Η Αγία Μαριάμνη η Ισαπόστολος αδελφή του Αγίου Φιλίππου του Αποστόλου

Η  Αγία παρθένος Μαριάμνη καταγόταν από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, την   πατρίδα   και  των αποστόλων Ανδρέου    και    Πέτρου.   Από τους  ευλαβείς   και    ενάρετους   γονείς   της   κληρονόμησε   τόσο   αυτή,   όσο   και  ο   αδελφός   της   Φίλιππος τον πλούτο της ευσέβειάς   των.   Μετά   την   κλήση μάλιστα του αδελφού της στο αποστολικό αξίωμα, ολόκληρη η   οικογένεια άρχισε   να   ζει  εντονότερα  τον  πόθο  της   σωτηρίας. Η διδασκαλία  του  Κυρίου  την   οποία   παρακολουθούσε   όσες   φορές   μπορούσε, βοήθησε την ευλαβήκόρη  από  τα  πρώτα  χρόνια της  ζωής της   να   προσηλωθεί   στου Θεού το   θέλημα και  αυτό   να   κάμει   βίωμα   και   ζωή   της.   Η  ιδιαίτερη   προς τον Κύριο αγάπη της, την έσπρωξε με επιμονή να αρνηθεί πολλές προτάσεις γάμου και να προτιμήσει ελεύθερη από οικογενειακές υποχρεώσεις,   να  ακολουθήσει τον αδελφό   της   στην   ιεραποστολική   του προσπάθεια    και    πορεία.

Μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ο αδελφός της Αγίας, Φίλιππος, όπως  και   οι    άλλοι    απόστολοι,   ξεκίνησε  για  να  μεταφέρει και  αυτός  το  μήνυμα  της   σωτηρίας    εκεί  όπου  η  αγάπη  του  Θεού  τον είχε   καλέσει. Με πίστη   και   πυρωμένη  καρδιά    ο   πνευματέμφορος   αυτός εργάτης της νέας πίστεως, συνοδευόμενος πάντα από τον φίλο   του Βαρθολομαίο  και  την  αδελφή του Μαριάμνη  προχώρησε  για   να   κηρύξει το  Ευαγγέλιο  του  Χριστού  σε  διάφορες πόλεις  και  επαρχίες   της  Μικράς  Ασίας. Με  όπλο της  τον  ένθεο  ζήλο    και    τη   φλογερή   αγάπη  και    αυταπάρνηση   ακολουθεί  και  η αγνή  παρθένος   Μαριάμνη   τους   δύο Αποστόλους στη  μακρινή τους πορεία. Μαζί τους   μοιράζεται    τις   χαρές  και  τις λύπες της ιεραποστολής, καθώς και τα   πολλά   βασανιστήρια  από  τη  μανία  και  την  αγριότητα  των  ειδωλολατρών.

Παρά τις δυσκολίες, τις   αφάνταστες   δυσκολίες που  συναντούσαν   όπου πήγαιναν, η    ιεραποστολική  ομάδα  κήρυξε το  Ευαγγέλιο  της  νέας  ζωής σε πολλές  πόλεις  της Λυδίας, Φρυγίας και Παμφυλίας που είναι   επαρχίες  της  Μικράς    Ασίας.   Με   τα   πολλά   θαύματα   με   τα   οποία   η   αγάπη   του   Θεού παραχωρούσε να   συνοδεύεται το κήρυγμα   των   Αποστόλων,   η   επιτυχία της ομάδος υπήρξε πολύ μεγάλη. Αλλά και  τα μαρτύρια  και  βασανιστήρια  αφάνταστα. Σ' αυτό  φυσικά είχε  και  η   αγνή    κόρη   το μερίδιό   της.   Μερίδιο   ανάλογο   της   προσφοράς   της   και   του   ζήλου   της.

