ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ματθ. 27, 33-54

33 Καὶ    ἐλθόντες   εἰς   τόπον   λεγόμενον    Γολγοθᾶ,   ὅ   ἐστι    λεγόμενος    κρανίου τόπος,

34 ἔδωκαν   αὐτῷ   πιεῖν    ὄξος   μετὰ   χολῆς   μεμιγμένον·   καὶ   γευσάμενος   οὐκ    ἤθελε  πιεῖν.

35 Σταυρώσαντες  δὲ  αὐτὸν   διεμερίσαντο   τὰ   ἱμάτια   αὐτοῦ   βαλόντες κλῆρον,

36 καὶ   καθήμενοι   ἐτήρουν  αὐτὸν  ἐκεῖ.

37 Καὶ   ἐπέθηκαν    ἐπάνω   τῆς   κεφαλῆς   αὐτοῦ   τὴν   αἰτίαν   αὐτοῦ    γεγραμμένην·   οὗτός   ἐστιν   Ἰησοῦς    ὁ    βασιλεὺς    τῶν   Ἰουδαίων.

38 Τότε    σταυροῦνται   σὺν   αὐτῷ   δύο    λῃσταί,   εἷς    ἐκ   δεξιῶν   καὶ   εἷς   ἐξ εὐωνύμων.

39 Οἱ   δὲ   παραπορευόμενοι   ἐβλασφήμουν   αὐτὸν   κινοῦντες   τὰς   κεφαλὰς αὐτῶν

40 καὶ   λέγοντες·   ὁ   καταλύων   τὸν    ναὸν   καὶ   ἐν   τρισὶν    ἡμέραις   οἰκοδομῶν! σῶσον    σεαυτόν·   εἰ   υἱὸς   εἶ   τοῦ   Θεοῦ,   κατάβηθι   ἀπὸ   τοῦ   σταυροῦ.

41 Ὁμοίως   δὲ   καὶ   οἱ   ἀρχιερεῖς    ἐμπαίζοντες    μετὰ   τῶν   γραμματέων   καὶ   πρεσβυτέρων   καὶ    Φαρισαίων   ἔλεγον·

42 ἄλλους    ἔσωσεν,   ἑαυτὸν   οὐ   δύναται   σῶσαι·   εἰ   βασιλεὺς    Ἰσραήλ    ἐστι, καταβάτω   νῦν   ἀπὸ   τοῦ   σταυροῦ    καὶ   πιστεύσομεν    ἐπ᾿ αὐτῷ·

43 Πέποιθεν   ἐπὶ   τὸν    Θεόν,   ρυσάσθω   νῦν   αὐτόν,   εἰ   θέλει   αὐτόν·   εἶπε   γὰρ   ὅτι   Θεοῦ   εἰμι   υἱός.

44 Τὸ   δ᾿ αὐτὸ   καὶ   οἱ   λῃσταὶ   οἱ   συσταυρωθέντες   αὐτῷ   ὠνείδιζον  αὐτόν.

Θάνατος   του  Χριστού

45 Ἀπὸ   δὲ   ἕκτης   ὥρας  σκότος   ἐγένετο   ἐπὶ   πᾶσαν   τὴν   γῆν   ἕως   ὥρας   ἐνάτης.

46 Περὶ   δὲ   τὴν   ἐνάτην   ὥραν   ἀνεβόησεν   ὁ   Ἰησοῦς   φωνῇ   μεγάλῃ   λέγων·   ἠλὶ   ἠλί,   λιμᾶ   σαβαχθανί;   τοῦτ᾿ ἔστι,   Θεέ   μου   Θεέ   μου,   ἱνα  τί   με   ἐγκατέλιπες;

47 Τινὲς   δὲ   τῶν   ἐκεῖ   ἑστώτων   ἀκούσαντες   ἔλεγον   ὅτι   Ἠλίαν   φωνεῖ   οὗτος.

48 Καὶ   εὐθέως   δραμὼν   εἷς   ἐξ   αὐτῶν   καὶ   λαβὼν   σπόγγον   πλήσας    τε    ὄξους καὶ   περιθεὶς    καλάμῳ   ἐπότιζεν   αὐτόν.

49 Οἱ   δὲ   λοιποὶ   ἔλεγον·   ἄφες  ἴδωμεν   εἰ   ἔρχεται   Ἠλίας   σώσων   αὐτόν.

50 Ὁ    δὲ   Ἰησοῦς   πάλιν    κράξας   φωνῇ μεγάλῃ   ἀφῆκε   τὸ   πνεῦμα.

