Ο Όσιος Ιωάννης εκ Γεωργίας και οι μαθητές αυτού

Ο   Όσιος  Ιωάννης   καταγόταν   από   τη  Συρία   και   έζησε   περί   τα τέλη   του   5^ου   αιώνα  μ.Χ.   Σπούδασε   την   κατά   κόσμο   σοφία   στην Αντιόχεια. Η πνευματική   του πρόοδος  συμβάδιζε  με  το  πέρασμα  του  χρόνου.  Σε  νεαρή   ηλικία  ακολούθησε  τον  ασκητικό  βίο   και    έγινε  μοναχός.  Η   ταπείνωσή   του   ήταν   τόσο   βαθιά,   ώστε  θεωρούσε   τον εαυτό   του   σκώληκα   και    όχι  άνθρωπο. Ημέρα  και  νύχτα παρακαλούσε  τον  Θεό  να   τον    ευλογεί,   για    να    πολεμά    τα  πάθη  της    ψυχής   και    του    σώματος.   Ο    Θεός    άκουσε    την   προσευχή του   και    του   χάρισε   την   απάθεια   και το χάρισμα της θαυματουργίας.   Η  φήμη   της   αγιότητάς   του   άρχισε    να    απλώνεται σε   ὀλη  τη   Συρία.   Ο   κόσμος   που   συνέρρεε   στον   Άγιο   Γέροντα ήταν   πολύς   και   αυτό   διατάρασσε  τη  μοναχική   του   ησυχία.   Γι’ αυτό   φεύγει  από   τον   τόπο   που   ασκήτευε   και    κρύβεται   βαθιά στην   έρημο.

Ο  Θεός,  όμως,  αλλιώς  οικονόμησε  τα  πράγματα.  Βλέπει,  λοιπόν,  ο  Άγιος  σε   όνειρο   την   Παναγία,   η   οποία   του   έδωσε   εντολή   να επιλέξει   δώδεκα  μαθητές του   και   να   μεταβούν   στην    Ιβηρία,   για να   εδραιώσουν   την   χριστιανική    πίστη  του    λαού  της.  Ο  Άγιος  κάλεσε  τους  υποτακτικούς   του    και  τους  ανέφερε    το   γεγονός.    Όλοι  επιθυμούσαν να τον ακολουθήσουν. Τότε εκείνος έγραψε  τα ονόματα   όλως  σε ξεχωριστά  χαρτιά   και   τα   έβαλε   επάνω   στην Αγία   Τράπεζα.  Όλοι   τη   νύχτα   οι   Πατέρες   προσεύχονταν.   Το   πρωί,   μετά    την   Θεία   Λειτουργία,   ο   Όσιος  τους   είπε   να   υψώσουν τὰ   χέρια   τους   στον   ουρανό   λέγοντας   «Κύριε,   ελέησον».   Κατά   την  ώρα  της  προσευχής  Άγγελος  Κυρίου πήρε  ενώπιον  όλων  δώδεκα  χαρτιά    από    την   Αγία   Τράπεζα    και  τα  έβαλε στα  χέρια  του  Οσίου.

Οι εκλεγέντες μαθητές ήταν οι   Σίω, Δαβίδ,  Αντώνιος,  Θαδδαίος, Στέφανος,   Ισήδωρος,   Μιχαήλ,   Πύρρος, Ζήνων,  Ισέ,  Ιωσήφ  και  Άβιβος.  Στη    συνέχεια   εξέλεξε  για   ηγούμενο  της  σκήτης   κάποιο μοναχό    Ευθύμιο    και    ξεκίνησε  με   τους    μαθητές    του    το  ταξίδι.

Άγγελος   Κυρίου  εμφανίσθηκε   στον   Επίσκοπο   της   πρωτεύουσας   της   Γεωργίας   Ευλόγιο   και   του   είπε  για   τον   ερχομό   του   δούλου του Θεού Ιωάννου και των μαθητών του. Τότε ο μακάριος εκείνος Επίσκοπος   ξεκίνησε   συνοδευόμενος   από   τον   κλήρο  και   τον  λαό, για   να   τους  υποδεχθεί.  Ο    Όσιος  Ιωάννης  έβαλε   μετάνοια  στον  Επίσκοπο  και  πήρε  την  ευλογία   του.  Και  τότε   συνέβη  το    θαύμα  που  μοιάζει  με  εκείνο  που  έγινε  την  ημέρα   της   Πεντηκοστής   μετά την   κάθοδο   του   Αγίου  Π νεύματος   στους  Α ποστόλους.  Ο    Όσιος  μιλούσε    τη   γεωργιανή    γλώσσα.

