ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ἰω. 4, 5-42

5 Ἔρχεται   οὖν   εἰς   πόλιν   τῆς  Σαμαρείας   λεγομένην  Συχάρ,   πλησίον   τοῦ   χωρίου   ὃ   ἔδωκεν   Ἰακὼβ   Ἰωσὴφ   τῷ   υἱῷ   αὐτοῦ·

6 ἦν   δὲ   ἐκεῖ   πηγὴ   τοῦ   Ἰακώβ.  Ὁ  οὖν   Ἰησοῦς   κεκοπιακὼς  ἐκ   τῆς  ὁδοιπορίας   ἐκαθέζετο   οὕτως   ἐπὶ   τῇ  πηγῇ·   ὥρα   ἦν   ὡσεὶ   ἕκτη.

7 Ἔρχεται   γυνὴ   ἐκ   τῆς   Σαμαρείας   ἀντλῆσαι   ὕδωρ.   Λέγει   αὐτῇ   ὁ   Ἰησοῦς·   δός μοι   πιεῖν.

8 Οἱ   γὰρ   μαθηταὶ   αὐτοῦ  ἀπεληλύθεισαν   εἰς   τὴν   πόλιν   ἵνα   τροφὰς   ἀγοράσωσι.

9 Λέγει   οὖν   αὐτῷ   ἡ   γυνὴ   ἡ   Σαμαρεῖτις·   πῶς   σὺ  Ἰουδαῖος   ὢν   παρ'  ἐμοῦ   πιεῖν  αἰτεῖς,   οὔσης   γυναικὸς   Σαμαρείτιδος;   οὐ   γὰρ   συγχρῶνται   Ἰουδαῖοι   Σαμαρείταις.

10 Ἀπεκρίθη   Ἰησοῦς   καὶ   εἶπεν   αὐτῇ·   εἰ   ᾔδεις   τὴν   δωρεὰν   τοῦ   Θεοῦ,   καὶ   τίς   ἐστιν  ὁ   λέγων   σοι,   δός   μοι   πιεῖν,   σὺ   ἂν   ᾔτησας   αὐτόν,   καὶ  ἔδωκεν   ἄν σοι   ὕδωρ   ζῶν.

11 Λέγει   αὐτῷ   ἡ   γυνή·   Κύριε,   οὔτε   ἄντλημα   ἔχεις,  καὶ   τὸ   φρέαρ  ἐστὶ   βαθύ· πόθεν   οὖν   ἔχεις   τὸ   ὕδωρ   τὸ   ζῶν;

12 Μὴ   σὺ    μείζων   εἶ   τοῦ   πατρὸς   ἡμῶν   Ἰακώβ,   ὃς   ἔδωκεν   ἡμῖν  τὸ    φρέαρ,   καὶ   αὐτὸς   ἐξ   αὐτοῦ   ἔπιε   καὶ   οἱ   υἱοὶ   αὐτοῦ   καὶ   τὰ   θρέμματα   αὐτοῦ;

13 Ἀπεκρίθη    Ἰησοῦς   καὶ   εἶπεν   αὐτῇ·   πᾶς   ὁ   πίνων   ἐκ   τοῦ   ὕδατος   τούτου διψήσει   πάλιν·

14 ὃς   δι'   ἂν   πίῃ   ἐκ   τοῦ   ὕδατος   οὗ   ἐγὼ   δώσω   αὐτῷ,   οὐ   μὴ   διψήσῃ   εἰς   τὸν αἰῶνα,   ἀλλὰ   τὸ   ὕδωρ   ὃ   δώσω   αὐτῷ,   γενήσεται   ἐν   αὐτῷ   πηγὴ   ὕδατος   ἁλλομένου    εἰς    ζωὴν   αἰώνιον.

15 Λέγει   πρὸς   αὐτὸν  ἡ   γυνή·   Κύριε,   δός   μοι   τοῦτο   τὸ   ὕδωρ,   ἵνα   μὴ   διψῶ   μηδὲ   ἔρχωμαι   ἐνθάδε   ἀντλεῖν.