51 Καὶ   ἰδοὺ   τὸ   καταπέτασμα    τοῦ    ναοῦ   ἐσχίσθη    εἰς   δύο   ἀπὸ   ἄνωθεν    ἕως κάτω,   καὶ   ἡ   γῆ   ἐσείσθη   καὶ   αἱ   πέτραι   ἐσχίσθησαν,

52 καὶ   τὰ   μνημεῖα   ἀνεῴχθησαν   καὶ    πολλὰ   σώματα   τῶν   κεκοιμημένων   ἁγίων   ἠγέρθη,

53 καὶ    ἐξελθόντες   ἐκ   τῶν   μνημείων,   μετὰ   τὴν   ἔγερσιν   αὐτοῦ   εἰσῆλθον   εἰς τὴν   ἁγίαν   πόλιν  καὶ   ἐνεφανίσθησαν   πολλοῖς.

54 Ὁ   δὲ   ἑκατόνταρχος   καὶ   οἱ    μετ᾿   αὐτοῦ   τηροῦντες   τὸν   Ἰησοῦν,    ἰδόντες    τὸν σεισμὸν   καὶ   τὰ   γενόμενα   ἐφοβήθησαν   σφόδρα   λέγοντες·   ἀληθῶς   Θεοῦ   υἱὸς   ἦν   οὗτος.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ. 27, 33-54

33 Και   όταν  ήλθαν  σε   ένα  τόπο,  που   ωνομάζετο   Γολγοθά,   το   οποίο σημαίνει   τόπος   Κρανίου,

34 του   έδωκαν  να  πιεί  κρασί  ανακατεμένο  με  χολή,  αλλ’  όταν   το   γεύθηκε  δεν   ήθελε   να  πιεί.

35 Αφού  τον   σταύρωσαν,  μοίρασαν   με   κλήρο   τα  ενδύματά  του  και κάθησαν  και   τον   φύλατταν   εκεί.

36 Επάνω  δε   από  το  κεφάλι  του  έβαλαν  γραπτή   την   κατηγορία   του θανάτου:

37 Αυτός   είναι   ο  Ιησούς,  ο  βασιλεύς  των  Ιουδαίων.

38 Τότε   σταυρώνονται  μαζί   με   αυτόν   δύο  ληστές,  ο   ένας  από  τα  δεξιά   και ο   άλλος  από  τα  αριστερά.

39 Όσοι  δε   βάδιζαν  πλησίον,  τον   βλασφημούσαν  και   κινούσαν  τα κεφάλια  τους

40 και  έλεγαν,  «Συ  που  θα  γκρέμιζες  το   ναό  και   σε  τρεις  ημέρες  θα  τον ανοικοδομούσες,   σώσε   τον  εαυτό   σου.   Εάν   είσαι  Υιός  του  Θεού,   κατέβα από  τον   σταυρό».

41 Επίσης  και   οι   αρχιερείς,  μαζί  με  τους  γραμματείς  και  τους πρεσβυτέρους,

42 έλεγαν,  «Άλλους  έσωσε,  τον  εαυτό  του  δεν  μπορεί  να  τον  σώσει.  Εάν είναι    βασιλεύς  του  Ισραήλ,  άς  κατεβεἰ   τώρα  από  τον  σταυρό   και   θα πιστέψουμε   σ’ αυτόν.

43 Έχει   πεποίθησι   στον  Θεό,   άς  τον  σώσει  τώρα,  εάν   το  θέλει·   διότι είπε,  «Είμαι  Υιός   του  Θεού».

44 Το   ίδιο   και  οι   ληστές,  που   είχαν   σταυρωθεί  μαζί  του,  τον   ειρωνεύοντο.

Θάνατος  του  Χριστού

45 Από  την   έκτη   ώρα   έγινε  σκοτάδι   σε  όλη  την  γη  μέχρι  της  ενάτης ώρας.

46 Κατά  την  ενάτη  δε  περίπου   ώρα  φώναξε  ο  Ιησούς  με  δυνατή   φωνή, και  είπε,   «Ηλί,  Ηλί,   λαμά    σαβαχθανί;»,  το  οποίο  σημαίνει:   Θεέ  μου,   Θεέ μου,   γιατί  με  εγκατέλειπες;

47 Μερικοί   από  εκείνους  που   ήσαν  εκεί,  όταν  το  άκουσαν,  είπαν,  «Τον Ηλία  φωνάζει».

