27/12/18


Ματθ. 21,33-42

21 Ἀποκριθεὶς   δὲ   ὁ   Ἰησοῦς   εἶπεν   αὐτοῖς·   ἀμὴν   λέγω   ὑμῖν,   ἐὰν   ἔχητε   πίστιν καὶ   μὴ   διακριθῆτε,  οὐ   μόνον   τὸ   τῆς   συκῆς  ποιήσετε,   ἀλλὰ   κἂν   τῷ   ὄρει τούτῳ   εἴπητε,   ἄρθητι   καὶ   βλήθητι   εἰς   τὴν   θάλασσαν,   γενήσεται·
22 καὶ   πάντα   ὅσα   ἐὰν   αἰτήσητε   ἐν   τῇ   προσευχῇ   πιστεύοντες,   λήψεσθε.

Η  εξουσία  του  Ιησού  Χριστού  αμφισβητείται

23 Καὶ   ἐλθόντι   αὐτῷ   εἰς   τὸ   ἱερὸν   προσῆλθον   αὐτῷ   διδάσκοντι   οἱ  ἀρχιερεῖς καὶ   οἱ   πρεσβύτεροι   τοῦ   λαοῦ   λέγοντες·   ἐν   ποίᾳ   ἐξουσίᾳ   ταῦτα   ποιεῖς,   καὶ   τίς   σοι   ἔδωκε   τὴν   ἐξουσίαν    ταύτην;
24 ἀποκριθεὶς   δὲ   ὁ   Ἰησοῦς   εἶπεν   αὐτοῖς·   ἐρωτήσω   ὑμᾶς   κἀγὼ   λόγον   ἕνα,   ὃν   ἐὰν   εἴπητέ   μοι,   κἀγὼ   ὑμῖν    ἐρῶ   ἐν   ποίᾳ   ἐξουσίᾳ   ταῦτα ποιῶ.
25 Τὸ   βάπτισμα   Ἰωάννου  πόθεν   ἦν,   ἐξ   οὐρανοῦ   ἢ   ἐξ   ἀνθρώπων;    Οἱ   δὲ   διελογίζοντο   παρ᾿  ἑαυτοῖς   λέγοντες·   ἐὰν   εἴπωμεν,   ἐξ   οὐρανοῦ,   ἐρεῖ   ἡμῖν,   διατί   οὖν   οὐκ  ἐπιστεύσατε   αὐτῷ·
26 ἐὰν   δὲ   εἴπωμεν,   ἐξ   ἀνθρώπων,   φοβούμεθα   τὸν   ὄχλον,   πάντες   γὰρ   ἔχουσι   τὸν   Ἰωάννην   ὡς   προφήτην.
27 Καὶ   ἀποκριθέντες   τῷ   Ἰησοῦ   εἶπον·   οὐκ    οἴδαμεν.   ἔφη   αὐτοῖς   καὶ  αὐτός· οὐδὲ   ἐγὼ   λέγω   ὑμῖν   ἐν   ποίᾳ   ἐξουσίᾳ   ταῦτα   ποιῶ.

Η  παραβολή  των  δύο  υιών

28 Τί  δὲ   ὑμῖν   δοκεῖ;   ἄνθρωπός   τις   εἶχε   τέκνα    δύο,   καὶ   προσελθὼν   τῷ   πρώτῳ   εἶπε·   τέκνον,   ὕπαγε  σήμερον   ἐργάζου   ἐν   τῷ  ἀμπελῶνί   μου.
29 Ὁ   δὲ   ἀποκριθεὶς   εἶπεν·   οὐ   θέλω·  ὕστερον   δὲ   μεταμεληθεὶς  ἀπῆλθε.
30 Καὶ  προσελθὼν   τῷ   δευτέρῳ   εἶπεν   ὡσαύτως.   Ὁ   δὲ   ἀποκριθεὶς   εἶπεν·  ἐγώ,   κύριε·   καὶ   οὐκ   ἀπῆλθε.
31 Τίς   ἐκ   τῶν   δύο   ἐποίησε   τὸ   θέλημα  τοῦ   πατρός;   Λέγουσιν   αὐτῷ·   ὁ  πρῶτος.   Λέγει   αὐτοῖς   ὁ  Ἰησοῦς·   ἀμὴν   λέγω   ὑμῖν   ὅτι   οἱ   τελῶναι   καὶ   αἱ  πόρναι   προάγουσιν   ὑμᾶς   εἰς  τὴν   βασιλείαν   τοῦ   Θεοῦ.
32 Ἦλθε  γὰρ  πρὸς   ὑμᾶς   Ἰωάννης   ἐν   ὁδῷ   δικαιοσύνης,   καὶ   οὐκ   ἐπιστεύσατε  αὐτῷ·   οἱ   δὲ   τελῶναι   καὶ   αἱ   πόρναι   ἐπίστευσαν   αὐτῷ·   ὑμεῖς   δὲ   ἰδόντες   οὐ   μετεμελήθητε   ὕστερον   τοῦ   πιστεῦσαι   αὐτῷ.

Η    παραβολή  του   αμπελιού

33 Ἄλλην   παραβολὴν   ἀκούσατε.   Ἄνθρωπός   τις   ἦν   οἰκοδεσπότης,   ὅστις   ἐφύτευσεν   ἀμπελῶνα   καὶ   φραγμὸν   αὐτῷ  περιέθηκε καὶ   ὤρυξεν   ἐν   αὐτῷ   ληνὸν   καὶ   ᾠκοδόμησε  πύργον,   καὶ   ἐξέδοτο   αὐτὸν γεωργοῖς   καὶ   ἀπεδήμησεν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ. 21,33-42


21 Ο   Ιησούς  τους  απεκρίθη,  «Αλήθεια  σας  λέγω,  εάν  έχετε  πίστιν  και  δεν  αμφιβάλλετε,  όχι  μόνο  το  θαύμα  της  συκιάς  θα  κάνετε,  αλλά  και  αν  πήτε   στο   βουνό  τούτο,  «Σήκω  και  πήγαινε  στην θάλασσα»,   θα  γίνει.
22 Και  όλα,  όσα   ζητήσετε   στην  προσευχή,  εάν  πιστεύετε,  θα  τα λάβετε».

Η   εξουσία  του  Ιησού  Χριστού  αμφισβητείται

23 Και  όταν  ήλθε   στον  ναό,  τον  πλησίασαν,  ενώ   δίδασκε,  οι αρχιερείς  και  οι  πρεσβύτεροι  του  λαού,  και  του  είπαν,  «Με  ποιαν εξουσία  κάνεις  αυτά,  και  ποιος  σου  έδωκε  την  εξουσία   αυτή;».
24 Ο   Ιησούς   τους   απεκρίθη,  «Θα  σας  κάνω  και  εγώ   μίαν  ερώτησιν, και  εάν  μου  απαντήσετε,  θα  σας  πω  και  εγώ   με  ποιαν  εξουσία κάνω  αυτά.
25 Το  βάπτισμα  του  Ιωάννου  από  που  ήτο;  Από  τον  ουρανό  ή  από  τους   ανθρώπους;».  Αυτοί  συζητούσαν  μεταξύ  τους  και  έλεγαν,  «Εάν πούμε,  Από   τον   ουρανό,   θα  μας   πει,  Γιατί  λοιπόν  δεν   πιστέψατε σ’ αυτόν;
26 Εάν  όμως  πούμε,  από  τους  ανθρώπους,  φοβούμεθα  τον  λαό,  διότι όλοι  έχουν  τον  Ιωάννη  για  προφήτη».
27 Και  απεκρίθησαν   στον  Ιησού,  «Δεν  γνωρίζουμε».  Και  αυτός   τους είπε,   «Ούτε   και  εγώ   σας  λέγω  με  ποιαν  εξουσία  κάνω  αυτά».

