Ο Προφήτης Ησαΐας

Ο    Προφήτης   Ησαΐας,  υιός  του  Αμώς, γεννήθηκε  στα   Ιεροσόλυμα  περί   το    774   π.Χ.    Υπήρξε    ο   πρώτος  μεταξύ  των  τεσσάρων μεγάλων   Προφητών,  ο λαμπρότερος  και μεγαλοφωνότερος  από  αυτούς.  Το  όνομα   Ησαΐας,  εβραϊστί   Γιασιαγιάχου,    σημαίνει   «ο    Θεός   σώζει».

Κατά  αρχαία   ραββινική   παράδοση,   ο   πατέρας   του   ήταν   αδελφός του   βασιλέως  των  Ιουδαίων   Αμασίου,   η    δε    θυγατέρα   του   λέγεται  ότι  είχε   νυμφευθεί   τον βασιλέα   Μανασσή.  Οι  παραδόσεις  αυτές,  θρύλοι    μάλλον   και    όχι    ιστορικές  αλήθειες,  υποδηλώνουν   πάντως  την   ευγενή     καταγωγή  του  Ησαΐου.  Ο  Ησαΐας  ήταν  έγγαμος  και  είχε  αποκτήσει   δύο   παιδιά,   τα  οποία   αναφέρονται   στις   Προφητείες του.   Σε   αυτά,    κατ’  εντολήν   προφανώς    του    Θεού,    είχαν    δοθεί   συμβολικά  ονόματα.  Του μεν πρώτου το όνομα   ήταν   Ιασούβ  και  σημαίνει   κατά   τους  εβδομήκοντα   «το  υπόλοιπο  θα  επιστρέψει», δηλαδή  οι  εναπομείναντες   στην   αιχμαλωσία    Ιουδαίοι θα  επανέλθουν στην πατρίδα τους. Του  δε άλλου το όνομα ήταν Μαχέρ  Σχαλάζ  ΧαςΒαζ   και    σημαίνει    «ταχέως σκύλευσον, οξέως  προνόμευσον»,  σε  δήλωση  της  επικείμενης  κατά   των   Ιεροσολύμων  επιδρομής    των   Ασσυρίων   και    Βαβυλωνίων.

Ο   Ησαΐας   κλήθηκε   στην   προφητική    διακονία   του   κατά   το   738   μ.Χ., τελευταίο    έτος   της   βασιλείας   του  Οζίου   και  πρώτο  έτος    της    βασιλείας Ιωάθαμ.  Ο    ίδιος    ιστορεί  σε  μία    συναρπαστική    περιγραφή    την   κλήση του.  Ευρισκόμενος  στο  ιερό  είδε  τον Κύριο καθήμενο  επάνω    σε    θρόνο υψηλό,    ενώ    ο    ναός    ήταν   πλημμυρισμένος    από    υπέρλαμπρο   φως   της θείας   δόξας.    Τα   εξαπτέρυγα   Σεραφίμ,  ίσταντο γύρω  από  το  θείο   θρόνο προσφωνώντας    και    αντιφωνώντας    το    ένα   το  άλλο,   δοξολογώντας    τον Θεό  και    λέγοντας   «άγιος,   άγιος   Κύριος   Σαβαώθ,   πλήρης    πάσα   η    γη    της δόξης Αυτού». Μπροστά στο μεγαλειώδες αυτό θέαμα ο Ησαΐας καταλύφθηκε από βαθιά συγκίνηση και δέος, αναλογίστηκε την αναγιότητά  του    ως    ανθρώπου    και    αναφώνησε    ότι,    ως    άνθρωπος    που έχει    ακάθαρτα   χείλη,  αξιώθηκε  να  δει    τον   Βασιλέα,   Κύριο    Σαβαώθ. Μετά    την    ταπεινή   αυτή     ομολογία   του,    ένα    από    τα    Σεραφίμ   έλαβε  δια    της   λαβίδος  στο  χέρι του  αναμμένο κάρβουνο  από  το    θυσιαστήριο, στο    οποίο   καιγόταν    ευώδες   θυμίαμα,    άγγιξε    τα   χείλη    του    Ησαΐα  και του  είπε:   «ιδού, αυτό  άγγιξε  τα  χείλη σου  και  θα  αφαιρέσει    τις   ανομίες σου  και  θα  καθαρίσει  τελείως και  θα  απαλείψει  από  σένα    τις   αμαρτίες σου».

