Ο Άγιος Συνέσιος

            Πολύ   φτωχές   δυστυχώς   είναι   οι   πληροφορίες   που   έχουμε για   τον   Κύπριο   αυτόν   άγιο.   Τόσο   το   συναξάρι   όσο   κι   η ακολουθία   του   ελάχιστα   πράγματα   μας   προσφέρουν.

Σύμφωνα   μ' αυτές   ο   άγιος   Συνέσιος   γεννήθηκε   στην Καρπασία. Ήταν άνθρωπος πράος κι ανεξίκακος και διαδέχτηκε στον επισκοπικό   θρόνο τον άγιο   Φίλωνα.   Αυτού   μάλιστα   και  το   ιερό   έργο ζήλωσε   και   συμπλήρωσε.   Όταν   έγινε   επίσκοπος,   την  Καρπασία   μα   κι ολόκληρο   το   νησί   λυμαίνονταν  οι   αιρέσεις.

Ο διάβολος που ξέρει να μεταμορφώνεται και «εις άγγελον   φωτός», όπως μας λέει ο θείος απόστολος, χρησιμοποίησε   απ' την   πρώτη   στιγμή τούτο   το   μέσο,   για   να   προσβάλει   τη  θρησκεία   του  Χριστού,   που   με   την εργασία   και   τους   κόπους  των   μακαρίων   Πατέρων  και   προ   παντός   των αγίων   Ιεραρχών   Επιφανίου   και   Φίλωνος   είχε   ήδη   επικρατήσει   σε   όλη   την Κύπρο,  πρόβαλε   τις   αιρέσεις.  Και   τις   πρόβαλε   για   να  σκοτίσει   τα πνεύματα,  να   ταράξει    τις   συνειδήσεις   και   να   κομματιάσει   το   σώμα   του Χριστού,   την   Εκκλησία.   Ο   κίνδυνος   ήταν   πολύ   μεγάλος.

Αυτό που δεν πέτυχαν οι Αυτοκράτορες της Ρώμης με τους διωγμούς που κίνησαν ενάντια στην Εκκλησία   και   με   τα   βασανιστήρια   τα ανήκουστα που χρησιμοποίησαν, ζήτησαν   να   το   πετύχουν   οι   αιρέσεις.   Να σκανδαλίσουν   τους   Χριστιανούς.   Να   ψυχράνουν   το   ενδιαφέρον   και   τον ζήλο  τους   για  την   πίστη   κι   έτσι   σιγά-σιγά   να   σβήσουν   από   τις   καρδιές,   την αγάπη   για   τον   Χριστό   και   τη   θρησκεία   του.

Στους διωγμούς η Εκκλησία αντιστάθηκε με το αίμα των  μαρτύρων της. Στις   αιρέσεις   πρόβαλε   μαζί   με  το   αίμα   των   μαρτύρων  της   και   «την μάχαιραν του Πνεύματος, ο  εστί   ρήμα   Θεού»   δηλαδή  και   τη   μάχαιρα   του Αγίου   Πνεύματος,  η   οποία   είναι   ο   άδολος   και   φωτεινός    λόγος   του   Θεού. Αυτό έγινε και στην  Κύπρο  μας.   Ενάντια  στις   αιρέσεις   που   σύμφωνα   με τον άγιο Επιφάνιο ξεπερνούσαν σε αριθμό τον   καιρό   αυτό  τις   ογδόντα, κινήθηκε  με   φλόγα  και   χριστιανική   σύνεση ο άγιος Συνέσιος. Με  το   ραβδί του   ιεραποστόλου και  τη   μάχαιρα   του   Πνεύματος, που είναι   τομώτερη   κι από το πιο κοφτερό εργαλείο   ανέλαβε   ο   ουρανοπολίτης   Ιεράρχης   τον σκληρό   αγώνα   για  την   αντιμετώπιση   και   διάλυση   των   αιρέσεων.

Η   πραότητα   του,  η   γλυκύτητα   των   λόγων   του   και   τα   πειστικά επιχειρήματα του ενισχυμένα με τα πολλά του θαύματα φέρνουν   παντού και  τα   ανάλογα   αποτελέσματα.   Οι   εχθροί   της   Εκκλησίας, που   ζητούν    να ξεσχίσουν τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου,   παραμερίζονται   από   παντού και   παραπλανημένοι   πιστοί   με   δάκρυα   μετανοίας   ξαναγυρνούν  στη μάνδρα  του   Χριστού.  Η   επιτυχία   είναι   αφάνταστη.   Σε   λίγα   χρόνια   η   Αγία Νήσος ξαναβρίσκει την ειρήνη της και τον δρόμο της χριστιανικής πίστεως.

