ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Μάρκ. 10,2-12

2 Καὶ   προσελθόντες   οἱ   Φαρισαῖοι   ἐπηρώτων  αὐτὸν  εἰ   ἔξεστιν  ἀνδρὶ γυναῖκα   ἀπολῦσαι,  πειράζοντες   αὐτόν.

3 2 Καὶ   ἦλθαν   οἱ  Φαρισαῖοι   καὶ  τὸν  ἐρωτοῦσαν,   μὲ   σκοπὸν   νὰ   τὸν πειράξουν,   ἐὰν  ἐπιτρέπεται   εἰς   τὸν   ἄνδρα   νὰ  χωρίσῃ  τὴν  γυναῖκα   του.

3 Αὐτὸς  δὲ  τοὺς  ἀπεκρίθη,  «Τί  σᾶς  διέταξε   ὁ   Μωϋσῆς;».

4 Ἐκεῖνοι   εἶπαν,  «Ὁ   Μωϋσῆς   ἐπέτρεψε  νὰ   γράψῃ   ὁ  ἄνδρας   ἕνα   ἔγγραφον διαζυγίου   καὶ   νὰ   τὴν  χωρίσῃ».

5 Ὁ   δὲ  Ἰησοῦς  τοὺς   εἶπε,   «Ἐξ   αἰτίας    τῆς  σκληροκαρδίας  σας  ἔγραψε   ὁ Μωϋσῆς   τὴν  ἐντολὴν   αὐτήν,  ἀλλ’  ἀπὸ  τὴν  ἀρχὴν   τῆς  δημιουργίας   ἄνδρες καὶ  γυναῖκες  τοὺς  ἐδημιούργησε  ὁ  Θεός.

7 Γι’  αὐτὸ  ὁ  ἄνδρας   θὰ  ἐγκαταλείψῃ   τὸν   πατέρα  του  καὶ  τὴν  μητέρα  του καὶ   θὰ   προσκολληθῇ    εἰς  τὴν  γυναῖκά   του  καὶ   θὰ  ἀποτελέσουν   οἱ  δύο  μίαν σάρκα.

8 Ὥστε  δὲν  εἶναι   πλέον   δύο  ἀλλὰ   μία   σάρκα.

9 Ἐκεῖνο  λοιπὸν  ποὺ  ὁ  Θεὸς  ἕνωσε,  ὁ  ἄνθρωπος  δὲν  πρέπει  νὰ   τὸ  χωρίζῃ».

10 Καὶ   εἰς  τὸ   σπίτι  πάλιν  τὸν  ἐρώτησαν  οἱ  μαθηταί   του   διὰ   τὸ   ζήτημα αὐτό.

11 Καὶ   τοὺς  λέγει,   «Ἐκεῖνος  ποὺ   θὰ  χωρίσῃ   τὴν  γυναῖκά   του   καὶ   θὰ νυμφευθῇ    ἄλλην,    αὐτὸς   διαπράττει  μοιχείαν  ἐναντίον   της.

12 Καὶ   ἄν  μία  γυναῖκα  χωρίσῃ   τὸν   ἄνδρα  της   καὶ   πάρῃ   ἄλλον,  διαπράττει μοιχείαν»

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μάρκ. 10,2-12

2 Και   ήλθαν  οι  Φαρισαίοι  και  τον   ρωτούσαν,  με  σκοπό  να  τον πειράξουν,   εάν   επιτρέπεται    στον  άνδρα  να  χωρίσει  την  γυναίκα  του.

3 Αυτός  όμως   τους   απάντησε,  «Τι  σας  διέταξε  ο  Μωϋσής;».

4 Εκείνοι  είπαν,  «Ο  Μωϋσής  επέτρεψε  να  γράψει  ο  άνδρας  ένα  έγγραφον διαζυγίου  και  να  την  χωρίσει».

5 Ο  δε  Ιησούς  τους  είπε,   «Εξ  αιτίας  της  σκληροκαρδίας  σας  έγραψε   ο Μωϋσής  την  εντολήν  αυτήν,  αλλ’   από   την  αρχήν  της  δημιουργίας  άνδρες και   γυναίκες   τους   δημιούργησε   ο   Θεός.

7 Γι’  αυτό  ο  άνδρας  θα  εγκαταλείψει  τον  πατέρα  του  και  την  μητέρα  του και  θα  προσκολληθεί   στην  γυναίκά  του  και   θα   αποτελέσουν   οι   δύο   μίαν  σάρκα.

