Ο Άγιος Μώκιος ο Ιερομάρτυρας

Ο    Άγιος  Ιερομάρτυρας Μώκιος  καταγόταν  από  τη  Ρώμη  και  γεννήθηκε από γονείς εύπορους και ευσεβείς, τον Ευφράτιο και την  Ευσταθία.   Αγαπώντας  τον  ιερατικό  βίο,  επιδόθηκε  από μικρή    ηλικία  στη  σπουδή  των ιερών γραμμάτων και   χειροτονήθηκε   ιερέας   της  Εκκλησίας   στην   Αμφίπολη  της     Θράκης.   Ως   ιερεύς   δίδασκε   με θερμό   ζήλο   τους   ειδωλολάτρες    να    εγκαταλείψουν    την   πλάνη τους  και    να   προσέλθουν    στην   αληθινή   πίστη   του   Χριστού.   Μία ημέρα,  όταν   ο   ανθύπατος   Λαοδίκιος   επρόκειτο   να   θυσιάσει   στο  θεό    Διόνυσο,  προσήλθε  ο  Μώκιος  και μπροστά   σε    όλους    ανέτρεψε  τον  βωμό  και  διασκόρπισε  τα  θυμιάματα.  Για  τον  λόγο αυτό  συνελήφθη  και  αφού  κρεμάσθηκε  και  γδάρθηκε  με  σιδερένια  νύχια στο  πρόσωπο  και  στα  πλευρά,   τέθηκε  πάνω   σε   φωτιά.   Παρέμεινε  όμως   αβλαβής και  ρίχθηκε δέσμιος  στη  φυλακή.  Αργότερα  υποβλήθηκε  σε  νέα ανάκριση  και  υπέστη  πιέσεις  από  το  νέο  ανθύπατο   Μάξιμο    να    θυσιάσει   στα   είδωλα.   Αρνήθηκε   να  υπακούσει  και  υποβλήθηκε  σε  νέα   σκληρότερα   βασανιστήρια.  Τον  έδεσαν  πάνω  σε τροχό  και  καταμωλωπίσθηκε  και  στην   συνέχεια   τον  έριξαν  στα  θηρία.  Αλλά  και  πάλι  εξήλθε  αβλαβής.  Μπροστά   στα θαύματα   αυτά    ο λαός   ζήτησε  την   απελευθέρωση   του   Αγίου,   ο ανθύπατος   όμως   απέστειλε   αυτόν   στην     Ηράκλεια    και    από    εκεί  απεστάλη   από   τον   άρχοντα   Φιλιππήσιο   στο   Βυζάντιο,   όπου   το  288  μ.Χ., επί  αυτοκράτορος   Διοκλητιανού   (284 – 305 μ.Χ.),   υπέστη   τον δια   αποκεφαλισμού   θάνατο.   
Αργότερα   ο   Μέγας Κωνσταντίνος  ανήγειρε  προς τιμήν  του  Αγίου  Μωκίου   μεγαλοπρεπή    ναό,   στον  οποίο  κατέθεσε  και   τα   ιερά   λείψανα    αυτού.  Στο   ναό   αυτόν   γινόταν   αυτοκρατορική   προσέλευση   κατά   την   Μεσοπεντηκοστή.  Στο  ναό,  επίσης, φυλασσόταν   το   ιερό   λείψανο   του    Αγίου   Σαμψών    του    Ξενοδόχου.

Απολυτίκιον.   Ήχος   α’.   Χορός   Αγγελικός.        
Χριστώ    ιερουργών,    ιερεύς  ών  της   δόξης,   θυσίαν  λογικήν,   και  ολόκληρον θύμα, αθλήσεως άνθραξι, σεαυτόν   προσενήνοχας· όθεν Μώκιε,   διπλώ  στεφάνῳ   σε   στέφει,    ο    δοξάσας  σε,  ως   δοξασθείς  σου  τοις  άθλοις,  Χριστός    ο  φιλάνθρωπος.

Κοντάκιον.   Ήχος   β’.   Τοις   των   αιμάτων.         
Καθοπλισθείς, τω   θυρεώ   της   πίστεως,   των   ασεβών,   τας   παρατάξεις   έτρεψας,  και  εδέξω    δόξης   στέφανον,   παρά    Κυρίου  μάκαρ    Μώκιε·  διο  μετά Αγγέλων αγαλλόμενος, περίσωζε   κινδύνων τους   υμνούντάς   σε,   πρεσβεύων  απαύστως 

υπέρ    πάντων    ημών.

 
Μεγαλυνάριον.
Μωκώμενος  πλάνην   την  δυσσεβή,   ως   της   ευσεβείας,   θεορρήμων  ιερουργός,   ήσχυνας    τοις    άθλοις,    εν    ασθενεία  Μάρτυς,   του  σκότους    τον    προστάτην,   Μώκιε    ένδοξε.

Saint Mocian the Hieromartyr

Saint Hieromartyr Moqios was born in Rome and was born of wealthy and pious parents, Euphratius and Eustathia. Loving the priestly life, he was given an early age in the study of the sacred letters and was ordained priest of the Church in Amphipolis of Thrace. As a priest he taught hot zeal the idolaters to abandon their fallacy and to come to the true faith of Christ. One day, when the prolific Laodikus was to sacrifice to God Dionysus, Moqios came forward, and in front of everyone he overturned the altar and scattered the incense. For that reason, he was arrested and hanged and scratched with iron nails on his face and on the sides, set on fire. But he remained innocent and was taken prisoner in prison. Later, he underwent a new interrogation and was pressured by the new proconsul Maximus to sacrifice to idols. He refused to obey and subjected to new tough torture. They tied him to a wheel and was punished, and then they threw him into the beasts. But again he went out harmless. In front of these miracles, the people demanded the release of the Saint, but the proconsul sent him to Iraklia and from there he was sent by the ruler Philippius in Byzantium, where in 288 AD, Emperor Diocletian (284-305 AD) , suffered death by behead.

Later, Constantine the Great built a magnificent temple in honor of St. Mochios, to which he deposited his holy relics. This temple became an imperial turnout during the Middle Ages. The sanctuary also preserved the holy relic of St. Sampson's Hotel.

Apolyticus. Sound a '. Dance Angelic.

Christ of the priests, the priests of glory, the sacrifice of logic, and the whole sacrifice, the charcoal of the harvest, to this firstborn: that is, Moeki, crowning in crowning, glorifying in glory Christ as the philanthropist.

Kontakion. Sound b '. Those of the blood.

Equipped, wearing the faith, the wicked, the factions of the Lord, and the glory of glory, despite the Lord's Makar Moskis, after angel, being afraid, endured the dangers of praying to them, for our superiors for all our sakes.

Majesty.

The impoverished misbehave the dishonest, merciful, merciful priest, in the wretchedness, in the sickness of the Martyr, in the darkness of the prostate, Moqie glorified.