Το έργο του   Προφήτου   Ησαΐα  επεκτάθηκε  επί  της βασιλείας του  Ιωάθαμ,   Άχαζ,  Εζεκίου,  ίσως  δε  και  επί  Μανασσή,  από   τον  οποίο, όπως   λέγεται   καταδικάσθηκε  σε  θάνατο  και  εκτελέσθηκε  με   ξύλινο  πριόνι,    επειδή   τον   έλεγξε   δημοσίως    για    την    ασέβειά   του.

Η   εποχή   κατά   την  οποία  έζησε   ο   Ησαΐας   ήταν  πολύ δύσκολη για  το Ισραηλιτικό  βασίλειο.  Οι  Εβραίοι  της  εποχής    εκείνης    είχαν    εκτραπεί  σε  μία   υλόφρονα   ζωή, για  την  ικανοποίηση   της    οποίας    δεν   δίσταζαν  μπροστά   σε   καμία  αδικία  και  παρανομία.  Οι  ιερείς    ήταν   μέθυσοι,    οι  ψευδοπροφήτες οργίαζαν, οι άρχοντες ήταν   κλέφτες.   Οι   ψευδοευλαβείς εκείνοι,   που   νήστευαν   και   προσέφεραν   θυσίες   υποκριτικά   και   ήταν   άδικοι και ανελεήμονες,  είχαν    πληθυνθεί    και    συνεργούσαν   στη   διαφθορά.

Μία   τέτοια   κατάπτωση   ήταν   επόμενο   να   οδηγήσει   σε   ολιγοπιστία,  σε απιστία προς τον αληθινό Θεό και   σε   εκτροπή   προς   την   ειδωλολατρία. Εξαιτίας  της   αμαρτωλότητας   και ασέβειας που  κυριαρχούσε,   με    σκοπό  την παιδαγωγία,  την  επιστροφή  του  λαού  και  την  υπακοή    στον    θείο  νόμο, ο Θεός επέτρεπε συμφορές και θλίψεις, ιδιαίτερα  δε τις καταστρεπτικές   επιδρομές   ξένων,    γειτονικών    και    μακρινών    λαών.

Έτσι  το  έργο  του  Προφήτου  Ησαΐα,  καθ’ όλο  το  διάστημα  της  δράσεώς    του,   ήταν   να   ελέγχει   την   αμαρτωλότητα   και   ασέβεια,   να καταδικάζει   αυστηρότατα  την αποστασία και  ειδωλολατρία,  να  προλέγει θλίψεις    κατά   του    αποστάτη    λαού    και    να   καλεί   σε    μετάνοια   και  επιστροφή  προς  τον  Θεό. Σε  περίοδο  δε  προφανών  κινδύνων,  επιδρομής  εχθρών  και   δουλείας  του λαού, ενθάρρυνε τους   αποκαρδιωμένους,   αναθέρμαινε   την   πίστη   και   υπακοή  προς  τον  Θεό,  καλλιεργούσε  την  ελπίδα  της  απολυτρώσεως.    Αλλά   εκείνο   το   οποίο χαρακτηρίζει   εντονότερα   τον   Ησαΐα   είναι   κυρίως   οι   πολυάριθμες   και καθαρότατες  Χριστολογικές   Προφητείες του. Φωτιζόμενος  από  το Πανάγιο  Πνεύμα προανήγγειλε την εκ  Παρθένου γέννηση  του  Λυτρωτού,   όπως   και    το    Όνομα    Αυτού   «Εμμανουήλ»,  το  οποίο σημαίνει   «ο  Θεός   μαζί   μας».   Γι’ αυτό   και   ονομάσθηκε   από   τους   Πατέρες,   «Ευαγγελικός   Προφήτης»,  οι  δε  Προφητείες   του   «Καθ’    Ησαΐαν   Ευαγγέλιον».      
Το ιερό λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, επί αυτοκράτορος   Θεοδοσίου   Β’   (408 – 450   μ.Χ.)    και    κατατέθηκε    στο    ναό    του Αγίου   Μάρτυρος   Λαυρεντίου    που    ήταν    πλησίον    των    Βλαχερνών.

Απολυτίκιον.   Ήχος  δ'.   Ταχύ   προκατάλαβε.     
Ως σάλπιγξ   πανεύσημος,  μεγαλοφώνω  φθογγή,   τω    κόσμω  προήγγειλας, την   παρουσίαν   Χριστού,   Προφήτα   θεσπέσιε· συ γαρ του  Παρακλήτου, ελλαμφθείς τη  δυνάμει,  κάλαμος  οξυγράφος,  των μελλόντων    εδείχθης·  διο   σε    Ησαΐα,    ύμνοις   γεραίρομεν.

