ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία  στὴν  Κυριακὴ  τῆς   πρὸ  Χριστοῦ   Γεννήσεως

«Τέξεται  δὲ  υἱὸν  καὶ   καλέσεις   τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ Ἰησοῦν» (Ματθ.  1,21)

            Ἰησοῦς!  Τὸ  ὄνομα Ἰησοῦς  εἶναι  τὸ  Γλυκύτατο ὄνομα·   καὶ    τὸ   ὄνομα  αὐτὸ    πρέπει    νὰ   τὸ   ἔχουμε πάντα  στὰ  χείλη  καὶ  τὴ   καρδιά  μας. Τὸ ὄνομα αὐτό,  τὸ ὁποῖο    δὲν  δόθηκε βέβαια  ἀπὸ ἄνθρωπο,  ἀλλὰ   ἀπ’ αὐτὸν  τὸν  Θεό μας,   διὰ τοῦ ἀγγέλου     εἶναι  Θεοδώρητο.  Τὸ  ὄνομα  αὐτὸ  τὸ ἔδωσε   ὁ  ἀρχάγγελος  Γαβριὴλ  στὸν   δίκαιο Ἰωσήφ, ὅπως  λέει  ἡ  Γραφή.   Ὁ Ἰωσήφ, ὅμως,   «δίκαιος ὧν»,  βλέποντας  τὴν Παναγία νὰ  εἶναι  σὲ  ἐνδιαφέρουσα  κατάσταση  δὲν  ἤθελε  νὰ  τὴν  καταδώσει  στοὺς  ἀρχιερεῖς  τῶν Ἑβραίων  ὡς  μοιχαλίδα, ἀλλὰ  σκέφτηκε  νὰ  τὴ διώξει κρυφὰ  ἀπὸ  τὸ σπίτι του.    λέει  γι’ αὐτὸν  ἡ  Καινὴ  Διαθήκη;  Νόμισε  δηλαδὴ  ὅτι  ἡ  Παναγία  εἶχε     σαρκικὲς  σχέσεις   μὲ   κάποιον   ἄλλον. Δὲν  μποροῦσε  ποτὲ  νὰ καταλάβει  πὼς  τὸ τεχθὲν  θὰ  ἦταν  ἀποτέλεσμα  ἐκ Πνεύματος  Ἁγίου.   Ὁ  ἄγγελος  ὅμως  τὸν  καθησύχασε  καὶ τοῦ εἶπε: «Μὴ  φοβηθεῖς,   Ἰωσήφ, υἱὸς  Δαβἲδ  νὰ   πάρεις   ὑπὸ  τὴν προστασία  σου  τὴν Θεοτόκο,   διότι  τὸ παιδὶ  ποὺ θὰ  γεννηθεῖ  ἀπὸ  τὴν Παρθένο Μαριὰμ  «ἐκ Πνεύματος  ἐστι   Ἁγίου».  

            Πρὶν δοῦμε, ὅμως, τὸ  τὶ  ἀκριβῶς   σημαίνει     τὸ ὄνομα  Ἰησοῦς  εἶναι  ἀνάγκη   νὰ δοῦμε καὶ   τὸ γεννεαλογικὸ δένδρο  τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι  ὁ Χριστός μας, ποὺ ἦταν  καὶ   Τέλειος ἄνθρωπος εἶχε καὶ  προγόνους. Καὶ   οἱ  πρόγονοι   τοῦ  Χριστοῦ  μας   εἶναι   προφῆτες (ἄνδρες καὶ γυναῖκες). Καταλαβαίνουμε ἔτσι   ὅτι  ὁ Χριστὸς εἶχε   σάρκα  καὶ ὀστέα,  ὅπως ἐμεῖς, δὲν εἶχε  ὅμως  ποτὲ καμμία    κλίση πρὸς  τὴν  ἁμαρτία.  Διότι τέτοια   κλίση ἔχουν  μόνον  οἱ  ἀτελεῖς  ἄνθρωποι,  καὶ  ὄχι  ὁ  Θεάνθρωπος  Ἰησοῦς  Χριστός. 

