Η Αγία Καλλιόπη η Μάρτυς

Είναι  άγνωστο  από  που   καταγόταν  η  Αγία  Μάρτυς  Καλλιόπη,  η  οποία   άθλησε    κατά  τους  χρόνους    του    αυτοκράτορος   Δεκίου   (249 – 251 μ.Χ.). Διακρινόταν    τόσο    για   το   σωματικό   και   ψυχικό    κάλλος,    όσο    και  για    την   ειλικρινή  και  βαθιά  ευσέβεια.  Κατά  τον   κηρυχθέντα  τότε  εναντίον  των Χριστιανών διωγμό,  συνελήφθηκε  και  οδηγήθηκε  ενώπιον    του    επάρχου   για    ανάκριση.  Αυτός,  ευθύς  ως  αντίκρισε  το  κάλλος της   Καλλιόπης, καταλήφθηκε  από  πονηρούς  λογισμούς  και  πόθους  και  προσπάθησε  με υποσχέσεις  και  κολακείες  να  μεταπείσει  αυτήν,  ώστε  να  υποκύψει  στους ένοχους  πόθους  του. Αλλ’    η  Καλλιόπη  παρέμεινε  αδιάφορη  στις   κολακείες   και  ακλόνητη  στην  πίστη  της.  Τούτο  εξόργισε  τον  έπαρχο,  ο οποίος  αντιληφθείς  ότι  διαψεύδονταν    οι  ελπίδες   του,   διέταξε   την    κατόπιν   σκληρών   βασανιστηρίων  θανάτωσή   της.  Έτσι,  αφού   μαστιγώθηκε ανηλεώς,  της  απέκοψαν  τους    μαστούς,    την κατέκαψαν  με    αναμμένες   λαμπάδες  και  περιέχυσαν  τις  πληγές    της  με  ξύδι  και  αλάτι.  Στο  τέλος    την   αποκεφάλισαν  και έτσι    η    Αγία  Καλλιόπη  έλαβε  τον  αμαράντινο    στέφανο της  δόξας  και    εισήλθε   στη  χαρά   του    Νυμφίου    της    Χριστού.

Απολυτίκιον.   Ήχος   α’.   Της   ερήμου   πολίτης.
Του   Σωτήρος   το   κάλλος   εκ   ψυχής   αγαπήσασα,   καλλιπάρθενε   κόρη, Καλλιόπη   πανεύφημε,  ηγώνισαι   στερρώς  υπέρ  αυτού,  και  δόξης  ηξιώθης   θεϊκής·   δια    τούτό   σου   την  μνήμην   την  ιεράν,   τιμώμεν  εκβοώντές σοι·   δόξα   τω  δεδωκότι  σοι  ισχύν,  δόξα  τω  σε  στεφανώσαντι,    δόξα    τω   χορηγούντι    δια   σου,    ημίν  πταισμάτων  άφεσιν.

Κοντάκιον.   Ήχος   β’.   Τοις   των   αιμάτων  σου.           
Παρθενική   διαλάμπουσα  χάριτι,  μαρτυρικώς  τω    Χριστώ    προσενήνεξαι·  ού   νυν   της   χαράς   απολαύουσα, της υπέρ νουν Καλλιόπη  πανεύφημε,  δυσώπει   υπέρ    των   τιμώντων   σε.

Μεγαλυνάριον.
Κάλλει  διαλάμπουσα  ψυχικώ,  καλή  και  ωραία, δι’αγώνων    μαρτυρικών, ώφθης   τω   Σωτήρι,   θεόφρον   Καλλιόπη,   ώ  πρέσβευε   σωθήναι   τους  σε γεραίροντας

Agia Kalliopi or Marty

It is unknown from where the Martyr Kalliopi came from, who was at the time of Emperor Dekio (249-251 AD). It was distinguished for both physical and psychic beauty, as well as for sincere and profound piety. In the persecution then declared against the Christians, he was arrested and led to the envoy for interrogation. He, as soon as he saw the beauty of Kalliopi, was occupied by wicked thoughts and cravings, and tried, with promises and flatteries, to transgress it in order to succumb to his guilty cravings. But Calliope remained indifferent to her collapses and unshakable in her faith. This angered the prince, who realized that his hopes were being thwarted, ordered the cruel torture after his killing. So, when it was badly plagued, she cut her breasts, burned her with lit candles and contained her wounds with vinegar and salt. At the end, they defrauded and so Saint Kalliopi took the amaranth crown of glory and entered the joy of the Bride of Christ.

Apolyticus. Sound a '. Desert citizen.

I loved the Savior the beauty of the soul, we cultivated a daughter, Kalliopi, we praised him, we praised him for his sake, and the glory of the divine; for this you remember the sanctuary, we honor your exorcists; glory and honor, glory in crowning, glory by the sponsor for you, I have forgiven you.

Kontakion. Sound b '. Those of your blood.

A virginal glamorous grace, a martyrdom of Christ, and the joy of enjoying, the supernatural Kalliopi we have, is distracting in favor of honors in.

Majesty.

He sounds like a psychic, good and nice, for a martyrdom, he was soaked at Sotirius, the theologian Kalliopi, and he saluted his salvation to the uplifting