16 Λέγει   αὐτῇ   ὁ   Ἰησοῦς·  ὕπαγε   φώνησον   τὸν    ἄνδρα   σου   καὶ   ἐλθὲ  ἐνθάδε.

17 Ἀπεκρίθη   ἡ   γυνὴ   καὶ   εἶπεν·   οὐκ    ἔχω   ἄνδρα.   Λέγει   αὐτῇ   ὁ   Ἰησοῦς·   καλῶς εἶπας   ὅτι   ἄνδρα   οὐκ   ἔχω·

18 πέντε   γὰρ   ἄνδρας   ἔσχες,   καὶ   νῦν  ὃν   ἔχεις   οὐκ   ἔστι   σου   ἀνήρ·   τοῦτο   ἀληθὲς   εἴρηκας.

19 Λέγει   αὐτῷ   ἡ   γυνή·   Κύριε,   θεωρῶ   ὅτι   προφήτης   εἶ   σύ.

20 Οἱ   πατέρες   ἡμῶν   ἐν   τῷ   ὄρει   τούτῳ  προσεκύνησαν·   καὶ   ὑμεῖς   λέγετε   ὅτι   ἐν   Ἱεροσολύμοις   ἐστὶν   ὁ   τόπος   ὅπου   δεῖ   προσκυνεῖν.

21 Λέγει   αὐτῇ   ὁ   Ἰησοῦς·   γύναι,   πίστευσόν   μοι   ὅτι   ἔρχεται   ὥρα   ὅτε   οὔτε   ἐν τῷ   ὄρει   τούτῳ   οὔτε   ἐν   Ἱεροσολύμοις   προσκυνήσετε   τῷ   πατρί.

22 Ὑμεῖς   προσκυνεῖτε   ὃ   οὐκ   οἴδατε,  ἡμεῖς   προσκυνοῦμεν   ὃ   οἴδαμεν·  ὅτι   ἡ   σωτηρία   ἐκ   τῶν   Ἰουδαίων  ἐστίν.

23 Ἀλλ'   ἔρχεται   ὥρα,   καὶ   νῦν   ἐστιν,   ὅτε   οἱ   ἀληθινοὶ   προσκυνηταὶ   προσκυνήσουσι   τῷ   πατρὶ   ἐν   πνεύματι   καὶ   ἀληθείᾳ·   καὶ   γὰρ   ὁ   πατὴρ   τοιούτους   ζητεῖ   τοὺς   προσκυνοῦντας   αὐτόν.

24 Πνεῦμα   ὁ   Θεός,   καὶ   τοὺς   προσκυνοῦντας   αὐτὸν   ἐν   πνεύματι   καὶ   ἀληθείᾳ   δεῖ   προσκυνεῖν.

25 Λέγει   αὐτῷ   ἡ   γυνή·   οἶδα   ὅτι   Μεσσίας   ἔρχεται   ὁ   λεγόμενος   Χριστός·   ὅταν   ἔλθῃ   ἐκεῖνος,   ἀναγγελεῖ   ἡμῖν   πάντα.

26 Λέγει   αὐτῇ   ὁ   Ἰησοῦς·   ἐγώ   εἰμι   ὁ   λαλῶν   σοι.

27 Καὶ   ἐπὶ   τούτῳ   ἦλθον   οἱ   μαθηταὶ   αὐτοῦ,   καὶ   ἐθαύμασαν   ὅτι   μετὰ   γυναικὸς   ἐλάλει·  οὐδεὶς   μέντοι   εἶπε,  τί   ζητεῖς   ἢ   τί   λαλεῖς   μετ'   αὐτῆς;

28 Ἀφῆκεν   οὖν   τὴν   ὑδρίαν   αὐτῆς   ἡ   γυνὴ   καὶ   ἀπῆλθεν   εἰς   τὴν   πόλιν,   καὶ   λέγει   τοῖς   ἀνθρώποις·

29 δεῦτε   ἴδετε   ἄνθρωπον   ὃς  εἶπέ   μοι   πάντα   ὅσα   ἐποίησα·   μήτι   οὗτός   ἐστιν   ὁ   Χριστός;

30 Ἐξῆλθον   οὖν   ἐκ   τῆς   πόλεως   καὶ   ἤρχοντο   πρὸς   αὐτόν.

