Οι Άγιοι Δισμύριοι (20.000) Μάρτυρες οι εν Νικομηδεία καέντες

Τον 4^ο αιώνα μ.Χ., επί  Διοκλητιανού  και Μαξιμιανού,  οι  χριστιανοί  της Νικομήδειας ήταν αρκετά  πολυπληθείς.  Ο  επίσκοπος   Άνθιμος,   άνδρας   άξιος   και   με  αυταπάρνηση,  κοπίαζε  νύχτα – μέρα  για   τις ψυχές  των  πιστών.  Η   πρόοδος   αυτή  των   χριστιανών   κέντρισε   το φθόνο  των  ειδωλολατρών  αρχόντων  και   θέλησαν   να   εξοντώσουν την χριστιανική Εκκλησία, προπάντων  στα μεγαλύτερα  και  πολυπληθέστερα   κέντρα   της.

Σχεδίασαν  λοιπόν,   ανήμερα  Χριστούγεννα  να   κάνουν   γενική   σφαγή  των χριστιανών της Νικομήδειας. Οι χριστιανοί είχαν μαζευτεί και πανηγύριζαν  το   κοσμοσωτήριο   γεγονός  της  γεννήσεως   του   Χριστού. Ο    επίσκοπος, μόλις πληροφορήθηκε ότι τους είχαν περικυκλώσει στρατός   και   όχλος  ειδωλολατρών  με όπλα  και  ρόπαλα,   διέταξε   να γίνει  γρήγορα  η   κοινωνία  των   Αχράντων   Μυστηρίων. Έπειτα, βάπτισε  τους  κατηχουμένους, για να έχουν  ασφαλή  εφόδια  στην  αιώνια   σωτηρία.

Τότε  οι   ειδωλολάτρες  έβαλαν   φωτιά  στο ναό,  με   αποτέλεσμα   να καούν  χιλιάδες  πιστοί. Το  τραγικό  αυτό γεγονός, αντί να   μειώσει   τον αριθμό των μελών της Εκκλησίας, αντίθετα τον πολλαπλασίασε και χαλύβδωσε  ακόμα    περισσότερο   το   ηθικό   των   πιστών.

Έτσι  και  στην   περίπτωση   αυτή   αποδείχθηκε  περίτρανα   αυτό   που είπε  η  κεφαλή  της  Εκκλησίας,  ο   Ιησούς   Χριστός:   «και   πύλαι   άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».  Ο  θάνατος δηλαδή  και  οι οργανωμένες δυνάμεις του κακού, δεν θα υπερισχύσουν, ούτε  θα  κατανικήσουν   την Εκκλησία,  που   είναι   αιώνια  και   αθάνατη.          
(Συναξαριακή πηγή, μαζί με την μνήμη των πιο πάνω Μαρτύρων, αναφέρει και την μνήμη των Αγίων Δημοσθένους, Δημοκλέους και Δημοκρίτου. Η  ύπαρξη   όμως   των   Αγίων  αυτών   είναι   αμφίβολη, διότι  τα  ονόματά   τους  καθώς και   βιογραφικά   στοιχεία   γι’ αυτούς δεν   αναφέρονται  από  καμία   Αγιολογική   πηγή. Ίσως   είναι   οι   ίδιοι και   συγχέονται  με τους  ομώνυμούς  τους   Μάρτυρες   της  10^ης  Απριλίου).

Απολυτίκιον.   Ήχος   γ’.   Θείας   πίστεως.  
Θείον  στράτευμα, πόλις αγία, περιούσιος λαός Κυρίου, ανεδείχθητε Δισμύριοι  Μάρτυρες· τη γαρ   αγάπη   αυτού   δροσιζόμενοι,   δια   πυρός τον αγώνα ηνύσατε. Αλλ’ αιτήσασθε, ελέους σοφοί τον πρύτανιν, δωρήσασθαι    ημίν   το   μέγα   έλεος.

Κοντάκιον.   Ήχος   α’.   Τον   τάφον   σου   Σωτήρ.         
Συρατός   εν   αριθμώ, δισμυρίων Μαρτύρων, ως άδυτος φωστήρ, ανατέλλει φωτίζων, καρδίας και νοήματα, ευσεβών δια πίστεως· εξαφθέντες   γαρ,  θεία   στοργή  του   Δεσπότου,   τέλος    άγιον,  δια πυρός   οι   γενναίοι,  προθύμως  εδέξαντο.

Μεγαλυνάριον.
Φάλαγξ  τροπαιούχος  αθλητική,   και   άγιος κλήρος, ω  Δισμύριοι Αθληταί,   εκ παντός γένους, και πάσης ηλικίας, λαμπρώς συγκροτηθέντες,   Θεώ   εδείχθητε.

The Holy Bishops (20,000) witnesses the Nicemedia congregations

In the 4th century AD, on Diocletian and Maximianus, the Christians of Nicomedia were quite numerous. Bishop Anthimos, a man deserving of self-denial, was cutting night - day for the souls of the faithful. This progress of the Christians stirred the envy of the pagan rulers and wanted to exterminate the Christian Church, especially in its largest and most populous centers.

So they planned to make a general slaughter of Christians of Nicomedia this Christmas. The Christians had gathered and celebrated the cosmological event of the birth of Christ. The bishop, once informed that they had surrounded them with an army and mob of idols with guns and bats, ordered the society of the Achranth of Sacraments to be made quickly. Then he baptized the occupants, in order to have a secure supply of eternal salvation.

Then the pagans set fire in the temple, causing thousands of believers to burn. This tragic event, instead of reducing the number of members of the Church, on the contrary multiplied and further altered the morals of the faithful.

So in this case too, what the head of the Church, Jesus Christ, said: "And the gates of thine horn shall prevail". Death, and the organized forces of evil, will not prevail nor defeat the Church, which is eternal and immortal.

(The synagogue source, along with the memory of the above Martyrs, also mentions the memory of St Demosthenes, Demoklis and Dimokritos.) However, the existence of these Saints is doubtful, because their names and biographical data about them are not mentioned by any Agiological They may be themselves and are confused with their homonymous Witnesses on April 10th).

Apolyticus. Sound c '. Divine Faith.

The divine army, the holy city, the people of the Lord, you have become Bishops witnesses; the love of this deafening, by fire the fight you have come to pass. But ask, merciful wise men, give thanks to the great mercy.

Kontakion. Sound a '. Your tomb Sotir.

In the numbered, biblical Martyrs, as an unseen light, rises in light, heart and meaning, pious by faith; exalted, the divine affection of the Despot, finally holy, fiercely brave,

Majesty.

Flamingo Athletic Trooper, and Holy Lot, as Bishops Athletes, of all generations, and all ages, brilliantly assembled, God manifested.