Η ζωή του μεγάλου Πατρός υπήρξεν αληθινά μια ζωή εκδαπανήσεως και θυσίας. Αλλά και μια ζωή αγάπης   και   φιλανθρωπίας. Η καρδιά του πυρακτωμένη από την αγάπη του Χριστού και των ανθρώπων αγωνιζόταν μέρα νύκτα να σκορπίσει και να μεταδώσει   στους γύρω   του   αυτή  τη  φλόγα. Της αγάπης τη φλόγα, το ενδιαφέρον, τη στοργή.   Τα   λόγια   που   απευθύνει   ο   Κύριος   στους   οπαδούς  του   «ούτω λαμψάτω  το   φως   υμών   έμπροσθεν   των   ανθρώπων,  όπως   ίδωσιν   υμών   τα καλά   έργα   και  δοξάσωσι   τον πατέρα υμών τον  εν  τοις  ουρανοίς»   (Ματθ. ε', 14)   στέκονται   πάντα   φωτεινά   μπροστά   του.

Δεν μπορούν  οι   χριστιανοί   μου   να   γίνουν   φωτεινοί,   σκέπτεται,   αν δεν δουν σ' εμένα το πρότυπο, το φωτεινό πρότυπο, το οποίο   να αντιγράψουν. Γι' αυτό και αγωνίζεται σκληρά   και   παλαίει   κυριολεκτικά για   να   είναι  «τύπος   των   πιστών   εν   λόγω,   εν   αναστροφή,   εν   αγάπη,   εν πνεύματι,  εν   πίστει,   εν   αγνεία»   (Α' Τιμοθ. δ , 12).   Όπως   λάμπει   του   ήλιου το   φως   έτσι   λάμπει   γύρω   και   του   μακάριου   επισκόπου   η   ψυχή.

Είναι   παράδειγμα   ζωντανό η ζωή  του   για   τους   χριστιανούς   του. Παράδειγμα στα λόγια και στη συμπεριφορά του μ'   αυτούς.   Παράδειγμα και   στην  αγάπη   και   στην   πνευματική   ζωή  και  στην   πίστη   και   στην αγνότητα, που και όταν δεν μιλούσε, ενέπνεε κι αιχμαλώτιζε και καθοδηγούσε   στη   χριστιανική   ζωή.

Στο   πρόσωπο  του   τα   πιστά   του  τέκνα   βρίσκανε   πάντα   τον στοργικό πατέρα   και   τον   ανέξοδο   γιατρό,   που   ήξερε   να   γίνεται   «τοις   πάσι  τα   πάντα ίνα   πάντως   τινάς   σώσει»   (Α' Κορινθ. θ', 22).

Μα κι   όταν   ο   Άγιος   κοιμήθηκε,   δεν   σταμάτησε   να  προσφέρει  σ' εκείνους  που  με   πίστη   καταφεύγουν στη χάρη του   τις   θεραπείες   και   τις δωρεές   του.

Πολλά   θαύματα   του   Αγίου  αναφέρονται   από   τους κατοίκους της Καρπασίας μ' ευλάβεια κι ευγνωμοσύνη. Ιδιαίτερα τιμάται σαν θεραπευτής της δυσουρίας. Αλλά   κι  ότι   τιμωρεί   με   την   ίδια   αρρώστια όλους εκείνους   οι   οποίοι   τολμούν   και   δοκιμάζουν   να   καταχραστούν   την περιουσία  του.   Επίσης   μεταξύ  των   κατοίκων   επικρατεί  η  γνώμη   ότι   ο φιλάνθρωπος   επίσκοπος   προσφέρει   θαυματουργικά   τις  δωρεές   του   χωρίς ανταλλάγματα ακριβά ή πολύτιμα. Είναι πολύ ολιγαρκής. Κι ένα κρεμμύδι είναι αρκετό να ικανοποιηθεί ο άγιος και να προσφέρει τη θαυματουργική   θεραπεία   του.

Ένα   πράγμα   όμως   δεν   θέλει.   Να   του   πειράξουν ή να του αφαιρούν τα δικά   του.