31 Ἐν   δὲ   τῷ   μεταξὺ   ἠρώτων   αὐτὸν   οἱ   μαθηταὶ   λέγοντες·   ραββί,   φάγε.

32 Ὁ   δὲ  εἶπεν   αὐτοῖς·   ἐγὼ   βρῶσιν   ἔχω   φαγεῖν,   ἣν   ὑμεῖς   οὐκ   οἴδατε.

33 Ἔλεγον   οὖν   οἱ   μαθηταὶ   πρὸς   ἀλλήλους·   μή   τις   ἤνεγκεν   αὐτῷ  φαγεῖν;

34 Λέγει    αὐτοῖς   ὁ   Ἰησοῦς·   ἐμὸν   βρῶμά   ἐστιν   ἵνα   ποιῶ   τὸ   θέλημα   τοῦ  πέμψαντός   με   καὶ  τελειώσω   αὐτοῦ   τὸ   ἔργον.

35 Οὐχ   ὑμεῖς   λέγετε   ὅτι   ἔτι   τετράμηνός   ἐστι   καὶ   ὁ   θερισμὸς   ἔρχεται;   Ἰδοὺ   λέγω   ὑμῖν,   ἐπάρατε  τοὺς    ὀφθαλμοὺς   ὑμῶν καὶ   θεάσασθε   τὰς   χώρας,   ὅτι   λευκαί   εἰσι   πρὸς   θερισμὸν   ἤδη.

36 Καὶ   ὁ   θερίζων   μισθὸν   λαμβάνει   καὶ   συνάγει   καρπὸν   εἰς   ζωὴν   αἰώνιον,   ἵνα   καὶ   ὁ   σπείρων  ὁμοῦ   χαίρῃ   καὶ   ὁ   θερίζων.

37 Ἐν  γὰρ   τούτῳ   ὁ   λόγος   ἐστὶν   ὁ   ἀληθινός,   ὅτι   ἄλλος  ἐστὶν  ὁ   σπείρων    καὶ   ἄλλος   ὁ   θερίζων.

38 Ἐγὼ   ἀπέστειλα   ὑμᾶς   θερίζειν   ὃ   οὐχ   ὑμεῖς   κεκοπιάκατε·   ἄλλοι κεκοπιάκασι,   καὶ   ὑμεῖς   εἰς   τὸν   κόπον   αὐτῶν   εἰσεληλύθατε.

39 Ἐκ   δὲ   τῆς   πόλεως   ἐκείνης   πολλοὶ   ἐπίστευσαν   εἰς   αὐτὸν   τῶν Σαμαρειτῶν   διὰ   τὸν   λόγον   τῆς   γυναικός,   μαρτυρούσης   ὅτι  εἶπέ   μοι   πάντα   ὅσα   ἐποίησα.

40 Ὡς   οὖν   ἦλθον   πρὸς   αὐτὸν   οἱ   Σαμαρεῖται,   ἠρώτων   αὐτὸν   μεῖναι   παρ' αὐτοῖς·   καὶ   ἔμεινεν   ἐκεῖ   δύο   ἡμέρας.

41 Καὶ   πολλῷ   πλείους   ἐπίστευσαν   διὰ   τὸν   λόγον  αὐτοῦ,

42 τῇ   τε   γυναικὶ  ἔλεγον   ὅτι   οὐκέτι   διὰ   τὴν   σὴν   λαλιὰν   πιστεύομεν·   αὐτοὶ   γὰρ   ἀκηκόαμεν,  καὶ   οἴδαμεν   ὅτι   οὗτός   ἐστιν   ἀληθῶς   ὁ   σωτὴρ   τοῦ   κόσμου   ὁ   Χριστός.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ιω. 4, 5-42

5 Έρχεται   λοιπόν   σε  μία   πόλι   της   Σαμαρείας   που   λέγεται   Συχάρ, κοντά  στο  χωράφι   που   έδωκε   ο  Ιακώβ   στον  Ιωσήφ,  τον   υιό  του. Εκεί  υπήρχε  το  πηγάδι  του  Ιακώβ.