48 Και  αμέσως   ένας  από  αυτούς   έτρεξε,   πήρε   ένα  σφουγγάρι,  το   γέμισε με  ξύδι   και  το  έβαλε  σε  ένα  καλάμι   και  τον   πότιζε.

49 Οι   άλλοι   έλεγαν,  «Άφησε,   να    ιδούμε   εάν   θα  έλθει  ο  Ηλίας  να  τον σώσει».

50 Αλλ’  ο   Ιησούς,  αφού   φώναξε  ακόμη   μία   φορά  με  δυνατή  φωνή,  άφησε το  πνεύμα   του.

51 Και   αμέσως  το   καταπέτασμα  του   ναού   σχίσθηκε  σε   δύο   κομμάτια   από επάνω   έως   κάτω,  και   η  γη   σείσθηκε   και  οι  βράχοι   σχίσθηκαν,

52 και   τα   μνήματα   άνοιξαν  και  πολλά   σώματα   των  πεθαμένων   αγίων αναστήθηκαν.

53 Και  όταν   βγήκαν   από   τα  μνήματα   μετά   την   ανάστασί  του,   ήλθαν  στην   αγία  πόλι   και   παρουσιάσθηκαν   σε  πολλούς.

54 Όταν  δε  ο   εκατόνταρχος  και  εκείνοι   που  φύλατταν  μαζί  του  τον Ιησού,  είδαν  τον  σεισμό   και  όσα  συνέβησαν,  φοβήθηκαν  πολύ  και έλεγαν,   «Αλήθεια,    αυτός  ήτο    Υἱός  του   Θεού».

Ἑφεσ.  5, 25-33

25 Οἱ   ἄνδρες  ἀγαπᾶτε  τὰς  γυναῖκας   ἑαυτῶν,    καθὼς καὶ   ὁ   Χριστὸς    ἠγάπησε   τὴν   ἐκκλησίαν  καὶ   ἑαυτὸν    παρέδωκεν   ὑπὲρ  αὐτῆς,

26 ἵνα    αὐτὴν   ἁγιάσῃ    καθαρίσας   τῷ   λουτρῷ   τοῦ   ὕδατος   ἐν   ρήματι,

27 ἵνα    παραστήσῃ   αὐτὴν   ἑαυτῷ   ἔνδοξον   τὴν   ἐκκλησίαν, μὴ   ἔχουσαν   σπίλον   ἢ   ρυτίδα   ἤ   τι   τῶν   τοιούτων,   ἀλλ'   ἵνα    ᾖ    ἁγία καὶ    ἄμωμος.

28 Οὕτως    ὀφείλουσιν   οἱ   ἄνδρες   ἀγαπᾶν  τὰς   ἑαυτῶν    γυναῖκας    ὡς τὰ   ἑαυτῶν  σώματα.   ὁ   ἀγαπῶν    τὴν   ἑαυτοῦ  γυναῖκα   ἑαυτὸν   ἀγαπᾷ·

29 οὐδεὶς   γάρ  ποτε  τὴν   ἑαυτοῦ    σάρκα   ἐμίσησεν,    ἀλλ'  ἐκτρέφει καὶ    θάλπει   αὐτήν,   καθὼς   καὶ   ὁ   Κύριος    τὴν   ἐκκλησίαν·

30 ὅτι    μέλη    ἐσμὲν    τοῦ   σώματος    αὐτοῦ,    ἐκ   τῆς    σαρκὸς αὐτοῦ   καὶ    ἐκ    τῶν    ὀστέων    αὐτοῦ·

31 ἀντὶ   τούτου    καταλείψει   ἄνθρωπος   τὸν   πατέρα   αὐτοῦ   καὶ   τὴν μητέρα    καὶ   προσκολληθήσεται   πρὸς   τὴν   γυναῖκα   αὐτοῦ, καὶ    ἔσονται   οἱ   δύο   εἰς   σάρκα   μίαν.

32 Τὸ   μυστήριον   τοῦτο   μέγα   ἐστίν,   ἐγὼ  δὲ   λέγω   εἰς   Χριστὸν καὶ   εἰς   τὴν   ἐκκλησίαν.
33 Πλὴν   καὶ   ὑμεῖς   οἱ   καθ' ἕνα    ἕκαστος  τὴν   ἑαυτοῦ   γυναῖκα οὕτως   ἀγαπάτω   ὡς   ἑαυτόν,  ἡ   δὲ    γυνὴ   ἵνα   φοβῆται   τὸν   ἄνδρα.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Εφεσ. 5, 25-33

25 Οι   άνδρες   αγαπάτε  τις   γυναίκες   σας,   όπως  και  ο  Χριστός αγάπησε   την   εκκλησία   και  παρέδωκε  τον  εαυτό   του  γι’ αυτήν,

26 για   να  την  αγιάσει,  αφού   την  καθάρισε  με   το  λουτρό   του ύδατος    δια   του   λόγου,

27 για   να   παρουσιάσει     στον   εαυτό   του   ένδοξη   την   εκκλησία, χωρίς  να   έχει   κηλίδα  ή  ρυτίδα  ή  τίποτε  άλλο  από  τα  τοιαύτα,  αλλά να   είναι  αγία   και  άψογος.