Η  παραβολή  των  δύο   υιών

28 «Αλλά   τι  νομίζετε  περί  τούτου;  Ένας  άνθρωπος  είχε  δύο  παιδιά, και   πήγε  στο  πρώτο  και  είπε,  «Παιδί  μου,  πήγαινε  σήμερα  να εργασθείς  στο  αμπέλι».
29 Αυτός   όμως   απάντησε,  «Δεν  θέλω».  Αλλά  ύστερα  μετανόησε  και πήγε.
30 Και   πήγε   στον  δεύτερο  και  του  είπε   τα  ίδια.  Αυτός όμως   απάντησε,  «Μάλιστα,  κύριε»,  αλλά  δεν  πήγε.
31 Ποιος  λοιπόν  από  τους  δύο  έκανε  το  θέλημα   του   πατέρα   του;». Λέγουν   σ’ αυτὸν,  «Ο  πρώτος».  Ο  Ιησούς  τότε  τους  λέγει,  «Αλήθεια σας  λέγω,  ότι   οι  τελώνες  και   οι   πόρνες   πηγαίνουν  πριν  από  σας   στην  βασιλείαν  του   Θεού.
32 Διότι  ήλθε  ο  Ιωάννης  σ’  εσάς  και  βάδιζε  τον  δρόμον  της   δικαιοσύνης αλλά  δεν  τον   πιστέψατε,  οι  τελώνες  όμως  και  οι   πόρνες  τον  πίστεψαν. Σεις  όμως,  άν  και  τα  είδατε,  ούτε  ύστερα  μετανοήσατε,   ώστε  να   τον πιστέψετε».

Η   παραβολή  του  αμπελιού

33 «Άλλην  παραβολήν  ακούστε:   Ὑπήρχε  κάποτε  ένας  οικοδεσπότης,  ο οποίος   φύτεψε  ένα   αμπέλι,  έβαλε  γύρω  του  ένα  φράχτη,  έσκαψε   σ’ αυτό ένα  πατητήρι  και  έκτισε  ένα  πύργο.  Ύστερα  το  ενοίκιασε    σε  γεωργούς  και έφυγε  σε    ξένην  χώραν.

Πράξ.  6,8-7 5,47-60

Κατηγορία  εναντίον   του   Στεφάνου

8 Στέφανος  δὲ   πλήρης   πίστεως   καὶ   δυνάμεως   ἐποίει   τέρατα   καὶ  σημεῖα μεγάλα   ἐν   τῷ   λαῷ.
9 Ἀνέστησαν   δέ   τινες   τῶν   ἐκ   τῆς   συναγωγῆς   τῆς   λεγομένης   Λιβερτίνων καὶ   Κυρηναίων   καὶ  Ἀλεξανδρέων   καὶ  τῶν   ἀπὸ   Κιλικίας   καὶ   Ἀσίας συζητοῦντες   τῷ   Στεφάνῳ,
10 καὶ   οὐκ   ἴσχυον   ἀντιστῆναι   τῇ   σοφίᾳ   καὶ   τῷ   πνεύματι   ᾧ   ἐλάλει.
11 Τότε   ὑπέβαλον   ἄνδρας   λέγοντας   ὅτι   ἀκηκόαμεν   αὐτοῦ  λαλοῦντος ρήματα  βλάσφημα   εἰς   Μωυσῆν  καὶ   τὸν   Θεόν·
12 συνεκίνησάν   τε   τὸν   λαὸν   καὶ   τοὺς   πρεσβυτέρους   καὶ   τοὺς   γραμματεῖς, καὶ   ἐπιστάντες   συνήρπασαν    αὐτὸν   καὶ   ἤγαγον  εἰς  τὸ   συνέδριον,
13 ἔστησάν   τε   μάρτυρας   ψευδεῖς   λέγοντας·  ὁ   ἄνθρωπος   οὗτος   οὐ παύεται ρήματα   βλάσφημα   λαλῶν   κατὰ   τοῦ  τόπου   τοῦ   ἁγίου  καὶ  τοῦ   νόμου·
14 ἀκηκόαμεν  γὰρ  αὐτοῦ  λέγοντος   ὅτι  Ἰησοῦς   ὁ  Ναζωραῖος   οὗτος καταλύσει  τὸν  τόπον  τοῦτον   καὶ   ἀλλάξει   τὰ  ἔθη   ἃ  παρέδωκεν   ἡμῖν Μωυσῆς.
15 Καὶ   ἀτενίσαντες  εἰς  αὐτὸν  ἅπαντες   οἱ   καθεζόμενοι  ἐν  τῷ  συνεδρίῳ   εἶδον   τὸ  πρόσωπον   αὐτοῦ   ὡσεὶ   πρόσωπον   ἀγγέλου.
 Ομιλία  του  Στεφάνου

