείψει. Πως  μπορούσε  λοιπόν  τώρα να Τον   βλασφημήσει  και  να  Τον  αρνηθεί;  Ο  ανθύπατος τότε  διέταξε να  τον ρίξουν   στην    φωτιά.   Ο    Γέρων   Πολύκαρπος  αποδύθηκε μόνος  τα ιμάτιά   του   και   περίμενε προσευχόμενος   λέγοντας:   «Κύριε, ο Θεός ο Παντοκράτωρ,  ο   του   αγαπητού και ευλογητού   παιδός   Σου   Ιησού   Χριστού Πατήρ, δι’ Ού την περί   Σου   επίγνωσιν   ειλήφαμεν,  ο Θεός   των   αγγέλων  και δυνάμεων, και   πάσης   της   κτίσεως,   και   παντός   του   γένους   των   δικαίων,   οί  ζώσιν  ενώπιόν Σου, ευλογώ Σε, ότι ηξίωσάς με της ημέρας και ώρας ταύτης του λαβείν με μέρος  εν αριθμώ των   μαρτύρων Σου, εν   τω   ποτηρίω του  Χριστού Σου, εις   ανάστασιν   ζωής   αιωνίου,   ψυχής   τε   και  σώματος, εν αφθαρσίᾳ Πνεύματος Αγίου,   εν   οίς  προσδεχθείην  ενώπιόν   Σου   σήμερον   εν θυσίᾳ   πίονι και  προσδεκτή, καθώς  προητοίμασας και   προσεφανέρωσας   και  επλήρωσας ο  αψευδής  και  αληθινός  Θεός. Δια   τούτο   και    περί   πάντων  αινώ   Σε,   ευλογώ   Σε,   δοξάζω   Σε,   συν   τω   αιωνίω   και   επουρανίω   Ιησού  Χριστώ,…».

Η φωτιά  σχημάτισε γύρω  από  το  σώμα  του  Αγίου   Πολυκάρπου καμάρα  χωρίς  να   τον    αγγίζει.   Τότε   στρατιώτης  εκτελεστής  τελείωσε τον  Άγιο Μάρτυρα  δια    του   ξίφους.   Έπειτα  το  Ιερό λείψανο  ρίφθηκε στην φωτιά, οι δε πιστοί συνέλεξαν τα ιερά λείψανα αυτού.
Η  Σύναξη  του  Αγίου   Πολυκάρπου  ετελείτο  στη  Μεγάλη    Εκκλησία.

Απολυτίκιον.  Ήχος    δ’.    Ταχύ  προκατάλαβε.    
Την   κλήσιν   τοις έργοις σου, επισφραγίσας σοφέ, ελαία   κατάκαρπος, ώφθης εν οίκω Θεού, Πολύκαρπε ένδοξε· συ γαρ ως  Ιεράρχης, και   στερρός Αθλοφόρος, τρέφεις την Εκκλησίαν, λογική ευκαρπία, πρεσβεύων  Ιερομάρτυς,    υπέρ  των  ψυχών    ημών.

Κοντάκιον.  Ήχος  α’.  Χορός    Αγγελικός.  
Καρπούς τους λογικούς, τω Κυρίω   προσφέρων,  Πολύκαρπε  σοφέ,  αρετών δι’ ενθέων, εδείχθης   αξιόθεος, Ιεράρχα μακάριε, όθεν σήμερον, οι φωτισθέντες   σοις   λόγοις,  ανυμνούμέν σου, την  αξιέπαινον μνήμην,    Θεόν μεγαλύνοντες.

Μεγαλυνάριον.
Φοίνιξ ανεδείχθης καρποτελής, ωςκαρποφορίαν,  περιφέρων    θεουργικήν, την των Αποστόλων,  αμέσως  κοινωνίαν,  δι’ ής  εκτρέφεις κόσμον,   Πάτερ Πολύκαρπε.

Saint Polycarpus the Holy Martyr Bishop of Smyrna

Saint Polycarpus was born around 80 AD. from pious and hospitable parents, Pagratio and Theodora, who were imprisoned in the prison for the faith of Christ, and was baptized Christian at a young age. He was accompanied by Saint Ignatius the Godfather, a student of Evangelist John. Shortly before this temporary life, St. Voucoulos, Bishop of Smyrna († 6 February), ordained Saint Paul Polypopus with the Holy Apostles and then fell asleep.