6 Ο  Ιησούς,  κουρασμένος   από  την  οδοιπορία,   εκάθησεν,  όπως  ήτο κοντά   στο  πηγάδι·  η  ώρα  ήτο  περίπου  έξη.

7 Έρχεται  μια   γυναίκα  από  την  Σαμάρεια   για  να  πάρει  νερό.   Ο Ιησούς  της  λέγει,  «Δος  μου  να  πιω»,

8 διότι   οι   μαθητές  του  είχαν  φύγει   στην  πόλι   για   να  αγοράσουν τρόφιμα.

9 Η  Σαμαρείτις   γυναίκα  του  λέγει,  «Πως  συ  που  είσαι   Ιουδαίος ζητάς  να  πιής  από  εμένα  που  είμαι  γυναίκα  Σαμαρείτις;».  Διότι  οι  Ιουδαίοι   δεν   επικοινωνούν  με  τους  Σαμαρείτες.

10 Ο  Ιησούς   της  απεκρίθη,  «Εάν  ήξερες  την  δωρεάν  του  Θεού  και ποιος    είναι  εκείνος  που  σου  λέγει,  «Δος  μου  να  πιω»,   συ  θα  τον παρακαλούσες   και  θα  σου  έδινε  νερό  ζωντανό».

11 Λέγει   σ’ αυτόν   η  γυναίκα,   «Κύριε,   κουβά  δεν  έχεις  και  το  πηγάδι είναι  βαθύ,  από  που  λοιπόν  έχεις  το  νερό  το  ζωντανό;

12 Μήπως  είσαι  συ  μεγαλύτερος   από  τον   πατέρα  μας  Ιακώβ  που μας  έδωκε  το  πηγάδι  και  ήπιε από   αυτό  και  ο  ίδιος  και  τα  παιδιά του  και  τα  ζώα   του;».

13 Ο  Ιησούς  της  απεκρίθη,  «Όποιος   πίνε ι  από  το  νερό  αυτό  θα διψάσει  και  πάλι·

14 εκείνος  όμως  που  θα   πιει  από  το  νερό  που  εγώ   θα  του  δώσω,  θα γίνει  μια  εσωτερική  πηγή  νερού  που  θα  αναβρύει   ζωή  αιώνια».

15 Λέγει   σ’ αυτόν  η  γυναίκα,  «Κύριε,  δος   μου   το   νερό   αυτό   για  να   μη   διψώ   ούτε  να    έρχωμαι     εδώ   να    αντλώ».

16 Ο   Ιησούς  της   λέγει,   Πήγαινε,   φώναξε  τον  άνδρα  σου  και   έλα  εδώ».

17 Η  γυναίκα  απεκρίθη,  «Δεν  έχω  άνδρα».

18 Λέγει    σ’   αυτήν  ο   Ιησούς,  «Καλά  είπες  ότι  δεν  έχεις  άνδρα,   διότι  πέντε άνδρες   πήρες   και  τώρα   εκείνον  που  έχεις   δεν  είναι  άνδρας   σου·    σ’ αυτό είπες  αλήθεια».

19 Λέγει      σ’ αυτόν   η   γυναίκα,   «Κύριε,   βλέπω   ότι   συ  είσαι   προφήτης.

20 Οι  πατέρες  μας   στο   όρος   τούτο   ελάτρευσαν   τον   Θεό,   ενώ  σεις   λέτε ότι    στα   Ιεροσόλυμα   είναι   ο  τόπος  όπου  πρέπει  να  λατρεύεται   ο   Θεός».

21 Λέγει     σ’ αυτήν  ο  Ιησούς,  «Πίστεψέ   με,   γυναίκα,   ότι   έρχεται    ώρα   που ούτε   στο   όρος   τούτο  ούτε   στα  Ιεροσόλυμα  θα   λατρεύετε   τον   Πατέρα.

22 Σεις  λατρεύετε   εκείνο   που   δεν   ξέρετε,  εμείς  λατρεύουμε   εκείνο   που ξέρομε,   διότι   η   σωτηρία   έρχεται  από   τους   Ιουδαίους.

