Οι Όσιοι Βαρσανούφιος και Ιωάννης ο επικαλούμενος Προφήτης

Οι   Όσιοι  Βαρσανούφιος  και  Ιωάννης  έζησαν    κατά    τον   4^ο  αιώνα   μ.Χ. Ήταν  και  οι   δυο    μοναχοί και  φημισμένοι  για  τον ασκητικό  βίο   και    την αγιότητά   τους   και   γνώριζαν   άριστα   την   διδασκαλία της  Εκκλησίας.   Γι’ αυτό  συνέγραψαν  και  βιβλίο στο οποίο διατυπώνονται διάφορες ερωτήσεις  και  απορίες  και  δίδονται  απαντήσεις  με  σκοπό  το    φωτισμό των  πιστών.  Το    βιβλίο   αυτό    εκτυπώθηκε, κατά    τον    Συναξαριστή    του Αγίου   Νικοδήμου,    στη    Βενετία.

Ο  Όσιος   Βαρσανούφιος κοιμήθηκε  με  ειρήνη  πριν τον Όσιο  Ιωάννη, στον οποίο  ο  Θεός   χάρισε  το  προφητικό  και  θαυματουργικό    χάρισμα. Περί  αυτού  άκουσε  και  ο  αυτοκράτορας   Μέγας   Θεοδόσιος (379 – 395 μ.Χ.)  και  τον  είχε  σε  πολύ  σεβασμό  και  τιμή.

Ο   Όσιος   Ιωάννης   ασκήτευε   στα   μέρη   της   Θηβαΐδος, σε τόπο ψηλό και απομακρυσμένο, αλλά η φήμη   του   εξαπλώθηκε   γρήγορα   και   πλήθος πιστών προσέτρεχε κοντά του,  για  να  ζητήσει  τις  πνευματικές συμβουλές του  και  την  γιατρειά από τις  ασθένειες.  Τον    επισκέπτονταν και  άλλοι  Πατέρες   και    Ασκητές,  που   είχαν   τον   πόθο   να   ακούσουν   τις συμβουλές του  και  να  δεχθούν  την ευλογία του.  Εκείνος τους υποδεχόταν  με   πολλή    ταπεινοφροσύνη,   λέγοντας   ότι   δεν   ήταν   τίποτε, ώστε  να  αξίζει    να   υποβάλλονται   σε    τέτοιο   κόπο    προς   συνάντησή  του. Ούτε    έλειπαν   από    το   ερημητήριό   του   οι  αναχωρητές.  Μελετούσαν   μαζί, συνέψαλλαν και  συζητούσαν  πνευματικά  θέματα, προς δε τους νεότερους έδινε πατρικά τις σοφές νουθεσίες του. «Σεις βέβαια», τους έλεγε,   «θα   νομίζετε   πως   κατορθώσατε   κανένα   μεγάλο   πράγμα   με   το   να εγκαταλείψετε  τον κόσμο.  Αφήσατε  οικίες ίσως, και χρήματα και κτήματα  και  περιουσία. Αλλά  αφήσατε  και  τον πόθο  της  αμαρτίας;  Εδώ είναι  το σπουδαίο, διότι  αυτή  είναι  ο  κόσμος.  Ήλθαμε  στην  ησυχία. Αλλά   είναι   πράγματι   κτήμα   μας η ησυχία μας   αυτή;   Μήπως ανάβουν μέσα μας ακόμη επιθυμίες της σάρκας;   Μήπως   μας   τυραννούν κοσμικές  ανησυχίες   ή  εγωισμοί  ή  ζήλιες, φθόνοι και  ενθυμήσεις φλογερές  των   θέλγητρων  της  κοσμικής  ζωής;   Μήπως  το   σώμα   μας μένει  στην  έρημο, αλλά ο  κόσμος    είναι   ολόκληρος   μέσα   στην    ψυχή μας; Και  προ πάντων, αδελφοί μου, άς  φυλαττώμεθα  από την υπερηφάνεια. Ξέρετε ἐεσείς κάτι περισσότερο ανόητο από την υπερηφάνεια;  Εγώ δεν ξέρω. Τι  είναι  αρετή;   Το    γνωρίζετε.   Είναι    Αυτός    ο Θεός. Η  υπερηφάνεια,    αδελφοί,    όχι   μόνο  δεν   μας   φέρνει   ψηλότερα, αλλά  και  μας γκρεμίζει  ολότελα. Διότι  μας  τυφλώνει   και  μας   σπρώχνει ώστε  να   μας   καταστρέψει.   Η    υπερηφάνεια   φίλοι μου, τι  άλλο   είναι  παρά μία    κυριαρχία του  Σατανά   στην  ψυχή μας. Ταπείνωση, λοιπόν, αδελφοί μου!  Ταπείνωση, όσο περισσότερο  μπορούμε. Αυτή  είναι  η  ασφάλειά   μας,  αλλά  και  η   ύψωσή μας  και  αυτή  μας  αποδίδει  στη  φιλία   του   Θεού».

