Κυριακή των Μυροφόρων

Μυροφόρες  είναι  οι  γυναίκες  που  ακολουθούσαν  τον  Κύριο  μαζί  με  τη   Μητέρα  του,  έμειναν  μαζί  της  κατά την  ώρα  του  σωτηριώδους  πάθους  και φρόντισαν  να  αλείψουν  με  μύρα  το  σώμα  του   Κυρίου. Όταν δηλαδή  ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ζήτησαν κι’  έλαβαν  από  τον  Πιλάτο  το  δεσποτικό σώμα,  το  κατέβασαν  από  το  σταυρό,  το  περιέβαλαν  σε  σινδόνια  μαζί  με εκλεκτά    αρώματα,   το   τοποθέτησαν σε λαξευτό μνημείο και έβαλαν μεγάλη  πέτρα  πάνω  στη  θύρα  του  μνημείου. Παρευρίσκονταν,  κατά  τον Ευαγγελιστή   Μάρκο,   η   Μαρία   η   Μαγδαληνή   και   η   άλλη  Μαρία   που   καθόταν   απέναντι   του τάφου. Άλλη Μαρία εννοούσε οπωσδήποτε  τη Θεομήτορα. Δεν παρευρίσκονταν   μόνο   αυτές,    αλλά   και  πολλές  άλλες γυναίκες  όπως    αναφέρει    και    ο    Λουκάς.

Η  ανάσταση   του  Κυρίου   είναι   ανανέωση   της   ανθρώπινης φύσεως και ανάπλαση  και    επάνοδος  προς  την  αθάνατη  ζωή  του  πρώτου    Αδάμ  που   καταβροχθίσθηκε  από   το   θάνατο   λόγω της  αμαρτίας  και  δια  του  θανάτου   επανήλθε   προς    τη   γη    από    την    οποία   πλάσθηκε.

Όπως   λοιπόν   εκείνον   στην   αρχή δεν τον είδε κανείς άνθρωπος   να  πλάττεται και  να  παίρνει  ζωή,  αφού  δεν  υπήρχε   κανείς    άνθρωπος  εκείνη    την  ώρα,  μετά δε  τη  λήψη  της  πνοής  ζωής  με  θείο  εμφύσημα  πρώτη  από όλους  τον  είδε μία γυναίκα,  γιατί  μετά  από    αυτόν  πρώτος  άνθρωπος  ήταν η  Εύα.  Έτσι  τον  δεύτερο  Αδάμ,  δηλαδή  τον  Κύριο,  όταν  αναστήθηκε  από τους νεκρούς,  κανείς  άνθρωπος  δεν  τον  είδε,  αφού  δεν  παρευρισκόταν κανείς  δικός  του  και  οι  στρατιώτες  που   φύλαγαν  το   μνήμα  ταραγμένοι  από το  φόβο,  είχαν  γίνει  σαν  νεκροί.  Μετά δε  την  ανάσταση  πρώτη  απ’  όλους τον  είδε μία   γυναίκα.

Υπάρχει  κάτι   συνεσκιασμένο   από  τους ευαγγελιστές, το οποίο   θα αποκαλύψω στην αγάπη σας. Πραγματικά πρώτη απ’ όλους τους ανθρώπους, όπως ήταν σωστό και δίκαιο, είδε τον   αναστάντα και απόλαυσε    την  ομιλία   του  και  άγγισε  τα  άχραντα    πόδια    του,   έστω    και  άν  οι   ευαγγελιστές   δεν   τα   λέγουν   φανερά,  μη   θέλοντας  να  φέρουν  ως  μάρτυρα τη   μητέρα,  για  να  μη  δώσουν  αφορμή  υποψίας  στους  απίστους.  Επειδή τώρα  ομιλώ  προς  πιστούς  θα  διευκρινίσω  τα   σχετικά.

Αφού  λοιπόν  οι   μυροφόρες  ετοίμασαν  τα  μύρα  και  τα  αρώματα,    κατά  την εντολή, το   Σάββατο   ησύχασαν.   Ο  Λουκάς   αναφέρει:   «Την   πρώτη   της εβδομάδος, όρθρο βαθύ, ήρθαν στο μνήμα, η Μαρία Μαγδαληνή, η του Ιακώβου, η   Ιωάννα   και   άλλες   μαζί   τους».    Ο  Ματθαίος   λέγει:   «αργά  το Σάββατο, ξημερώνοντας   την   πρώτη  της   εβδομάδος   και   δύο   μυροφόρες προσήλθαν».  Ο  Ιωάννης   λέγει:  «Το  πρωί,  ενώ  ήταν    σκοτεινά    και    ήταν  μόνο  η   Μαρία   Μαγδαληνή».  Ενώ  ο  Μάρκος    αναφέρει:   «Πολύ  πρωί    της πρώτης  της   εβδομάδος  και  ήταν  τρεις  οι  προσερχόμενες   μυροφόρες».