Κοντάκιον.   Ήχος  β’.   Την  εν   πρεσβείαις.           
Της προφητείας το χάρισμα δεδεγμένος, προφητομάρτυς  Ησαΐα  θεοκήρυξ,   πάσιν   ετράνωσας    τοις   υφ'   ήλιον,   την   του  Θεού  φωνήσας   μεγαλοφώνως   σάρκωσιν·    Ιδού    η    Παρθένος   εν   γαστρι  λήψεται.

Μεγαλυνάριον.
Άνθρακι τα  χείλη  σου  καθαρθείς,  της  υπερκοσμίου,  θεωρίας  θεουργικώς, ώφθης  Ησαΐα, Προφήτης θεηγόρος, και του Χριστού προλέγεις,    σαφώς    την   σάρκωσιν.

The Prophet Isaiah

The Prophet Isaiah, son of Amos, was born in Jerusalem about 774 BC. He was the first among the four great Prophets, the brightest and the most magnificent of them. The name of Isaiah, Yisyaiah Yahweh, means "God saves."

In ancient Rabbi tradition, his father was the brother of the king of the Jewish Amaziah, and his daughter is said to have married King Manasses. These traditions, legends rather than historical truths, however, indicate the noble origin of Isaiah. Isaiah was married and had two children mentioned in his prophecies. In them, according to apparently God's command, symbolic names were given. His first name was Iasouv and means that during the seventies "the rest will return", ie the remaining Jews will return to their homeland. And the other name was Maher Schalaz Hasbaz and means "fast accelerating, acutely advancing" in a statement of the invasion of the Assyrians and Babylonians, which is imminent against the Jerusalem.

Isaiah was called to his prophetic ministry in 738 AD, the last year of the kingdom of Ozi and the first year of King Joash. He writes in a fascinating description his call. At the sanctuary he saw the Lord sitting on a throne high, while the temple was flooded with the glorious light of divine glory. The six-eyed Seraphim, stood around the divine throne, responding and opposing one another, glorifying God and saying, "Holy, holy Lord Sabbath, full of all the earth of His glory." In front of this magnificent spectacle, Isaiah was deeply aroused and awakened, considered his unselfishness as a man, and exclaimed that, as a man with unclean lips, he was entitled to see the King, Lord Sabbath. After his humble confession, one of Serafim received a charcoal of charcoal from the altar in which he smelled fragrant incense, touched Isaiah's lips and said, "behold, this touches your lips and will take away your iniquities, and will purify it completely, and will remove your sins from you. "

The work of the Prophet Isaiah was extended over the reign of Joatham, Ahaz, Hezekiah, and possibly Manasses, whom he was condemned to death and executed with a wooden saw because he publicly controlled him for his misgivings.

The era in which Isaiah lived was very difficult for the Israeli kingdom. The Jews of that time had been degraded into a lively life, for the satisfaction of which they did not hesitate to face any injustice and illegality. The priests were drunken, the false prophets were cast, the rulers were thieves. The pseudosuppliers, who were embarrassed and offered hypocritical sacrifices and were unfair and unmerciful, had plunged and worked on corruption.

Such a forfeiture was to lead to unbelief, infidelity to the true God, and a diversion to idolatry. Due to the sinfulness and disrespect that prevailed in order to educate, return the people and obey the divine law, God allowed tribulations and sorrows, especially the devastating raids of strangers, neighbors and distant peoples.

Thus, the work of the Prophet Isaiah throughout his lifetime was to control sinfulness and disrespect, to severely condemn apostasy and idolatry, to preach sorrows against the apostate of the people, and to call for repentance and return to God. In times of obvious dangers, raid of enemies and slavery of the people, he encouraged the disheartened, rebuked the faith and obedience to God, cultivated the hope of redemption. But what characterizes Isaiah more strongly is its numerous and pure Christological prophecies. Enlightened by the Holy Spirit, he preached the Redemption of the Redeemer as well as His Name "Emmanuel", which means "God with us". That is why he was named by the Fathers, the "Evangelical Prophet", and his Prophecies "Kṛṣṇa Isaiah Gospel".

His holy relic was transferred to Constantinople, Emperor Theodosius II (408-450 AD) and deposited at the temple of Saint Martyr Lavrentius, near Blacherna.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

As a trumpet, a great voice, the prophecy, the presence of Christ, the Prophet succeeded; the associate of the Scriptor, by translating the mighty oxar of the things that have been revealed; in Isaiah we are full of hymns.

Kontakion. Sound b '. The embassy.

The prophecy, the prophetess, the prophetess Isaiah, the divine hymn, all of you in the presence of God, who spoke aloud to the flesh: Behold, the Virgin in the breastplate is taken.

Majesty.

Coal your lips cleaned, the supercosm, the theory of the mysterious, beheaded Isaiah, the Prophet and the Christ, you clearly preach the sincerity.