Τέτοιες    συμβουλές  εξέρχονταν  από    το    γλυκύ   στόμα   του   μεγάλου Ασκητού  και  εισέρχονταν στις ψυχές ως καθαρά ύδατα, τα οποία καθαρίζουν,   δροσίζουν  και   γονιμοποιούν.           
Και  έφτασε  ο  Άγιος Ιωάννης  σε βαθύτατο γήρας. Προείδε δε  το   θάνατό του  τρεις  ημέρες  πριν  αυτός  συμβεί.  Ο  Μέγας  Ασκητής  κοιμήθηκε οσίως  με  ειρήνη   αναπαυόμενος  στην  αγκαλιά   του    Ουρανίου   Πατρός.

Απολυτίκιον.   Ήχος   πλ. α’.   Τον  συνάναρχον  Λόγον.           
Τον ισάγγελον  βίον  πολιτευσάμενοι, Βαρσανούφιε Πάτερ συν Ιωάννῃ ομού, της ασκήσεως   λαμπροί   αστέρες   ώφθητε,   και  μοναζόντων   οδηγοί, προς την κρείττονα οδόν,   ως   πλήρεις   φωτός  του  θείου, εκδυσωπούντες  απαύστως,   ελεηθήναι   τας ψυχάς  ημών.

Κοντάκιον.   Ήχος   γ’.   Η   Παρθένος   σήμερον.  
Η δυάς η ένθεος, των θεοφόρων Πατέρων, αρετών τας χάριτας, μυσταγωγούσι τους πάντας, μέγας   μεν,  ο  Βαρσανούφιος  πέλων   Γέρων, άλλος δε, ο Ιωάννης όσιος Γέρων, ούςαινέσωμεν συμφώνως, ως της Τριάδος   θείους   θεράποντας.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  Βαρσανούφιε ιερέ, ζωής της οσίας, θεοφόρε υφηγητά· χαίροις Ιωάννη,    της   χάριτος ταμείον,  οι  οδηγοί  οι  θείοι,  ημών  και  έφοροι.

The Sons of Varsanouphios and John the Prophet

Osios Varsanouphios and John lived in the 4th century AD. They were both monks and renowned for their ascetic life and holiness, and they were perfectly aware of the teaching of the Church. That's why they wrote a book in which various questions and queries are formulated and answers are given in order to illuminate the believers. This book was printed, according to St. Nicodemus' Concertress, in Venice.

Sacred Varsanouphios slept peacefully before John the Blessing, in which God gave the prophetic and miraculous charisma. This was what the Emperor Theodosius (379 - 395 AD) listened to and he was in great respect and honor.

Saint John traveled to the places of Thebad, in a tall and remote place, but his reputation was rapidly spreading, and a multitude of believers came to him to seek his spiritual counsel and cure of the diseases. Other Fathers and Ascetics visited him, who had the desire to hear his advice and accept his blessing. He received them with much humility, saying that there was nothing to be worth doing so much to meet him. Neither were the deportees missing from her deer. They studied together, consulted, and discussed spiritual issues, and the younger ones paternally gave his wise accusations. "You are, of course," he said to them, "you will think that you have achieved no great thing by giving up the world. You left homes perhaps, and money and estates and property. But have you left the craving of sin? Here is the great thing because this is the world. We came to peace. But is this our quiet indeed our property? Do they still light up the desires of the flesh? Are they tyrannizing our worldly concerns or egoisms or jealousies, envy and fiery remembrance of the lusts of secular life? Does our body stay in the desert, but the world is whole within our soul? Above all, my brethren, let us be guarded by pride. Do you know anything more stupid than pride? I do not know. What is virtue? You know it. He is God. Pride, brethren, not only does not bring us higher, but it also destroys us altogether. Because it blinds us and pushes us to destroy us. My pride friends, what else is but Satan's dominance in our soul. Humility, then, my brothers! Humiliation, the more we can. This is our safety, but also our elevation, and it attributes us to the friendship of God. "

Such advice came out of the sweet mouth of the great Askati and entered the souls as clean waters, which they cleaned, cooled and fertilized.

And St. John came to a deep age. He foretold his death three days before it happened. The Great Asquis was sleeping peacefully resting in the arms of the Uranium Father.

Apolyticus. Sound flat a'. The Synoptic Logos.

The so-called life-bearers, the Varsanufie Father and John, together with the brilliant stars exercising, and the solitary pilgrims, to the crowned road, as the full light of the divine, we are exalted, our souls are merciful.

Kontakion. Sound c '. The Virgin today.

The divine, the divine Fathers, the virtues of grace, all of them, the great ones, the Varsanouphios penon Yeron, and the other, John the Elder, we see in accord with, as the Trinity, the divine therapist.

Majesty.

Hierony Varsanoufe priest, life of the gods, the theophonist of the gods; joyful John, the grace of the grace, our uncle's guides, ourselves and the taxi.