28 Έτσι    οφείλουν  και  οι  άνδρες   να  αγαπούν   τις   γυναίκες   τους όπως   τα   δικά  τους   σώματα.   Εκείνος   που  αγαπά   την   γυναίκά   του, αγαπά   τον  εαυτό   του,

29 διότι   κανείς  ποτέ  δεν  μίσησε  την   σάρκα  του,   αλλά  την   τρέφει και   την  περιποιείται,  όπως   και  ο   Κύριος   την  εκκλησία,

30 διότι   είμεθα   μέλη   του  σώματός   του,   από   την  σάρκα   και  από  τα  οστά   του.

31 Δια   τούτο  ο  άνθρωπος   θα  εγκαταλείψει  τον   πατέρα  του   και την  μητέρα  του   και  θα  προσκοληθεί  προς   την  γυναίκά  του   και θα  γίνουν  οι   δύο   σάρκα  μία.

32 Το   μυστήριο   αυτό  είναι  μεγάλο·   εγώ  το  εξηγώ   ότι   αναφέρεται  στον   Χριστό   και  την  εκκλησία.
33 Αλλά   και   σεις,   άς   αγαπά  ο   καθένας  την   γυναίκά  του   όπως  τον   εαυτό   του,  η  δε   γυναίκα  να   σέβεται   τον  άνδρα  της.

Matt. 27, 33–54

33 And when they came to a place called Calvary, which means Skull Place,

34 was given to him to drink wine mixed with bile, but when he tasted it he did not want to drink.

35 And when they had crucified him, they parted his clothes, and sat down, and kept him there.

36 And above his head they put the death sentence written:

37 This is Jesus, the King of the Jews.

38 Then there are two robbers crucified with him, one on the right and one on the left.

39 Those who did not walk near blasphemed and moved their heads

40 and they would say, "You would destroy the temple and rebuild it in three days, save yourself. If you are the Son of God, come down from the cross. "

41 And also the chief priests, together with the secretaries and the elders,

42 said, "He saved others, he cannot save himself. If he is king of Israel, let him now come down from the cross and we will believe in him.

43 He has faith in God, save him now if he will; for he said, "I am the Son of God."

44 And so did the bandits, who had been crucified with him, with an irony.

Christ's death

45 From the sixth hour there was darkness over all the earth until the ninth hour.

46 At about nine o'clock Jesus cried out with a loud voice, and said, "Sun, Eli, lama Savachthani?" Which means: My God, my God, why have you forsaken me?

47 Some of those who were there when they heard it said, "Elias is crying."

48 And immediately one of them ran, and took a sponge, and filled it with vinegar, and put it on a reed, and watered him.

49 The others said, "Let us see if Elias comes to save him."

50 But Jesus, having cried out again with a loud voice, left his spirit.

51 And immediately the temple was torn in two from top to bottom, and the earth quaked, and the rocks were torn,

52 and the memorials were opened and many bodies of the dead saints were raised.

53 And when they had come out of the tombs after his resurrection, they came to the holy city, and presented themselves unto many.

54 When the centurion and those guarding Jesus saw the earthquake and what happened, they were very afraid and said, "Truly, he was the Son of God."

Ef. 5, 25–33

25 Men love your wives, just as Christ loved the church and gave himself up for it,

26 to sanctify her, having cleansed her with the bath of water by the word,

27 to present himself gloriously to the church, without blotch or wrinkle or anything else, but to be holy and impeccable.

28 So must men also love their wives as their own bodies. He who loves his wife, he loves himself,

29 For no man ever hated his flesh, but nourished and nourished it, even as the Lord did the church,

30 For we are members of his body, of his flesh and bones.

31 Therefore shall a man leave his father and his mother and cling to his wives, and the two flesh shall become one.

32 This mystery is great; I explain it to refer to Christ and the church.

33 But you also, let each one love his wife as himself, and let the woman respect her husband.