            Τὸ  ὄνομα  Ἰησοῦς, ἀδελφοί μου, εἶναι  καὶ  ἕνα  ὄνομα  τὸ  ὁποῖο  διαχώρισε      τὴν  ἱστορία   στὴν   πρὸ Χριστοῦ καὶ μετὰ Χριστὸν ἐποχή. Ἄλλοι μέν, οἱ εἰδωλολάτρες,  μισοῦσαν καὶ δίωκαν τὸ ὄνομα τοῦ  Ἰησοῦ, καὶ  ἄλλοι, ὅπως  εἶναι  τὰ ἑκατομμύρια  τῶν     χριστιανῶν  ὑμνοῦν  καὶ δοξολογοῦν   τὸ  ὄνομα  τοῦ    Χριστοῦ  μας. Ὑπῆρχαν  δηλαδή καὶ  θὰ  ὑπάρχουν  πάντοτε  χριστιανοί  οἱ  ὁποῖοι  θὰ  εἶναι  ἕτοιμοι  καὶ  νὰ  πεθάνουν  γιὰ    χάρι  τοῦ   Χριστοῦ μας.

Ὑπάρχουν  ὅμως δυστυχῶς ἀκόμα  καὶ     στὴν ἀμαρτωλὴ  κοινωνία  μας   ἄνθρωποι οἱ  ὁποῖοι  κυνηγοῦν  τὸν  Ἰησοῦ  Χριστό,  παρ’  ὅλο ποὺ  ζοῦν  ὡς  «χριστιανοὶ»   μέσα  στὸ  Σῶμα  τῆς   Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ  μας.  

          Τὸ  ὄνομα   Ἰησοῦς ὅμως  δὲν  δώθηκε  ἀπὸ  ἄνθρωπο, διότι      εἶναι  Θεοδώρητο.  Τὸ  ἔδωσε  ὁ ἀπεσταλμένος  ἀπὸ τὸν Θεὸ ἄγγελος  στὸν Ἰωσήφ. Ἐξάλλου,    ἡ  γέννηση  τοῦ Χριστοῦ  μας  δὲν  ἔγινε  φυσικῷ  τῷ  τρόπῳ ἀλλὰ      «ἐκ Πνεύματος  Ἁγίου καὶ  Μαρίας  τῆς  Παρθένου»,   ἐν  Βηθλεὲμ  τῆς   Ἰουδαίας. Γι’ αὐτὸ καὶ   χρέος  ὅλων  τῶν χριστιανῶν εἶναι νὰ ὑμνοῦμε  ἰσοβίως τὸν Χριστὸ ποὺ   προσέλαβε ἀνθρώπινη μορφή, ὅπως  λέει ὁ ἀπ. Παῦλος, «μορφὴν δούλου λαβών».   (Φιλ. 2,7)

Ποῦ  γεννᾶται  ὅμως ὁ Χριστός μας;  Ὁ Χριστὸς  δὲν  γεννᾶται  σὲ  κανένα  παλάτι  τῆς  Ρώμης, ἀλλὰ    γεννᾶται μέσα  σὲ ἕνα  βρομερὸ  σταῦλο  τῆς   Βηθλεέμ. Καὶ ὁ λόγος  ποὺ  ὁ Χριστὸς  γεννᾶται   μέσα σ’ ἕνα  βρομερὸ σπήλαιο  εἶναι  γιὰ νὰ  μᾶς  δείξει ὅτι   ὁ κόσμος  μας  ἦταν  πνευματικῶς  ἀκάθαρτος καὶ  χρειαζόταν  νὰ  γεννηθεῖ  ἐκεῖ,  στὸ  βρωμερὸ  αὐτὸ  σταῦλο  ὁ ἀναμάρτητος Χριστός,  γιὰ  νὰ  μᾶς    καθαρίσει    ἀπὸ  τὴν    ἁμαρτία.