1 Εἶπε  δὲ   ὁ   ἀρχιερεύς·  εἰ   ἄρα   ταῦτα   οὕτως  ἔχει;
2 Ὁ   δὲ  ἔφη·   ἄνδρες   ἀδελφοὶ   καὶ   πατέρες,   ἀκούσατε.  Ὁ  Θεὸς τῆς δόξης  ὤφθη   τῷ  πατρὶ   ἡμῶν   Ἀβραὰμ   ὄντι  ἐν  τῇ   Μεσοποταμίᾳ, πρὶν   ἢ  κατοικῆσαι  αὐτὸν   ἐν   Χαρράν,
3 καὶ  εἶπε  πρὸς  αὐτόν·  ἔξελθε   ἐκ   τῆς  γῆς   σου  καὶ   ἐκ   τῆς   συγγενείας   σου, καὶ   δεῦρο   εἰς   γῆν  ἣν   ἄν   σοι   δείξω.
4 τότε   ἐξελθὼν   ἐκ   γῆς   Χαλδαίων  κατῴκησεν   ἐν   Χαρράν.
Κἀκεῖθεν  μετὰ   τὸ   ἀποθανεῖν   τὸν   πατέρα   αὐτοῦ   μετῴκησεν   αὐτὸν  εἰς  τὴν γῆν   ταύτην   εἰς   ἣν  ὑμεῖς   νῦν   κατοικεῖτε·
5 καὶ   οὐκ   ἔδωκεν   αὐτῷ   κληρονομίαν   ἐν  αὐτῇ   οὐδὲ  βῆμα ποδός, καὶ  ἐπηγγείλατο   δοῦναι   αὐτῷ   εἰς   κατάσχεσιν   αὐτὴν   καὶ   τῷ   σπέρματι αὐτοῦ   μετ᾿  αὐτόν,   οὐκ   ὄντος   αὐτῷ   τέκνου.
6 Ἐλάλησε   δὲ   οὕτως   ὁ   Θεός,   ὅτι   ἔσται   τὸ  σπέρμα   αὐτοῦ   πάροικον   ἐν   γῇ   ἀλλοτρίᾳ, καὶ   δουλώσουσιν   αὐτὸ   καὶ   κακώσουσιν   ἔτη   τετρακόσια·
7 καὶ   τὸ   ἔθνος   ᾧ   ἐὰν   δουλεύσωσι  κρινῶ   ἐγώ,  εἶπεν   ὁ   Θεός· καὶ   μετὰ   ταῦτα   ἐξελεύσονται καὶ   λατρεύσουσί   μοι   ἐν   τῷ   τόπῳ   τούτῳ.
8 καὶ   ἔδωκεν   αὐτῷ   διαθήκην   περιτομῆς· καὶ   οὕτως   ἐγέννησε τὸν  Ἰσαὰκ καὶ   περιέτεμεν  αὐτὸν   τῇ   ἡμέρᾳ   τῇ   ὀγδόῃ,  καὶ   ὁ   Ἰσαὰκ   τὸν   Ἰακώβ,  καὶ   ὁ   Ἰακὼβ   τοὺς   δώδεκα   πατριάρχας.
9 Καὶ   οἱ   πατριάρχαι   ζηλώσαντες   τὸν   Ἰωσὴφ   ἀπέδοντο   εἰς   Αἴγυπτον.
10 Καὶ   ἦν   ὁ   Θεὸς   μετ᾿   αὐτοῦ,   καὶ   ἐξείλετο   αὐτὸν   ἐκ   πασῶν   τῶν   θλίψεων αὐτοῦ, καὶ   ἔδωκεν   αὐτῷ   χάριν   καὶ   σοφίαν ἐναντίον Φαραὼ  βασιλέως Αἰγύπτου,   καὶ   κατέστησεν   αὐτὸν   ἡγούμενον   ἐπ᾿   Αἴγυπτον  καὶ   ὅλον   τὸν οἶκον   αὐτοῦ.
11 Ἦλθε   δὲ   λιμὸς   ἐφ᾿  ὅλην   τὴν   γῆν  Αἰγύπτου   καὶ   Χαναὰν     καὶ   θλῖψις μεγάλη,   καὶ   οὐχ   εὕρισκον   χορτάσματα   οἱ   πατέρες   ἡμῶν.
12 Ἀκούσας  δὲ    Ἰακὼβ   ὄντα  σῖτα   ἐν   Αἰγύπτῳ   ἐξαπέστειλε   τοὺς   πατέρας   ἡμῶν   πρῶτον·
13 καὶ   ἐν  τῷ   δευτέρῳ   ἀνεγνωρίσθη   Ἰωσὴφ τοῖς  ἀδελφοῖς αὐτοῦ, καὶφανερὸν    ἐγένετο   τῷ   Φαραὼ   τὸ   γένος   τοῦ   Ἰωσήφ.
14 Ἀποστείλας   δὲ   Ἰωσὴφ   μετεκαλέσατο   τὸν   πατέρα   αὐτοῦ   Ἰακὼβ  καὶ   πᾶσαν   τὴν   συγγένειαν   αὐτοῦ   ἐν   ψυχαῖς  ἑβδομήκοντα   πέντε.
15 Κατέβη   δὲ   Ἰακὼβ   εἰς   Αἴγυπτον   καὶ   ἐτελεύτησεν αὐτὸς   καὶ   οἱ  πατέρες   ἡμῶν,
16 καὶ   μετετέθησαν  εἰς   Συχὲμ   καὶ   ἐτέθησαν  ἐν   τῷ   μνήματι   ᾧ   ὠνήσατο   Ἀβραὰμ   τιμῆς   ἀργυρίου   παρὰ   τῶν   υἱῶν   Ἐμμόρ   τοῦ  Συχέμ.
17 Καθὼς  δὲ   ἤγγιζεν   ὁ  χρόνος   τῆς   ἐπαγγελίας  ἣν   ὤμοσεν   ὁ   Θεὸς τῷ  Ἀβραάμ,   ηὔξησεν   ὁ   λαὸς   καὶ   ἐπληθύνθη   ἐν   Αἰγύπτῳ,
18 ἄχρις   οὗ   ἀνέστη   βασιλεὺς   ἕτερος,  ὃς  οὐκ   ᾔδει   τὸν  Ἰωσήφ.
19 οὗτος   κατασοφισάμενος  τὸ   γένος   ἡμῶν   ἐκάκωσε  τοὺς   πατέρας   ἡμῶν τοῦ   ποιεῖν   ἔκθετα   τὰ   βρέφη   αὐτῶν,   εἰς   τὸ   μὴ   ζωογονεῖσθαι·
20 ἐν   ᾧ   καιρῷ    ἐγεννήθη Μωυσῆς, καὶ  ἦν   ἀστεῖος   τῷ   Θεῷ·   ὃς   ἀνετράφη μῆνας    τρεῖς  ἐν   τῷ   οἴκῳ  τοῦ   πατρὸς  αὐτοῦ.
21 Ἐκτεθέντα   δὲ   αὐτὸν   ἀνείλετο  αὐτὸν   ἡ   θυγάτηρ Φαραὼ   καὶ  ἀνεθρέψατο αὐτὸν   ἑαυτῇ   εἰς   υἱόν.
22 Καὶ   ἐπαιδεύθη  Μωυσῆς   πάσῃ   σοφίᾳ  Αἰγυπτίων,   ἦν   δὲ   δυνατὸς   ἐν λόγοις   καὶ   ἐν   ἔργοις.
23 Ὡς  δὲ  ἐπληροῦτο αὐτῷ   τεσσαρακονταετὴς χρόνος, ἀνέβη εἰς τὴν καρδίαν   αὐτοῦ   ἐπισκέψασθαι  τοὺς   ἀδελφοὺς   αὐτοῦ   τοὺς   υἱοὺς   Ἰσραήλ.
24 Καὶ   ἰδών   τινα   ἀδικούμενον   ἠμύνατο, καὶ   ἐποιήσατο   ἐκδίκησιν τῷ  καταπονουμένῳ   πατάξας  τὸν   Αἰγύπτιον.
25 Ἐνόμιζε   δὲ   συνιέναι   τοὺς   ἀδελφοὺς   αὐτοῦ   ὅτι   ὁ  Θεὸς διὰ   χειρὸς   αὐτοῦ  δίδωσιν   αὐτοῖς   σωτηρίαν·   οἱ  δὲ   οὐ   συνῆκαν.
26 Τῇ   τε   ἐπιούσῃ   ἡμέρᾳ   ὤφθη αὐτοῖς μαχομένοις, καὶ   συνήλασεν   αὐτοὺς εἰς   εἰρήνην   εἰπών  · ἄνδρες,   ἀδελφοί  ἐστε   ὑμεῖς·  ἵνα   τί   ἀδικεῖτε   ἀλλήλους;
27 Ὁ   δὲ   ἀδικῶν τὸν πλησίον   ἀπώσατο   αὐτὸν  εἰπών·   τίς  σε  κατέστησεν   ἄρχοντα   καὶ  δικαστὴν   ἐφ᾿   ἡμῶν;
28 Μὴ   ἀνελεῖν   με   σὺ   θέλεις  ὃν   τρόπον   ἀνεῖλες   χθὲς   τὸν  Αἰγύπτιον;