8 Ώστε  δεν  είναι  πλέον  δύο  αλλά   μία   σάρκα.

9 Εκείνο  λοιπόν   που  ο  Θεός  ένωσε,  ο  άνθρωπος  δεν  πρέπει  να  το   χωρίζει».

10 Και   στο  σπίτι  πάλι  τον   ρώτησαν  οι  μαθητές   του  για   το   ζήτημα αυτό.

11 Και  τους  λέγει,  «Εκείνος  που  θα  χωρίσει  την  γυναίκά  του  και  θα νυμφευθεί  άλλην,  αυτός  διαπράττει  μοιχεία  εναντίον  της.

12 Και  άν  μία  γυναίκα  χωρίσει  τον  άνδρα  της  και  πάρει  άλλον,   διαπράττει μοιχείαν».

Ἑβρ. 9,8-23

8 τοῦτο   δηλοῦντος  τοῦ   Πνεύματος   τοῦ   Ἁγίου,   μήπω   πεφανερῶσθαι   τὴν τῶν   Ἁγίων   ὁδόν,   ἔτι   τῆς   πρώτης   σκηνῆς   ἐχούσης   στάσιν·

9 ἥτις  παραβολὴ  εἰς  τὸν  καιρὸν   τὸν  ἐνεστηκότα,   καθ' ὃν   δῶρά  τε   καὶ  θυσίαι προσφέρονται   μὴ   δυνάμεναι  κατὰ  συνείδησιν  τελειῶσαι  τὸν  λατρεύοντα,

10 μόνον  ἐπὶ  βρώμασι  καὶ  πόμασι   καὶ  διαφόροις   βαπτισμοῖς   καὶ  δικαιώμασι   σαρκός,  μέχρι   καιροῦ   διορθώσεως   ἐπικείμενα.

Η   δύναμις  καθαρμού  της   θυσίας   του  Χριστού

11 Χριστὸς   δὲ  παραγενόμενος   ἀρχιερεὺς  τῶν  μελλόντων   ἀγαθῶν  διὰ   τῆς μείζονος  καὶ   τελειοτέρας   σκηνῆς,  οὐ  χειροποιήτου,  τοῦτ'  ἔστιν   οὐ  ταύτης τῆς   κτίσεως,

12 οὐδὲ   δι'  αἵματος   τράγων   καὶ  μόσχων,   διὰ  δὲ   τοῦ   ἰδίου   αἵματος  εἰσῆλθεν   ἐφάπαξ   εἰς   τὰ   Ἅγια,   αἰωνίαν   λύτρωσιν  εὑράμενος.

13 Εἰ   γὰρ   τὸ   αἷμα   ταύρων   καὶ  τράγων  καὶ  σποδὸς   δαμάλεως   ραντίζουσα τοὺς  κεκοινωμένους  ἁγιάζει  πρὸς  τὴν  τῆς   σαρκὸς   καθαρότητα,

14  πόσῳ  μᾶλλον  τὸ  αἷμα  τοῦ  Χριστοῦ,  ὃς  διὰ  Πνεύματος  αἰωνίου  ἑαυτὸν προσήνεγκεν   ἄμωμον  τῷ  Θεῷ,   καθαριεῖ   τὴν  συνείδησιν  ὑμῶν   ἀπὸ   νεκρῶν   ἔργων  εἰς  τὸ   λατρεύειν   Θεῷ  ζῶντι;

15 Καὶ    διὰ   τοῦτο  διαθήκης  καινῆς  μεσίτης  ἐστίν,  ὅπως,  θανάτου γενομένου   εἰς  ἀπολύτρωσιν  τῶν  ἐπὶ  τῇ   πρώτῃ   διαθήκῃ  παραβάσεων,  τὴν  ἐπαγγελίαν  λάβωσιν   οἱ   κεκλημένοι   τῆς  αἰωνίου  κληρονομίας.

16 Ὅπου  γὰρ  διαθήκη,  θάνατον   ἀνάγκη   φέρεσθαι   τοῦ   διαθεμένου·

17 διαθήκη   γὰρ   ἐπὶ   νεκροῖς   βεβαία,  ἐπεὶ  μήποτε  ἰσχύει   ὅτε  ζῇ  ὁ διαθέμενος.

