Ο Άγιος Τρύφων ο Μάρτυρας

Ο   Άγιος Τρύφων  καταγόταν  από  τη  Λάμψακο  της    επαρχίας    Φρυγίας   και   έζησε   στα   χρόνια   των   αυτοκρατόρων   Γορδιανού   Γ’ (238 – 244 μ.Χ.),  Φιλίππου (244 – 249 μ.Χ.) και   Δεκίου  (249 – 251  μ.Χ.). Προερχόταν   από   πτωχή   οικογένεια  και   στην   παιδική   του   ηλικία, έβοσκε   χήνες   για   να   ζήσει.   Συγχρόνως   όμως   μελετούσε   με   ζήλο την  Αγία   Γραφή   και   ήταν   πολύ   φιλακόλουθος.  Έτσι,  σιγά – σιγά  ο  Άγιος,  με  την  ετσεβή  φιλομάθειά του, κατόρθωσε  όχι μόνο  να  διδαχθεί  ο  ίδιος,  αλλά  και  να διδάσκει  τις  αιώνιες αλήθειες  της πίστεώς  μας.  Γρήγορα  η  ευσεβὴς  ψυχή  του  δέχθηκε  την χάρη   του  Αγίου  Πνεύματος  και  ο  Θεός  τον   αξίωσε να  θαυματουργεί.   Όμως    ο Άγιος θεράπευε όχι μόνο κάθε ασθένεια αλλά και  ελευθέρωνε τις μολυσμένες   από  τα   δαιμόνια   ψυχές.

Όταν ο αυτοκράτορας Γορδιανός  πληροφορήθηκε  για  τις θαυματουργικές ικανότητες του Τρύφωνος, τον αναζήτησε για  να  θεραπεύσει    την   άρρωστη   θυγατέρα    του    που  έπασχε  από  δαιμόνιο.   Οι   στρατιώτες   τον   βρήκαν   στην   κωμόπολη   της Σαμψάκου   να   φροντίζει  τις  χήνες  στην παρακείμενη λίμνη   και  αμέσως  τον  πήραν   μαζί   τους.   Το   μαρτύριο   του    Αγίου   αναφέρει ότι   μόλις   ο   Άγιος πλησίαζε στην Ρώμη το δαιμόνιο που είχε   η θυγατέρα   του Γορδιανού, κραύγαζε ότι δεν  μπορεί  πια  να  κατοικεί  μέσα της. Οι  έπαρχοι Πομπιανός και Πρετεξτάτος  τον  οδήγησαν  ενώπιον  του  αυτοκράτορα  και εκείνος παρακάλεσε τον Άγιο για τη θεραπεία   της   θυγατέρας του. Και πράγματι, με την προσευχή   του Αγίου,   η   θυγατέρα   του   ηγεμόνος   απηλλάγη   από   το   δαιμόνιο.   Ο Άγιος μετά από έξι ημέρες προσευχής αποκάλυψε  τα  κακά  έργα  του  διαβόλου   και  πολλοί  από  τους  Έλληνες  που   ήσαν  παρόντες   δόξασαν    τον    Θεό  και  πίστεψαν  σε  Αυτόν.

Ο αυτοκράτορας προσπάθησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, προσφέροντας στον Άγιο αξιώματα και χρήματα, τα οποία  όμως  ο  Τρύφων   ευγενικά    αρνήθηκε.