            Ἰησοῦς εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας·   καὶ τὸ ὄνομα  αὐτὸ  εἶναι     τὸ    μόνο  Ὄνομα    ποὺ   μπορεῖ   νὰ μᾶς     λυτρώσει.  Διότι  τὸ  ὄνομα   αὐτό,    ὅπως  εἶπε  ὁ  ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὸν Ἰωσήφ,   σημαίνει    Σωτὴρ   καὶ  Λυτρωτής   τῶν  ἀνθρώπων    ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.  Ὅπως  λέει  ὁ  ἀπ. Παῦλος: «Ὁ  Θεὸς ἐχαρίσατο αὐτῷ, (στὸ  Χριστὸ)  ὄνομα, τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα», στὸ ὁποῖο ὄνομα «πᾶν  γόνυ κάμψῃ, ἐπουρανίων, καὶ  ἐπιγείων  καὶ   καταχθονίων». (Φιλ. 2,10) Ἀλλὰ  καὶ  ὁ  προφήτης  Ἡσαΐας,  ἄν  καὶ     ἔζησε  ἑκατοντάδες  χρόνια   πρὸ  Χριστοῦ  φωνάζει  καὶ λέει    ὅτι  στὸ  ὄνομα  τοῦ  Ἰησοῦ   «ἔθνη ἐλπιοῦσιν».  (Ἡσ.42,4)  Ἑπομένως,  ἡ  σταθερὴ  καὶ  σίγουρη  ἐλπίδα ὅλων  μας  εἶναι   μόνον  ὁ  Κύριός   Ἰησοῦς   Χριστός.

Ποιὰ   εἶναι, ἄραγε,   ἡ   σημασία   τοῦ   ὀνόματος  αὐτοῦ    γιὰ  τὴ  ζωή  μας;   Τὸ  ὄνομα  Ἰησοῦς,   τὸ  ὁποῖο  ἦταν  καὶ ὄνομα    προφητευμένο  ἀπ’ ὅλους  τοὺς  προφῆτες  τοῦ Ἰσραήλ,  ἀποδεικνύει ὅτι     ὁ Χριστὸς   εἶναι   ὁ  ἀναμμενόμενος  Μεσσίας·   εἶναι  ὁ Μεσσίας   ὅμως   ὄχι  μόνο  τῶν Ἰουδαίων,  ἀλλὰ  καὶ ὅλων   τῶν   ἐθνῶν.

Τὸ  ὄνομα Ἰησοῦς εἶναι ἑβραϊκὴ λέξις ἡ ὁποία    σημαίνει   Σωτήρ,  διότι    ὁ  Χριστὸς   σώζει τὸν ἄνθρωπο  ὄχι  μόνο  ἀπὸ    ὑλικοὺς  κινδύνους·  δὲν   προστατεύει   μόνο ἀπὸ   φυσικὰ   φαινόμενα  καὶ κινδύνους,   ἀλλὰ  κυρίως  μᾶς  σώζει  ἀπὸ   τὴν ἁμαρτία καὶ τοὺς πονηροὺς λογισμοὺς τοῦ σατανᾶ. Σύμφωνα  μὲ  τὴ  Γραφὴ  καὶ  τὸ  Βιβλίο  τῶν  Πράξεων  τῶν  Ἀποστόλων:   «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ  ἡ σωτηρία, οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις,  ἐν ὧ  δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς». (Πράξ.  4,12)

Τὰ  Χριστούγεννα  ὅμως  ποὺ  γιορτάζουν   οἱ σημερινοὶ  χριστιανοί,  τὰ  Χριστούγεννα  δηλαδὴ   ποὺ  ἑορτάζονται μὲ     ρεβεγιόν  καὶ  κοσμικὲς  διασκεδάσεις  εἶναι  Χριστούγεννα  χωρὶς  Χριστό. Ἀλλὰ  αὐτὰ  τὰ  Χριστούγεννα  δὲν  πραγματικὰ  Χριστούγεννα, ἀλλὰ οὐτοπικά. Διότι  τὰ  Χριστούγεννα αὐτὰ   μεταβάλλονται  σὲ κοσμικὴ  ἑορτή.  Ἄν  ὅμως  βάλουμε   τὸ Χριστὸ  στὴ  ζωή μας θὰ  ἑορτάζουμε  πραγματικὰ Χριστούγεννα.   