18 Ὅθεν   οὐδ'  ἡ  πρώτη   χωρὶς  αἵματος  ἐγκεκαίνισται·

19 λαληθείσης   γὰρ  πάσης  ἐντολῆς  κατὰ  τὸν  νόμον  ὑπὸ   Μωϋσέως  παντὶ   τῷ   λαῷ,  λαβὼν  τὸ  αἷμα  τῶν  μόσχων   καὶ  τράγων  μετὰ  ὕδατος  καὶ  ἐρίου  κοκκίνου  καὶ  ὑσσώπου,   αὐτό  τε  τὸ  βιβλίον  καὶ  πάντα   τὸν   λαὸν   ἐρράντισε

20 λέγων·   τοῦτο  τὸ  αἷμα   τῆς   διαθήκης   ἧς  ἐνετείλατο   πρὸς   ὑμᾶς   ὁ  Θεός.

21 Καὶ   τὴν  σκηνὴν   δὲ  καὶ  πάντα   τὰ  σκεύη   τῆς  λειτουργίας   τῷ   αἵματι   ὁμοίως   ἐρράντισε.

22 Καὶ   σχεδὸν  ἐν  αἵματι  πάντα   καθαρίζεται   κατὰ   τὸν  νόμον,   καὶ  χωρὶς αἱματεκχυσίας   οὐ   γίνεται    ἄφεσις.

Η  θυσία   του   Χριστού  μοναδική

23 Ἀνάγκη  οὖν  τὰ  μὲν  ὑποδείγματα  τῶν  ἐν  τοῖς  οὐρανοῖς  τούτοις καθαρίζεσθαι,  αὐτὰ  δὲ  τὰ  ἐπουράνια  κρείττοσι  θυσίαις  παρὰ  ταύτας.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Εβρ. 9,8-23

8 Με  τούτο   ήθελε  να  δηλώσει  το   Άγιον  Πνεύμα,  ότι   δεν  είχε  ακόμη φανερωθεί  ο  δρόμος   ο  οποίος  ωδηγούσε  εις  τα  Άγια  των  αγίων,  εφ’  όσον ακόμη  υπήρχε  το  πρώτον  μέρος  της  σκηνής.

9 Αυτά  είναι  συμβολικά  του  σημερινού  καιρού.  Τα  δώρα  και  οι   θυσίες  που τότε  προσφέρονταν,  δεν  μπορούσαν   να  κάνουν  τον  λατρεύοντα  τέλειον εσωτερικώς,

10 διότι  είχαν  σχέσιν  μόνον  με  φαγητά  και  ποτά  και   διαφόρους  πλύσεις, που  είναι  διατάξεις  δια  το  σώμα  και  ισχύουν  μέχρι  του  καιρού μεταρρυθμίσεως.

Η   δύναμις   καθαρμού   της   θυσίας   του  Χριστού

11 Αλλ’  όταν   ήλθε   ο   Χριστός  ως  αρχιερεύς,  των  μελλοντικών   αγαθών, μπήκε  δια  της   μεγαλυτέρας  και  τελειοτέρας  σκηνής,  η  οποία  δεν  είναι χειροποίητη,  δεν  είναι  δηλαδή  από   τον   κόσμον   τούτον·

12 μπήκε  μια  για  πάντα  εις  τα  Άγια  των  αγίων   όχι  με  αίμα  τράγων   και μόσχων   αλλά  με  το  δικό  του  αίμα  και  εξασφάλισε  αιωνίαν  λύτρωσιν.

13 Διότι  εάν  το  αίμα  τράγων  και  ταύρων  και   το  ράντισμα  με στάχτη  από δαμάλι,  αγιάζει   τους  μολυσμένους,  όσον  αφορά  την  εξωτερικήν καθαρότητα,

14 πόσο   περισσότερο  το  αίμα   του   Χριστού,   ο  οποίος,  δια  του  αιωνίου Πνεύματος,  προσέφερε  τον  εαυτόν  του  άμωμον  θυσίαν  εις  τον  Θεόν,  να καθασίσει   την   συνείδησίν  σας  από  νεκρά   έργα,  ώστε   να  λατρεύωμεν  τον ζωντανὸν  Θεόν.

15 Και  επομένως  ο   Χριστός  είναι  μεσίτης   διαθήκης  νέας,   ώστε,  τώρα  που έλαβε  χώραν  θάνατος  δια  την  απολύτρωσιν  από  παραβάσεις  κατά  τον χρόνον  της  πρώτης  διαθήκης,  να  λάβουν,  όσοι  είναι  καλεσμένοι,  την αιώνια  κληρονομία,  σύμφωνα  με  την   υπόσχεσι.