Πρώτη   της εβδομάδος που αναφέρουν όλοι οι ευαγγελιστές είναι  η Κυριακή.  Αργά το βράδυ, όρθρο βαθύ, πολύ πρωί και πρωί  σκοτεινά  ακόμη,   ονομάζουν   το   χρόνο   γύρω   από   τον  όρθρο,  ανάμικτο  από  φως  και    σκοτάδι. Φαίνονται  βέβαια  να  διαφωνούν  κάπως  οι  ευαγγελιστές  μεταξύ  τους  τόσο   για  την  ώρα,  όσο  και  για  τον  αριθμό  των  γυναικών.

Οι   μυροφόρες  ήταν  πολλές   και    ήλθαν  στον  τάφο  όχι  μια  φορά,  αλλά  και   δύο  και   τρεις  φορές,  συντροφιά  μεν,  αλλά    όχι    οι   ίδιες,    κατά  τον  όρθρο    μεν   όλες,  αλλ’  όχι  τον  ίδιο  χρόνο  ακριβώς.

Όπως   εγώ    υπολογίζω    και    συνάγω,   από   όλους   τους  ευαγγελιστές, πρώτη   απ’ όλους  ήλθε  στον τάφο  του  Υιού  του  Θεού η  Θεοτόκος,  έχοντας  μαζί  τη Μαγδαληνή  Μαρία.  Το  συμπεραίνω  από τον  Ευαγγελιστή   Ματθαίο.   Γιατί   λέγει,   «ήλθε   η   Μαγδαληνή Μαρία και  η   άλλη Μαρία»,   που  ήταν   οπωσδήποτε   η   Θεομήτωρ,   «για   να   δουν  τον   τάφο.   Και έγινε   μεγάλος   σεισμός, γιατί   άγγελος Κυρίου ήλθε, σήκωσε τη  μεγάλη  πέτρα   από   το  μνημείο  και  κάθισε πάνω  της.  Ήταν   η  μορφή  του   σαν  αστραπή  και  το  ένδυμά  του  λευκό  σαν  χιόνι   και   από  το   φόβο   τους ταράχθηκαν   οι  φύλακες   και  έγιναν   σαν  νεκροί». Νομίζω ότι  για  τη  Θεοτόκο    ανοίχθηκε  ο  ζωηφόρος  τάφος (γιατί  γι’  αυτή  πρώτη  και   μέσω  αυτής  έχουν  ανοιχθεί  σ’ εμάς  όλα,  είτε  στον  ουρανό  είτε  στη    γη)    γι’ αυτήν  άστραψε  ο  άγγελος  να  δει  τον  άδειο  τάφο  και  το    μέγα    θαύμα  των ενταφίων χωρίς τον αναστάντα Κύριο. Και προφανώς ο   ευαγγελιστής αυτός  άγγελος  ήταν  ο  Γαβριήλ,  που  ανάφερε την  ανάσταση  δείχνοντας    το   κενό    μνημείο   και    λέγοντας  στις  μυροφόρες  να  την  αναγγείλουν    στους   μαθητές.  Και   τότε   «εξήλθαν  με  φόβο  και  χαρά   μεγάλη».  Εγώ  νομίζω  και πάλι  ότι  τον  φόβο   έχει   ακόμη    η    Μαρία  Μαγδαληνή  και  οι  άλλες  γυναίκες, ενώ   η   Θεομήτωρ απέκτησε   τη μεγάλη χαρά, γιατί   κατενόησε   τα   χαρμόσυνα   λόγια   του   αρχαγγέλου   τα οποία   πίστεψε   και  από   τα   τόσα   αξιόπιστα   γεγονότα,  του  σεισμού,  της μετάθεσης  του  λίθου,  του  άδειου τάφου,  των άλυτων ενταφίων αδειανών   από   το   σώμα.  
Και τέλος  πρώτη  η   Θεοτόκος  αναγνώρισε  τον  αναστάντα  και   προσέπεσε στα πόδια του και έγινε απόστολος προς τους   Αποστόλους, όταν επιστρέφοντας εμφανίσθηκε   ο   Ιησούς   στις   μυροφόρες,   λέγοντας   το: «Χαίρετε».

Απολυτίκιον.   Ήχος  β’. 
Ότε   κατήλθες   προς   τον   θάνατον,   η   ζωή   η   αθάνατος,   τότε  τον   Άδην ενέκρωσας,  τη   αστραπή  της  Θεότητος·  ότε    δε  και    τους   τεθνεώτας   εκ  των καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι δυνάμεις  των  επουρανίων  εκραύγαζον·   Ζωοδότα   Χριστέ,   ο    Θεός    ημών  δόξα   σοι.