Η αγάπη κι η ευλάβεια των χριστιανών της Κύπρου μας μα ιδιαίτερα   της   Καρπασίας   στον   άγιο   Συνέσιο   είναι   πολύ   μεγάλη.   Αυτής   της αγάπης   καρπός   είναι   κι   ο   «θαυμαστός   και   παράδοξος»   ναός,   τον   οποίον ανήγειραν  προς   τιμήν   του   τα   πνευματικά   του παιδιά. Μέσα   στον   όμορφο κι επιβλητικό   τούτο   ναό   βρίσκονται   τοποθετημένα   τα   άγια   λείψανα   του.

Κοντά   στον   ναό   αυτό   διασώζεται και σήμερα   μια   μεγάλη   σπηλιά, που   είναι   γνωστή   με  τ' όνομα   «ο   σπήλιος   τ' Άη  Συνέση».   Η   σπηλιά   αυτή στα πρώτα χριστιανικά χρόνια τα δύσκολα, τα χρόνια των διωγμών χρησίμεψε σαν κατακόμβη και σαν    νεκροταφείο   των   τότε   χριστιανών.

Στη σπηλιά αυτή μαζευόντουσαν τις νύκτες οι πιστοί για να εκτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Εκεί μακριά από τα περίεργα μάτια των διωκτών και μέσα στο μισοσκόταδο που μάταια προσπαθούσαν να διαλύσουν μερικά κεράκια - προσφορά ευλαβών ψυχών - γονάτιζαν οι χριστιανοί, για να υψωθούν με τα λόγια του Μυστηρίου της ζωής σ' άλλους κόσμους, κόσμους   γαλανούς   κι   ωραίους, κόσμους   αγγελικούς.

Στην ίδια τη σπηλιά πάλι, όταν   κάποιος   απέθνησκε,   οι   ζωντανοί λάξευαν   σε   μια   πλευρά   της   τον   τάφο   μέσα   στον   οποίο  έθαπταν   τον   νεκρό τους.

Η σπηλιά είναι πολύ μεγάλη. Σήμερα όμως   είναι   εγκαταλειμμένη και χρησιμοποιείται σαν μάνδρα. Στα βραχώδη τοιχώματα   της   υπάρχουν διάφορα αρκοσόλια πράγμα που φανερώνει πώς η σπηλιά είχε χρησιμοποιηθεί σαν κατακόμβη.   Στα   αρκοσόλια   θα πρέπει   να   έβαζαν   οι χριστιανοί   τις   εικόνες   τους   και   να   έκαμναν   την   προσευχή   τους.

Κατά τα 800 χρόνια   της   μαύρης   δουλείας, τότε που όλα τά  σκιαζε   η φοβέρα   και   τα   πλάκωνε   η   σκλαβιά,   η   σπηλιά   αυτή   πόσες   φορές   δεν   θ' απέκρυψε από τα μάτια του μαύρου δυνάστη τις πονεμένες και καταδιωγμένες   καρδιές   που   κατάφευγαν   εκεί,  για   να   σωθούν   από   το άσπλαχνο μαχαίρι των διωκτών; Αλλά και πόσες φορές εκεί τα δακρυσμένα μάτια δεν σπογγίστηκαν και δεν έλαμψαν από κάποια κρυφή ελπίδα, όταν ο παπαδοδάσκαλος τους μιλούσε   για   τα   περασμένα μεγαλεία   κι   έκλειε   τα   απλά   του   λόγια   με   κάτι   παρόμοιο   σαν  εκείνο   που   ο ποιητής   διατυπώνει   στον   εμπνευσμένο  στίχο   του:

Μη   σκιάζεστε   στα   σκότη.       
η   λευτεριά   σαν   της   αυγής   το   φεγγοβόλο   αστέρι       
της   νύχτας   το   ξημέρωμα   θα   φέρει.

Η αγάπη  του  αγίου Συνεσίου  στο ποίμνιό  του  που    εκδηλωνόταν  με   τόσες   θαυματουργικές  θεραπείες    συνεχίζεται  ακόμη  και  σήμερα  σε  όσους  με  ευλάβεια    και    σεβασμό    καταφεύγουν  στον    ιερό   ναό    του    και  με  πίστη  ζητούν  τη  χάρη   του.   Από  τα   πολλά  του  θαύματα  θα  αναφέρουμε  εδώ  μόνον  ένα,  που  απ’ την  πρώτη  στιγμή    εντυπωσιάζει  για    την    πρωτοτυπία    του.