29 Ἔφυγε   δὲ  Μωυσῆς   ἐν   τῷ   λόγῳ   τούτῳ   καὶ   ἐγένετο  πάροικος   ἐν γῇ  Μαδιάμ,   οὗ  ἐγέννησεν   υἱοὺς   δύο.
30 Καὶ   πληρωθέντων   ἐτῶν  τεσσαράκοντα   ὤφθη   αὐτῷ   ἐν   τῇ   ἐρήμῳ  τοῦ   ὄρους   Σινᾶ   ἄγγελος   Κυρίου   ἐν   φλογὶ  πυρὸς   βάτου.
31 Ὁ   δὲ  Μωυσῆς   ἰδὼν   ἐθαύμαζε  τὸ   ὅραμα· προσερχομένου  δὲ  αὐτοῦ  κατανοῆσαι  ἐγένετο   φωνὴ  Κυρίου   πρὸς   αὐτόν·
32 ἐγὼ   ὁ   Θεὸς  τῶν   πατέρων   σου,   ὁ   Θεὸς   Ἀβραὰμ   καὶ  ὁ   Θεὸς   Ἰσαὰκ   καὶ   ὁ   Θεὸς   Ἰακώβ.   Ἔντρομος δὲ   γενόμενος Μωυσῆς οὐκ   ἐτόλμα κατανοῆσαι.
33 Εἶπε   δὲ   αὐτῷ       ὁ   Κύριος·   λῦσον   τὸ   ὑπόδημα   τῶν   ποδῶν  σου.   Ὁ   γὰρ   τόπος   ἐν   ᾧ   ἕστηκας   γῆ   ἁγία   ἐστίν.
34 Ἰδὼν   εἶδον   τὴν   κάκωσιν   τοῦ   λαοῦ   μου   τοῦ   ἐν  Αἰγύπτῳ   καὶ   τοῦ  στεναγμοῦ   αὐτῶν    ἤκουσα,  καὶ   κατέβην   ἐξελέσθαι αὐτούς·  καὶ   νῦν   δεῦρο   ἀποστελῶ   σε  εἰς   Αἴγυπτον.
35 Τοῦτον  τὸν  Μωυσῆν   ὃν   ἠρνήσαντο εἰπόντες· τίς σε κατέστησεν   ἄρχοντα  καὶ   δικαστήν; Τοῦτον   ὁ   Θεὸς   ἄρχοντα καὶ   λυτρωτὴν   ἀπέστειλεν   ἐν   χειρὶ   ἀγγέλου   τοῦ   ὀφθέντος  αὐτῷ   ἐν τῇ   βάτῳ.
36 Οὗτος   ἐξήγαγεν αὐτοὺς ποιήσας τέρατα  καὶ   σημεῖα   ἐν   γῇ  Αἰγύπτῳ   καὶ   ἐν ᾿  Ερυθρᾷ   θαλάσσῃ   καὶ  ἐν τῇ ἐρήμῳ   ἔτη   τεσσαράκοντα.
37 Οὗτός  ἐστιν  ὁ  Μωυσῆς   ὁ   εἰπὼν   τοῖς    υἱοῖς    Ἰσραήλ·  προφήτην   ὑμῖν   ἀναστήσει  Κύριος  ὁ  Θεὸς  ὑμῶν   ἐκ  τῶν  ἀδελφῶν   ὑμῶν  ὡς  ἐμέ·  αὐτοῦ    ἀκούσεσθε.
38 Οὗτός    ἐστιν   ὁ   γενόμενος    ἐν    τῇ    ἐκκλησίᾳ    ἐν    τῇ    ἐρήμῳ     μετὰ   τοῦ  ἀγγέλου   τοῦ   λαλοῦντος   αὐτῷ   ἐν   τῷ    ὄρει   Σινᾶ    καὶ    τῶν    πατέρων   ἡμῶν,   ὃς    ἐδέξατο    λόγια    ζῶντα    δοῦναι    ἡμῖν.
39 Ὧ   οὐκ   ἠθέλησαν   ὑπήκοοι γενέσθαι   οἱ   πατέρες   ἡμῶν,  ἀλλ’ἀπώσαντο   καὶ     ἐστράφησαν   τῇ     καρδίᾳ     αὐτῶν     εἰς    Αἴγυπτον
40 εἰπόντες  τῷ   Ἀαρών·  ποίησον   ἡμῖν  θεοὺς   οἳ    προπορεύσονται   ἡμῶν·   ὁ   γὰρ  Μωυσῆς   οὗτος    ὃς   ἐξήγαγεν   ἡμᾶς    ἐκ    γῆς   Αἰγύπτου,   οὐκ   οἴδαμεν   τί   γέγονεν   αὐτῷ.
41 Καὶ   ἐμοσχοποίησαν   ἐν   ταῖς  ἡμέραις  ἐκείναις  καὶ   ἀνήγαγον   θυσίαν   τῷ   εἰδώλῳ,   καὶ  εὐφραίνοντο   ἐν   τοῖς   ἔργοις   τῶν   χειρῶν   αὐτῶν.
42 Ἔστρεψε  δὲ  ὁ  Θεὸς  καὶ  παρέδωκεν  αὐτοὺς   λατρεύειν     τῇ    στρατιᾷ  τοῦ   οὐρανοῦ,   καθὼς  γέγραπται   ἐν  βίβλῳ   τῶν  προφητῶν·  μὴ  σφάγια   καὶ   θυσίας  προσηνέγκατέ  μοι  ἔτη  τεσσαράκοντα   ἐν   τῇ   ἐρήμῳ,   οἶκος   Ἰσραήλ;
43 Καὶ   ἀνελάβετε  τὴν   σκηνὴν   τοῦ   Μολὸχ  καὶ   τὸ   ἄστρον  τοῦ     θεοῦ   ὑμῶν   Ρεμφάν,  τοὺς  τύπους   οὓς  ἐποιήσατε  προσκυνεῖν  αὐτοῖς·   καὶ  μετοικιῶ    ὑμᾶς   ἐπέκεινα    Βαβυλῶνος.
44 Ἡ   σκηνὴ    τοῦ    μαρτυρίου   ἦν   τοῖς  πατράσιν   ἡμῶν   ἐν   τῇ    ἐρήμῳ,  καθὼς   διετάξατο   ὁ  λαλῶν τῷ  Μωυσῇ   ποιῆσαι  αὐτὴν   κατὰ    τὸν    τύπον  ὃν   ἑωράκει·
45 ἣν   καὶ  εἰσήγαγον   διαδεξάμενοι  οἱ  πατέρες  ἡμῶν  μετὰ  Ἰησοῦ   ἐν   τῇ κατασχέσει  τῶν  ἐθνῶν  ὧν  ἔξωσεν  ὁ  Θεὸς   ἀπὸ  προσώπου  τῶν   πατέρων  ἡμῶν,  ἕως   τῶν   ἡμερῶν   Δαυίδ·
46 ὃς   εὗρε   χάριν   ἐνώπιον   τοῦ   Θεοῦ   καὶ   ᾐτήσατο    εὑρεῖν   σκήνωμα   τῷ    Θεῷ   Ἰακώβ.
47 Σολομὼν   δὲ   ᾠκοδόμησεν   αὐτῷ   οἶκον.
48 Ἀλλ᾿   οὐχ   ὁ   ὕψιστος   ἐν   χειροποιήτοις   ναοῖς   κατοικεῖ,   καθὼς   ὁ  προφήτης λέγει·
49 ὁ   οὐρανός   μοι   θρόνος,  ἡ  δὲ   γῆ   ὑποπόδιον   τῶν   ποδῶν   μου·  ποῖον  οἶκον οἰκοδομήσετέ   μοι,   λέγει   Κύριος,   ἢ   τίς   τόπος   τῆς   καταπαύσεώς   μου;
50 Οὐχὶ  ἡ   χείρ   μου   ἐποίησε   ταῦτα   πάντα;
51 Σκληροτράχηλοι   καὶ   ἀπερίτμητοι   τῇ   καρδίᾳ   καὶ   τοῖς   ὠσίν,   ὑμεῖς   ἀεὶ   τῷ   Πνεύματι   τῷ   Ἁγίῳ   ἀντιπίπτετε,   ὡς οἱ   πατέρες   ὑμῶν   καὶ  ὑμεῖς.
52 Τίνα   τῶν   προφητῶν   οὐκ   ἐδίωξαν   οἱ   πατέρες   ὑμῶν;   καὶ  ἀπέκτειναν   τοὺς προκαταγγείλαντας   περὶ   τῆς   ἐλεύσεως   τοῦ  δικαίου,   οὗ   νῦν   ὑμεῖς   προδόται καὶ   φονεῖς   γεγένησθε·
53 οἵτινες   ἐλάβετε   τὸν  νόμον  εἰς   διαταγὰς   ἀγγέλων,   καὶ  οὐκ   ἐφυλάξατε.

