Ο Άγιος Διονύσιος ο Θαυματουργός ο εκ Ζακύνθου, Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης

Γόνος ευσεβέστατης  και   αρχοντικής   οικογένειας  της Ζακύνθου (πατρός  Μωκίου  Σηκούρου  και   Παυλίνας), ανατράφηκε απ’ αυτήν   με τα  διδάγματα  του   Ευαγγελίου.   Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα   και   την   αρετή.

Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με την διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει στην ανακούφιση των φτωχών. Κατόπιν  έγινε  μοναχός  στην  βασιλική  Μονή  των  Στροφάδων, όπου ασκήθηκε στην αγρυπνία, την εγκράτεια και την μελέτη  των   Γραφών.

Έπειτα  πήγε  στην  Αθήνα,  για   να βρει καράβι προκειμένου να ταξιδέψει στα  Ιεροσόλυμα. Αλλά  ο   τότε  αρχιερέας  των Αθηνών, άκουσε  κάποια  Κυριακή   το λαμπρό  του  κήρυγμα  και  μετά  από πολλές παρακλήσεις τον έκανε επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν   έγκριση της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.  Τα   ποιμαντικά του  καθήκοντα, επιτέλεσε  άγρυπνα και  άοκνα. Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας   και   παιδαγωγός  του  ποιμνίου   του.  Η   φήμη   του  είχε  διαδοθεί  παντού, αλλά αυτός  παρέμενε απλός  και  ταπεινός. Ασθένησε   όμως   από  τους   πολλούς   κόπους   και   παραιτήθηκε.

Γύρισε στην Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579  ήταν  προσωρινός   επίσκοπος. Μετά  αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνητρίας, όπου ασκήτευε  και  με αγάπη κήρυττε και βοηθούσε τους κατοίκους του νησιού. Ήταν  τόση  η  αγάπη  που  είχε,  ώστε  προστάτεψε  ακόμα  και τον  φονιά  του   αδελφού  του.
Ο   Διονύσιος  πέθανε  σε  βαθιά γεράματα,  17  Δεκεμβρίου   1624.   Τάφηκε στη Μονή  Στροφάδων και  κατά την εκταφή  το λείψανό του βγήκε ευωδιαστό και  αδιάφθορο. Έτσι παραμένει μέχρι σήμερα και    η Ζάκυνθος  τιμά   και   πανηγυρίζει  τον  Άγιο, σαν προστάτη  και  πολιούχο  της.

Απολυτίκιον.   Ήχος   α’. Του  λίθου   σφραγισθέντος.   
Της   Ζακύνθου  τον   γόνον και  Αιγίνης τον πρόεδρον, τον   φρουρόν Μονής των Στροφάδων, Διονύσιον άπαντες, τιμήσωμεν συμφώνως οι πιστοί,   βοώντες  προς   αυτόν   ειλικρινώς· σαις  λιταίς  τους  την   σην μνήμην  επιτελούντας,  σώσον  και   βοώντάς   σοι·  δόξα  τω  σε  δοξάσαντι  Χριστώ,  δόξα  τω  σε  στεφανώσαντι,   δόξα  τω   δωρησαμένω σε  ημίν,   πρέσβυν  ακοίμητον.

Κοντάκιον.  Ήχος  γ’.  Η  Παρθένος  σήμερον.       
Εορτάζει   σήμερον,  των  Ζακυνθίων  η  νήσος,  εορτήν χαρμόσυvοv,  συν τη Μοvή τωv  Στροφάδωv, Αίγιναν, την εv  Κυκλάσι  προσκαλουμένη, άσμασιv,  αξιοχρέως   συνευφημήσαι,  και  φαιδρώς πανηγυρίσαι, το κοινόν   κλέος,  νυv  Διονύσιον.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  της   Ζακύνθου γόνος λαμπρός, πρόεδρος Αιγίνης, και Στροφάδων  μέγας   φρουρός·  χαίροις   Εκκλησίας, νέος φωστήρ  τρισμάκαρ,   Αρχιερέων   δόξα,  ω   Διονύσιε.

Saint Dionysios the Wonderworker of Zakynthos, Archbishop of Aegina

The fame of the pious and noble family of Zakynthos (father of Mokiou Skourou and Pavlina), was raised by her with the lessons of the Gospel. So he quickly distinguished himself in letters and virtue.

Early, as a young man, he became involved in the teaching of divine discourse, while at the same time helping to relieve the poor. Then he became a monk at the royal monastery of Strofades, where he was exercised in vigil, temperance and study of the Scriptures.

Then he went to Athens to find a boat to travel to Jerusalem. But the then archbishop of Athens, he heard his brilliant sermon some Sunday, and after many requests he made him a bishop of Aegina, with the official permission of the Church of Constantinople. His pastoral duties have been vigilant and tenacious. He became a teacher, father and pedagogue of his flock. His reputation was spread everywhere, but he remained simple and humble. But he suffered from much trouble and resigned.

He returned to Zakynthos where, until 1579, he was a temporary bishop. Then he retired to the Monastery of the Theotokos of Anafonitria, where he exercised and preached love and helped the inhabitants of the island. It was so much his love that he even protected his brother's slayer.

Dionysius died in deep ages, December 17, 1624. He was buried in the Monastery of Strofades and during his exile his relic came out fragrant and unruly. Thus remains to this day and Zakynthos honors and celebrates the Saint, as a protector and patron saint.

Apolyticus. Sound a '. The stone sealed.

Of Zakynthos, the fiancée and Aiginis the president, the Monk of the Turns, Dionysius, every one, honoring the faithful, honoring him honestly; to their lusts to the memory of doing, saving and blessing you; glory to glorious Christ, glory to crowning, glory I have been donated to a half, an ambassador forever.

Kontakion. Sound c '. The Virgin today.

It celebrates today, the island of Zakynthos, the celebration of jubilee, plus the Mt. of Strofadov, Aegina, the Cyclase, inviting, chanting, well-known and cheerfully celebrating the common crown, daughter Dionysios.

Majesty.

Heart of Zante, brilliant bull, president of Aegina, and Strofa, the great guard; rejoicing of the Church, new light of trismakar, glorious glory, as Dionysius.