Ο Άγιος Ζωτικός ο Ορφανοτρόφος

Γεννήθηκε και  ανατράφηκε στην Ρώμη, από ευγενή οικογένεια, με πολλή  ευλάβεια  και   παιδεία.  Τον στόλιζε πολλή  φιλανθρωπία  και  τον διέκρινε  η  ειλικρινής προσπάθεια στο να υπηρετεί τον Χριστό, πράττοντας  τις   εντολές  Του.   Γι’ αυτά του τα χαρίσματα, ο   Ζωτικός ήταν πολύ  αγαπητός στον Μεγάλο Κωνσταντίνο (330 μ.Χ.), ο οποίος, αφού έκτισε την Κωνσταντινούπολη και την ανέδειξε πρωτεύουσα του κράτους   του, προσκάλεσε σ’ αυτήν τον Ζωτικό με άλλους ευσεβείς άνδρες, για να τους έχει εκεί πολύτιμους εργάτες της  χριστιανικής  αγάπης.

Ο Άγιος Ζωτικός, διακρίθηκε κυρίως στην περιποίηση των λεπρών.   Τους οποίους πλησίαζε χωρίς φόβο, δίνοντας σ’ αυτούς βοηθήματα και παρηγορούσε την δυστυχία τους με αδελφική αφοσίωση. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο γιός του Κωνστάντιος, ακολούθησε άλλους δρόμους και κακομεταχειρίστηκε τον Ζωτικό, με αποτέλεσμα   ο  φιλάνθρωπος αυτός άνδρας, να πεθάνει από τις κακουχίες  και   τις   ταλαιπωρίες.

Αλλά ο θάνατός του, κίνησε την μετάνοια του Κωνσταντίου. Αφού μεταμελήθηκε,  τίμησε  την   μνήμη   του   κτίζοντας   ένα   λεπροκομείο για   την   περίθαλψη   των   λεπρών.  Και   το   προίκισε με  πολλά κτήματα και εισοδήματα.    
Από τότε, πολλοί αυτοκράτορες, όπως ο Κωνσταντίνος Ζ’ ο Πορφυρογέννητος  (945),   ο   Ιωάννης  ο  Τσιμισκής  (963 – 976), ο  Ρωμανός  ο Γ’ (1028 – 1034), εξασφάλιζαν την  καλή  λειτουργία του   και εξυπηρετούσε   πλήθος λεπρών, χάρη στην αρχική φιλανθρωπική ενέργεια  του  Αγίου  Ζωτικού.

Il San Vito Orphanotrophos

Era nato e cresciuto a Roma, da una famiglia nobile, con molta devozione ed educazione. È stato disegnato con molta carità e l'onesto sforzo di servire Cristo, facendo i Suoi comandi, è stato distinto. Loro dei doni, l'habitat era molto caro a Costantino il Grande (330 dC), che, dopo aver costruito Costantinopoli e ha mostrato la capitale dello stato, hanno invitato a partecipare alla Vital in altri uomini pii, per per avere preziosi ministri dell'amore cristiano lì.

San Vito, distinto principalmente nella cura dei lebbrosi. Si avvicinò senza paura, dando loro aiuti e confortando la loro miseria con dedizione fraterna. Dopo la morte di Costantino il Grande, il figlio di Costanzo, seguito da altre strade e maltrattati vitale, in modo da questo uomo benevolo, morto per i disagi e tribolazioni.

Ma alla sua morte, iniziò il pentimento di Costantino. Dopo essere stato ricordato, ha onorato la sua memoria costruendo una lebbra per la cura dei lebbrosi. E lo ha portato con molte proprietà e redditi.

Da allora, molti imperatori, come Costantino VII Porfirogenito (945), Giovanni Zimisce (963-976), il Romanos III (1028-1034), garantito il buon funzionamento e servono molti lebbrosi, grazie originale azione caritatevole di San Vito.