Η Οσία Υπομονή

Η Οσία Υπομονή καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Ήταν  η  «Ελένη  εν  Χριστώ   τω   Θεώ   πιστή  Αυγούστα…»  και    αυτοκρατόρισσα Ρωμαίων  η  Παλαιολογίνα. Ήταν  η  σύζυγος  του αυτοκράτορος Μανουήλ Β’ του Παλαιολόγου (1391 – 1425 μ.Χ.) και  μητέρα  δύο,  στη συνέχεια, αυτοκρατόρων, του Ιωάννου Η’ Παλαιολόγου  και του  Κωνσταντίνου   του   ΙΑ’ Παλαιολόγου, του τελευταίου βυζαντινού ηρωικού    εθνομάρτυρος   αυτοκράτορα.

Ο  ιστορικός   Χρυσολωράς γράφει   για   τον   αυτοκράτορα   Μανουήλ   Β’ και τη σύζυγό του Ελένη, την μετέπειτα Οσία Ὑπομονή:  τους   διέκρινε   «οσιότης   μεν  εις  Θεόν,   δικαιοσύνη   δε  προς   ανθρώπους   και  επί  πλέον  κατοικούσε μέσα τους  ο  έρως  προς  τον Χριστόν».  Ήταν  ένα ζεύγος,  που  ενώ  περνούσε  από  συνεχείς   φοβερές  εξωτερικές φουρτούνες,  όμως   μεταξύ   του  είχε συνευδοκία, δηλαδή κάτι περισσότερο από ομοφροσύνη και αλληλοκατανόηση. Ήταν   «αγία Δέσποινα»   (=αγία  αρχόντισσα), κατά τον ιστορικό  Γεώργιο Φραντζή,   «καλή    καγαθή   ψυχή»,    κατά    τον  Πλήθωνα.

Ήταν   στήριγμα   του   συζύγου   της,   διότι   είχε  μεγάλη   πίστη   και μεγάλη   υπομονή.   Τους  υιούς  της τους  ανέτρεφε  με  παιδεία   και νουθεσία   Κυρίου,   ώστε   να   είναι   πάντοτε   μονιασμένοι   και   στην καρδιά   τους   να    βασιλεύει   η   πίστη   και   κάθε   αρετή.    Από    αυτούς δύο έγιναν αυτοκράτορες, από τους οποίους ο ένας, ο  Κωνσταντίνος  ο   ΙΑ’,   έγινε   θρύλος  και  έμπνευση  στο  Ελληνικό  Γένος. Τα   άλλα   τέσσερα   έγιναν   ηγεμόνες   στην   Πελοπόννησο    και  την   Θεσσαλονίκη.  Από   αυτούς    οι    τρεις    έγιναν    στο   τέλος  μοναχοί.   Οι   δύο   θυγατέρες   της    σε   παιδική   ηλικία   απεβίωσαν.

Όταν  πέθανε  ο   σύζυγός  της, η  Αγία   έγινε   μοναχή   σε  ένα   μοναστήρι   έξω από την  Κωνσταντινούπολη  και  έλαβε το   όνομα   Υπομονή.  Μετά   είκοσι πέντε   χρόνια   μοναχικής   ζωής   κοιμήθηκε   οσίως  με   ειρήνη   το   1450   μ.Χ.,  τρία   χρόνια   πριν   την   άλωση   της   Κωνσταντινουπόλεως.    
Ο   γνωστός   λόγιος   της   εποχής   εκείνης    Γεώργιος  Γεμιστός   ή   Πλήθων γράφει   γι’ αυτήν   ότι   διέθετε   «σύνεσιν   και   τελείαν   σοφρωσύνην»   σε   τέτοιο  βαθμό   τελειότητος    που    λίγες    μοναχές   την   έφθαναν. 
Και   πριν   γίνει   μοναχή    αναφέρει   ένας   άλλος   σύγχρονός   της   ήταν  το  καύχημα  για  τον  άνδρα της  και  τα  παιδιά της,  αλλά  και  καύχημα   για τον   λαό    της   Κωνσταντινουπόλεως.   Ο   Πλήθων  γράφει    ακόμα   ότι:   «Δεν είναι   εύκολο   να   βρει   κανείς   όμοια   μ’   αυτήν   γυναίκα, ανάμεσα  σε  άλλες   που έχουν τα ίδια αξιώματα, ούτε άλλη με   τόσα   χαρίσματα  και  τόσες    ενάρετες   πράξεις».

The Osita Patience

Osia Patience came from Constantinople. It was "Helen in Christ of God faithful Augustus ..." and the Roman Empire, Palaiologina. He was the wife of the emperor Manuel II of Palaiologos (1391-1425 AD) and the mother of two emperors, Ioannis II Paleologos and Constantine IA Palaiologos, the last Byzantine heroic ethnonymous emperor.

The historian Chrysoloras writes about the emperor Manuel II and his wife Eleni, the later Oasis of perseverance: he distinguished them "to God, being righteous to men, and besides, he was living in them mercifully to Christ." He was a pair, who, while passing through terrible, terrible external strings, but between him had consensus, that is, more than just self-consciousness and understanding. It was "holy Despina", according to historian Georgios Frantzis, "a good soul," according to Pluto.

She was the support of her husband, because he had great faith and great patience. Their sons were uplifted with education and admonition to the Lord, so that they would always be united and faith and virtue reign in their hearts. Of these two became emperors, one of whom, Konstantinos IA ', became legend and inspiration in the Greek Genoa. The other four became rulers in the Peloponnese and Thessaloniki. Of these, the three became monks in the end. Her two daughters in childhood died.

When her husband died, Hagi became a nun in a monastery outside of Constantinople and received the name Patience. After twenty-five years of lonely life, he slept peacefully in 1450 AD, three years before the fall of Constantinople.

The well-known scholar of that time, Georgios Gemistos or Plethon, wrote for her that he had a "sympathy and a complete wisdom" to such a degree that a few nuns reached it.

And before she became a nun said another modernist was the boast for her husband and her children, but also a boast for the people of Constantinople. Plethon also writes that: "It is not easy to find a woman like her, among others who have the same axioms, or another with so many gifts and so many virtuous acts."