Η  μνήμη   του   αγίου   Συνεσίου   συμπίπτει   κάθε   χρόνο   την   εποχή   του θερισμού   (26  Μαΐου).    Την   ημερα   αυτή   ο   Άγιος   θέλει   να   την   αργούν  οι χριστιανοί.   Κι   αυτό   ίσως   για   να   συνηθίσουν   οι   πιστοί   να   σέβονται   τις μεγάλες γιορτές και την Κυριακή που είναι   μέρες   ιερές   κι   αφιερωμένες στη   λατρεία   του   Θεού.

Άντην αργία της ημέρας αυτής της γιορτής του, την   καταπατήσουν οι   χριστιανοί   και  πάνε  στο   θέρος,   τότε,   λέγεται   πώς   ό,τι   θερίσουν   και μαζέψουν   την   ήμερα   αυτή,   τούτο   σήπεται   και   χάνεται.   Είναι  κι   αυτό   μια παραχώρηση   του   Ουράνιου   Πατέρα,   για   να   θυμούνται   οι  πιστοί   να σέβονται   και   να   τιμούν  τον   Άγιο   τους.

            Άραγε   οι   σημερινοί   χριστιανοί,   οι   χριστιανοί   του   20ού   αιώνα   θα θελήσουν   να  προσέξουν   μερικές   αλήθειες,   αλήθειες   απλές   σαν   κι   αυτή;

Στην   εποχή   μας   σκληροί    αγώνες   ανελήφθησαν   και   συνεχίζονται    σ' όλο τον   κόσμο   για   την   ελάττωση  των   ωρών   εργασίας   του  εργάτη.   Καλά   και άγια   όλ' αυτά.

Μα   τις   ημέρες που η αγία μας   Εκκλησία,   στοργική   μητέρα   αυτή, όρισε   σαν   ημέρες   αργίας  και   ξεκουράσματος   σωματικού   και  ψυχικού   κι είναι οι μέρες αυτές μια από τις πρώτες εργατικές νομοθεσίες, θα θελήσουμε   οι   χριστιανοί   της  διαστημικής   εποχής   να   τις   τηρήσουμε   και   να τις   σεβαστούμε;

Αλήθεια!   Θα   το   θελήσουμε;

Απολυτίκιο   Ήχος   α'      

Καρπασέων το κλέος και   Κυπρίων   αγλάϊσμα   και   θαυματουργός ανεδείχθης,   ιεράρχα   πατήρ   ημών   Συνέσιε• διό   την   χάριν   των   θαυμάτων εξ   ουρανού   εδέξω   μακάριε,   θεραπεύειν  τους   νοσούντας,   και   τάς  ψυχάς των   πίστει   προοτρεχόντων   σοι.   Δόξα   τω   δεδοκότι   σοι   ισχύν,   δόξα   τω   σε στεφανώσαντι,   δόξα   τω   ενεργούντι   δια   σου   πάσιν   ιάματα.         

The Holy Symposium

Unfortunately, unfortunately, we have the information we have about this saint of Cyprus. Both the co-host and his follow-up offer little.

According to them, Saint Synesios was born in Karpasia. He was a handsome man and an elder and succeeded in the episcopal throne of St. Philon. This even the sacred work waved and filled. When he became a bishop, Karpasia and the whole island were melting down the sects.

The devil who knows how to transform and "to an angel of light," as the divine apostle tells us, has used this instrument from the first moment to attack the religion of Christ, who through the labor and labors of the Fathers all of the hierarchs of Epiphany and Phileon had already prevailed throughout Cyprus, he presented the heresies. And he set them to shut down the spirits, stir up consciences, and fragment the body of Christ, the Church. The risk was too great.

What the Emperors of Rome did not succeed in persecuting the Church and torturing the unheard ofly used they called for the heresies to succeed. To trigger Christians. To cool their interest and their zeal for faith and so slowly fade from hearts, love for Christ and his religion.

In persecutions, the Church resisted the blood of her witnesses. In the heresies, he presented with the blood of her witnesses and "the sword of the Spirit, the word of God", that is, the sword of the Holy Spirit, which is the unshakable and bright word of God. This was also the case in Cyprus. Against the heresies which, according to Saint Epiphany, exceeded this eighteenth time, the holy Symposium moved with fire and Christian wisdom. With the wand of the missionary and the sword of the Spirit, which is the truest and most sharp tool, the hierarch of the hierarchy took up the tough struggle to deal with and dissolve the heresies.

His virtue, the sweetness of his words and his convincing arguments reinforced by his many wonders bring everywhere the results. The enemies of the Church, who are seeking to break off the Lord's sophisticated cloak, are overthrown by everywhere and deceived believers with tears of repentance are returning to the pen of Christ. Success is unimaginable. In a few years, Hagia Isis regains its peace and the path of Christian faith.