Πολλοί  συνηθίζουν να αποκαλούν ασθενές  το  γυναικείο  φύλο.   Κι  είναι τούτο μία πραγματικότητα στις περιπτώσεις που η γυναίκα είναι αποκομμένη   από   την   πηγή   της   δυνάμεως, τον   Χριστό.   Όταν   όμως   αυτή είναι συνδεδεμένη με τον κραταιά και παντοδύναμο Δημιουργό, τότε συμβαίνει    όλως   διόλου  το  αντίθετο.   Τότε  και  η  λεπτή  και    αδύνατη κόρη γίνεται με τη μυστική  δύναμη  που  της χαρίζει  Εκείνος,   πανίσχυρη. Τότε εξαίσια   κατορθώματα   βλέπουμε   να   επιτελούνται  και   από    τους  πιο ασθενείς  οργανισμούς. Κάτι τέτοιο βλέπουμε να γίνεται στη ζωή και  τους αγώνες χιλιάδων νεαρών γυναικών του μαρτυρολογίου  της  Εκκλησίας μας. Σε όλες  αυτές  τις  γυναίκες ευρίσκει πλήρη την εφαρμογή του ο λόγος του μεγάλου Πατρός της Εκκλησίας μας   του   ιερού  Χρυσοστόμου, «Ουδέν ισχυρότερον γυναικός ευλαβούς  και  συνετής». Κάτι παρόμοιο βλέπουμε να γίνεται  και  στη ζωή  της παρθένου   Μαριάμνης  για την  οποίαν  ομιλούμε.

Ύστερα  από   πολλά   χρόνια   έντονης   εργασίας   η   ευλογημένη   ομάδα  των ιεραποστόλων  μας έφθασε  και  στην Ιεράπολη της Φρυγίας.  Το  κήρυγμα των Αποστόλων συγκέντρωνε κάθε φορά πολλούς ακροατές. Κάθε   βράδυ πλήθη από  Έλληνες έτρεχαν να ακούσουν το κήρυγμα  και να βαπτισθούν.   Οι   λόγοι   του   Κυρίου   ημών   Ιησού   Χριστού   που   είχε   πει   στον  Φίλιππο και   τον   Ανδρέα, όταν   αυτοί   τον   πλησίασαν   εκεί   που   δίδασκε   και του ανέφεραν   ότι   μερικοί   Έλληνες   προσήλυτοι   στον   Ιουδαϊσμό   ήθελαν   να Τον ιδούν, άρχισαν να πραγματοποιούνται. «Ελήλυθεν  η  ώρα, ίνα  δοξασθεί  ο  Υιός   του   ανθρώπου»   (Ιωάν. ιβ’ 29)   είχε πει τότε ο Κύριος. Έφτασε δηλαδή  η  ορισμένη  από  τον  Θεό  ώρα, για να δοξαστεί   ο    Υιός του ανθρώπου. Να  δοξαστεί  με τη  σταύρωση  και την  ανάληψή   Του  και  να   αναγνωριστεί  ως Μεσσίας  και  Λυτρωτής  από  τους  Έλληνες, που   τη στιγμή   εκείνη  αντιπροσώπευαν   όλο   τον   εθνικό κόσμο. Ευλογημένη  και  μεγάλη  υπήρξε  η    ημέρα    εκείνη.

Ευλογημένη    και   μεγάλη,   γιατί   ο   ερχομός   των   Ελλήνων στην πίστη  την χριστιανική, σήμαινε  και προανήγγελλε τον θρίαμβο της νέας   θρησκείας. Το   φούντωμα   του χριστιανισμού στις διάφορες πόλεις της   Ελληνικής   τότε Μικράς Ασίας ήταν επόμενο να εξεγείρει ενάντια στους   ζηλωτές   εργάτες  και  διδασκάλους της νέας πίστεως άγριο το  μίσος  και τη  μανία του  πονηρού. Ένα   βράδυ   λοιπόν, εκεί  που   ο   απόστολος Φίλιππος  μιλούσε  και  τα πλήθη  των   παρευρισκομένων  κρεμόντουσαν λες   από   τα   χείλη του, μερικοί φανατικοί ειδωλολάτρες άρπαξαν τον Φίλιππο  και  τους συνεργάτες του  και αφού  τους βασάνισαν  σκληρά τους   οδήγησαν   στους άρχοντες. Μία ψευτοδίκη   που   έγινε   αμέσως   κατέληξε   στην  απόφαση   ο Φίλιππος να θανατωθεί και οι άλλοι να βασανισθούν. Οι δήμιοι  πουπερίμεναν  άρπαξαν τον Απόστολο και αφού τον βασάνισαν, τον έδεσαν από τους αστραγάλους και τον κρέμασαν σ’ ένα δένδρο με το κεφάλι προς τα κάτω. Το   ίδιο   έκαμαν   αργότερα  και  στον  Βαρθολομαίο  και   τη   Μαριάμνη.