23 Αλλ’  έρχεται   η   ώρα,   και   μάλιστα   ήλθε   ήδη,   που    οι    αληθινοί προσκυνητές   θα  λατρεύσουν  τον  Πατέρα    πνευματικά    και    αληθινά,   διότι   τέτοιοι   θέλει   ο  Πατέρας    να    είναι    εκείνοι   που    τον     λατρεύουν.

24 Ο  Θεός  είναι  Πνεύμα   και  εκείνοι   που   τον   λατρεύουν  πρέπει  να  τον   λατρεύουν  πνευματικά    και  αληθινά».

25 Λέγει   σ’    αυτόν   η  γυναίκα,  «Ξέρω   ότι   θα   έλθει    ο  Μεσσίας,   ο   λεγόμενος Χριστός.   Όταν  έλθει  εκείνος,  θα  μας  τα  γνωρίσει  όλα».

26 Ο   Ιησούς   της   λέγει,   «Εγώ  είμαι  που  μιλώ   μαζί   σου».

27 Τη    στιγμή   αυτήν   ήλθαν   οι  μαθητές    του   και   απόρησαν  που   μιλούσε με  γυναίκα,  κανείς  όμως  δεν  είπε,  «Τι   ζητάς»  ή   «Γιατί   μιλάς   μαζί  της;».

28 Η   γυναίκα  άφησε  τη  στάμνα  της,  πήγε   στην   πόλι   και   είπε    στους   ανθρώπους,

29 «Ελάτε  να  ιδήτε   έναν  που   μου  είπε   όλα   όσα  έκανα·   μήπως   είναι   αυτός ο   Χριστός;».

30 Βγήκαν   λοιπὀν   από   την   πόλι   και   ήρχοντο   σ’   αυτόν.

31 Εν  τω   μεταξύ   τον  παρακαλούσαν  οι  μαθητές   και   του  έλεγαν,   «Ραββί, φάγε».

32 Αυτός  δε   είπε,  «Εγώ  έχω  φαγητὀ  να   φάγω,   το   οποίο   σεις  δεν   ξέρετε».

33 Έλεγαν   τότε  οι   μαθητἐς   μεταξύ  τους,   «Μήπως   του   έφερε   κανείς   να φάγει;».

34 Λέγει   σ’  αυτούς    ο  Ιησούς,  «Το  φαγητό  μου  είναι  να   κάνω  το   θέλημα εκείνου,  που  με  έστειλε  και  να   τελειώσω   το  έργο   του.

35 Δεν   λέτε,   «Τέσσερις   μήνες  ακόμη   και   ο   θερισμός   έρχεται;».   Σηκώστε  τα μάτια  σας,  σας   λέγω,  και   ιδέτε  τα   χωράφια   ότι   είναι  άσπρα,   έτοιμα  προς θερισμόν.

36 Ήδη  ο  θεριστἠς   παίρνει   μισθό  και   μαζεύει  καρπό   για  τη   ζωή   την αιώνιο,  για  να   χαίρουν  μαζί   και   ο   σπορεύς   και   ο  θεριστής.

37 Εδώ   η  παροιμία  είναι  αληθινή,   ότι   άλλος   σπέρνει   και   άλλος   θερίζει.

38 Εγώ  σας   έστειλα  να  θερίσετε  εκείνο,  για   το   οποίον   δεν   εκοπιάσατε· άλλοι   έχουν   κοπιάσει   και   σεις  μπήκατε     στο   κόπο   τους».

39 Πολλοί   από  τους   Σαμαρείτες   της   πόλεως   εκείνης   πίστεψαν    σ’αυτόν εξ  αιτίας   της   μαρτυρίας  της   γυναίκας:   «Μου   είπε   όλα   όσα   έκανα».

40 Όταν   λοιπόν   ήλθαν   οι   Σαμαρείτες    προς   αυτόν,   τον  παρακαλούσαν  να μείνει   κοντά  τους·   και  έμεινε  εκεί  δύο  ημέρες.