The life of the great Father has truly been a life of devotion and sacrifice. But also a life of love and charity. His heart, fiery of the love of Christ and the people, struggled to disperse and spread the flame around him at night. Love of flame, interest, affection. The words the Lord addresses to his followers, "so shine your light before men, like seeing your good works and glorifying your father in the heavens" (Matthew 14), always stand luminously in front of him.

can my Christians become bright, think, if they do not see the pattern, the bright pattern, to copy. That is why he is struggling hard and literally lulling himself to be "a type of believers in question, in inversion, in love, in spirit, in faith, in obedience" (1 Timothy, 12). As the sun shines the light, so the soul is shining around the blessed bishop.

An example is his living life for his Christians. An example of his words and behavior with them. An example in both love and spiritual life and faith and purity, when and when he did not speak, inspired and captured and guided Christian life.

In the face of his faithful children, he always found the affectionate father and the inexpensive doctor, who knew to be "in all things whatsoever you save" (1 Corinthians 2:22).

But when the Holy One slept, he stopped offering to those who by faith resort to his graces his therapies and donations.

Many miracles of the Saint are reported by the inhabitants of Karpasia with reverence and gratitude. Especially honored as a healer of dysuria. But that he punishes with the same illness all those who dare and try to abuse his property. Also among the inhabitants is the opinion that the philanthropist bishop miraculously offers his gifts without expensive or precious rewards. It's very unlikely. And an onion is enough to satisfy the saint and offer his miraculous healing.

But one thing he does not want. To tease or remove his own.

The love and devotion of our Christians in Cyprus, especially that of Karpasia in Holy Symposium, is very great. This loving fruit is also the "wonderful and paradoxical" temple, which his spiritual children have brought to his honor. Inside this beautiful and imposing church are placed its holy relics.

Close to this temple is still preserved a large cave, known by the name of "The Cave of the Compassion". This cave, in the early Christian times, was difficult, the years of persecution served as a catacomb and a cemetery of the then Christians.

In this cave, the faithful grew up in the night to perform their religious duties. There, away from the strange eyes of the persecutors and in the half-heartedness who, in vain, tried to dissolve some candles-the offering of pious souls-the Christians were kneeling to rise with the words of the Mystery of life in other worlds, worlds of blue and beautiful, worlds of angels .

In the cave itself again, when someone is going to die, the living people carved on one side the grave in which they were buried.

The cave is very large. Today it is abandoned and used as a pen. In its rocky walls there are various archosols which reveal how the cave was used as a catacomb. Archosols should have the Christians put their pictures and pray.

During the 800 years of black slavery, when all the frowns were screaming and slavery slaughtered, the cave was many times hidden from the eyes of the black man against the painful and persecuted hearts that fled there to be saved from the spooky dagger of the persecutors? But how many times did the tearful eyes have not been spooked and did not shine from some hidden hope when the spearhead spoke to them about past majesty and closed his simple words with something similar to what the poet writes in his inspirational verse:

Do not shade in the dark.

the freedom as the dawn of the frenzied star

of the night the dawn will bring.

The love of St. Synesi in his flock, manifested with so many miraculous therapies, continues today even to those who, with reverence and respect, resort to his holy temple and by faith ask for his grace. Of the many wonders we will mention here only one, which from the first moment impresses for its originality.

The memory of the Holy Synod coincides every year with the harvest season (26 May). On this day the Saint wants the Christians to be late. And this may be so for the faithful to be accustomed to respecting the great feasts and Sunday which are holy and devoted to the worship of God.

On that day's holiday, the Christians are crucified and go to the summer, then it is said that everything that they harvest and gather on this day, it goes down and is lost. It is also a concession of the Heavenly Father, so that the faithful can remember to honor and honor their Holy One.

Are today Christians Christians of the twentieth century wanting to observe some truths, simple truths like this?

In our times, hard struggles have been taken up and continue throughout the world to reduce the working hours of the worker. Well and holy all these.

But in the days when our holy Church, this affectionate mother, has been defined as a day of holiday and physical and mental rest, and these days are one of the first labor laws, will we want the Christians of the space age to respect and respect them?

Truth! Will we want it?

Apolitikio Sound a '

Karpeas the king and the Cypriot demonic and miraculous one, our hierarchal Fathers. • For the sake of the miracles of heaven, I praise the sick, and the souls of the fates of yours. Glory in the figures, glory in the crown, glory acting for you with all the riches.