Ο Άγιος Νέστωρ ο Μάρτυρας

Ο   Νέστορας   ήταν   πολύ   νέος   στην   ηλικία,  ωραίος  στην    όψη   και  γνώριμός   του    Αγίου    και    ενδόξου   Δημητρίου.

Ο   Νέστορας, λοιπόν,  βλέποντας ότι  ο  αυτοκράτωρ   Διοκλητιανός  χαιρόταν για  τις   νίκες   κάποιου   σωματώδους  βαρβάρου,  ονομαζόμενου Λυαίου, μίσησε  την  υπερηφάνειά του. Βλέποντας  όμως  και  τα  θαύματα  του  Αγίου  Δημητρίου, πήρε θάρρος. Πήγε λοιπόν  στην   φυλακή, όπου   ήταν   κλεισμένος   ο   Μεγαλομάρτυρας,   και   έπεσε   στα   πόδια   του.   «Δούλε  του  Θεού   Δημήτριε»,   είπε,   «εγώ είμαι πρόθυμος να   μονομαχήσω   με   το   Λυαίο,   γι’ αυτό    προσευχήσου   για  μένα  στο   όνομα    του  Χριστού».

Ο  Άγιος,   αφού     τον    σφράγισε    με   το   σημείο    του    τιμίου    Σταυρού,    του είπε  ότι και  τον Λυαίο  θα  νικήσει  και  για  τον   Χριστό    θα   μαρτυρήσει. Τότε, λοιπόν, ο   Νέστορας μπήκε στο στάδιο χωρίς   φόβο    και   ανεφώνησε:    «Θεέ   του   Δημητρίου,   βοήθει    μοι».

Και  αφού πολέμησε  με  τον    Λυαίο,    του    κατάφερε   δυνατό    χτύπημα    με  το    μαχαίρι   του   στην   καρδιά   και   τον   θανάτωσε.  Εξοργισμένος   τότε   ο Διοκλητιανός,  διέταξε  και   σκότωσαν  με  λόγχη  το  Νέστορα,    αλλά    και  τον   Δημήτριο.         
Έτσι,   μ’ αυτή   του   την  ενέργεια  ο  Νέστορας  δίδαξε  ότι  σε  κάθε  ανθρώπινη   πρόκληση   πρέπει   να   αναφωνούμε:   «Κύριος   εμοί   βοηθός,  και   ου  φοβηθήσομαι·  τι ποιήσει  μοι  άνθρωπος;».  Ο  Κύριος    είναι   βοηθός    μου  και    δε   θα    φοβηθώ.   Τι    θα    μου    κάνει   οποιοσδήποτε    άνθρωπος;

Απολυτίκιον.   Ήχος   πλ. α’.   Τον    συνάναρχον   Λόγον.        
Αθλητής ευσεβείας ακαταγώνιστος, ως κοινωνός και συνήθης του Δημητρίου   οφθείς,   ηγωνίσω  ανδρικώς   Νέστορ μακάριε· τη θεϊκή  γαρ αρωγή, τον Λυαίον  καθελών, ως άμωμον   ιερείον, σφαγιασθείς προσηνέχθης,    τω    Αθλοθέτῃ    και    Θεώ    ημών.

Κοντάκιον.   Ήχος   β’.   Τα   άνω   ζητών.    
Αθλήσας  καλώς,  αθάνατον την εύκλειαν, κεκλήρωσαι   νυν,  και  στρατιώτης άριστος,  του     Δεσπότου    γέγονας,   ταις    ευχαίς   Δημητρίου    του  Μάρτυρος·  συν   αυτώ    ούν  Νέστορ   σοφέ,   πρεσβεύων  μη  παύση,    υπέρ  πάντων    ημών.

Μεγαλυνάριον.
Σθένος   εζωσμένος   υπερφυές,   νικητής   εγένου,   εν   αγώσι  Νέστορ  σοφέ·  όθεν ακηράτων,  γερών  ηξιωμένος,  μετά  του  Δημητρίου,  ημών μνημόνευε.

Saint Nestor the Witness

Nestor was very young in age, beautiful in appearance and acquainted with Saint and glorious Demetrius.

Nestor, then, seeing Emperor Diocletian rejoice over the victories of a somber barbarian named Lyia, hated his pride. But seeing the miracles of Agios Dimitrios, he took courage. So he went to the prison where the Great Martyr was confined, and fell to his feet. "Servant of God Demetrius," he said, "I am willing to fight with Lyaya, so pray for me in the name of Christ."

The Saint, after having sealed him with the sign of the Holy Cross, told him that he would also defeat Lyaios and testify for Christ. Then Nestor entered the stage without fear and exclaimed: "God of Demetrius, help me."

And after he fought with Lyaya, he was hit with a knife in his heart and killed him. When Diocletian was enraged, he ordered and killed both Nestor and Demetrius.

So with this action Nestor taught that in every human challenge we must exclaim: "Lord my helper, and am I afraid; what can a man do?" The Lord is my helper and I will not be afraid. What will any man do to me?

Absolutely. Sound a'. Co-captain Logon.

Unbelievable pious athlete, as Demetrius' socialite and habitual, I mock Nestor manly; the divine helper, Lyseon of all, as an immortal priest, slaughter of the Athlete and God.

It's close. B sound. The above askers.

Well done, immortalize the good, immortalize now, and excellent soldier, of the Despot's descendant, wishing to Demetrius the Witness;

Magnificent.

Vigorously exalted superiors, victor of Aegon, in pursuit of Nestor wise