41 Και   πολύ  περισσότεροι   πίστεψαν  έπειτα  από  όσα  τους  είπε,

42 εις  δε  την   γυναίκα   έλεγαν,   «Ο   λόγος  που  πιστεύομεν  δεν  είναι   πλέον τα  όσα  μας  είπες,  αλλά   διότι   τον   ακούσαμε  εμείς   οι   ίδιοι   και   ξέρομεν   ότι αυτός  είναι   αληθινά   ο   Σωτήρ   του  κόσμου,   ο   Χριστός».

Πράξ. 11, 19-30

19 Οἱ   μὲν   οὖν   διασπαρέντες   ἀπὸ   τῆς   θλίψεως   τῆς   γενομένης   ἐπὶ   Στεφάνῳ   διῆλθον   ἕως   Φοινίκης   καὶ   Κύπρου   καὶ   Ἀντιοχείας, μηδενὶ   λαλοῦντες   τὸν   λόγον   εἰ   μὴ   μόνον   Ἰουδαίοις.

20 Ἦσαν   δέ   τινες   ἐξ   αὐτῶν   ἄνδρες   Κύπριοι   καὶ   Κυρηναῖοι,    οἵτινες εἰσελθόντες   εἰς   Ἀντιόχειαν   ἐλάλουν   πρὸς   τοὺς   Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι   τὸν   Κύριον   Ἰησοῦν.

21 Καὶ   ἦν   χεὶρ   Κυρίου   μετ᾿   αὐτῶν,   πολύς   τε   ἀριθμὸς   πιστεύσας   ἐπέστρεψεν   ἐπὶ   τὸν   Κύριον.
22 Ἠκούσθη   δὲ   ὁ  λόγος  εἰς   τὰ   ὦτα   τῆς   ἐκκλησίας  τῆς   ἐν   Ἱεροσολύμοις περὶ   αὐτῶν,  καὶ   ἐξαπέστειλαν   Βαρνάβαν   διελθεῖν  ἕως  Ἀντιοχείας·

23 ὃς   παραγενόμενος  καὶ   ἰδὼν   τὴν   χάριν   τοῦ   Θεοῦ   ἐχάρη,   καὶ  παρεκάλει πάντας   τῇ   προθέσει   τῆς   καρδίας   προσμένειν  τῷ   Κυρίῳ,

24 ὅτι   ἦν   ἀνὴρ   ἀγαθὸς   καὶ   πλήρης   Πνεύματος   Ἁγίου   καὶ   πίστεως   καὶ   προσετέθη   ὄχλος   ἱκανὸς   τῷ   Κυρίῳ.

25 Ἐξῆλθε   δὲ   εἰς   Ταρσὸν   ὁ   Βαρνάβας   ἀναζητῆσαι   Σαῦλον,   καὶ  εὑρὼν αὐτὸν   ἤγαγεν   αὐτὸν  εἰς   Ἀντιόχειαν.

26 Ἐγένετο   δὲ   αὐτοὺς   ἐνιαυτὸν  ὅλον   συναχθῆναι   ἐν   τῇ   ἐκκλησίᾳ   καὶ   διδάξαι   ὄχλον   ἱκανόν,   χρηματίσαι   τε   πρῶτον   ἐν   Ἀντιοχείᾳ   τους   μαθητές   Χριστιανούς.

Ο   Βαρνάβας   και   ο   Σαύλος   αποστέλλονται    στην  Ιουδαία

27 Ἐν   ταύταις   δὲ   ταῖς   ἡμέραις   κατῆλθον   ἀπὸ   Ἱεροσολύμων   προφῆται   εἰς   Ἀντιόχειαν·

28 ἀναστὰς   δὲ   εἷς   ἐξ   αὐτῶν   ὀνόματι   Ἄγαβος   ἐσήμανε   διὰ   τοῦ   Πνεύματος λιμὸν   μέγαν   μέλλειν   ἔσεσθαι   ἐφ᾿   ὅλην   τὴν   οἰκουμένην·   ὅστις   καὶ   ἐγένετο   ἐπὶ   Κλαυδίου   Καίσαρος.

