Ο Όσιος Πατάπιος

Γεννήθηκε  στην   Αίγυπτο  και   από  μικρό  παιδί  είχε   «πνεύμα  αγάπης  και  σωφρονισμού».  Δηλαδή, πνεύμα αγάπης και πνεύμα που σωφρονίζει,  ώστε φρόνιμα  και συνετά  να  κυβερνά  τον  εαυτό   του, αποφεύγοντας   κάθε  ηθική  παρεκτροπή,  διατηρώντας  την   αγνότητα, αλλά  συγχρόνως  παραδειγμάτιζε   και   τους   συνανθρώπους   του.

Και αυτό το απέδειξε ακόμα περισσότερο, όταν μεγάλωσε. Αφού διαμοίρασε την  κληρονομιά του στους  φτωχούς, αποσύρθηκε στην έρημο.  Εκεί  γέμιζε τον χρόνο  του με προσευχή, μελέτη  και  αγαθοεργίες.  Σε  κάθε  κουρασμένο  οδοιπόρο  που  περνούσε  από  το κελί  του,  πρόσφερε  ανάπαυση  και  φιλοξενία.  Αλλά  εκμεταλλευόμενος  την ευκαιρία του παρείχε με διάκριση και πνευματικές  οδηγίες  και  συμβουλές, χρήσιμες για  την  σωτηρία  της ψυχής  του.  Έτσι,  η φήμη  του  Παταπίου  εξαπλώθηκε γρήγορα  και  κάθε  μέρα  πολλοί   έφθαναν  στο  κελί  του  για  να  ακούσουν  από   τα χείλη  του  επωφελή   διδασκαλία.       
Μετά από  καιρό, ο  Πατάπιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, θέλοντας   να  μείνει άγνωστος, εξέλεξε ένα  ησυχαστήριο  στις  Βλαχερνές.  Όμως,  η  ταπεινή  και   καθαρή  ζωή  του  Παταπίου,  τον αξίωσε να  θαυματουργεί. Έτσι  και  πάλι  έγινε  γνωστός  και  πέθανε θεραπεύοντας   αρρώστους.

Απολυτίκιον.  Ήχος   γ’.  Θείας    πίστεως.

Θείας   κλήσεως,  ιχνηλατήσας,  εκνεότητος,  τας  επιδόσεις,  δι’  ασκήσεως τω κόσμω εξέλαμψας· και δοξασθείς απαθείας ταις χάρισι, πάθη ποικίλα ιάσαι  Πατάπιε.  Πάτερ  Όσιε,  Χριστόν  τον   Θεόν   ικέτευε, δωρήσασθαι   ημίν   το  μέγα  έλεος.

Έτερον  Απολυτίκιον.  Ήχος  α’. Της  ερήμου  πολίτης.  
Λουτρακίου  το    κλέος, Κορινθίας το καύχημα, και  των αρετών  το δοχείον, θεοφόρον Πατάπιον, τιμήσωμεν εν ύμνοις  ιεροίς· ιάσεις γαρ παρέχει δαψιλείς, τοις τη θήκη του λειψάνου αυτού πιστώς, προστρέχουσι  και  κράζουσι· δόξα τω σε  δοξάσαντι   Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι,   δόξα   τω  ενεργούντι   δια   σου,   πάσιν  ιάματα.

Κοντάκιον.  Ήχος   γ’. Η   Παρθένος   σήμερον.

Τον ναόν σου Άγιε, πνευματικόν  ιατρείον, οι λαοί ευράμενοι, μετά σπουδής  προσιόντες,  ίασιν,  των  νοσημάτων  λαβείν  αιτούνται,   λύσιν τε των εν τω βίω  πλημμελημάτων· συ  γαρ  πάντων  των  εν  ανάγκαις, προστάτης  ώφθης,  Πατάπιε  Όσιε.

Έτερον  Κοντάκιον.  Ήχος   πλ. δ’. Τη   υπερμάχω.

Του  Παρακλήτου  δοξασθείς  τη   θεία  χάριτι

Των  ιαμάτων  αναβλύζεις   τα  δωρήματα

Τοις  τω  θείω  σου  λειψάνω προσερχομένοις.

Αλλ’ ως   πάντων τα   αιτήματα  δωρούμενος

Πάσης   θλίψεως  και  νόσου   απολύτρωσαι 
Τους   βοώντάς  σοι,  χαίροις Πάτερ  Πατάπιε.

Μεγαλυνάριον.
Βίον  θεοτύπωτον  εκ παιδός, Πάτερ αγαπήσας, εξενώθης  των   γεηρών· όθεν   ωκειώθης,   τω  ξένοις θαυμασίοις, Πατάπιε  πλουσίως σε μεγαλύναντι.

Saint Patapios

He was born in Egypt and had a "child of love and correction" from a young child. That is, a spirit of love and a spirit that prudently prudently and reasonably guides himself, avoiding any moral misconduct, maintaining purity, but at the same time exemplifying his fellow human beings.

And this proved even more when he grew up. After sharing his inheritance to the poor, he retired to the desert. There he filled his time with prayer, study and charity. On every tired walker that passed through his cell, he offered rest and hospitality. But taking advantage of his opportunity he provided with distinction and spiritual guidance and advice, useful for the salvation of his soul. Thus, the reputation of Patapios spread quickly and every day many arrived in his cell to hear from his lips beneficial teaching.

After some time, Patapios went to Constantinople. There, wanting to stay unknown, he chose a retreat in Blachernes. But the humble and pure life of Patapios demanded him a miracle. So again he became known and died healing sick.

Apolyticus. Sound c '. Divine Faith.

Divine call, trace, joy, performance, through the exertion of the world, and glorified glory, passions, and passions. Father Ossie, Christ the God begged, the gift of great mercy was given.

Another Apolitikion. Sound a '. Desert citizen.

Of Lutraki the crown, of Corinthians the pride, and of the virtues of the vessel, the goddess Pataphion, we honor the hymns of hymns; the lovers of the Lord give to the faithful of the remnant of his relic faithfulness and crying; glory to the glory of Christ, glory to the wondrous, glory to act for you, all good moves.

Kontakion. Sound c '. The Virgin today.

Your sanctuary Holy, the spiritual practice, the people who are elders, after their studies, the healing, the illnesses they receive, the resolving of the living offenses; in addition to all those who are in need, the patriarch, Patapius Osi.

Another Comrade. Sounds flat d '. I'm overwhelmed.

The Honorer glorified the divine grace

You donate the donations to the lavatories

I am in your uncle's lips near you.

But as all requests are given

Whatever sorrow and sickness you are redeemed

You bless them, you joy Father Patapie.

Majesty.

Behold, you have been a child, Father, you loved, the elder of the gems; therefore you are so mightily, the strange wonders, Pathew rich in greatness.