Ο  Όσιος και οι μαθητές του κήρυξαν σε όλη την Γεωργία  και  προσκύνησαν   όλους    τους  ευλογημένους  τόπους  από  τους      οποίους είχε   περάσει   η  Αγία   Νίνα.

Μετά  το   πέρας   του    ιεραποστολικού    τους    έργου    ζήτησαν  από  τον  Θεό  να τους  υποδείξει  μόνιμο  τόπο  ασκήσεως  και   διαμονής.  Ο  τόπος  αυτός  ήταν το  όρος  Ζάντεν.  Ο  Άγιος  εγκαταστάθηκε   σε   ένα σπήλαιο   και    άρχισε   να   μιμείται   την   ισάγγελη  πολιτεία  του  Ιωάννου  του  Βαπτιστού. Από  εκεί  πολλοί   από   τους   μοναχούς,   αφού στερεώθηκαν   στην   πίστη   και   στην   ανδρεία,  ξεκίνησαν  να  κηρύξουν  τον Χριστό  σε  όλη  την  χώρα.    Ο    Όσιος    είχε  μαζί    του  και    ιερά    λείψανα    Αγίων,  τα    οποία   τους    προσέφερε   ως    ευλογία,  για  να εμπνέονται από την μνήμη των Αγίων και να  ακολουθούν το παράδειγμά τους. Εκείνος συνέχισε τις ασκήσεις και  το  μονήρη  ησυχαστικό βίο. Ακόμη   και   τα   άγρια   θηρία   του   όρους έκαναν  υπακοή    στον   Όσιο.      
Έφθασε,   όμως,   ο   καιρός   για   να   αναπαυθεί   στην   αγκαλιά   του Θεού.    Ο   Κύριος  του  αποκάλυψε   την   ώρα  του    θανάτου   του. Κάλεσε  τους   μαθητές  του,   τους  νουθέτησε   πατρικά,   τους   ευλόγησε, μετέλαβε   των   Αχράντων   Μυστηρίων    και    παρέδωσε   το   πνεύμα.

Saint John of Georgia and his disciples

Saint John came from Syria and lived around the end of the 5th century AD. He studied world wisdom in Antioch. His spiritual progress was in line with the passage of time. At an early age he followed the ascetic life and became a monk. His humiliation was so profound that he considered himself a worm, not a human being. Day and night he pleaded with God to bless him, to fight the passions of the soul and the body. God heard his prayer and gave him the apathy and the gift of miracles. The reputation of his holiness began to spread to all Syria. The world that gathered to the Holy Elder was a great deal and this disturbed his lonely quietness. That is why he leaves the place where he practiced and is deeply hidden in the desert.

God, however, otherwise kept things safe. Saint Mary, then, sees the Virgin Mary, who gave him a mandate to choose his twelve disciples and go to Iberia to establish the Christian faith of her people. The Saint called his subordinates and told them the event. Everyone wished to follow him. At that time he wrote the names entirely on separate papers and put them on the Holy Bank. All the night the Fathers were praying. In the morning, after the Divine Liturgy, the Savior told them to raise their hands to heaven by saying, "Lord, be merciful." At the time of prayer, Angelus took up twelve papers from the Holy See and put them in the hands of Saint.

The elected students were Sio, David, Antonios, Thaddaios, Stephanos, Isidoros, Michael, Pyrros, Zenon, Isa, Joseph and Aviw. Then he elected a monk Efthimios as the abbot of the skete and began his journey with his disciples.

An Angel of the Lord appeared to the Bishop of the capital of Georgia Ebulogus and told him about the coming of the slave of God John and his disciples. Then the blessed Bishop started with the clergy and the people to welcome them. Saint John repented the Bishop and took his blessing. And then, the miracle that resembled that of the Pentecost after the descent of St. John the Apostles happened. Osios spoke Georgian.

The Saint and his disciples declared in all of Georgia and worshiped all the blessed places from which Saint Nina had passed.

After the end of their mission, they asked God to indicate to them a permanent place of practice and residence. This place was Mount Zaden. The Saint was settled in a cave and began to imitate the Ithanos Baptist's state of Ipanema. From there, many of the monks, after being attached to faith and bravery, began to preach Christ all over the country. The Holy One had with him holy relics of Saints, which he offered as a blessing to inspire the memory of the Saints and follow their example. He continued the exercises and the single hesychastic life. Even the wild beasts of the mountain obeyed Osios.

But the time has come to rest in the arms of God. The Lord revealed to him the time of his death. He called his disciples, pathetically praised them, blessed them, took over the Achranth of Mysteries, and delivered the spirit.