29 Τῶν   δὲ   μαθητῶν   καθὼς   ηὐπορεῖτό   τις,   ὥρισαν   ἕκαστος   αὐτῶν   εἰς διακονίαν   πέμψαι   τοῖς   κατοικοῦσιν   ἐν   τῇ   Ἰουδαίᾳ   ἀδελφοῖς·
30 ὃ   καὶ   ἐποίησαν   ἀποστείλαντες   πρὸς   τοὺς   πρεσβυτέρους   διὰ χειρὸς Βαρνάβα  καὶ Σαύλου.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Πράξ. 11, 19-30

19 Εκείνοι  που  είχαν  διασπαρεί  ένεκα   του  διωγμού,  που  έγινε  εξ   αιτίας   του Στεφάνου,   έφθασαν  μέχρι   της   Φοινίκης  και   της   Κύπρου   και  της Αντιοχείας,  αλλά  δεν  εκήρυτταν  το   λόγο  σε  κανένα  παρά  μόνο  σε Ιουδαίους.

20 Μερικοί  από   αυτούς   ήσαν   Κύπριοι   και  Κυρηναίοι,  οι  οποίοι,  όταν μπήκαν    στην   Αντιόχεια,   μιλούσαν    στους  ελληνιστάς   κηρύττοντες το   χαρμόσυνο   άγγελμα   περί   του   Κυρίου   Ιησού.

21 Και   το   χέρι   του   Κυρίου    ήτο   μαζί   τους  κα  μεγάλος  αριθμός  πίστεψε  και επέστρεψε   στον   Κύριο.

22 Έφθασε  δε  η   είδησις  γι’  αυτούς   στα  αυτιά   της   εκκλησίας  των Ιεροσολύμων   και   έστειλαν   τον   Βαρνάβα   έως   την   Αντιόχεια.

23 Όταν   αυτός   έφθασε   και   είδε   την   χάρι   του   Θεού,   χάρηκε   και παρώτρυνε   όλους   να  παραμένουν  πιστοί    στον  Κύριο  με   σταθερή καρδιά,

24 διότι  ήτο  πραγματικά  άνθρωπος   αγαθός  και  γεμάτος   Πνεύμα   Άγιο   και   πίστι.   Αρκετός   δε  λαός  προσετέθη    στον   Κύριο.

25 Τότε   ο    Βαρνάβας  ανεχώρησε     στην  Ταρσό   για  να   ζητήσει   τον  Σαύλο και   όταν  τον  βρήκε  τον   έφερε    στην   Αντιόχεια.

26 Έμενε  δε  ένα   ολόκληρο  χρόνο    στην   εκκλησία  και   δίδαξαν πλήθος   πολύ.    Στην   Αντιόχεια   οι  μαθητές   ωνομάσθηκαν   για   πρώτη φορά   Χριστιανοί.

Ο   Βαρνάβας   και   ο  Σαύλος   αποστέλλονται    στην  Ιουδαία

27 Κατά  τις  ημέρες  αυτές   κατέβηκαν  προφήτες   από   τα  Ιεροσόλυμα   στην   Αντιόχεια.

28 Ένας  όμως    από   αυτούς,   ονομαζόμενος   Άγαβος,   σηκώθηκε   και  προείπε δια   του  Πνεύματος,   ότι  θα  εγίνετο   μεγάλη   πείνα   σε    όλη   την   οικουμένη, η  οποία  και  έγινε  επί   Κλαυδίου  Καίσαρος.

29 Απεφάσισαν  όμως  οι   μαθητές  να  στείλει   ο   καθένας,   ανάλογα   προς   την οικονομική   του   κατάστασι,  βοήθεια    στους   αδελφούς   που κατοικούσαν    στην  Ιουδαία.
30 Αυτό   και  έκαναν   και   την  απέστειλαν    στους   πρεσβυτέρους  δια  του Βαρνάβα   και   του   Σαύλου.

Jo. 4, 5-42

5 And he comes to a city of Samaria called Sicar, near the field which Jacob gave unto Joseph his son. There was the well of Jacob.

6 Jesus, tired of traveling, sat as he was near the well; the hour was about six.

7 There comes a woman from Samaria to get water. Jesus tells her, "May I drink,"

8 because his students had gone to the city to buy food.

9 The woman of Samaria tells him, "How are you a Jew that you ask for me to be a woman Samariti?" For the Jews do not communicate with the Samaritans.