The Saint watched with anxiety and prayer the conception of Saint Ignatius the Godfather, Bishop of Antioch and his martyrdom. His love for the divine Father is testified also by the Letter he wrote to the Philippians. In this letter he congratulates them on the hospitality they provided to Agios Ignatios when he passed through their city. This text of St. Polycarp is distinguished for its apostolic, theological and pastoral character.

Saint Polycarpus was distinguished for wisdom, theological training, and devotion to the teaching of the Gospel, as He always spoke according to the Scriptures. He was the genuine representative of the apostolic teaching in all the Asian Churches. Saint Irenaeus provides the information that Saint Polycarpus has turned many of the heresies of Valentine and Markieus into the Church of God. He even reports an episode referring to St. Polycarp's attitude towards Markion. When the heresychrist approached him and asked him for the request: "we pray for us", that is, acknowledge us, the Saint replied: "I bake, I bake the firstborn of Satan".

Another episode dates back to the aging age of St. Polycarpus. As is well known, the Churches of Asia Minor celebrated Easter on the 14th of the month of Nisan, on any given day, if any. On the contrary, the other Churches did not celebrate Easter at all, but they were sufficient for Sunday's celebration of the Resurrection, emphasizing the celebration of the first Sunday after the full moon of the spring equinox. Because of this difference, the Church of Rome held a strict attitude towards the Asia Minor, Saint Polycarpus had to go to Rome to settle the matter and other minor issues with the Bishop of Rome Unbeatable.

After his return from Rome, he was now steadfast, he continued his apostolic activity with so much success that he caused the rage of the idolaters. This predisposition was natural to provoke his martyrdom, which followed the following course. Cojentus, a zealous Christian, who came to Smyrna from Phrygia, prompted a group of Christian Philadelphians to come to the proconsul Stathos Kokratos to declare his status and their faith in Christ, which of course preached death. Eventually they all martyred, except Coydo, who was crying at the last minute, sacrificing to idols. The mob, while admiring the bravery of the Martyrs, demanded that the "atheists" be executed and Saint Polycarpus, who was pressed by the Christians, had gone to a farm. Eventually the Saint was arrested in the year 167 and led to the idiocy.

The old Bishop was not upset. His face was serene and shiny. Herodotus Herod and Nikitas' father tried to persuade the Holy One to deny Christ. But the saint, with spiritual prowess, replied that he was serving Christ for 86 years without ever abandoning Him. How could he now blaspheme Him and deny Him? The proconsul then ordered him to cast him into the fire. Elder Polycarpus devoted himself to his garments and waited for prayer, saying, "Lord, God the Almighty, your beloved and blessed child, Jesus Christ, Father, for Your sake, we have received the God of angels and powers, and all of all creation and of all generations of righteousness, living before You, I bless you, that you are worthy of this day and hour, taking part of Your witnesses in the light of Your Christ, in the resurrection of eternal life, and save program, in aftharsiᾳ Holy Spirit, in bis prosdechtheiin before You today in thysiᾳ pawn and prosdekti as proitoimasas and prosefanerosas and paid out the truthful and true God. For this and for all, I bless you, I bless you, I glorify you, beside eternally and I live in Jesus Christ ... ".

The fire formed around the body of St. Polycarpus an arch without touching it. Then a soldier executed the Holy Martyr through the sword. Then the Holy Relief was thrown into the fire, and the believers gathered the holy relics of it.

The Assembly of St. Polycarp was held in the Great Church.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

The call to your work, a steady wisdom, grew profusely, you have been in the house of God, Mulkarpe glorified; as a hierarch, and a sanguine Athlete, you feed the Church, a logical euphorbia, a holy Jerusalem ambassador, for our souls.

Kontakion. Sound a '. Dance Angelic.

Their fruitful wrists, the offering of the Lord, Polykarpe wise, virtues of intrusions, have been shown to be earnest, hierarchy, today, the enlightened words, your unmembered, the commendable memory, God magnificent.

Majesty.

Phoenix has proved to be fruitful, fruitful, the theurgical region, the Apostles, the immediate society, the breeding world, Father Polykarpe.