Ο Άγιος Αμβρόσιος Επίσκοπος Μεδιολάνων

Ο  Αμβρόσιος,  διακεκριμένος  Ρωμαίος πολίτης, γεννήθηκε περίπου  το 340  μ.Χ.

Σπούδασε  ρητορική,  φιλοσοφία  και  νομικά. Στα Μεδιόλανα ασχολήθηκε με το επάγγελμα του   δικαστή.  Φύλασσε  με  λόγια  και έργα  την  αλήθεια  και  απέδιδε  αντικειμενικά  την  δικαιοσύνη,  αν   και δεν  είχε  βαπτισθεί  ακόμα χριστιανός. Όσον αφορά σ’ αυτό όμως, απαντά  ο  θεόπνευστος  λόγος   της   Αγίας  Γραφής:

«Αλλ’ εν παντί  έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ  εστι».  Δηλαδή,  σε  κάθε  έθνος,  όποιος  σέβεται  τον   Θεό και  πολιτεύεται  στην  ζωή  του  με  δικαιοσύνη,  είναι    δεκτός   απ’ Αυτόν  και   είναι  δυνατόν  να   αρέσει   σ’ Αυτόν.

Και  πράγματι,  ο  Αμβρόσιος  με  την  ζωή  του  άρεσε  στον  Θεό.  Γι’ αυτό και   τον   αξίωσε  να  βαπτισθεί  χριστιανός,  να  γίνει  έπειτα αναγνώστης,  και  αφοῦ  μέσα σε λίγο  χρονικό  διάστημα  πέρασε  όλους τους εκκλησιαστικούς  βαθμούς, μετά από απόφαση του βασιλιά Ουαλεντιανού του Α’, χειροτονήθηκε Επίσκοπος Μεδιολάνων. Σαν Επίσκοπος, ο  Αμβρόσιος ποίμανε άριστα το ποίμνιό του, αγωνίστηκε κατά των  αιρέσεων,  αλλά  και  στον  βασιλιά  Θεοδόσιο   δεν   επέτρεψε να εισέλθει στο ναό, παρά μόνο όταν μετάνιωσε ειλικρινά για τους φόνους   που   έκανε  στον  Ιππόδρομο  της   Θεσσαλονίκης.           
Ο   Αμβρόσιος   πέθανε  ειρηνικά  το  έτος 397   μ.Χ.,  σε   ηλικία  57 χρονών.

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’.  Ταχύ  προκατάλαβε.        
Ως θείος διδάσκαλος, και ιεράρχης σοφός, δογμάτων ακρίβειαν, μυσταγωγείς   τους πιστούς, Αμβρόσιε Όσιε· λύεις  αιρετιζόντων, την αχλύν τοις  σοις  λόγοις·  φαίνεις  της  ευσεβείας,  την  θεόσδοτον  χάριν, εν  ή  τους  σε   γεραίροντας,   συντήρει απήμονας.

Κοντάκιον.  Ήχος   δ’.  Επεφάνης   σήμερον.          
Ευσεβείας  δόγμασι  περιαστράπτων,  ως φωστήρ  εξέλαμψας, τη οικουμένη  εκ  Δυσμών,  καταφωτίζων  τους  ψάλλοντας·  χαίροις Πατέρων  το   κλέος  Αμβρόσιε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  ιερέων  η  καλλονή,  και  της  Εκκλησίας,  στύλος όντως   ο θεαυγής· χαίροις  Ορθοδόξων, δογμάτων μυστολέκτα, Αμβρόσιε τρισμάκαρ,  Τριάδος  πρόμαχε.

Saint Ambrose Bishop of Mediolan

Ambrose, a distinguished Roman citizen, was born in 340 AD.

He studied rhetoric, philosophy and law. In Mediolana he dealt with the profession of judge. He kept the truth in words and works and objectively attributed justice, although he had not been baptized yet. But with regard to this, the divine word of the Holy Bible answers:

"But the fearful and working righteous man accepts it all in all things." That is, in every nation, whoever respects God and rules his life in righteousness, is accepted by Him and may love Him.

Indeed, Ambrosios with his life liked God. That is why he demanded that he be baptized a Christian, then become a reader, and after passing all the ecclesiastical degrees in a short time, after the decision of King Wai'dan of the 1st, he was ordained Bishop of Mediolan. As the Bishop, Ambrosios honored his flock, he fought against the heresies, and King Theodosius did not allow himself to enter the temple, except when he truly repented of the murders he made on the Thessaloniki Hippodrome.

Ambrose died peacefully in 397 AD at the age of 57.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

As a uncle, master and hierarch, wise, faithful, faithful to the faithful, Ambrose Oise; the resurrection of the heresy, the scourge of the reason; you look of piety, the goddess of glory;

Kontakion. Sound d '. I'm running tonight.

The wisdom of dogmas, as a lamp of exaltation, of the world of the Dangers, enlightening them chanting; rejoicing the Fathers of Ambrose.

Majesty.

Heavenly priests, the beauty, and the Church, the pillar of the goddess; the joy of the Orthodox, the ghostly doctrines, the Ambrose, the Trismakar, the Trinity.