Ο Όσιος Νείλος ο εν τη μονή Μεγίστης Λαύρας ασκήσας

Ο    Όσιος    Νείλος   καταγόταν    από    τον    Άγιο   Πέτρο   Κυνουρίας  και  έζησε κατά  το  πρώτο  ήμισυ  του  17^ου   αιώνος   μ.Χ.    Από    νεαρή   ηλικία  παρελήφθη   από    τον   θείο   του,   ιερομόναχο   Μακάριο,    στην  εκεί  ιερά  μονή   Κοιμήσεως   της   Θεοτόκου,   την   καλουμένη   του Μαλεβή,   όπου   και    αφού   εκπαιδεύθηκε   με   θεοσέβεια, χειροτονήθηκε  διάκονος. Ποθώντας  όμως  και οι  δύο   ακόμη  πιο ασκητικό   βίο,   μετέβησαν   στο   Άγιον   Όρος,   όπου,   αφού   για   λίγο χρόνο   ασκήτεψαν    στο    σπήλαιο    που  είχε  ασκητέψει  ο  Όσιος  Πέτρος ο  Αθωνίτης († 12  Ιουνίου), στη συνέχεια   μετέβησαν   σε   έρημη  έκταση    κοντά    στη  Λαύρα   του    Οσίου   Αθανασίου,  έκτισαν  ναό  τιμώμενο  στο  όνομα  της  Υπαπαντής και  παρέμειναν  εκεί  ασκητεύοντας    με  αυστηρότητα.

Αργότερα   ο   Όσιος   Νείλος,   για    μεγαλύτερη    άσκηση,    κατέφυγε   σε    σπήλαιο που   βρισκόταν  σε  πολύ  απόκρημνο  βράχο,    όπου,   αφού  ανήγειρε  μικρό  ναό, παρέμεινε ασκούμενος και νυχθημερόν προσευχόμενος   καθ’ όλο   τον   υπόλοιπο  βίο  αυτού.

Ο   Όσιος   Νείλος   κοιμήθηκε   με   ειρήνη   στις   12   Νοεμβρίου   του   1651 και  ενταφιάσθηκε πλησίον του  σπηλαίου  του.   Μετά  την  οσία ταφή  του,  μύρο ευώδες ανέβλυσε από τον τάφο   του,   που   παρείχε   την ίαση σε όσους ασθενείς προσέφευγαν εκείμε πίστη.
Αργότερα, λόγω  εδαφικών  μεταβολών,  ο  τάφος  του  Οσίου  εξαφανίσθηκε   και    παρέμεινε    άγνωστος   για   πολλά    χρόνια.   Το 1815,  ο  Όσιος  Νείλος παρουσιάσθηκε σε κάποιον μοναχό, που ονομαζόταν   Αιχμάλωτος   και   αφού   του   προείπε  πολλά   μέλλοντα, στην   συνέχεια τον πρόσταξε να καταστήσει βατή   τον   οδό   προς   το σπήλαιό   του, για   να   μεταβαίνουν   οι   μοναχοί   να   προσκυνούν και  να   λειτουργούν το ναό που είχε  ιδρύσει. Αμέσως  ο  μοναχός  Αιχμάλωτος    ανακοίνωσε  στους  υπόλοιπους πατέρες όσα προστάχθηκαν  από  τον  Όσιο,  αυτοί  δεέσπευσαν  με  προθυμία    όχι μόνο    να  διανοίξουν  την  οδό,  αλλά  και  να  οικοδομήσουν   νέο    ναό  προς  τιμήν του  Οσίου.  Κατά  την  εκσκαφή  των  θεμελίων  του  ναού,  ανευρέθη    ο    τάφος   του    και    τα    σεπτά  λείψανά  του,  τα  οποία  ανέδιδαν    άρρητη    ευωδία.

Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.   Ταχύ   προκατάλαβε.    
Ως   άνθη   πανεύοσμα,   της   αϊδίου    ζωής,   τα   θεία   σου   λείψανα,   εκ  των  ταμείων της γης,   ημίν    ανεφάνησαν·  όθεν    μνείαν  τελούντες,  της  ευρέσεως   τούτων,  μέλπομεν    Πάτερ   Νείλε,    την    δοθείσαν   σοι χάριν,   δι’  ής  πάσι    προστάτης,   ευρίσκῃ  θερμότατος.

Κοντάκιον.   Ήχος   δ’.   Επεφάνης   σήμερον.        
Τα σεπτά σου λείψανα   περικυκλούντες,  εξ  αυτών  λαμβάνομεν,  αγιασμού τας δωρεάς, Μυροβλυτών εγκαλλώπισμα, Νείλε θεόφρον, Αγγέλων  ομόσκηνε.

Μεγαλυνάριον.
Μύρου αποπνέοντα την οσμήν, και μελλούσης δόξης, εκδηλούντα τα  αγαθά,   ώφθησαν   τοις   πάσι,   τα   θεία λείψανά   σου·   διο  σε  Μυροβλύτα,    Νείλε   γεραίρομεν.

The Holy Nile in the monastery of Megisti Lavra exercised

The Holy Nile came from St. Peter of Kynouria and lived in the first half of the 17th century AD. From his early age he was taken over by his uncle, hieromonk Makarios, to the holy monastery of the Assumption of the Virgin Mary, called Malevi, where he was trained with devotion and was ordained a deacon. However, they worshiped the two more ascetic life, and they went to Mount Athos where, after a while, they practiced in the cave that St. Peter the Athonite († 12 June) had exercised, then went to a deserted area near the Lavra of Athos Athanasios , built a temple honored in the name of Ypapanti and stayed there, exercising with rigor.

Later, the Sacred Nile, for more exercise, resorted to a cave situated on a very steep cliff, where, after building a small temple, he remained practitioner and night-time praying for the rest of his life.

The Holy Nile slept in peace on 12 November 1651 and was buried near his cave. After his burial, a fragrant myrrh flowed from his grave, which provided healing to those patients who were looting their faith.

Later, due to territorial changes, the tomb of Osius disappeared and remained unknown for many years. In 1815, the Sacred Nile was presented to a monk who was called Captain, and after many years of prosperity, he then instructed him to make the road to his cave easy for the monks to go and praise the temple he had founded . Immediately, the monk Prisoner announced to the rest of the fathers what Osia had received, they gladly eagerly not only to open the street but also to build a new temple in honor of Hosios. During the excavation of the foundations of the temple, his grave and his seventh relics were found, which yielded an odor of fragrance.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

As beautiful flowers, eternal life, your divine relics, out of the earth's bodies, they appeared, and so mentions the beasts, of these finds, we are looking at Father Nile, given it to you for the sake of your protector;

Kontakion. Sound d '. I'm afraid today.

Your seventy relics encircle, of which we receive, the sanctification of the gifts, the Myriblitus gullible, the Nile the theophant, the angel hosted.

Majesty.

Myrrh exhaled the odor, and the glory of glory, manifesting the goods; all your relics were thrown down; in Myrtlel, Nile we are full.