Όταν   αυτοκράτορας   έγινε   ο   Δέκιος,   εξαπέλυσε   άγριο   διωγμό   κατά   των   Χριστιανών.   Ο    Άγιος,  επειδή    δεν   λάτρευε  τους  θεούς  της  ειδωλολατρικής θρησκείας  και  ήταν Χριστιανός, συνελήφθη  από  κάποιον  στρατιωτικό  που ονομαζόταν  Φρόντων  (ή Φόρτων)  και  οδηγήθηκε ενώπιον  των επάρχων  της   Ανατολής,   Τιβέριου   Γράγχου και   Κλαυδίου   Ακυλίνου στη Νίκαια της Βιθυνίας. Ο  μάντης Πομπηϊανός τον  παρουσίασε  στους  ηγεμόνες. Ο Άγιος Τρύφων ομολόγησε με θάρρος  την πίστη  του. Τότε  υποβλήθηκε  σε φρικτά βασανιστήρια.  Του   κατατρύπησαν με σπαθιά  όλο  του  το  σώμα,  έπειτα  τον  έδεσαν   από   τα   πόδια  σε  άλογα  και  τον  έσυραν,  σε  ώρες  φοβερού  ψύχους, σε δύσβατες και πετρώδεις τοποθεσίες. Εκείνος προσευχόταν και  έλεγε: «Κύριε, μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία».  Μετά   το   φρικτό   μαρτύριο   τον   ρώτησαν   άν σωφρονίσθηκε και ήθελε να θυσιάσει στα   είδωλα.  Ο  Μάρτυρας  του  Χριστού  απάντησε  τότε  στον  έπαρχο  Ακυλίνο:   «Ανόσιε  και    κακών  αρχηγέ,  είναι  δυνατόν  να  είσαι  σωφρονισμένος, όταν είσαι  μεθυσμένος  από  τον  διάβολο;  Εγώ πάντοτε περνάω τον βίο μου με σωφροσύνη, γιατί   έχω  τον  Χριστό  βοηθό  της  ελπίδας  μου».   Ύστερα  από   αυτό  τον  έκλεισαν  στο  δεσμωτήριο  με  σκοπό  να  του  δώσουν  διορία,  για    να   απαλλαγεί  από  την  «άνοια»  αυτού  και    να   αρνηθεί  την   πίστη    του   στον   Χριστό.  Λίγες  ημέρες  μετά    ο    έπαρχος  κάλεσε  τον  Άγιο και  τον  ρώτησε  εάν   το   διάστημα   του   χρόνου    και τα   βασανιστήρια   τον   έπεισαν   να   θυσιάσει   στους   θεούς.   Ο    Άγιος και   πάλι   ομολόγησε με πνευματική   ανδρεία   το   Όνομα   του   Θεού. Τον έσυραν τότε γυμνό πάνω σε σιδερένια καρφιά, κατόπιν τον μαστίγωσαν   και   στη   συνέχεια   του   έκαψαν   με   λαμπάδες   τα πλευρά.  Στο  τέλος,  μόλις  ο  Μάρτυρας  παρέδωσε  την  ψυχή  του  στον  Θεό   λέγοντας   το   «Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξαι το πνεύμα   μου», απέκοψαν   την    τίμια    κεφαλή    αυτού.

Οι   Χριστιανοί   παρέλαβαν   το   τίμιο   λείψανο   του   Μάρτυρος   και αφού το έχρισαν με πολύτιμα μύρα και το τύλιξαν σε σινδόνα, το κατέθεσαν σε λάρνακα και το απέστειλαν  στην  πόλη  της  Σαμψάκου  κατά  την  επιθυμία   του.

Η    Σύναξη  του  Αγίου  Μάρτυρος  Τρύφωνος  ετελείτο  στο  Μαρτύριό του,   το   οποίο   βρισκόταν  μέσα   στο   σεπτό    Αποστολείο    του  Ιωάννου    του    Θεολόγου,   πλησίον   της   Μεγάλης   Εκκλησίας.  
Ναό    αφιερωμένο  στον  Άγιο   Τρύφωνα  έκτισε  ο  μέγας   Ιουστινιανός (527 – 565 μ.Χ.) στην  τοποθεσία  του  Πελαργού  Κωνσταντινουπόλεως.  Μονή  του   Αγίου   Τρύφωνος   αναφέρεται   και  μετά   τα   μέσα   του 9^ου   αιώνος μ.Χ., παρακείμενη  στη  Μητρόπολη   Χαλκηδόνος,  στην  οποία  εκάρη   μοναχός  ο   μετέπειτα    Πατριάρχης    Νικόλαος    ο  Μυστικός (901 – 907,   912 – 925   μ.Χ.).

Απολυτίκιον.   Ήχος    δ’.   Ταχύ    προκατάλαβε.

Τρυφήν  την  ακήρατον,  ιχνηλατών  εκπαιδός, βασάνους   υπήνεγκας,  υπέρ   Χριστού του Θεού,   και   ήθλησας   άριστα·   όθεν   την   των θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύτρωσαι   πάσης   βλάβης,   και   παντοίας   ανάγκης,   Τρύφων    Μεγαλομάρτυς,  τους   σε   μακαρίζοντας.

Έτερον   Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.       
Ο   Μάρτυς   σου  Κύριε  εν  τη    αθλήσει    αυτού,  το    στέφος  εκομίσατο  της   αφθαρσίας,   εκ   σου   του   Θεού   ημών,   έχων   γαρ   την   ισχύν σου,   τους   τυράννους   καθείλεν,   έθραυσε   και   δαιμόνων,   τα  ανίσχυρα   θράση.   Αυτού   ταις  ικεσίαις   Χριστέ  ο  Θεός,  σώσον  τας  ψυχάς    ημών.

Κοντάκιον.   Ήχος  πλ. δ’.   Ως   απαρχάς   της   φύσεως.           
Τριαδική   στερρότητι,   πολυθείαν   έλυσας,   εκ   των   περάτων    αοίδιμε τίμιος,   εν   Κυρίω   γενόμενος· και   νικήσας   τυράννους   εν   Χριστώ,  τω  Σωτήρι,  το  στέφος  είληφας  της μαρτυρίας σου,  και  χαρίσματα  θείων  ιάσεων,    ως    αήττητος.