10 Jesus said to her, "If you knew God free of charge, and who is he who says to you," May I drink ", you would please him and give you water alive."

11 The woman says to him, "Lord, do not have a bucket, and the well is deep, from where do you have the water alive?

12 Are you greater than our father Jacob who gave us the well and drank from it himself and his children and animals? "

13 Jesus replied, "Whosoever shall drink of this water shall thirst again;

14 But he who drinks from the water that I will give him will become an inner source of water that will eternally emit life. "

15 The woman says to him, "Lord, give me this water so that I will not thirst nor come here to draw."

16 Jesus says to her, "Go, call your husband and come here."

17 The woman said, "I have no man."

18 Jesus said to her, "You have said that you have no man; for five men have gotten you, and now he who is yours is not your husband; you have said that in truth."

19 The woman says to him, "Lord, I see that you are a prophet.

20 Our fathers on this mountain have brought God to you, while you say that in Jerusalem is the place where God is to be worshiped. "

21 Jesus says to her, "Trust me, woman, that it is time for you to worship the Father, neither on this mountain nor in Jerusalem.

22 You worship what you do not know, we worship what we know, because salvation comes from the Jews.

23 But the time is coming, and indeed it is already come, that the true worshipers will worship the Father spiritually and truly, for such a Father wants them to be worshipers.

24 God is Spirit, and those who worship him must worship him spiritually and truly. "

25 The woman says to him, "I know that the Messiah, the so-called Christ, will come. When he comes, he will know everything. "

26 Jesus says to her, "I am talking to you."

27 At that moment, his disciples came and they lamented that he was talking to a woman, but no one said, "What do you ask" or "Why are you talking to her?"

28 The woman left her pitcher, went to the city and told the people,

29 "Come, see one that told me all that I did, is this Christ?"

30 So they went out of the city and came to him.

31 Meanwhile, the disciples asked him and said, "Rabbi, eat."

32 He said, "I have no food to eat, which you do not know."

33 Then did the disciples say to each other, "Have you brought him to eat?"

Jesus says to them, "My food is to do the will of him who sent me and finish his work.

35 You say, 'Four months even the harvest comes?' Lift up your eyes, I tell you, and you see the fields as white, ready for harvest.

36 The reaper already receives a salary and gathers fruit for eternal life, so that both the seed and the reaper can enjoy it.

37 Here the adage is true, that another sows and another reaps.

38 I have sent you to reap that which you have not taken away; others have cut off, and you have come to their trouble. "

39 Many of the Samaritans of that city believed in it because of the woman's testimony: "He told me everything I did."

40 So when the Samaritans came to him, they begged him to stay with them; and he stayed there for two days.

41 And much more believed after what he said to them,

42 And to the woman they said, "The word we believe is no longer what you have said to us, but because we have heard Him ourselves, and we know that He is truly the Savior of the world, Christ."

Acts. 11, 19-30

19 Those who had dispersed because of the persecution, which was due to Stephanus, reached up to Phoenix and Cyprus and Antioch but did not speak the word to anyone but Jews.

20 Some of them were Cypriots and Cyrenians, who, when they entered Antioch, spoke to the Greeks who preached the joyous message of the Lord Jesus.

21 And the hand of the Lord was with them, and a great number believed and returned to the Lord.

22 And it came to them in the ears of the church of Jerusalem, and they sent Barnabas to Antioch.

23 When he arrived and saw the grace of God, he pleased and entreated everyone to remain faithful to the Lord with a firm heart,

24 for he was truly a good man and full of the Holy Spirit and faith. Many people were added to the Lord.

25 Then Barnabas went to Tarsus to ask for Saul, and when he found him he brought him to Antioch.

26 He spent a whole year in the church and taught a crowd a lot. In Antioch, the disciples were first called Christians.

Barnabas and Saul are sent to Judea

27 On these days came prophets from Jerusalem to Antioch.

28 But one of them, called Agave, stood up and preached through the Spirit that great hunger would be made throughout the world, which happened to Claudius Caesar.

29 But the disciples decided to send everyone, according to their financial situation, to help the brothers who lived in Judea.

30 And they did and sent it to the elders through Barnabas and Savior.