Τα πλήθη  των ειδωλολατρών με   φωνές   και   ύβρεις   παρακολουθούν   το μαρτύριο   των  υπηρετών   του   Κυρίου   ενώ αυτοί  και  από   της   θέσεώς   των δεν   παύουν   να   προσεύχονται  και  να  εκζητούν από   τον   Πανάγαθο  Θεό με  όλη   τους  την    ψυχή    να   τους   συγχωρήσει.

Οικτίρμων  και  ελεήμων ο Κύριος, αλλά  και  τιμωρός. Εκεί  που  οι  εχθροί του  Χριστού διασκεδάζουν και χαίρονται με το μαρτύριο της Μαριάμνης  και  των  Αποστόλων,   έξαφνα   ένας    σεισμός   συντάραξε  τη  γη   και    ένας  μεγάλος   αριθμός  των   παρευρισκομένων   καταχώσθηκε   στο βάραθρο που άνοιξε μπροστά τους. Με κλάματα  και  σπαρακτικές   φωνές  όσοι  είχαν μείνει  έξω  από  το  χάσμα   μετανοιωμένοι   παρακαλούν  τους μάρτυρες  να  τους  συγχωρήσουν  και  να  ζητήσουν   από   τον   Θεό   τους   να τους  σπλαγχνισθεί. Επειδή  η μετάνοια τους  ήταν ειλικρινής  ο  Πανάγαθος  τους   σπλαγχνίστηκε και σταμάτησε τον σεισμό, τους δε καταχωσθέντες  έβγαλε   έξω  από   το   βάραθρο.   Σ’ αυτό   έμεινε   μόνον   ο ανθύπατος και η  γυναίκα του Έχιδνα για παραδειγματισμό  όλων. Την ίδια ώρα   μία   θαυμαστή   οπτασία   έδωκε  ακόμη μία απόδειξη της   θείας   του δυνάμεως. Μία κλίμακα φάνηκε εκεί να  ενώνει τη  γη με τον ουρανό. Αυτή ήταν η  οδός της σωτηρίας γι’ αυτούς. Τα πλήθη  τρομαγμένα έτρεξαν και  κατέβασαν  την   Μαριάμνη  και   τον    Βαρθολομαίο   από  το  μέρος που  ήσαν  κρεμασμένοι. Ο    Φίλιππος  συνέχισε   να   τους   διδάσκει   και  να τους προτρέπει να μετανοήσουν και  να βαπτισθούν.   Πριν   προλάβουν  να   τον   κατεβάσουν  η   αγία  ψυχή του πέταξε στον  ουρανό, στη  χώρα    της  αιωνιότητας.

Ο απόστολος Βαρθολομαίος και η Μαριάμνη με σεβασμό  πήραν   το λείψανο   και  το   έθαψαν   ραίνοντάς το με τα   δάκρυα της   στοργής    και    της ευγνωμοσύνης των βαπτισθέντων και της ιδικής των αγάπης. Ο Βαρθολομαίος, αφού τακτοποίησε τα της Εκκλησίας της Ιεραπόλεως εγκατέστησε   εκεί   επίσκοπο   κάποιο   Στάχυ και   συνοδευόμενος από   τη  Μαριάμνη προχώρησε προς τη Λυκαονία κηρύττοντας τον λόγο του Θεού. Αργότερα μετέβη  στις  Ινδίες  όπου συνέχισε  το έργο του, και   όπου είχε μαρτυρικό τέλος με σταυρικό θάνατο. Η Μαριάμνη μετά τη   Λυκαονία επέστρεψε στην Παλαιστίνη στα μέρη του Ιορδάνου όπου    και    κοιμήθηκε  ειρηνικά.

Saint Mary the Isapostolus sister of St. Philip the Apostle

Saint Virgin Mary married from Bethsaida of Galilee, the homeland and the apostles of Andrew and Peter. From her pious and virtuous parents she and her brother Philippos inherited the wealth of their piety. After the call of her brother to the apostolic post, the whole family began to live more earnestly in the craving for salvation. The teachings of the Lord she watched as many times as she could have helped the worshiper from the early years of her life to dedicate to God the will and to make her experience and life. The love of her own Lord urged her to deny many marriage proposals and to prefer herself free from family obligations, to follow her brother in her missionary effort and course.