Μεγαλυνάριον.
Ίχνεσι   επόμενος   ακλινώς,   Τρύφων    Αθλοφόρε,   του  γνωσθέντος   επί  της  γης, των αυτού   χαρίτων, δοχείον ανεδείχθης, και ιεροίς   αγώσι Μάρτυς    διέπρεψας.

Saint Tryphon the Witness

Saint Tryphon came from Lampsacus of the province of Phrygia and lived in the years of the emperors Gordianus III (238-244 AD), Philip (244-249 AD) and Decius (249-251 AD) . He came from a poor family and in his childhood, he grew up to live. At the same time, however, he was studying the Bible with zeal, and he was very dumbfounded. Thus, slowly, the Saint, with his eclectic promise, succeeded not only in teaching himself, but also in teaching the eternal truths of our faith. His soon-to-pious soul received the grace of the Holy Spirit and God demanded that he be miraculous. But the Saint was treating not only every disease but also freeing the infected souls.

When Emperor Gordianus was informed of the miraculous skills of Tryfon, he sought him to cure his sick daughter who was suffering from demon. The soldiers found him in the hamlet of Samsun to take care of the geese in the nearby lake and immediately took him with them. The martyrdom of the saint says that as soon as the saint approached Rome the demon possessed by the daughter of Gordianus, she was crying that she could no longer live in her. The Provincial and Prefecty rulers led him to the emperor, and he pleaded with the Holy One for the treatment of his daughter. And indeed, with the prayer of the Saint, the ruler's daughter was freed from the demon. The Saint, after six days of prayer, revealed the evil works of the devil, and many of the Greeks who were present glorified God and believed in Him.

The emperor tried to express his gratitude by offering the Holy Guard axioms and money, which however Tryfon courteously denied.

When emperor became Decius, he launched a violent persecution against the Christians. Saint because he did not adore the gods of the idolatrous religion and was a Christian, he was arrested by a soldier named Fronta (or Force) and led to the rulers of the East, Tiberius Grangus and Claudius Akylinos in Nicaea, Bithynia. Apostle Pompeyan presented him to the rulers. Saint Tryphon courageously confessed his faith. Then he was subjected to horrible torture. They swept his whole body with swords, then tied him to the horses and dragged him, in hours of terrible cold, into rough and rocky places. He prayed and said, "Lord, do not blame this sin for you." After the terrible martyr, they asked him if he was punished and wanted to sacrifice to the idols. The Witness of Christ then replied to Prince Acylino: "Anesius and evil leader, can you be retaliated when you are drunk by the devil? I always spend my life with wisdom, for I have Christ as an assistant to my hope. " After that, he was locked up in the prison for the purpose of giving him time to get rid of his "dementia" and to deny his faith in Christ. A few days later, the priest called the Saint and asked him if the time of the year and the torture convinced him to sacrifice to the gods. The Saint once again confessed the name of God with spiritual prowess. They then pulled him naked onto iron nails, then whipped it, and then burned the candles with the candles. In the end, as soon as the Witness delivered his soul to God by saying "Lord Jesus Christ, accept my spirit," they cut off his honest head.

The Christians received the honorable relic of the Martyr, and after they had washed it with precious myrrh and wrapped it in a cloth, they deposited it in a shrine and sent it to the city of Shamsakos at his wishes.

The Assumption of Saint Martyr Tryfon performed in his Martyr, which was in the seventh Apostle of John the Theologian, near the Great Church.

A temple dedicated to Saint Tryphon was built by the Great Justinian (527-565 AD) at the site of the Sturgeon of Constantinople. The monastery of Saint Tryphon is mentioned after the middle of the 9th century AD, adjacent to the Metropolitan Chalcedon, in which monk the later Patriarch Nikolaos the Secret (901 - 907, 912 - 925 AD).

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

Prisoner of the inheritance, the traitor of the traveler, of the oppression of the Lord, in the favor of the Christ of God, and of the best of the saint, that is, the wonders, the grace that is bestowed upon you, the repentance of all harm, and all the need, Tryphon the Great Martyr.

Another Apolitikion. Sound d '.

Your Witness, Lord, in the exercise of this, the crown of the incorruptible, of you of our God, having your strength, the tyrants of Kathilin, of the demons, the powerless sorrow. That God, please God, save our souls.

Kontakion. Sound flat d '. First of nature.

Trinitarian endurance, politeness of solitude, from the wicked we look honest, in the Lord born; and victorious tyrants in Christ, in Sotirius, the crown of the son of your testimony, and the gifts of divine miracles, as undefeated.

Majesty.

Jakei next to him, Tryphus the Athletes, the one known on earth, the same grace, a vessel was established, and a holy battle of the Martyr.