16 Διότι  όπου  υπάρχει  διαθήκη,  πρέπει  να  αποδειχθεί  ο  θάνατος  του διαθέτου.

17 Μία  διαθήκη  ισχύει  μόνον  μετά  θάνατον·  δεν   έχει  ποτέ   ισχύν   εν  όσω  ζει ο    διαθέτης.

18 Δια  τον  λόγον  αυτόν,  ούτε  η  πρώτη  διαθήκη  εγκαινιάσθηκε   χωρίς   αίμα.

19 Διότι  αφού ο  Μωϋσής  διεκήρυξε  κάθε  εντολήν  του  νόμου  σ’ όλο   το λαόν,  πήρε  το  αίμα  των  μόσχων  και  των  τράγων  μαζί  με  νερό,  κόκκινο μαλλί  και  ύσσωπον,  και  ρράντισε  το  βιβλίο  του  νόμου  και  όλο  τον λαόν,

20 και  είπε,  Αυτό  είναι  το  αίμα  της  διαθήκης,  την  οποία  διέταξε  ο Θεός  σ’  εσάς.

21 Κατά  τον  ίδιον  τρόπο,  ρράντισε  με  αίμα  και  την  σκηνήν  και  όλα  τα τελετουργικά  σκεύη,

22 και  έτσι  σχεδόν  όλα  με  αίμα  καθαρίζονται  σύμφωνα  με  τον  νόμον  και χωρίς  να  χυθεί  αίμα  δεν  γίνεται  συγχώρησις  αμαρτιών.

Η  θυσία  του  Χριστού  μοναδική

23 Ήταν   λοιπόν  ανάγκη,  τα  μεν  αντίτυπα  των  ουρανίων  πραγμάτων   να καθαρίζωνται  με  τέτοια  μέσα,  τα  ίδια  όμως  τα  επουράνια  με  ανώτερες θυσίας   από  αυτάς  εδώ.

Mark. 10,2-12

2 And the Pharisees came and inquired of him, in order to tease him, if the man was allowed to divorce his wife.

3 But he answered them, "What did Moses command you?"

4 They said, "Moses allowed the man to write a divorce and divorce it."

5 And Jesus said unto them, Because of your hardness, Moses wrote this commandment, but from the beginning of creation men and women created them God.

7 For this reason the man will give up his father and his mother and will cling to his wife, and they will become a flesh.

8 So it is no longer two but one flesh.

9 That which God has united, man must not separate it. "

10 And again at home his disciples asked him about this matter.

11 And he saith unto them, He that shall divide his wife, and marry another, shall commit adultery against her.

12 And if a woman divorce her husband and take another man, she commits adultery. "

Hep. 9,8-23

8 That is what the Holy Spirit wanted to declare, that the way that led to the Saints' saints had not yet been revealed, since the first part of the scene still existed.

9 These are symbolic of today's weather. The gifts and sacrifices offered then could not make the worshiper perfect inside,

10 because they were only related to food and beverages and various launderings, which are arrangements for the body and are valid until the time of reform.

The power of purging the sacrifice of Christ

11 But when Christ came as the chief priest of the goods of the future, he entered through the greater and finer scene, which is not hand-made, it is not of this world.

12 He entered once and for all in the holy places of the saints, not with blood of calves and calves, but with his own blood, and secured an eternal redemption.

13 For if the blood of the goats and the bulls, and the sprinkling of ashes of heifer, sanctifies the infected with regard to the outer purity,

14 how much more is the blood of Christ, who, through the eternal Spirit, offered himself a sad sacrifice to God, to purify your conscience from dead works, so that we may worship the living God.

15 And therefore Christ is a new covenant of covenant, so that now that death has taken place for the redemption of transgressions at the time of the first will, receive the eternal inheritance according to the promise.

16 For where there is a covenant, the death of the possessor must be proved.

17 A covenant is valid only after death; it has never been valid as long as the possessor lives.

18 For this reason, neither the first will was inaugurated without blood.

19 For as Moses declared every commandment of the law to all the people, he took the blood of the calves and the goats with water, red wool, and sackcloth, and renewed the book of the law, and all the people,

20 And he said, This is the blood of the covenant, which God commanded thee.

21 In the same way he renewed with blood and the tent and all the ceremonial vessels,

22 and so almost everything with blood is cleansed according to the law and without spilling blood there is no forgiveness of sins.

The sacrifice of Christ unique

23 Therefore it was necessary that the copies of the celestial things be cleansed by such means, but the same as the heavenly ones with sacrifices above them here.