Κοντάκιον.   Ήχος  β’.   Αυτόμελον.   
Το  Χαίρε  τοις Μυροφόροις  φθεγξάμενος,  τον    θρήνον  της    Προμήτορος  Εύας   κατέπαυσας    τη    Αναστάσει  σου  Χριστέ  ο   Θεός· τοις Αποστόλοις   δε  τοις    σοις,   κηρύττειν   επέταξας·   Ο  Σωτήρ  εξανέστη  του  μνήματος.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  Μυροφόρων   θείος   χορός,   Ιωσήφ ευσχήμων, και  Νικόδημος  ο σεπτός,  οι  μύροις  το  σώμα  αλείψαντες   Κυρίου,   και   τούτου   την   αγίαν, ιδόντες  έγερσιν.

Sunday of Myrrh

Myrrh are women who followed the Lord with His Mother, stayed with her at the time of salvific passion, and cared for the Lord's body to be soaked with myrrh. When Joseph and Nicodemus demanded and received from Pilate the despotic body, they took it down from the cross, surrounded it with sintones, along with fine perfumes, put it in a monument and put a large stone on the door of the monument. They were, according to Evangelist Mark, Mary Magdalene and the other Mary sitting opposite the tomb. Another Maria meant the Theotokos. Not only these were present, but also many other women, as Luke says.

The resurrection of the Lord is a renewal of human nature and a redevelopment and return to the immortal life of the first Adam who was devoured by death by sin and by death returned to the land from which he was formed.

As the man at first did not see him standing up and taking life, since there was no man at that time, then taking the breath of life with divine emptiness first of all saw a woman, because after him first man was Eve. Thus, the second Adam, that is, the Lord, when He rose from the dead, no man saw him, since none of his was present, and the soldiers who kept the memory disturbed by fear had become dead. After the resurrection, the first of all saw a woman.

There is something shaken by the evangelists, which I will reveal in your love. Really the first of all people, as he was right and right, saw the disconcerted man and enjoyed his speech and touched his feeble legs, even if the evangelists did not say it clearly, not wanting to bear witness to the mother to do not give cause for suspicion to the unbelievers. Because now I speak to the faithful, I will clarify this.

So when the myrrh-makers prepared the myrrh and the perfumes, on Saturday, they were quiet. Luke says: "On the first week, a deep article, came Mary Magdalene, James, John and others with them." Matthew says, "late on Saturday, the first day of the week, two frogs came in." John says, "In the morning, while it was dark and it was only Mary Magdalene." While Mark says: "Very early in the morning of the first week, and there were three coming myths."

The first week of all evangelists is Sunday. Late in the evening, article deep, very early morning and morning still dark, call time around the article, mixed with light and darkness. Of course, the evangelists seem to disagree with each other for both the time and the number of women.

The murderers were many and came to the grave not once, but also two and three times, companionship, but not the same, according to the article, but not exactly the same time.

As I count and conclude, from all the evangelists, the first of all came to the tomb of the Son of God the Virgin Mary, having Mary Magdalene together. I conclude it from Evangelist Matthew. Because she says, "Mary Magdalene and the other Mary," who was definitely the Godfather, "came to see the tomb. And there was a great earthquake, because the angel of the Lord came, lifted the great stone from the monument and sat upon it. It was his form of lightning and his garment white as snow, and from fear the guards were upset and became dead. " I think that the tomb was opened for the Virgin Mary (for it was first and through it opened to us all, whether in heaven or on earth) for it the angel shouted to see the empty tomb and the great miracle of the bastards without the resurrected Lord. And, apparently, this evangelist angel was Gabriel, who reported the resurrection pointing to the empty memorial and telling the mythologists to announce it to the disciples. And then they "went out in fear and great joy". I think again that fear yet Mary Magdalene and the other women, while the Mother of God became the great pleasure, because its understanding of the joyful words of the archangel which believed by so many reliable facts, the earthquake, the displacement of the stone, of the empty tomb, of the unscrupulous debaughters of the body.

Finally, the Theotokos first recognized the disconcerted man and fell on his feet and became an apostle to the Apostles, when Jesus came back to the myrrh, saying, "Hail".

Apolyticus. Sound b '.

When he descended to death, life is immortal, then the pit enekrosas, the lightning of Godhead; and when he is not deceased of those under the earth resurrected, Pasha the powers of heavenly ekrafgazon; Zoodota Christ, our God glory to Thee.

Kontakion. Sound b '. Self-help.

Hail to the Myrrh-eaters, the lamentation of the Everlasting Everlasting your Resurrection, Jesus Christ, the Apostle to you, preach the Savior.

Majesty.

Heavenly Myrrh, divine dance, Joseph of the gentiles, and Nicodemus the seventh, the myrrh the body, who set up the Lord, and therefore the holy, begotten men.