Ὅπως  λέει  ὁ  ἀπ. Παῦλος:  «Ἐὰν  ὁμολογήσῃς  ἐν τῷ  στόματί σου  Κύριον Ἰησοῦν,  καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου  ὅτι ὁ  Θεὸς αὐτὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν σωθήσῃ». (Ρωμ. 2,10)  Ὁ προφήτης  Ἡσαΐας, ἑκατοντάδες  χρόνια  πρὸ  Χριστοῦ   λέει  πὼς   μόνο  διὰ  τοῦ   Χριστοῦ  ἦρθε  στὸν κόσμο μας   ἡ   σωτηρία   στὰ  ἔθνη  τῶν ἀνθρώπων.

Γι’ αὐτό, ἄν  θέλουμε  νὰ  ἑορτάζουμε  Χριστούγεννα  μὲ  Χριστὸ ἄς  ἔχουμε πάντοτε    τὸ    ὄνομα  τοῦ  Ἰησοῦ  μέσα  στὶς   καρδιές   μας,   καὶ   ἄς  ξεριζώσουμε  τὰ  πάθη  καὶ  τὴν  ἁμαρτία      ἀπὸ  τὶς  ψυχές  μας.   Κέντρο   τῆς   ζωῆς   μας  ἄς  ἔχουμε   μόνο  τὸ  Χριστό.  Ὁ  λόγος  τοῦ  ἀπ. Παύλου  πρὸς  τοὺς  χριστιανοὺς  τῆς  Ρώμης:  «τὶς  χωρίσει  ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ἀγάπης  τοῦ  Χριστοῦ;  Θλῖψις  ἤ   στενοχωρίᾳ  ἤ   διωγμὸς  ἤ   λιμὸς   ἤ   γυμνότης;  ἤ  κίνδυνος ἤ   μάχαιρα;» (Ρωμ. 8, 35) Τίποτα   δὲν   μπορεῖ   νὰ   χωρίσει  τὸν  ἄνθρωπο  ποὺ  ἀγαπᾶ  τὸν  Θεάνθρωπο  Χριστὸ  ἀπ’ Αὐτόν,  τὸν Χριστόν.  

Ἀδελφοί μου!   Ἐλπίζω  καὶ εὔχομαι  τὰ  φετεινὰ      Χριστούγεννα, τοὐλάχιστον,  νὰ  τὰ  ἑορτάσουμε  ὅπως  θέλει ὁ Χριστός     μας.    Εὔχομε νὰ ἑορτάσουμε  τὴ  γέννηση  τοῦ  Θεανθρώπου χριστιανοπρεπῶς,  καὶ  ὅπως  θέλει  ἡ ἁγία  του Ἐκκλησία,  καὶ ὄχι μὲ κοσμικὲς  διασκεδάσεις, οὔτε  μόνο   μὲ  ἀγορὲς ἀπὸ  τὰ    ἐμπορικὰ καταστήματα Ἑλλάδας ἤ  Ἐξωτερικοῦ.  Διότι   ἀληθινὰ  Χριστούγεννα  εἶναι αὐτὰ  ποὺ    ἑορτάζουμε  τὴ  Γέννηση  τοῦ   Θεανθρώπου   στοὺς     μόνο  στοὺς ὀρθοδόξους  Ναοὺς  ταῆς  Ἐκκλησίας  μας, ἡ ὁποία  Ἐκκλησία      εἶναι  καὶ  ἡ  Φάτνη τῆς Βηθλεὲμ  τῆς  Ἰουδαίας.  Ἄς     κάνουμε  τὸ    Χριστὸ   Ὁδηγὸ καὶ  Κυβερνήτη   τῆς ζωῆς  μας γιὰ    νὰ  εἴμαστε  πραγματικὰ    εὐτυχισμένοι  στὴ  ζωή μας.  Ἀμὴν!