Μνήμη Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου

Διαβάζουμε:   «Τη   αυτή  ημέρα    την   ανάμνησιν   ποιούμεθα   της   Αγίας Σκέπης   της  Υπεραγίας   Δεσποίνης   ημών   Θεοτόκου  και   Αειπαρθένου Μαρίας   ήτοι   του   ιερού   αυτής   Μαφορίου,   του   εν   τω   σορώ   του  Ιερού Ναού των Βλαχερνών, ότε ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν   σαλός   κατείδεν   εφηπλωμένην αυτήν άνωθεν και πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν».

Λόγω των πολλών θαυμάτων από την Παναγία, που ανέφεραν οι Έλληνες   στρατιώτες    στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο το 1940, η  Ιερά Συνοδος   της   Εκκλησίας της Ελλάδος με απόφασή της το 1952, καθιέρωσε να εορτάζεται η  Αγία Σκέπη  της Θεοτόκου αντί για την 1^η   Οκτωβρίου,   στις   28    Οκτωβρίου. 
Η  εορτή  της  Αγίας  Σκέπης  της  Θεοτόκου   η   οποία    τελούνταν   από παλαιότατων   χρόνων   την  1^η   Οκτωβρίου,  ήταν  ανάμνηση  του θαύματος το οποίο είδε ο Όσιος Ανδρέας. Κατά τη διάρκεια μιάς αγρυπνίας    στο   παρεκκλήσι της «Αγίας Σορού» του ναού των Βλαχερνών   στην   Κωνσταντινούπολη,  ο  Όσιος  Ανδρέας   είδε  την Θεοτόκο  να   προχωράει    από   τις   βασιλικές πύλες προς το  θυσιαστήριο ανάμεσα σε λευκοφόρους αγίους, από τους οποίους ξεχώριζαν   ο   Άγιος  Ιωάννης  ο  Πρόδρομος  και   ο   Άγιος   Ιωάννης   ο Θεολόγος.   Όταν   έφθασε   στο   θυσιαστήριο  γονάτισε   και προσευχόταν   για   πολλή   ώρα,   κλαίγοντας   και   παρακαλώντας   τον Υιό   της   για   την   σωτηρία   του   κόσμου.   Όταν   ολοκλήρωσε   την δέησή   της,   έβγαλε   από   το  κ εφάλι   της   το   αστραφτερό   μαφόριο, που   φορούσε   και   με   μία   κίνηση   το   άπλωσε   σαν   σκεπή   επάνω από   το   εκκλησίασμα.   Έτσι   απλωμένο   το   έβλεπε   για   αρκετή   ώρα ο   Όσιος   Ανδρέας  μαζί  με   τον   Επιφανιο,   που   τον   συνόδευε.   Όσο φαινόταν   εκεί    η    Θεοτόκος,   φαινόταν   και   η   ιερή  εσθήτα   να σκορπίζει    τη   Χάρη   της.  Όταν   εκείνη   άρχισε   να   ανεβαίνει   προς τον   ουρανό,   άρχισε   και   η   Θεία   Σκέπη   να   συστέλλεται   και   σιγά – σιγά  να χάνεται. Το  ιερό αυτό μαφόριο που φυλασσόταν εκεί συμβόλιζε την Χάρη και την προστασία που παρέχει η Παναγία στους πιστοὺς.

Απολυτίκιον.  Ήχος   α’.   Της   ερήμου   πολίτης. 
Της Σκέπης σου Παρθένε ανυμνούμεν τας   χάριτας, ήν ως φωτοφόρον   νεφέλην  εφαπλοίς   υπέρ   έννοιαν,   και   σκέπεις   τον   λαόν   σου νοερώς,  εκ  πάσης   των   εχθρών επιβουλής·  σε  γαρ σκέπην και προστάτιν  και   βοηθόν,   κεκτήμεθα    βοώντές   σοι·   δόξα   τοις μεγαλείοις   σου   Αγνή,   δόξα   τη   θεία   σκέπη   σου,   δόξα   τη  προς ημάς   σου   προμηθεία    Άχραντε.

Κοντάκιον.   Ήχος  πλ. δ’.  Τη   υπερμάχω.

Ώσπερ  νεφέλη   αγλαώς   επισκιάζουσα

Της   Εκκλησίας  τα   πληρώματα  Πανάχραντε,

Εν   τη   πόλει   πάλαι   ώφθης  τη   βασιλίδι.

Αλλ’   ως   σκέπη   του   λαού   σου   και   υπέρμαχος

Περισκέπασον    ημάς   εκ   πάσης   θλίψεως 
Τους   κραυγάζοντας,   χαίρε   Σκέπη   ολόφωτε.

Μεγαλυνάριον.
Σκέπης σου τρυγώντες τας δωρεάς, και τας καθ’ εκάστην, Θεονύμφευτε  παροχάς,   υμνούμεν   Παρθένε,   την   σην    μεγαλωσύνην,   την   προς ημάς   σου   πρόνοιαν,  μεγαλύνοντες.

Memory of the Holy Sepulcher of the Virgin Mary

We read: "On this day we commemorate the Holy See of Our Lady of the Despot of the Virgin Mary and the Unbaptized Mary, that is, this holy Mafory, the so-called Holy Church of Blacherne, when Saint Andrew the Blessed Christ the pious were pierced. "

Due to the many miracles of Our Lady, mentioned by Greek soldiers in the Greek-Italian war in 1940, the Holy Synod of the Church of Greece decided in 1952 that the Holy See of the Virgin be celebrated on October 28th instead of October 1st.

The Feast of the Holy Sepulcher of the Virgin Mary, which was celebrated on October 1st, was a remembrance of the miracle that St. Andrew saw. During a vigil at the chapel of the Holy Church of the Church of the Blaucherns in Constantinople, Saint Andrew saw Theotokos moving from the royal gates to the altar between white-skinned saints from whom Ioannius was distinguished Saint John the Theologian. When she arrived at the altar she knelt down and prayed for a long time, crying and begging her Son for the salvation of the world. When she had finished her engagement, she took off her glittering maphorium, which she wore, and with one motion spread it like a roof over the church. So spread out was St Andrew for a long time with Epiphanes, who accompanied him. As the Virgin appeared there, the sacred gown seemed to scatter her Grace. As she began to ascend to heaven, the Divine Roof began to shrink and slowly disappear. This sacred mausoleum kept there symbolized the grace and protection that the Virgin Mary provided for the faithful.

Absolutely. Sound a '. Desert Citizen.

Of Thy Roof Remembrance graciously, or as a light-skinned cloudy prophet, and think of your people mentally, of all the enemies of slavery; in thought and patronage, and help, I will give you great praise; Thy thought, glory unto us, O Achrante.

It's close. Sound d. I miss her.

Aspher cloud cloudy shady

Of the Church of the Panahrande Crews,

In the old town you push the king.

But as a thought of your people and an advocate

We were saddened by all sorrow

Screaming at them, goodbye, Roof.

Magnificent.

Thou shalt reap the rewards of our donation, and of them, each at your own accord, in praise of the Virgin, your greatness, our welfare, the great ones.