Θανάτωσις   του  Στεφάνου

54 Ἀκούοντες   δὲ   ταῦτα   διεπρίοντο   ταῖς  καρδίαις   αὐτῶν  καὶ  ἔβρυχον   τοὺς   ὀδόντας   ἐπ᾿  αὐτόν.
55 Ὑπάρχων   δὲ   πλήρης   Πνεύματος   Ἁγίου,   ἀτενίσας   εἰς  τὸν  οὐρανὸν  εἶδε δόξαν   Θεοῦ  καὶ  Ἰησοῦν  ἑστῶτα   ἐκ  δεξιῶν  τοῦ  Θεοῦ,
56 καὶ   εἶπεν·   ἰδοὺ  θεωρῶ  τοὺς  οὐρανοὺς  ἀνεῳγμένους  καὶ   τὸν  υἱὸν  τοῦ   ἀνθρώπου  ἐκ  δεξιῶν  τοῦ  Θεοῦ  ἑστῶτα.
57 Κράξαντες  δὲ  φωνῇ  μεγάλῃ   συνέσχον   τὰ  ὦτα   αὐτῶν   καὶ  ὥρμησαν  ὁμοθυμαδὸν ἐπ᾿ αὐτόν,
58 καὶ  ἐκβαλόντες  ἔξω   τῆς   πόλεως   ἐλιθοβόλουν.   Καὶ  οἱ   μάρτυρες   ἀπέθεντο  τὰ  ἱμάτια  αὐτῶν  παρὰ   τοὺς   πόδας   νεανίου καλουμένου   Σαύλου,
59 καὶ   ἐλιθοβόλουν  τὸν  Στέφανον,  ἐπικαλούμενον  καὶ  λέγοντα·  Κύριε  Ἰησοῦ,  δέξαι  τὸ  πνεῦμά   μου.    
60 Θεὶς  δὲ  τὰ  γόνατα  ἔκραξε  φωνῇ  μεγάλῃ·  Κύριε,  μὴ  στήσῃς   αὐτοῖς  τὴν  ἁμαρτίαν  ταύτην.  Καὶ   τοῦτο  εἰπὼν  ἐκοιμήθη.  Σαῦλος  δὲ  ἦν συνευδοκῶν  τῇ    ἀναιρέσει    αὐτοῦ.


ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Πράξ. 6,7-1-60

Ομιλία  του  Στεφάνου

1 Είπε  τότε ο  αρχιερεύς,  «Έτσι   έχουν  τα  πράγματα;».
2 Ο  Στέφανος  είπε,  «Άνδρες  αδελφοί   και  πατέρες,  ακούσατε.  Ο ένδοξος  Θεός   φανερώθηκε  στον  πατέρα  μας  Αβραάμ,  όταν  ήτο   στην Μεσοποταμία  πριν   κατοικήσει   στην  Χαρράν,  και   του  είπε,
3 Φύγε  από  την  χώρα  σου  και  από  τους   συγγενείς  σου  και  έλα στην  χώρα  που  θα  σου  δείξω.
4 Τότε  έφυγε  από  την  χώρα  των  Χαλδαίων  και  κατῴκησε   στη  Χαρράν.   Από  εκεί   μετά   τον  θάνατο  του  πατέρα  του,  ο  Θεός  τον έφερε  να  κατοικήσει   στη  χώρα  αυτή,   στην   οποία  σεις  τώρα κατοικείτε.
5 Δεν  του  έδωκε  όμως  κληρονομία  σ’ αυτήν  ούτε  ένα  βήμα,  αλλά υποσχέθηκε  να  την  δώσει  ως  ιδιοκτησία  σ’ αυτόν  και  τους  απογόνους του  ύστερα  από  αυτόν,  αν  και  δεν  είχε  παιδί.
6 Μίλησε  όμως  ο  Θεός  ως   εξής,  Οι  απόγονοί  του  θα  είναι  σαν ξένοι  σε   ξένη  χώρα,  της  οποίας  οι  κάτοικοι  θα  τους υποδουλώσουν  και  θα  τους  κακομεταχειρισθούν  επί  τετρακόσια χρόνια  και  το  έθνος,   στο  οποίο  θα  γίνουν  δούλοι,  θα  το  κρίνω εγώ,  είπε  ο  Θεός,
7 και  ύστερα  θα  βγουν  και  θα  με  λατρεύσουν   στον  τόπο  αυτό,
8 Ο  Στέφανος,  γεμάτος  πίστιν  και  δύναμιν,   έκανε  τέρατα  και  θαύματα μεγάλα  μεταξύ  του  λαού.
9 Μερικοί   από  την  συναγωγή,  που   ελέγετο  των   Λιβερτίνων  και   των Κυρηναίων   και  των   Αλεξανδρέων  και   από   τους   καταγομένους   από   την Κιλικίαν   και    Ασίαν,   σηκώθηκαν  και  συζητούσαν  με  τον  Στέφανον,
10 αλλά  δεν  μπορούσαν  να  αντισταθούν    στην   σοφίαν  και   στο  Πνεύμα με  το  οποίον   μιλούσε.
11 Τότε  έβαλαν  κρυφά  ανθρώπους   να  πουν,  «Τον   ακούσαμε  να  λέγει   λόγια  βλάσφημα  κατά  του  Μωϋσέως  και  κατά   του  Θεού».
12 Και  ξεσήκωσαν  τον  λαόν  και   τους  πρεσβυτέρους  και  τους  γραμματείς, ώρμησαν  επάνω  του  και   τον  άρπαξαν  βιαίως  και  τον  έφεραν   στο συνέδριον.
13 Παρουσίασαν  και  ψευδομάρτυρες,  οι   οποίοι  έλεγαν,   «Ο  άνθρωπος αυτός  δεν  παύει  να  λέγει  λόγια  βλάσφημα   κατά  του  αγίου  αυτού  τόπου και  κατά  του  νόμου.
14 Διότι  τον  έχομεν  ακούσει  να  λέγει   ότι   ο  Ιησούς   ο  Ναζωραίος  θα καταστρέψει    τον   τόπον    αυτόν  και   θα   αλλάξει    τα  έθιμα  που  μας  παρέδωκε ο   Μωϋσής».         
15 Και  όλοι  που  κάθονταν    στο   συνέδριον  προσήλωσαν  εις  αυτόν  τα βλέμματα  και  είδαν  το  πρόσωπόν  του  να  είναι  σαν  πρόσωπο   αγγέλου.
16 Και   έφεραν  τα  οστά  των   στην  Συχέμ  και  τα  έβαλαν  στο  μνήμα,, το  οποίον  είχε  αγοράσει  ο  Αβραάμ  με  χρήματα  από  τους  υιούς  του Εμμόρ  του  Συχεμίτου.
17 Καθώς  όμως   πλησίαζε  ο  χρόνος  της  εκπληρώσεως  της υποσχέσεως,  την  οποίαν  με  όρκο  έδωκε  ο  Θεός   στον Αβραάμ,  αυξήθηκε  πολύ  ο  αριθμός  του  λαού   στην  Αίγυπτο
18 μέχρις  ότου  ήλθε  άλλος  βασιλεύς  που  δεν  ήξερε  τον  Ιωσήφ.
19 Αυτός  φέρθηκε  με  δολιότητα  προς  το  γένος  μας  και  με  τρόπο  σκληρό  ανάγκασε  τους  πατέρες  μας  να  εκθέτουν  τα  βρέφη  τους  για να  μη  ζήσουν.
20 Αυτόν  τον  καιρόν   γεννήθηκε  ο  Μωϋσής  και  ήτο  ωραίος  ενώπιον του  Θεού.  Επί  τρεις  μήνες  ανατράφηκε  στο  πατρικό  του  σπίτι·
21 όταν όμως   τον  άφησαν  έκθετο,  τον  πήρε  η  θυγατέρα  του  Φαραώ και  τον  ανέθρεψε  σαν  δικό  της  παιδί.
22 Και   μορφώθηκε  ο  Μωϋσής  με  όλη  την  σοφία  των  Αιγυπτίων,  ήτο δε   δυνατός  στους  λόγους  και  στα   έργα.
23 Όταν  έγινε  σαράντα  ετών,  του  ήλθε  ο  πόθος  να  επισκεφθεί  τους αδελφούς  του  τους  Ισραηλίτες.
24 Και  όταν  είδε  κάποιον  να  αδικήται,  τον  υπερασπίστηκε   και εκδικήθηκε  τον  καταπιεζόμενο,  φονεύσας  τον  Αιγύπτιο.
25.Νόμιζε  δε  ότι  οι  αδελφοί  του   κατάλαβαν  ότι  ο  Θεός  θα  τους  σώσει  με  το  χέρι  του.  Αυτοί  όμως  δεν  το  κατάλαβαν.
26 Την  επομένη  ημέρα  εμφανίσθηκε σ’  αυτούς  όταν  φιλονεικούσαν  και  προσπάθησε  να  τους  ειρηνεύσει,  λέγων,  «Άνδρες,  σεις  είσθε αδελφοί,  γιατί  αδικείτε  ο  ένας  τον  άλλον;».
27 Αλλ’  εκείνος  που  αδικούσε  τον  πλησίον,  τον  έσπρωξε  και  του  είπε,
28 «Ποιός  σε  έβαλε  άρχοντα  και  δικαστήν  μας;  Μήπως  θέλεις  να με   σκοτώσεις,  όπως   σκότωσες  χθες  τον  Αιγύπτιο;».
29 Εξ   αιτίας  των  λόγων   αυτών  έφυγε  ο  Μωϋσής  και  εγκαταστάθηκε σαν   ξένος   στη  γη  Μαδιάμ,  όπου   γέννησε  δύο  παιδιά.
30 Και  μετά  σαράντα  χρόνια  εμφανίσθηκε  σ’ αυτόν   στην  έρημο  του όρους  Σινά  άγγελος  Κυρίου  με  πύρινη  φλόγα  μιας   βάτου.
31 Όταν  είδε  ο  Μωϋσής  το  φαινόμενο  εξεπλάγη·  ενώ όμως   πλησίαζε για   να  δει  καλύτερα,  ήλθε  σ’  αυτόν  φωνή  Κυρίου·
32 Εγώ  είμαι  ο  Θεός  των  πατέρων  σου,  ο  Θεός  του  Αβραάμ,  ο Θεός  του  Ισαάκ   και  ο  Θεός  του  Ιακώβ.  Τρομαγμένος  ο  Μωϋσής δεν   τολμούσε  να  κυττάξει.
33 Τότε  του  είπε  ο  Κύριος,  Βγάλε  τα  υποδήματα  από  τα  πόδια  σου, διότι  όπου  στέκεσαι  είναι  γη  αγία.
34 Είδα  ασφαλώς  τα  βάσανα  του  λαού  μου  που  είναι   στην Αίγυπτο   και  άκουσα  τον  στεναγμό  τους  και  κατέβηκα  να  τους σώσω·  τώρα  έλα,  θα  σε  στείλω   στην  Αίγυπτο.
35 Τούτον  τον  Μωϋσή,  τον  οποίο  απαρνήθηκαν  όταν  του  είπαν,  Ποιος  σε   έβαλε  άρχοντα  και  δικαστήν;  Τούτον  ο  Θεός,   δια  του αγγέλου  που  του  φανερώθηκε   στην  βάτο,  έστειλε  άρχοντα  και λυτρωτή.
36 Αυτός  τους  έβγαλε  από  την  Αίγυπτο,   αφού  έκανε  τέρατα  και θαύματα   στην  χώρα  εκείνη  και   στην  Ερυθρά   Θάλασσα  και   στην έρημο  επί  σαράντα  χρόνια.
37 Αυτός  είναι  ο  Μωϋσής  που  είπε   στους  Ισραηλίτες,   Προφήτην   θα εγείρει  για  σας  Κύριος  ο Θεός  σας  από  σας  τους  ιδίους  όπως ήγειρε  εμέ·  αυτόν  να  ακούτε.
38 Αυτός  είναι  εκείνος  που  ήτο   στην  συνάθροισι  του  λαού   στην έρημο,  με  τον  άγγελο,  που  τους  μίλησε   στο  όρος  Σινά,  και  με   τους πατέρες  μας  και  ο  οποίος  παρέλαβε  λόγια  γεμάτα  ζωή   για  να  μας τα  δώσει.
39 Αλλ’  οι  πατέρες  μας  δεν   θέλησαν  να  υπακούσουν  σ’ αυτόν,   αλλά τον  έδιωξαν  και  η  καρδιά  τους  εστράφη  πίσω   στην  Αίγυπτο.
40 Καὶ εἶπαν   στον  Ααρών,  Κάνε   μας  θεούς  που  να  πηγαίνουν μπροστά  μας·  όσον  γι’  αυτόν  τον  Μωϋσήν  που  μας  έβγαλε  από  την γην  της  Αιγύπτου,  δεν   γνωρίζωμεν  τι   του  συνέβη.
41 Και  κατεσκεύασαν  ένα  μόσχον  τις  ημέρες  εκείνες  και  προσέφεραν θυσία   στο  είδωλον  και  ευφραίνοντο    στα  έργα  των  χειρών  των.
42 Αλλ’   ο   Θεός  μετεστράφη  και  τους  παρέδωκε    στο  να  λατρεύουν  την ουράνιον  στρατιάν,   καθώς  είναι  γραμμένο   στο  βιβλίο   των  Προφητών,  Μήπως  μου  προσφέρατε  σφάγια  και   θυσίες  επί  σαράντα χρόνια   στην  έρημον,  σεις  οίκος  του  Ισραήλ;
43 Περιεφέρατε  την  σκηνήν  του  Μολόχ  και  το  άστρον  του  θεού  σας Ρεμφάν,  τα  είδωλα  που  κάνατε  για  να  τα  προσκυνήτε.   Γι’ αυτό  θα  σας μεταφέρω  πέραν  από  την  Βαβυλώνα.
44 Οι  πατέρες  μας  είχαν   στην  έρημον  την   σκηνήν  του  μαρτυρίου,  όπως διέταξε  ο   Θεός   όταν   είπε     στον  Μωϋσή  να  την  κατασκευάσει  κατά  το υπόδειγμα  που  είχεν  ιδεί·
45 την  οποίαν  οι  πατέρες  μας  της  επομένης  γενεάς,  με  τον  Ιησού   του Ναυή,  έφεραν  μαζί  τους,  κατά   την   καθυπόταξιν  των  εθνών,  τα  οποία εξεδίωξε   ο  Θεός  από   προσώπου  των  πατέρων  μας  μέχρι  των  ημερών  του Δαυΐδ.
46 Αυτός   βρήκε  χάριν  ενώπιον  του  Θεού  και  ζήτησε  να  κάνει  κατοικίαν για  τον  Θεόν  του  Ιακώβ.
47 Αλλ’  ο  Σολομών   ήτο  εκείνος  που  του  οικοδόμησε  οίκον.
48 Ο   Ύψιστος  όμως   δεν  κατοικεί   σε    χειροποιήτους  ναούς,
49 καθώς  ο  προφήτης  λέγει:  Ο  ουρανός  είναι  ο  θρόνος  μου,  η  δε  γη υποπόδιον  των  ποδιών  μου.  Τι  είδους  οίκον  θα  μου  οικοδομήσετε, λέγει  ο  Κύριος,  ή  ποιος  είναι   ο  τόπος  της   αναπαύσεώς  μου;
50 Το  χέρι  μου  δεν  τα   δημιούργησε  όλα  αυτά;
51 Σκληροτράχηλοι,  με  απερίτμητη  καρδιά  και  αυτιά,  σεις  πάντοτε αντιτίθεστε  προς  το  Πνεύμα  το  Άγιον,  όπως  οι  πρόγονοί  σας  έτσι  και  σεις.
52 Ποιον  από  τους  προφήτες  δεν  κατεδίωξαν  οι  πρόγονοί  σας;   Εσκότωσαν εκείνους  που   προφήτευσαν  τον  ερχομόν  του  Δικαίου,  και  τώρα   γίνατε σεις  προδότες  του  και  φονηάδες  του·
53 σεις  που  πήρατε  τον  νόμον   σε   εντολές,  που  εδόθησαν  δι’ αγγέλων, και  όμως  δεν  το  εφυλάξατε.

