Ο Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος

Ήταν  επικεφαλής  αξιωματικός  των ρωμαίων στρατιωτών, στην εκτέλεση   της   θανατικής    καταδίκης   του   Χριστού.   Όταν   εκτελούσε   τη διαταγή  του  Πιλάτου,  αγνοούσε  ποιος  ήταν  ο  Ιησούς,    γι’ αυτό  παρέστη   σε    όλη    την    διάρκεια  της  φρικτής    τραγωδίας.    Όμως    η    ψυχή  του   Λογγίνου   δεν   είχε   τις    φαρισαϊκές   παρωπίδες   και   την   αχρειότητα    των ρωμαίων   στρατιωτών.   Είδε   σε   βάθος   το   θύμα   και    πρόσεξε   σ’ αυτό   την αγαθότητα,  τη  σεμνότητα,  αλλά    και    την   γαλήνη    που    το    διέκρινε.

Μετά  τον   θάνατο  του  Κυρίου,   όταν   είδε   το    καταπέτασμα   του    Ναού    να σχίζεται    στα    δυο,     την   γη    να   σείεται,   τις   πέτρες   να   ραγίζουν   και   τα μνημεία  να  ανοίγουν, φωτίσθηκε  ακόμα περισσότερο.  Δε  χωρούσε πλέον  καμιά  αμφιβολία μέσα του,  και  με  όλη του  την δύναμη  διακήρυξε   κάτι,   που   όλοι   όσοι   έχουν   καθαρά   τα   μάτια   της   ψυχής   τους στην    παντοδυναμία    του    Κυρίου   διακηρύττουν:   «Αληθώς  ο  άνθρωπος  ούτος   υιός   ήν   Θεού».  Αλήθεια,    ο    άνθρωπος   αυτός   ήταν   υιός   Θεού,   ο Θεάνθρωπος    Σωτήρ   του   κόσμου.       
Η  είδηση  ότι  ο Λογγίνος  ασπάσθηκε  και  κήρυττε  την  χριστιανική  πίστη,   εξήγειρε   την   μανία   των    Ιουδαίων,   και   με   ενέργειές   τους   στη ρωμαϊκή    εξουσία,    τον    αποκεφάλισαν.

Απολυτίκιον.   Ήχος    α’.   Του   λίθου   σφραγισθέντος.           
Τον   Ήλιον   της   δόξης    Σταυρώ    προσηλωθέντα,   και   τοις   εν   σκιά   του   θανάτου εκλάμποντα   ως   είδες,   ηυγάσθης    αυτού   ταις   αστραπαίς,   και   ήθλησας Λογγίνε    ευσεβώς·   δια   τούτο   νοσημάτων   παντοδαπών,    λυτρούσαι   τους εκβοώντας·    δόξα   τω   δεδωκότι   σοι   ισχύν,   δόξα   τω   σεστεφανώσαντι,   δόξα  τω     ενεργούντι    δια    σου,   πάσιν    ιάματα.

Κοντάκιοv.   Ήχος   δ’.   Επεφάνης   σήμερον.        
Ευφροσύνως   γέγηθεν   η   Εκκλησία,   εν   τη   μνήμη   σήμερον,   του  αοιδίμου Αθλητού    Λογγίνου   ανακραυγάζουσα·   Συ   μου   το   κράτος   Χριστέ   και στερέωμα.

Μεγαλυνάριον.
Κῆρυξ  και   αυτόπτης   ώφθης τρανώς,  του  σαρκί  παθόντος,  ευδοκίᾳ   Λόγου Θεού·  ευθαρσώς  γαρ τούτου, την έγερσιν  κηρύττων, υπέρ αυτού   Λογγίνε,   προθύμως  τέθυσαι.

Saint Longinus the Centurion

He was the chief officer of the Roman soldiers in the execution of Christ's death sentence. When he was executing Pilate's command, he did not know who Jesus was, so he was present throughout the horrific tragedy. But the soul of Longinus did not have the Pharisees' jokes and the viciousness of Roman soldiers. He looked at the victim in depth and watched for the kindness, modesty, and also the peace that distinguished him.

After the Lord's death, when he saw the temple wall torn in two, the earth shook, the stones cracked and the monuments opened, it was illuminated even more. There was no doubt in him anymore, and with all his might he proclaimed something, that all who have the pure eyes of their soul in the omnipotence of the Lord proclaim: "Truly man was this Son of God." Truly, this man was the Son of God, the Savior of the world.

The news that Longinus converted and preached the Christian faith, exaggerated the Jewish mania, and with their actions in Roman rule, beheaded him.

Absolutely. Sound a '. Of the stone sealed.

The Sun of Glory crucified, and in the shadow of death glittering as the sun, its light shone forth, and its long Logan bowed down; you, all right.

Brandy. Sound d. Impressive today.

The Church, in remembrance of today, of the idle Longinus Athlete rejoiced; I, the State of Christ and firmament.

Magnificent.

Cyrus and eyewitness of the flesh of suffering, of the good wishes of the Word of God; gladly therefore, the preaching of preachers, in his favor, Login, I am gladly pleased.