Ο Άγιος Νικήτας ο Οσιομάρτυρας ο Στυλίτης

Ο  Άγιος  Οσιομάρτυρας Νικήτας έζησε   τον  12^ο   αιώνα   μ.Χ.   στην  πόλη Περεγιασλάβλ της Ρωσίας. Εργαζόταν ως φοροεισπράκτορας του πρίγκιπα   Ντολγκορούκιγ   και   εισέπραττε  από  τους   φορολογούμενους  τεράστια  ποσά,  που  ήσαν   υποχρεωμένοι  να   δίδουν  για  την  οικοδόμηση   της  πόλεως   και    ενός   ναού.  Πέρασαν   έτσι πολλά   χρόνια.  Αλλά  ο φιλεύσπλαχνος  Θεός,  που   θέλει   όλοι   να  οδηγηθούν  σε  μετάνοια  και    να   σωθούν,   δεν   εγκατέλειψε  τον Νικήτα   και   προετοίμασε   την   οδό   της   επιστροφής   του.    Όταν   μία  ημέρα  ο  Νικήτας  πήγε  στην   εκκλησία,   άκουσε  τα  λόγια  του  Προφήτου  Ησαΐα:   «Λούσασθε και   καθαροί  γίνεσθε,  αφέλετε  τας πονηρίας  από  των   ψυχών   υμών  απέναντι  των  οφθαλμών μου, παύσασθε  από  των  πονηριών  υμών,   μάθετε  καλόν   ποιείν,  εκζητήσατε κρίσιν,   ρύσασθε  αδικούμενον,   κρίνατε   ορφανώ    και    δικαιώσατε χήραν».   Η   κεκοιμημένη   συνείδησή   του   ξύπνησε   και    οδηγήθηκε   σε   μεταμέλεια. Έτρεξε  αμέσως  στη   μονή  του  Περεγιασλάβλ – Ζαλέσκϊυ,   που    ήταν   αφιερωμένη   στον   Άγιο   Νικήτα,   έπεσε   στα πόδια   του   πνευματικού    και    εξομολογήθηκε   τα    αμαρτήματά   του.

Ο  γέροντας πνευματικός, για να διαπιστώσει την ειλικρίνεια του εξομολογουμένου,  του    έδωσε   την   πρώτη    εντολή:   να   σταθεί   επί  τρεις   ημέρες    στις   πύλες    της    μονής    και    να    ομολογεί    δημοσίως  τα    αμαρτήματά   του.  Με  βαθιά   ταπείνωση  ο  Νικήτας  έκανε  υπακοή.

Έτσι μετά   από   λίγο   καιρό   εκάρη   μοναχός   και   άρχισε   την   σκληρή πνευματική  ζωή  και  την  άσκηση.  Έσκαψε   ένα   κοίλωμα   και   εκεί τοποθέτησε  ένα  βράχο  επάνω   στον   οποίο  κάθησε   φορώντας  βαριές αλυσίδες,    ως   νέος   Στυλίτης.

Όμως   μία   νύχτα    του  1196,  που  ο  Άγιος προσευχόταν  και  οι  αλυσίδες   του    έλαμπαν  σαν  ασήμι,  ληστές  τον  φόνευσαν και έκλεψαν   τις   σιδερένιες   αλυσίδες   που   νόμιζαν   ότι   ήσαν   πολύτιμες. Όταν   απομακρύνθηκαν  και  κατάλαβαν  ότι  οι  αλυσίδες  ήταν κατασκευασμένες    από    σίδερο,    τις    πέταξαν    στον   ποταμό    Βόλγα.

Ο  Θεός  όμως θέλησε  να  τιμήσει  και  αυτά τα ορατά   σημεία   του μαρτυρίου   και   της  ασκήσεως   του   Οσιομάρτυρα   Νικήτα.   Μία   νύχτα,   ο ευλαβής   ηλικιωμένος   μοναχός   Συμεών,   που   ασκήτευε   στη  μονή  των Αποστόλων   Πέτρου   και  Παύλου  του   Γιαροσλάβλ,   είδε επάνω   από   τον   ποταμό   τρεις    φωτεινές  ακτίνες.  Αμέσως  οι  Πατέρες  της  μονής  έτρεξαν, για   να   δουν  τι  συμβαίνει.  Με  δέος  είδαν  τις  αλυσίδες  του   Οσίου   Νικήτα    να    επιπλέουν.  Με   ευλάβεια τις    πήραν   και    τις   μετέφεραν    στον   τάφο   του   Οσίου.   
Όταν,  μεταξύ  των  ετών 1420 – 1425,  άνοιξαν  τον τάφο  του    Οσίου, βρήκαν  το    ιερό    λείψανό   του   άφθαρτο.

Saint Nikitas the Omar Martyr Stylitis

The Holy Martyr Nikitas lived in the 12th century AD. in the city of Pereygyslav of Russia. He worked as a tax collector for Prince Dolgokruk and received from the taxpayers huge sums of money he was required to pay for the construction of the city and a temple. It has been so many years. But the merciful God, who wants everyone to be repentant and saved, has not left Nikita and has prepared his way back. When one day Nikitas went to the church, he heard the words of the Prophet Isaiah: "You are pure and pure, make you wickedness of your souls before my eyes, be forgotten by your wickedness, learn good will, seek judgment, you have orphaned and justified a widow. " His consciousness of consciousness woke up and led to remorse. He immediately went to the monastery of Pereygislav - Zaleskii, dedicated to Saint Nikitas, fell to the feet of the spiritual and confessed his sins.

The Elder Spiritual, in order to establish the sincerity of the confessor, gave him the first commandment: to stand for three days at the gates of the monastery and publicly confess his sins. With deep humiliation Nikitas obeyed.

So after a while, he was a monk and began the hard spiritual life and exercise. He dug a pit, and there he placed a rock on which he sat wearing heavy chains, as a new Stylitis.

But one night in 1196, when the Saint prayed and his chains shone like silver, bandits murdered and stole the iron chains they thought were precious. When they were removed and understood that the chains were made of iron, they threw them on the Volga River.

But God also wanted to honor these visible signs of the martyrdom and the practice of the Martyr Nikita. One night, the pious elderly monk Simeon, who practiced at the monastery of Apostles Peter and Paul of Yaroslavl, saw three luminous rays above the river. Immediately the Fathers of the monastery ran to see what was happening. In awe they saw the chains of Saint Nikita floating. With devotion they took them and carried them to the grave of Ss.

When, between 1420 and 1425, they opened the tomb of Hosios, they found his holy relic indestructible.