Θανάτωσις  του  Στεφάνου

54 Ενώ  άκουαν  αυτά,   ωργίσθησαν  και  έτριζαν  τα  δόντια  τους  εναντίον του.
55 Αλλ’  ο  Στέφανος  γεμάτος   Πνεύμα  Άγιον   προσήλωσε   το  βλέμμα   του  στον  ουρανόν  και  είδε  την  δόξαν  του  Θεού  και  τον  Ιησούν  να  στέκεται   στα  δεξιά  του  Θεού,
56 και   είπε,  «Βλέπω  τους  ουρανούς   ανοικτούς  και  τον  Υιόν  του  ανθρώπου να  στέκεται   στα  δεξιά  του  Θεού».
57 Αυτοί  φώναξαν  με  δυνατήν  φωνήν,  βούλωσαν  τα  αυτιά  τους  και ώρμησαν   όλοι  μαζί  επάνω   του,
58 και   αφού  τον  έβγαλαν  έξω   από  την  πόλιν,  τον  λιθοβολούσαν.  Οι μάρτυρες  έβαζαν  τα  ενδύματά  τους  κοντά   στα  πόδια  κάποιου  νέου,  που ωνομάζετο  Σαύλος
59 και  λιθοβολούσαν  τον  Στέφανον,  ο  οποίος  επεκαλείτο  και  έλεγε, «Κύριε  Ιησού,  δέξου  το  πνεύμα  μου».         
60 Αφού  όμως  γονάτισε  φώναξε  με  φωνήν  δυνατήν,  «Κύριε,  μη λογαριάσεις  σ’  αυτούς  την  αμαρτίαν   αυτήν».

Matt. 21,33-42


21 Jesus said to them, "I tell you, if you have faith and do not doubt, not only will you do the miracle of the fig tree, but if you go to this mountain," Get up and go to the sea "will be done.
22 And whatever you ask in prayer, if you believe, you will receive them. "

The authority of Jesus Christ is disputed

23 And when he came to the temple, they approached him, while he taught, the chief priests and the elders of the people, and said to him, "With what authority do you do, and who gave you this authority?"
24 Jesus said to them, "I will ask you a question, and if you answer me, I will also tell you by what authority do these things.
25 John's baptism from which he was? From heaven or people? " They were talking to each other and saying, "If we say, From heaven, He will tell us why did not you believe in him?
26 But if we say, from men, we fear the people, for they all have John as a prophet. "
27 And they answered Jesus, we know not. And he said to them, "Neither do I say to you with what authority I do."

The parable of the two sons

28 "But what do you think about it? One man had two children, and went to the first and said, "My child, go today to work on the vineyard."
29 But he answered, "I will not." But then he repented and went.
30 And he went to the second and told him the same. But he replied, "Yes, sir," but he did not go.
31 Who then did the will of his father? " They say to them, "The first one." Jesus then says to them, "Verily I say unto you, that the charges and the prostitutes go before you into the kingdom of God.
32 For John came to you and walked the way of righteousness, but you did not believe him, but the charges and the prostitutes believed him. But you did, though you saw them, then you did not repent so you could believe him. "

The parade of the vine

33 "A great parable, listen: There was once a host who planted a vineyard, put a fence around him, dug a jar and build a tower. He then rented it to farmers and left for a foreign country.