After the exaltation of the Holy Spirit, the Holy One of Philip, like the other apostles, began to convey the message of salvation where God's love had called him. With faith and a burned heart, this spiritual worker of the new faith, always accompanied by his friend Bartholomew and his sister Mariamni, proceeded to preach the Gospel of Christ in various cities and provinces of Asia Minor. With her weapon of intense zeal and fiery love and self-denial followed by the pure virgin Mary, the two Apostles in their distant course. He shares with them the joys and sorrows of the mission, as well as the many torments from the fury and the wickedness of the idolaters.

Despite the difficulties, the unimaginable difficulties they encountered where they went, the missionary group declared the Gospel of New Life in many cities of Lydia, Phrygia and Pamphylia, which are provinces of Asia Minor. With the many miracles with which God's love conceded to accompany the preaching of the Apostles, the success of the group was very great. But also torture and torture are unimaginable. Of course, the pure daughter had her share. A share proportional to its offer and its zeal.

Many people tend to call the female sex weak. And this is a reality in cases where the woman is cut off from the source of power, Christ. But when it is connected with the mighty and omnipotent Creator, then it is totally not the opposite. Then the subtle and weak daughter is made with the secret power He gives to him, powerful. Then exquisite achievements are seen to be done by the weaker organizations. We see this in the lives and struggles of thousands of young women of the witness of our Church. For all these women, the word of the great Father of our Church of the Holy Chrysostom, "No stronger, worthy and prudent woman," is found to be full of application. Something similar is also seen in the life of virgin Mariana that we speak of.

After many years of intense work, the blessed group of our missionaries arrived in Pharaoh's Hierapolis. The apostles' sermon was always gathered by many listeners. Every evening crowds of Greeks ran to hear preaching and be baptized. The words of our Lord Jesus Christ that he had told Philip and Andrew, when they approached him in his teaching and told him that some Greek proselytes in Judaism wanted to see Him, began to take place. "For the time has come, the Son of Man is glorified" (John 29), then the Lord had said. It is God's appointed time, so that the Son of Man may be glorified. To be glorified by His crucifixion and ascension, and to be recognized as Messiah and Redeemer by the Greeks, who at the time represented the entire nation. Blessed and great was that day.

Blessed and great, because the coming of the Greeks to Christian faith meant and preached the triumph of the new religion. The rush of Christianity in the various cities of Hellenic Asia Minor then was to revolt against the zealous workers and teachers of the new faith, the hatred and fury of the wicked. One evening, when the Apostle Philip spoke, and the crowds crowded all over his lips, a few fanatical idols ripped Philip and his associates, and after torturing them hard, they led the lords. A pending lawsuit immediately came to the decision that Philip was killed and that others were tortured. The executioners who persevered grabbed the Apostle and, after being tortured, tied him from his ankles and hung him in a tree with his head down. The same was done later in Bartholomew and Maryam.

The crowds of idolaters with voices and insults watch the martyrdom of the servants of the Lord while they, and from their position, cease to pray and ask the Most Holy God with all their soul to forgive them.

The Lord is a holy and merciful, but also a punishment. Where the enemies of Christ entertain and rejoice in the martyrdom of Mary and the Apostles, an earthquake suddenly shook the earth, and a large number of attendees entered the precipice that opened in front of them. With crying and heartbreaking voices, those who were left out of the divine chant ask the witnesses to forgive them and ask their God to be thrilled. Because their repentance was sincere, the Honor was relieved of them and stopped the earthquake, and those who had been taken out of the precipice. Only the proconsul and his wife Ehdina remained exemplary of all. At the same time an admirable vision gave yet another proof of his divine power. A scale appeared there to unite the earth with the sky. This was the way of salvation for them. The horrified crowds ran and pulled Marami and Bartholomew from the place they were hanging on. Philip continued to teach them and urge them to repent and be baptized. Before his fall down, his holy soul flew to heaven, to the land of eternity.

The apostle Bartholomew and Marya respectfully took the relic and buried it, taking it with the tears of the affection and gratitude of the baptized and of the love of love. After settling the Church of Hierapolis, Bartholomew settled a bishop there and accompanied by Maramnia went to Lycaonia, preaching the word of God. Later he went to India where he continued his work, and where he had a martyrdom ending with a death of the cross. Mariana, after Lycaonia, returned to Palestine in the parts of the Jordan where she slept peacefully.