Acts. 6,7-1-60

Category against Stephen

8 Stephen, full of faith and power, made great monsters and miracles among the people.
9 Some of the congregation, who was the devotee of the Liberts and the Cyrenians and the Alexandrians, and of the descendants of Cilicia and Asia, stood up and talked with Stephen,
10 but could not resist the wisdom and the Spirit with which he spoke.
11 Then they secretly put men to say, "We have heard him say blasphemy against Moses and against God."
12 And they stirred up the people and the elders, and the scribes, and they rushed upon him, and ravaged him, and brought him to the congregation.
13 And there were false witnesses, saying, "This man does not cease to speak blasphemy against this holy place, and against the law.
14 For we have heard him say that Jesus the Nazarene will destroy this place, and will change the customs that Moses gave us. "
15 And all who sat at the congregation bound him to his gaze and saw his face be like an angel's face.

Speech by Stephen

1 Then said the high priest, "So are they things?"
2 Stephan said, "Men brothers and fathers, you have heard. The glorious God was revealed to our father Abraham when he was in Mesopotamia before he dwelt in Harran and told him,
3 Get out of your country and your relatives and come to the country that I will show you.
4 Then he departed from the land of the Chaldeans, and departed in Harran. From there, after the death of his father, God brought him to dwell in this land where you live now.
5 But he did not give him any inheritance, but he promised to give it as property to him and his descendants after him, though he had no child.
6 But God spake as follows, His descendants shall be like strangers in a strange land, whose inhabitants shall enslave them, and they shall be mistreated unto them for four hundred years, and the nation that they shall become slaves shall I judge it, said the God,
7 And then they shall come forth and worship me in this place,
8 Stephen, full of faith and power, made great monsters and miracles among the people.
9 Some of the congregation, who was the devotee of the Liberts and the Cyrenians and the Alexandrians, and of the descendants of Cilicia and Asia, stood up and talked with Stephen,
10 but could not resist the wisdom and the Spirit with which he spoke.
11 Then they secretly put men to say, "We have heard him say blasphemy against Moses and against God."
12 And they stirred up the people and the elders, and the scribes, and they rushed upon him, and ravaged him, and brought him to the congregation.
13 And there were false witnesses, saying, "This man does not cease to speak blasphemy against this holy place, and against the law.
14 For we have heard him say that Jesus the Nazarene will destroy this place, and will change the customs that Moses gave us. "
15 And all who sat at the congregation bound him to his gaze and saw his face be like an angel's face.
16 And they brought their bones to Shechem, and put them in the memory, which Abraham had bought with the money of the sons of Hamor of Symetim.
17 But as the time of the fulfillment of the promise that God gave to Abraham, the number of the people in Egypt increased greatly
18 until there came another king that did not know Joseph.
19 He was beaten with dexterity to our race, and in a cruel way he forced our fathers to expose their infants to not live.
20 At this time Moses was born, and he was good in the sight of God. For three months he was raised in his father's house;
21 But when they left him an exhibit, Pharaoh's daughter took him and nursed him as her own child.
22 And Moses was formed with all the wisdom of the Egyptians, and he was strong in words and works.
23 When he was forty years old, he wished to visit his brothers the Israelites.
24 And when he saw that he was guilty, he defended him, and he avenged the oppressed, and killed Egypt.
25.It meant that his brothers understood that God would save them by his hand. But they did not understand it.
26 The next day he appeared to them when they were arguing and trying to pacify them, saying, "Men, are you brothers, why do you wrong one another?"
27 But he that offended his neighbor, and pushed him, and said unto him,
28 "Who has made you our ruler and judge? Do you want to kill me, as you killed Egypt yesterday? "
29 Because of these words, Moses left and settled as a stranger in the land of Madiam, where he gave birth to two children.
30 And after forty years there appeared unto him in the wilderness of the mount Sinai an angel of the Lord, with a flame of a blaze.
31 When Moses saw the phenomenon surprised; but when he came near to see better, there came to him a voice unto the LORD;
32 I am the God of your fathers, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob. Moses, frightened, did not dare to flee.
33 Then the Lord said to him, Take off your shoes from your feet, for where you stand is holy ground.
34 I have certainly seen the sufferings of my people who are in Egypt, and I have heard their sighing, and have come to rescue them; now come, I will send you
35 This Moses, whom they denied when they said unto him, Who hath made thee a prince and a judge? This God, through the angel that was revealed to him in the bush, sent him a lord and redeemer.
36 He took them out of Egypt, having done wonders and wonders in that country, the Red Sea, and the wilderness for forty years.
37 This is Moses, who said to the Israelites, The Prophet will raise for you the Lord your God from you the same as he raised me: let him hear.
38 This is he who was in the assembly of the people in the wilderness, with the angel who spoke to them on Mount Sinai and with our fathers and who took words full of life to give them.
39 But our fathers did not want to obey him, but they forsaken him, and their hearts turned back to Egypt.
40 And they said to Aaron, Make us gods to go before us: for Moses, who brought us out of the land of Egypt, we know not what was done to him.
41 And they built a calf in those days, offering a sacrifice to the idol, and being glad in the works of their hands.
42 But God turned and gave them up to worship the heavenly soldier, as it is written in the book of the Prophets, Have you offered me carnivals and sacrifices for forty years in the wilderness, O house of Israel?
43 You covered the scene of Moloch and the star of your god Reman, the idols you did to worship them. That is why I will carry you beyond Babylon.
44 Our fathers were in the wilderness the tent of martyrdom, as God commanded when he told Moses to build it according to the pattern he had seen;
45 which our fathers of the next generation, with Jesus the Nay, brought with them, in the tribulation of the nations, which God expelled from the face of our fathers until the days of David.
46 He found favor in the sight of God and asked to make a dwelling for the God of Jacob.
47 But Solomon was the one who built him home.
48 But the Most High does not dwell in hand-made temples,
49 As the prophet saith, The heavens are my throne, and the earth is the footstool of my feet. What kind of house will you build me, says the Lord, or what is the place of my rest?
50 Did not my hand create all this?
51 Hard-billed, with an immeasurable heart and ears, you always resist the Holy Spirit, as your ancestors do so.
52 Which of the prophets your ancestors did not seek? They have broken those who have prophesied the coming of the law, and now you have become your traitors and your mobsters;
53 You who received the law in commandments given by angels, and yet you did not save it.

Death of Stephen

54 While they were hearing these, they groaned and were tearing their teeth against him.
55 But Stephen, full of the Holy Spirit, fixed his gaze upon the sky, and saw the glory of God, and Jesus standing on the right hand of God,
56 and said, "I see the heavens open and the Son of man standing on the right hand of God."
57 And they cried out with a loud voice, and plucked their ears, and they all rushed upon him,
58 And having cast him out of the city, they stoned him. The martyrs put their garments near the feet of someone new, called Saul
59 and stoned Stephen, who was crying out and saying, "Lord Jesus, take my spirit."
60 But when he kneeled, he cried with a loud voice, "Lord, do not take account of this sin".



Αναρτήθηκε από

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)